Z punkiem nigdy nie było po drodze. W sensie muzycznym, były to zawsze dźwięki za proste, tworzone w myśl zasady “wybierasz akord, brzdąkasz sobie i masz muzykę”. Później drażnił mnie pop punk spod znaku Green Day. Teraz (na tzw. stare lata) sięgam do źródeł.

Bałem się że, autor skupi się na taniej sensacji o opisze efekciarską, kontrowersyjną stronę punk rocka pomijając całą społeczno-polityczną otoczkę. Istniała również szansa, że będzie to kolejny leksykon zespołów ze szczątkową biografią i dyskografią.

Moje obawy były bezpodstawne. Jon Savage naprawdę się postarał. Pokazuje punk jako zjawisko, ruch społeczny, emancypację, prowokację, styl życia modę i wreszcie muzykę. Przy okazji otrzymujemy krótka lekcję hisorii Zjednoczonego Królestwa i nastrojów społecznych jej mieszkańców oraz listę angielskich subkultur, w tym Teddy Boysów, Modsów, czy Soul Boysów.

Smutna ta historia punka wg. autora. Można odnieść wrażenie, że jego geneza miała czysto materialistyczne pobudki (promocja biznesów McLarena). Jak ma się walka z wielkimi nastawionymi na zysk wytwórniami płytowym, a szerzej walka z drapieżnym kapitalizmem do konfliktu o pieniądze między Sex Pistols i ich managerem?

Miałem wrażenie, że czytam czasami historię zagubionych chłopców, których ktoś po castingu zamknął w jednym pomieszczeniu, dał instrumenty i kazał grać. Gdzie w tym wszystkim duch niezależności, głos pokolenia?

Ciekawości tej historii nie zabija miejscami nierówny styl (zachwiany balans pomiędzy popkulturowymi dywagacjami, a muzycznym dziennikarstwem),bardzo subiektywne spojrzenie autora i przesadne politykowanie czy mocne skupienie się na historii Sex Pistols.

To bardzo subiektywna historia punk rocka.

Z punkiem nigdy nie było po drodze. W sensie muzycznym, były to zawsze dźwięki za proste, tworzone w myśl zasady “wybierasz akord, brzdąkasz sobie i masz muzykę”. Później drażnił mnie pop punk spod znaku Green Day. Teraz (na tzw. stare lata) sięgam do źródeł.

Bałem się że, autor skupi się na taniej sensacji o opisze efekciarską, kontrowersyjną stronę punk rocka pomijając...

Historia punk rocka ujęta w szerokim kontekście. Nie jest to zdecydowanie książka, którą można połknąć "na raz" - pomimo tego, że punk uwielbiam, momentami byłam już znużona lekturą i musiałam od niej odsapnąć. Ale przy tomiszczu liczącym prawie siedemset stron nie jest to może wcale dziwne. Na pewno książka wyczerpuje temat i można się z niej bardzo dużo dowiedzieć, także jeśli interesuje was, jak powstawał punk, skąd się w ogóle wzięli i jak sobie żyli Sex Pistols, to polecam.

Historia punk rocka ujęta w szerokim kontekście. Nie jest to zdecydowanie książka, którą można połknąć "na raz" - pomimo tego, że punk uwielbiam, momentami byłam już znużona lekturą i musiałam od niej odsapnąć. Ale przy tomiszczu liczącym prawie siedemset stron nie jest to może wcale dziwne. Na pewno książka wyczerpuje temat i można się z niej bardzo dużo dowiedzieć, także...

Wściekłość i gorycz.

Jon Savage był naocznym świadkiem narodzin i upadku brytyjskiego ruchu punk. Zarówno fanem samej muzyki, jak i człowiekiem wciągniętym w wir szeroko pojętej punkowej kultury. Nic dziwnego, że to on jest autorem najlepszej i najobszerniejszej dokumentacji tamtych czasów.

To, co stanowi o sile „England’s Dreaming” nie kryje się jednak w kronikarskim zacięciu autora (choć trzeba przyznać, że faktograficzne przygotowanie robi wrażenie!),ani w samej muzyce, którą opisuje (moim zdaniem nieco przecenia czysto muzyczną wartość głównych bohaterów opowieści, czyli Sex Pistols). Najmocniejszą jej stroną jest świetne zarysowanie społecznego tła i podporządkowanie mu narracji. Wielka Brytania lat 70. to kraj zawiedzionych nadziei na budowę silnego i egalitarnego społeczeństwa. Państwo pogrążone w kryzysie gospodarczym, społecznym i mentalnym. Savage opisuje moment, w którym Brytania staje się multikulturowa, młode pokolenie buntuje przeciwko zastanemu porządkowi, a powojenny konsensus, gwarantujący pełne zatrudnienie i powszechne bezpieczeństwo socjalne upada. Mało tego, dokumentuje wzrost aktywności i popularności skrajnej prawicy, a także zabiegi kroczących po władzę Torysów pod wodzą Thatcher, zmierzające do przejęcia jej haseł i elektoratu.

