Paradyzja

Powieść się mocno zestarzała.

Powieść się mocno zestarzała.

Niesamowita pozycja - nie spodziewałam się, że bardziej będzie dotyczyć kwestii społecznych niż kosmicznych klimatów.

Polecam audiobook, jest przygotowany z wielką dbałością o szczegóły, efekty dźwiękowe podbijają nastrój.

Sama wymowa jest aktualna w każdych czasach - nie będę sie rozwodzić nad jej sensem, jednak akurat czytam inną powieść poruszającą (w całkiem innym klimacie średniowiecznego naturalizmu) podobną tematykę mechanizmów władzy oraz dzielenia zasobów w społeczeństwie Ottessy Moshfegh 'Lapvona'.

Z chęcią porównam na bieżąco obie powieści i polecam taki zestaw jako interesujący mezalians światów przedstawionych.

Po lekturze 'Paradyzji' z ogromną chęcią sięgnę po kolejną powieść autora!

Niesamowita pozycja - nie spodziewałam się, że bardziej będzie dotyczyć kwestii społecznych niż kosmicznych klimatów.

Polecam audiobook, jest przygotowany z wielką dbałością o szczegóły, efekty dźwiękowe podbijają nastrój.

Sama wymowa jest aktualna w każdych czasach - nie będę sie rozwodzić nad jej sensem, jednak akurat czytam inną powieść poruszającą (w całkiem innym...

Ach ta Paradyzja! Sztuczny świat stworzony by realizować idee równości i praworządności. Czy na pewno? i czy wszyscy podzielają takie myślenie?!:)

Ach ta Paradyzja! Sztuczny świat stworzony by realizować idee równości i praworządności. Czy na pewno? i czy wszyscy podzielają takie myślenie?!:)

Książka odsłuchana dlatego najpierw pochwalę smaczki jakie były w audiobooku, czyli efekty dźwiękowe najadające klimat powieści i wykreowanemu światu przez autora. Podoba mi się cała fabuła chociaż wielu jej zarzuca, że nie jest rozbudowana. Mimo to słucha się dobrze, opowieść wciąga. Czuję niedosyt, bo liczyłam na więcej smaczków w postaci unikalnego języka, który stworzyli ludzie na ten sztucznej planecie. Brakuje też moim zdaniem większego pokazania jak życie się na takiej planecie. System punktowy skupiony tylko na tym za co są minusy, zostawia też kiedy i na jakim etapie dzieci są rozdzielane na inne piętra. Jak wygląda budowanie związku czy małżeństwa ? Możne od tak się łączyć czy może te system w jakiś sposób nam daje pozwolenie na to. Czy są jakieś limity na posiadanie potomstwo. Można było bardziej pokazać tamte życie, bo był na to potencjał. Zakończenie mam wrażenie, że za szybko nastąpiło, że czegoś brakuje przed. Warto przeczytać tak samo jak rok 1984, bo pewne pozycja po prostu wypada znać i dzięki temu można zobaczyć wpływ na inne działał.

Książka odsłuchana dlatego najpierw pochwalę smaczki jakie były w audiobooku, czyli efekty dźwiękowe najadające klimat powieści i wykreowanemu światu przez autora. Podoba mi się cała fabuła chociaż wielu jej zarzuca, że nie jest rozbudowana. Mimo to słucha się dobrze, opowieść wciąga. Czuję niedosyt, bo liczyłam na więcej smaczków w postaci unikalnego języka, który...

Waham się, czy nie dać tej książce 10. Jest niesamowita. Dawno już mnie tak nic nie wciągnęło, że zaniedbałem codzienne obowiązki, a co gorsza, zarwałem noc. Coś pięknego. I dziwię się co mnie tak zauroczyło. Fabuła jest bardzo prosta, trochę wątków chciałoby się mieć bardziej rozwiniętych, akcja nie jest wartka. Inspiracje Autora są bardzo czytelne, jedna z postaci nazywa się Nikor Orley Huxwell i czasem faktycznie czuć ten wpływ Orwella. Huxleya mniej.
A ja i tak bawiłem się świetnie. Może dlatego, że książka jest nadal aktualna, posługujemy się często koalangiem, a Paradyzję mamy teraz chociażby w Korei Płn. Polecam z całego serca.

