Nikt nie przyjdzie

Bardzo poruszająca i wzruszająca historia rodzeństwa którego nikt nie chce. O które nikt się nie troszczy a dorośli tylko czerpią pożywkę z ich cierpienia.

Bardzo poruszająca i wzruszająca historia rodzeństwa którego nikt nie chce. O które nikt się nie troszczy a dorośli tylko czerpią pożywkę z ich cierpienia.

Zawsze ciężko cokolwiek napisać o tego typu historiach, tym bardziej że wydarzyło się to naprawdę. Przykre jest to co spotkało te dzieci a jeszcze bardziej to jakie to miało pozniej konsekwencje w ich życiu po wyjściu z ośrodka, nie mówiąc o tych, których życie zakończyło się jeszcze za murami domu dziecka.

Zawsze ciężko cokolwiek napisać o tego typu historiach, tym bardziej że wydarzyło się to naprawdę. Przykre jest to co spotkało te dzieci a jeszcze bardziej to jakie to miało pozniej konsekwencje w ich życiu po wyjściu z ośrodka, nie mówiąc o tych, których życie zakończyło się jeszcze za murami domu dziecka.

Bardzo poruszająca historia. Trudno napisać coś więcej o tego typu historiach. Losy dzieci w sierocińcu na wyspie są wstrząsające. Przerażające jest to, że historia wydarzyła się naprawdę.

Bardzo poruszająca historia. Trudno napisać coś więcej o tego typu historiach. Losy dzieci w sierocińcu na wyspie są wstrząsające. Przerażające jest to, że historia wydarzyła się naprawdę.

Aż ciężko sobie wyobrazić jak okrutnie byli traktowani ci mali chłopcy, jaki los zgotowali im opiekunowie. Przejmująca, chwytająca za gardło historia braci.

Aż ciężko sobie wyobrazić jak okrutnie byli traktowani ci mali chłopcy, jaki los zgotowali im opiekunowie. Przejmująca, chwytająca za gardło historia braci.

Książka zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu, niż jej poprzedniczka z tej samej serii, z którą również miałam styczność. "Nikt nie przyjdzie" porusza bardzo trudne tematy. Pełna jest ona szczegółowych opisów, które mrożą krew w żyłach, ale również momentów, które chwytają za serce. Nigdy wcześniej nie miałam styczności z taką tematyką, ale po przeczytaniu tej książki wiem, że z pewnością bardziej zagłębię się w podobne utwory.

Książka zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu, niż jej poprzedniczka z tej samej serii, z którą również miałam styczność. "Nikt nie przyjdzie" porusza bardzo trudne tematy. Pełna jest ona szczegółowych opisów, które mrożą krew w żyłach, ale również momentów, które chwytają za serce. Nigdy wcześniej nie miałam styczności z taką tematyką, ale po przeczytaniu tej książki...

Najbardziej przeraża fakt, iż historia jest prawdziwa. Opisana językiem bardzo przystępnym, przez co łatwo się czyta. Nie jestem pewna czy nie zbyt łatwo, bo problemy q niej poruszane do łatwych nie należą

Najbardziej przeraża fakt, iż historia jest prawdziwa. Opisana językiem bardzo przystępnym, przez co łatwo się czyta. Nie jestem pewna czy nie zbyt łatwo, bo problemy q niej poruszane do łatwych nie należą

Na początku książki poznajemy głównego bohatera już jako dorosłego mężczyznę, w momencie gdy policja wkracza do sierocińca, w którym kiedyś przebywał. Wtedy przenosimy się do powojennej Anglii. Robbie wraca do czasów dzieciństwa, zaniedbywany przez matkę alkoholiczkę spędza czas z braćmi na dworze. Żyje im się dobrze, przede wszystkim dlatego, że mają siebie, choć wychowuje ich ulica, brakuje im jedzenia, czystych ubrań, bliskości rodziców, daje się zauważyć, że rodzeństwo skoczyło by za sobą w ogień. John opiekuje się Robbiem, natomiast Robbie dba o Daviego.

"Sielanka" kończy się w momencie gdy Ojciec chłopca dowiaduje się o zdradach matki i na oczach dzieci i sąsiadów próbuje się powiesić, chłopcy zostają rozdzieleni. Robbie i Davie trafiają do sierocińca Sacre Coeur prowadzonego przez siostry zakonne, natomiast John do poprawczaka.