Na tym ciemnym tle pokazana jest historia Malcolma McLarena, jego współpracy z Vivienne Westwood oraz Sex Pistols oraz rodzącej się i niemal momentalnie upadającej sceny punkowej Wielkiej Brytanii. W tej narracji punk staje się naturalnym środkiem negacji skostniałych struktur i skompromitowanego życia publicznego. Symbolem wściekłości brytyjskiego społeczeństwa, które stanęło na krawędzi i gwałtownie, na oślep, próbuje się znaleźć nową drogę. Mimo to, pod względem czysto muzycznym, książka nieco zawodzi. Savage pisze o zespołach z pozycji niezbyt krytycznego fana, co sprawia, że momentami można odnieść wrażenie, jakby lata 1976-78 były najlepszymi w muzyce. Niemniej jednak i tu autor nie folguje w kwestii przygotowanie merytorycznego – warto przejrzeć aneks, w którym zamieścił i opisał niemal wszystkie wydawnictwa płytowe, pojawiające się w książce. Dosłownie wszystkie – mowa tu nawet o singlach oraz obskurnych bootlegach!

Na koniec warto też dodać, że książka Savage’a to możliwe, że najpełniejszy i najbliższy prawdzie opis relacji McLarena z Sex Pistols i Johnem Lydonem. Powiem tylko, że po przeczytaniu rozwiewają się niemal wszystkie wątpliwości odnośnie tego, kto i w jakim stopniu stworzył punk. Jak i pojawia się satysfakcjonująca odpowiedź na pytanie: czy Sex Pistols byli prawdziwym zespołem z przekazem (jak utrzymuje Lydon),czy tylko popkulturowym projektem marketingowym (co twierdził McLaren).

To wszystko sprawia, że „England’s Dreaming” staje się naprawdę wartą uwagi opowieścią. Dokumentem społecznej apokalipsy w Wielkiej Brytanii w skali makro (kraj) i mikro (losy Sex Pistols). Gorzkim obrazem świata, który się wali, a jego przyszłość rysuje się w równie ciemnych barwach.

Wściekłość i gorycz.

Jon Savage był naocznym świadkiem narodzin i upadku brytyjskiego ruchu punk. Zarówno fanem samej muzyki, jak i człowiekiem wciągniętym w wir szeroko pojętej punkowej kultury. Nic dziwnego, że to on jest autorem najlepszej i najobszerniejszej dokumentacji tamtych czasów.

To, co stanowi o sile „England’s Dreaming” nie kryje się jednak w kronikarskim...

Jedna z najlepszych książek i prac naukowych o popkulturze. Z pewnością najlepsza o muzyce i kulturze punk – 18 miesiącach, które – choć skończyły się porażką – bezpowrotnie zmieniły świat. Dla dziennikarzy i publicystów parających się kulturą praca Jona Savage’a powinna stać się podręcznikiem i być lekturą obowiązkową. Tak się pisze z szacunkiem dla czytelnika, tak się podaje – bardzo hermetyczną często – wiedzę. Dla fanów popkultury mus. Pozostali mogą sobie z „England’s dreaming” nie poradzić. To nie jest książka lekka, łatwa i przyjemna.

Jedna z najlepszych książek i prac naukowych o popkulturze. Z pewnością najlepsza o muzyce i kulturze punk – 18 miesiącach, które – choć skończyły się porażką – bezpowrotnie zmieniły świat. Dla dziennikarzy i publicystów parających się kulturą praca Jona Savage’a powinna stać się podręcznikiem i być lekturą obowiązkową. Tak się pisze z szacunkiem dla czytelnika, tak się...

Ćwierć wieku dzieli polskie wydanie od pojawienia się "England's Dreaming" na rynkach księgarsko-wydawniczych świata. Minęły cztery dekady od kiedy jacyś kolesie zaczęli symulować harmonię i ład w muzyce. Obszerną historię punka według Jona Savage'a warto poznać, gdyż książka stała się jednym z uznanych elementów tego szaleństwa. Nawet malkontenci mogą znaleźć garść brakujących ogniw dla łańcucha faktów z dziejów ruchu, którego początek mógł mieć miejsce na Wyspach Brytyjskich. Mógł eksplodować za Wielką Wodą. Nawet pod wieżą Eiffla. Zaś jedno wiadomo na pewno: było to w kosmosie.