Waham się, czy nie dać tej książce 10. Jest niesamowita. Dawno już mnie tak nic nie wciągnęło, że zaniedbałem codzienne obowiązki, a co gorsza, zarwałem noc. Coś pięknego. I dziwię się co mnie tak zauroczyło. Fabuła jest bardzo prosta, trochę wątków chciałoby się mieć bardziej rozwiniętych, akcja nie jest wartka. Inspiracje Autora są bardzo czytelne, jedna z postaci nazywa...

Ziemski pisarz Reinah przybywa na sztuczną planetę Paradyzję, żeby napisać o niej książkę/reportaż. Planeta jest sztucznym tworem złożonym z segmentów połączonych w pierścień. Mieszkańcy żyją tam pod kontrolą służb porządkowych w idealnie równym społeczeństwie. O przydziale pracy decyduje między innymi poziom SC, a surowce zdobywane są na niegościnnej pobliskiej planecie Tartar. Pracują tam przestępcy i ci, którzy mają najniższy poziom SC. Paradyzja jest mocno odizolowana i na Ziemi krążą o niej różne plotki, bo bardzo ciężko się tam dostać. Reinah ma poznać prawdę o planecie i jej społeczności oraz zawieźć ją na Ziemię.
Łatwo można się domyślić, że nic nie jest tak idealne, jak się wydaje. Ludzie dostają dodatnie i ujemne punkty, które mają wpływ na ich dalsze życie. Jedynym sposobem utrwalania wiedzy są audiozapisy. Ściany są przez większość czasu przezroczyste, a drzwi blokowane podczas ciszy nocnej... Ale to nawet nie jest połowa sekretów Paradyzji.
Zajdel świetnie wplata w konwencję science fiction psychologiczne spojrzenie na totalitarne społeczeństwo. Książka jest napisana ciekawie, język jest prosty do przyswojenia, a wspomniane siły fizyczne są przywołane w ten sposób, że aż chce się więcej o nich dowiedzieć. To naprawdę dobra, dająca do myślenia książka.

Ziemski pisarz Reinah przybywa na sztuczną planetę Paradyzję, żeby napisać o niej książkę/reportaż. Planeta jest sztucznym tworem złożonym z segmentów połączonych w pierścień. Mieszkańcy żyją tam pod kontrolą służb porządkowych w idealnie równym społeczeństwie. O przydziale pracy decyduje między innymi poziom SC, a surowce zdobywane są na niegościnnej pobliskiej planecie...

Świetnia, futurystyczna książka. Kolejny możliwy scenariusz porządku społecznego wymyślonego przez Pana Janusza. Kolejny pokazujący, że nic nie jest takie piękne jak chcieliby żebyśmy wierzyli. Warto mieć w życiu na uwadze tego typu sytuacje, warto to sobie uświadomić.

Świetnia, futurystyczna książka. Kolejny możliwy scenariusz porządku społecznego wymyślonego przez Pana Janusza. Kolejny pokazujący, że nic nie jest takie piękne jak chcieliby żebyśmy wierzyli. Warto mieć w życiu na uwadze tego typu sytuacje, warto to sobie uświadomić.