Zakonnice to bardzo złe kobiety, każą małym dzieciom ciężko pracować, sprzątać, prać, mimo to i tak za wszystko są karani : bici, zamykani w kurniku, który nadzoruje opóźniony w rozwoju mężczyzna próbujący wykorzystywać seksualnie tych biednych chłopców, są poniżani zarówno psychicznie jak i fizycznie. Malutki Davie zostaje tak pobity przez zakonnicę, że spadając ze schodów doznaje nieodwracalnego urazu mózgu... Najbardziej wstrząsające w tym całym nie szczęściu jest to, że kobieta nie próbuje dziecka ratować, tylko chowa jak sądzi ciało w komórce.

W końcu Robbie osiągając odpowiedni wiek zostanie przeniesiony do Haut de la Garenne, są tu książki, telewizja, ogród, no i brat... nie spotyka jednak Johna, gdyż ten drugi zdążył opuścić już mury poprawczaka. Robbie myśli, że najgorsze już za nim, potwornie się myli. W podziemiach budynku opiekunowie urządzili sobie pokoje tortur... to co tam się dzieje jest nie do opisania, ale wierzcie mi, że trauma pozostanie do końca życia... Nie każdy sobie z nią poradzi w dorosłym życiu, na tyle by choć próbować stworzyć namiastkę normalności...Dzieci spędzały za murami zarówno Sacre Coeur jak i Haut de la Garenne wiele długich lat w cierpieniu, milczeniu i strachu. Przed ten czas nie zainteresował się nimi nikt, ani Kościół, ani policja, ani opieka społeczna, ani fundacja, ani żadna inna instytucja stworzona teoretycznie po to by pomagać obywatelom...


Jest to moja trzecia książka z cyklu Skrzywdzone, nie jest ona tworem i literackim, ale wstrząsającą autobiografią...

Zapewne zostanie w mojej pamięci na zawsze...

Na początku książki poznajemy głównego bohatera już jako dorosłego mężczyznę, w momencie gdy policja wkracza do sierocińca, w którym kiedyś przebywał. Wtedy przenosimy się do powojennej Anglii. Robbie wraca do czasów dzieciństwa, zaniedbywany przez matkę alkoholiczkę spędza czas z braćmi na dworze. Żyje im się dobrze, przede wszystkim dlatego, że mają siebie, choć wychowuje...

Czytając takie książki nasuwa mi się pytanie, gdzie jest Bóg? Czy nikt nie widzi krzywdy tych biednych osieroconych dzieci? Siostry zakonne to sekta, te kobiety pozbawiają się macierzyństwa brak im uczuć do dzieci bo świadomie nie wybrałyby takiej drogi. Brak im ciepła i zrozumienia dla biednych i porzuconych dzieci. Dzieciaki pozbawione miłości, domów pchane w ręce sadystycznych zakonnic i pedofilów to ciężki temat. Nie rozumie tego świata a najbardziej tego że pedofile mają tak łatwy dostęp do dzieci i nikt nic z tym nie robi. Wstrząsająca książka i historia w niej opisana.

Czytając takie książki nasuwa mi się pytanie, gdzie jest Bóg? Czy nikt nie widzi krzywdy tych biednych osieroconych dzieci? Siostry zakonne to sekta, te kobiety pozbawiają się macierzyństwa brak im uczuć do dzieci bo świadomie nie wybrałyby takiej drogi. Brak im ciepła i zrozumienia dla biednych i porzuconych dzieci. Dzieciaki pozbawione miłości, domów pchane w ręce...

Cieżko było mi uwierzyć, że jest to autobiografia. Niesamowicie opisane zdarzenia, niektóre nawet za mocne jak dla mnie. Aczkolwiek polecam każdemu, warto przeczytać, skłania do refleksji.

Cieżko było mi uwierzyć, że jest to autobiografia. Niesamowicie opisane zdarzenia, niektóre nawet za mocne jak dla mnie. Aczkolwiek polecam każdemu, warto przeczytać, skłania do refleksji.

przerażająca ale warta przeczytania

przerażająca ale warta przeczytania