Jako że 700-stronicowa "Historia punk rocka" jest znakomicie znana wszem i wobec, można w tym miejscu poprzestać na kilku słowach pod tytułem wydarzenia jakim było polskie wydanie. Może tylko wspomnieć, że rodzimy Czytelnik otrzymuje "fully revised and updated edition", czyli rzecz bogatszą w treści, zaś w formie oczywistej.

Do tłumaczenia "England's Dreaming" przymierzał się Maciej "Magura" Góralski, znany z bębnienia w firmie Walek Dzedzej Band, czyli w forpoczcie punkowego plugastwa na ziemiach od Bałtyku po Tatry. W polskim wydaniu wspomniano o nim słowem podziękowania za inspirację. Myślę, że to trochę zbyt mało i być może odrobinę szkoda, gdyż tłumaczka w osobie Marty Marciniak, pomimo zacnego bio i równie mocnych referencji, nie zdołała zaskarbić sobie mojej pełnej wdzięczności.

Czytanie Savage'a polszczyzną wyłożonego, uważam za bardzo punkową jazdę, przynajmniej w tym wydaniu. Niestety, o ile wspomniany "Magura" w wypowiedzi dla radiowej "Czwórki"* mówi pół żartem, pół serio, że punk rock polegał na tym, aby obnażyć brak swoich umiejętności, o tyle lektura polskiego wydania może przyprawić o wtórne odkrycie, że poetyka brudu zrywała z eufonią. "England's Dreaming" firmowane przez Martę Marciniak przypomina "England's Streaming", czyli ciurkiem sączący się strumyczek samoświadomości tłumaczki w splątaniu z drzemiącą myślą, niby solilokwium na głębszych pokładach podświadomości. Efekt jest zbyt kanciasty, więcej wagi przyłożono do dosłowności ze stratą dla naturalnego rytmu książki. Równoległa podróż czytelnicza tłumacza za gawędziarską ścieżką utworu zmusza do przystanków i zadumy nad problemami fleksyjnymi jakie mogą trapić poddanych Królowej i resztę mniej świadomych klejnotów. Poza tym, brak w tym pełniejszego ekwiwalentu dla tłumaczenia środowiskowego. Bynajmniej nie gnoję Szanownej MM, jeno żal nawet portfel poniewczasie ściska, że całościowo poprawnie ogarnięty materiał cierpi na absencję finalnego dopieszczenia.

Tak więc, warto zauważyć rodzime wydanie "England's Dreaming", choćby jako przykład przestawiania kamieni w całym tym rock'n'rollowym szwindlu i nieprzemijającej prosperity na ukraińskie dżinsy.


* http://www.polskieradio.pl/10/482/Artykul/824614,Prawdziwa-historia-punk-rocka-

Ćwierć wieku dzieli polskie wydanie od pojawienia się "England's Dreaming" na rynkach księgarsko-wydawniczych świata. Minęły cztery dekady od kiedy jacyś kolesie zaczęli symulować harmonię i ład w muzyce. Obszerną historię punka według Jona Savage'a warto poznać, gdyż książka stała się jednym z uznanych elementów tego szaleństwa. Nawet malkontenci mogą znaleźć garść...

Kiedy zobaczyłam ją pierwszy raz na półce w księgarni, mój zachwyt był nie do opisania.
Po przeczytaniu było tylko gorzej...;)
Tak dokładnego opisu danej subkultury nie czytałam nigdy. Autor naprawdę postarał się aby książka była pełna faktów, żadnej ściemy :)

Kiedy zobaczyłam ją pierwszy raz na półce w księgarni, mój zachwyt był nie do opisania.
Po przeczytaniu było tylko gorzej...;)
Tak dokładnego opisu danej subkultury nie czytałam nigdy. Autor naprawdę postarał się aby książka była pełna faktów, żadnej ściemy :)

http://www.miastokultury.pl/chaos-i-obrzydliwosc-englands-dreaming-recenzja/

http://www.miastokultury.pl/chaos-i-obrzydliwosc-englands-dreaming-recenzja/

Historia punk rocka w jednym miejscu - niezwykle pomocna.

Historia punk rocka w jednym miejscu - niezwykle pomocna.

Przez miesiąc nurzalem się w oceanie brytyjskiego punk rocka by wynurzyc się z przekonaniem, że to były piękne dni.

Przez miesiąc nurzalem się w oceanie brytyjskiego punk rocka by wynurzyc się z przekonaniem, że to były piękne dni.