Główny bohater powieści, pisarz Rinah, ma zamiar napisać reportaż o Paradyzji i jednocześnie ‎wyjaśnić zniknięcie wcześniej wysłanego tam dziennikarza. Już pierwsze zetknięcie się z ‎Paradyzją jest dla niego przygnębiające: dokładna odprawa celna, rewizja osobista, odebranie ‎szeregu przedmiotów, w tym zegarka i grzebienia, informacje o licznych nakazach i zakazach. ‎Wszystko to było dla Rinaha całkowicie irracjonalne. Na samej stacji Rinah zauważa trzy rzeczy:‎
‎– iście spartańskie warunki życia mieszkańców: skoszarowanie, brak prywatności i brak ‎pieniądza jako środka płatniczego, ciągłe alarmy próbne;‎
‎– nieustannie podsycaną psychozę lęku przed ludźmi z Ziemi poprzez informacje o groźbie ‎sabotażu, propagandowe filmy w telewizji;‎
‎– powszechną inwigilację prowadzoną przez wszechobecny system komputerowy ‎.‎
Mimo tego, mieszkańcy stacji nieustannie głoszą, przynajmniej oficjalnie, że żyją w ‎najwspanialszym ze światów. Rinah jest w stanie zrozumieć ich lęk przed kosmiczną katastrofą i ‎trudne warunki życia, ale prymitywna antyziemska propaganda i totalna kontrola wszystkich ‎obywateli są dla niego wręcz szokujące. ‎
Można się obawiać, że współczesny świat (rok 2024) idzie dziś w tym kierunku, co czyni powieść Zajdla bardzo ‎aktualną 40 lat po jej wydaniu‎.

Główny bohater powieści, pisarz Rinah, ma zamiar napisać reportaż o Paradyzji i jednocześnie ‎wyjaśnić zniknięcie wcześniej wysłanego tam dziennikarza. Już pierwsze zetknięcie się z ‎Paradyzją jest dla niego przygnębiające: dokładna odprawa celna, rewizja osobista, odebranie ‎szeregu przedmiotów, w tym zegarka i grzebienia, informacje o licznych nakazach i zakazach....

Całkiem krótka i zgrabnie napisana antyutopia osadzona w świecie sci-fi. Początkowo zastanawiałem się na ile wpadniemy w znane i oklepany motywy z tego gatunku - koncepcja Paradyzji nie wyglądała na bardzo unikalną pod względem polityczno-społecznym. Niemniej zaskoczony byłem, jak subtelnie Zajdel przekonywał głosem przewodnika po tym świecie o słuszności stworzonego systemu. W końcu inwigilacja, oddanie społeczeństwu oraz ograniczone wygody życia są konieczne aby stworzyć świat w tak skrajnie nieprzyjaznych warunkach. Wchodząc coraz głębiej w konstrukcję tej pozaziemskiej kolonii można zarówno zgłębić jej podstawy filozoficzne, jak również techniczne. Niektóre z nich bardzo dobrze się zestarzały, chociażby system oceny obywateli lub centralny komputer analizujący wszystkie konwersacje. Mimo wszystko fabuła dość szybko się rozwija, a kolejne tajemnice odkrywane są raczej pośpiesznie, bez zbędnego patosu. Rozczarowuje nieco jedynie końcówka, która nie dość, że jest bardzo zwyczajna, to na dodatek zmywa cały tajemniczy paradyzyjski makijaż pozostawiając wrażenie smętnego, zapętlonego we własnych regułach świata, który już nie budzi strachu, a jedynie politowanie lub znużenie. Za odkrycie tajemnicy dla głównego bohatera nie czeka żadna kara, a na dodatek pozostawieni jesteśmy z poczuciem, że w zasadzie szwindel prędzej czy później updanie pod własną masą. Autor jednak skutecznie zasiewa w nas myśl, że bardzo wiele można zarcjonalizować w imię dobra społeczeństwa, w imię potencjalnych zagrożeń lub w imię wyższych celów.

Całkiem krótka i zgrabnie napisana antyutopia osadzona w świecie sci-fi. Początkowo zastanawiałem się na ile wpadniemy w znane i oklepany motywy z tego gatunku - koncepcja Paradyzji nie wyglądała na bardzo unikalną pod względem polityczno-społecznym. Niemniej zaskoczony byłem, jak subtelnie Zajdel przekonywał głosem przewodnika po tym świecie o słuszności stworzonego...

Trochę taki "1984" w kosmosie :)

Trochę taki "1984" w kosmosie :)