Cytat dnia
Marzeniem naszym było doczekać wolności, zobaczyć dom i rodzinę, umyć się porządnie, najeść dobrze, położyć się w czystej pościeli, usnąć, a...
Najnowsze artykuły
ArtykułyZawodne pamięci. „Księga luster” E.O. Chiroviciego
1
Artykuły„Cud w dolinie Poskoków”, czyli zabawna opowieść o tym, jak kobiety zmieniają świat
3
ArtykułyUwaga, konkurs! Do wygrania książki „Times New Romans“ Julii Biel!
7
ArtykułyWygraj egzemplarz „Róż i fiołków” Gry Kappel Jensen. Akcja recenzencka2
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2018Sto lat, panie Staśku! Warszawskie Combo Taneczne w setną rocznicę urodzin Stanisława Grzesiuka2 czytelników 0 opinii2018
2017
2013Grzesiuk. Król życia Bartosz Janiszewski
Wysłuchałam z uwagą, audiobook urozmaicony piosenkami Grzesiuka, powinno być bardzo dobrze. Nie było. Odnoszę wrażenie, że sympatia autora do bohatera biografii a co za tym idzie - brak krytycyzmu, zubożyła książkę. Nie rozbawiła mnie scena z zupą pomidorową, reszta szczegółów (tych opisanych i tych domyślnych) też mnie nie zachwyca. Beztroska i umiłowanie wolności - własnej. Z przynależnością do organizacji też mam problem. Konspiracja - to przynależność, partia - to przynależność, wg Grzesiuka ograniczenie wolności. Ci znajomi opowiadający o Czesławie Grzesiuk , ten protekcjonalny ton, ot, kobiecina nie dorównująca intelektem mężowi. To ona "trzymała" dom i rodzinę, to ona, zależna finansowo od męża (konserwatywny socjalista, hmmmmmm) wychowała dzieci i troszczyła się o Stanisława. Kolesie od kieliszka nie szanowali Czesławy, oni mieli do niej szacuneczek bo była żoną kumpla. Znam i lubię repertuar Grzesiuka, czytałam trylogię , ale jego samego chyba bym nie polubiła mimo najszczerszych chęci. Z innych zastrzeżeń: pisanie o więźniach "obozowicze" to jednak przesada. No i dlaczego nikt nie zwrócił lektorowi uwagi na wymowę Gusen, czyta to jakoś tak z angielska "Gizen".Grzesiuk. Król życia Bartosz JaniszewskiBiografię czyta się lekko, a styl dobrze pasuje do postaci, o której autor opowiada. Opasły tom nie zawiera jednak tyle treści, ile można się spodziewać po takich gabarytach, ale to już sprawa redakcji. Jak na biografię, brakuje mi dokładnych dat oraz personaliów osób, o których jest mowa. Imiona często pojawiają się w zdrobnieniu i tylko tak. Nie wiem zatem czy pani Modzia była Modestą, czy to może była jej ksywka. Autor pała niekłamaną sympatią do Grzesiuka, ale brakuje mi krytycznego spojrzenia na niektóre zachowania opisywanej postaci. Najgorsze przywary kwituje wesołym albo obojętnym komentarzem, jakby próbując wygładzić postać. W sumie każda jego wada czy karygodne czasem zachowanie przekuwane jest na spiżowy pomnik. Sam Grzesiuk bardziej krytycznie odnosił się do siebie w swoich książkach. Doceniam natomiast trud włożony w przygotowanie biografii, dotarcie do rodziny, zebranie materiałuPopularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
