Carska manierka

Opowiadania z tego zbioru Światów Pilipiuka skupiają się bardziej na losach Panów Storma i Skórzewskiego. Zaledwie jedno opowiadanie, na sam koniec, jest opowiadaniem niezwiązanym z żadnym z Panów.

Jak to zawsze ze zbiorami opowiadań: są lepsze i są gorsze. Co je łączy, to pierwiastek metafizyczny oraz w jakiś sposób wypaczona wersja historii. Ciekawe jest ostatnie z opowiadań, w którym to ziemia jest z każdej strony otoczona barierą. Lubię te zbiory opowiadań, bo podoba mi się grzebanie w polskiej historii i zmienianie jej na potrzeby danego utworu (często na korzyść).

A co by było gdyby? …

Opowiadania z tego zbioru Światów Pilipiuka skupiają się bardziej na losach Panów Storma i Skórzewskiego. Zaledwie jedno opowiadanie, na sam koniec, jest opowiadaniem niezwiązanym z żadnym z Panów.

Jak to zawsze ze zbiorami opowiadań: są lepsze i są gorsze. Co je łączy, to pierwiastek metafizyczny oraz w jakiś sposób wypaczona wersja historii. Ciekawe jest ostatnie z...

Świetny zbiór opowiadań, wciągają bardzo mocno. Dobrze zbudowane postacie, ciekawie wplecione wydarzenia historyczne jak i ciekawie wymyślone światy fantasy.

Świetny zbiór opowiadań, wciągają bardzo mocno. Dobrze zbudowane postacie, ciekawie wplecione wydarzenia historyczne jak i ciekawie wymyślone światy fantasy.

Mam wrażenie, że z każdym kolejnym tomem poziom rośnie, albo ja już polubiłem bohaterów na tyle, że coraz lepiej mi się o nich czyta.

Mam wrażenie, że z każdym kolejnym tomem poziom rośnie, albo ja już polubiłem bohaterów na tyle, że coraz lepiej mi się o nich czyta.

Większość opowiadań zwyczajnie nudnych, schematycznych, bez większych emocji. Pełne historycznych nawiązań, które mnie po prostu nie bardzo interesują. Ten trend zauważam w większości opowiadań o Robercie Stormie.
Ostatnie trzy opowiadania (w tym dwa o doktorze Skórzewskim) lepsze, ale też bez fajerwerków, nie rekompensują przebrnięcia przez poprzednie.

Większość opowiadań zwyczajnie nudnych, schematycznych, bez większych emocji. Pełne historycznych nawiązań, które mnie po prostu nie bardzo interesują. Ten trend zauważam w większości opowiadań o Robercie Stormie.
Ostatnie trzy opowiadania (w tym dwa o doktorze Skórzewskim) lepsze, ale też bez fajerwerków, nie rekompensują przebrnięcia przez poprzednie.

Przyjemny tom, choć bez rewelacji. Czytałam już lepsze opowiadania tego autora.

Przyjemny tom, choć bez rewelacji. Czytałam już lepsze opowiadania tego autora.

Carska manierka [ w: ] A. Pilipiuk, Carska manierka


Wiadomo z grubsza o co chodzi w opowiadaniach Pilipiuka, głównymi bohaterami z reguły są Robert Storm, a drugim lekarz Paweł Skórzewski. Ciekawostką jest, że autor postanowił zapoznać swoich czytelników skąd wzięły się trudne początki tych bohaterów. W tym opowiadaniu zatytułowanym "Carska manierka" mamy opowiedzianą historię nastoletniego Roberta Storma i wyjaśnienie skąd się wzięła ta pasja archeologiczna tego bohatera. Poznajemy nastoletniego Roberta, jeszcze ucznia liceum. Zdradzić mogę sekret, że czytam w innym zbiorze opowiadań opowiadanie "Czarna góra" i tam będzie o nastoletnim Pawle Skórzewskim. Jak wiemy z opowiadań, zarówno jedna jak i druga postać to wybitne osobistości. Spotkać się raczej szans nie mają bowiem dzieli nieco ponad sto lat. Doktor żył na przełomie XIX i XX wieku, a archeolog żyje w czasach współczesnych, czyli przełom XX i XXI wieku.

Spiritus movens, czyli siłą sprawczą, kariery archeologa poszukiwacza skarbów z przeszłości Roberta Storma była właśnie tytułowa carska manierka, którą Robert znalazł gdzieś na budowie. No bo w tej branży dorabiał sobie do kieszonkowego w wakacje. Zainteresował się tym XIX wiecznym znaleziskiem, niby nic niezwykłego pewnie pełno tego typu skarbów da się znaleźć. Ale Robert szybko ujawnił swój analityczny umysł, zmysł do rozwiązywania zagadek z przeszłości, no i pasja, z której za kilka/kilkanaście lat będzie żył, sam wyszukując znalezisk, albo pomagając ludziom w poszukiwaniach i rozwiązywaniu zagadek. Wyrabiając sobie przy tym wyśmienitą markę fachowca od tych spraw.

W tej manierce zagadkowy był szyfr, który był związany z kampanią wojenną w czasie powstania styczniowego. Szyfr zdradzał jakąś tajemnicę, którą mógł rozwikłać ktoś kto miał do niego dostęp. Po kilkunastu dekadach historyk archeolog musi dedukować, korzystając z wiedzy, ewentualnie typowo ścisłych umiejętności kryptograficznych. Nie trudno się domyśleć, że młody Robert daje radę, i to zapoczątkuje wieloletnią przygodę w specyficznym obcowaniu z przeszłością.

