Tadeusz Bartoś

"Klątwa Parmenidesa" Tadeusza Bartosia to książka o takiej wartości, że trudno mi o niej napisać coś więcej poza tym, że jestem przekonany, iż po jej przeczytaniu czytelnik nie będzie patrzeć na świat i bycie w ten sam sposób, co wcześniej. Patrząc z perspektywy osoby z kręgu kultury zachodniej jest to niewątpliwie książka zbójecka. Nie jest rewolucyjna, bo nie o to jak przypuszczam chodziło autorowi, jednak może sprawić, że po jej lekturze pojęcie boga oraz idea świata stworzonego pozostaną dla czytelnika tylko pustymi słowami. Mało tego, odsłoni się przed nim (mam nadzieję),m.in. co jest zasadą rządzącą światem, co jest nie tak w wszechobecną ideą dialogu, dlaczego należy unikać jak ognia nauki Marcina Lutra oraz dlaczego nauka i prawo to pożyteczne fikcje. Pomimo tak fascynujących zagadnień nie jest to pozycja łatwa w lekturze. Wymaga od czytelnika lektury niespiesznej i uważnej. Dodatkowym spowalniacze jest mnóstwo przypisów, które pomimo swej istotności są nieraz dygresjami bądź obszernymi cytatami po łacinie. Serdecznie polecam tę pozycję każdemu, kto nie chce trwać w grząskich koleinach myśli narzucanych zewsząd, czy to przez religie, czy społeczeństwo. Dla mnie jest to jedna z najważniejszych książek, jakie miał em możliwość przeczytać.