Opowiadanie jest ciekawe, kreacja Roberta Storma jak zwykle jest fajnie, ciekawie i wiarygodnie przez Pilippiuka zaprezentowana. Inne opowiadania z tego zbioru też są interesujące i warto je poznać. Polecam.

Carska manierka [ w: ] A. Pilipiuk, Carska manierka


Wiadomo z grubsza o co chodzi w opowiadaniach Pilipiuka, głównymi bohaterami z reguły są Robert Storm, a drugim lekarz Paweł Skórzewski. Ciekawostką jest, że autor postanowił zapoznać swoich czytelników skąd wzięły się trudne początki tych bohaterów. W tym opowiadaniu zatytułowanym "Carska manierka" mamy...

Dobra

Dobra

Jako osoba, która nie lubuje się w krótkich formach, całkowicie przepadłam podczas czytania Światów Pilipiuka. Przepadłam, to mało powiedziane. Ja łaknę kolejnych opowiadań niczym kania dżdżu. Więc sięgam po kolejne odsłony Światów i sprawdzam, co słychać u doktora Skórzewskiego i Roberta Storma. Carska manierka

Osiem opowiadań.
Nie będę streszczać wszystkich ośmiu opowiadań zawartych w szóstej osłonie cyklu Światy Pilipiuka. Natomiast tradycyjnie pozwolę sobie przytoczyć poniżej ich tytuły.

Manierka;
Czarne parasole;
Na dnie mogiły;
Album;
Miód umarłych;
Śmierć pełna tajemnic;
Tajemnica Góry Bólu;
Rehabilitacja Kolumba.
Robert Storm w natarciu.
Ponieważ mój ulubieniec Robert Storm był bohaterem większości opowiadań (aż pięciu),więc byłam bardzo ukontentowana tą osłoną Światów. Jednak zdaję sobie sprawę, że osoby, które nie lubują się w odkrywanie zagadek przeszłości, mogą do tego tomiku nie zapałać wielką miłością.

Ja natomiast bardzo cieszyłam się z odkrywania kolejnych zapomnianych historii, z których szczególnie ujęło mnie pierwsze opowiadanie pod tytułem Manierka.

Gdyż dzięki temu opowiadaniu, mogłam dowiedzieć się, skąd u Storma pasja do odkrywania historii i tych wszystkich staroci.

Jeżeli chodzi o mojego drugiego ulubieńca, to tym razem nieustraszony doktorek kupił mnie w opowiadaniu Śmierć pełna tajemnic. Bo jak na mężnego bohatera przystało, wyzwań żadnych się nie boi. Dlatego też bez ociągania pakuje walizki i w poszukiwaniu krewniaka udaje się do bolszewickiej Rosji. Tam dosięga go tlący ogień rewolucji, sekta Chłystów i tajemnicze zmartwychwstanie krewniaka.

Reasumując. Carska manierka Andrzeja Pilipiuka, to świetny zbiorek opowiadań pełen bojowego ducha i magii zamkniętej w artefaktach z dawnych lat.

Gorąco polecam!

https://lubimyczytac.pl/ksiazka/197594/carska-manierka

Jako osoba, która nie lubuje się w krótkich formach, całkowicie przepadłam podczas czytania Światów Pilipiuka. Przepadłam, to mało powiedziane. Ja łaknę kolejnych opowiadań niczym kania dżdżu. Więc sięgam po kolejne odsłony Światów i sprawdzam, co słychać u doktora Skórzewskiego i Roberta Storma. Carska manierka

Osiem opowiadań.
Nie będę streszczać wszystkich ośmiu...

Kolejny świetny Pilipiuk. Kolejna dawka niebalanlengo połączenia fantastyki z historią, kryminałem... Dla mnie Pilipiuk jest odkryciem tego roku.

Kolejny świetny Pilipiuk. Kolejna dawka niebalanlengo połączenia fantastyki z historią, kryminałem... Dla mnie Pilipiuk jest odkryciem tego roku.

Po przeczytaniu "2586 kroków" miałem już więcej nie czytać Pilipiuka, ale wpadła mi jeszcze w ręce ta "Cesarska manierka", więc zaliczyłem testowo pierwsze opowiadanie. Nie wiem co to jest - dla młodzieży, czy nie całkiem dorosłych... dorosłych?? Nieważne, jak dla mnie to znowu jakieś wyfantazjowane dyrdymałki, do tego nudne.

Odpuszczam sobie tego autora. Nie polecam, nawet z nudów na bezludnej wyspie - to już lepiej posłuchać szumu morza i pomarzyć bujając w obłokach po błękitnym niebie... ;)) Bujanie Pilipiuka jakoś do mnie zupełnie nie przemawia... ;P

Nie stawiam oceny, bo nie przeczytałem całości i nie zamierzam dokończyć!

Po przeczytaniu "2586 kroków" miałem już więcej nie czytać Pilipiuka, ale wpadła mi jeszcze w ręce ta "Cesarska manierka", więc zaliczyłem testowo pierwsze opowiadanie. Nie wiem co to jest - dla młodzieży, czy nie całkiem dorosłych... dorosłych?? Nieważne, jak dla mnie to znowu jakieś wyfantazjowane dyrdymałki, do tego nudne.

Odpuszczam sobie tego autora. Nie polecam,...