Ciężko mi się czytało. Opowieść pokazuję, że każda opowieść ma swoją wersję, w zależności kto ją opowiada.

Ciężko mi się czytało. Opowieść pokazuję, że każda opowieść ma swoją wersję, w zależności kto ją opowiada.

Całkiem ciekawa pozycja, na którą natknąłem się przypadkowo, polecona mi w liście innych książek na stronce. Opis mnie zaintrygował i uznałem, że powinienem ją przeczytać.
Mówiąc szczerze opis zupełnie nie przygotował mnie na to co przeczytałem w tej książce i byłem naprawdę zaskoczony. Zakończenie sprawiło, że poczułem tęsknotę gdy uświadomiłem sobie jak nudne i proste jest codzienne życie pozbawione historii i baśni. Chyba dlatego każdy z nas na swój sposób próbuje od niego uciec chociaż na chwilę o nim zapomnieć czy to w grach czy książkach chcąc przeżyć coś niezwykłego. Bo czy dla magii w jaką dawniej wierzono jeszcze istnieje miejsce w tym nowoczesnym świecie? Z całą pewnością znaczna większość powie, że to zabobony, które już przepadły, ale nadal gdzieś tam pozostaje często jakaś niewielka iskierka wiary lub chęci aby nie wszystko było takie proste i nudne jak nam się wydaje.
Zakończenie wydaje mi się, że autorka daje nam interpretować na własny sposób. Możemy wierzyć racjonalnie jak Piotr, że azyl to zwykłe miejsce na końcu świata gdzie ludzie nie chcą widzieć zewnętrznego świata lub podobnie jak ja uznają, że przygoda Piotra nie była tak racjonalnie prosta jak mógł sobie ostatecznie wmawiać.
W każdym razie uważam, że warto zapoznać się z tą książką.

Całkiem ciekawa pozycja, na którą natknąłem się przypadkowo, polecona mi w liście innych książek na stronce. Opis mnie zaintrygował i uznałem, że powinienem ją przeczytać.
Mówiąc szczerze opis zupełnie nie przygotował mnie na to co przeczytałem w tej książce i byłem naprawdę zaskoczony. Zakończenie sprawiło, że poczułem tęsknotę gdy uświadomiłem sobie jak nudne i proste...

Zaczęło się dobrze. Ciekawa okładka, tytuł i wygodna czcionka. Początek był całkiem, całkiem. Jednak im dalej w las, tym ciemniej. Mimo obecnego klimatu magii, czarów i innych "dziwnych" zjawisk czy postaci to po prostu nie zachęca. Postaci są zbyt papierowe, główny bohater to sceptyk, który patrzy na ludzi z mniejszych miejscowości z góry. Sama legenda, powtórzona kilka razy przez różne osoby (były pewne różnice, jednak główny przekaz był taki sam) w końcu się nudzi. I to zakończenie, które w sumie niewiele wyjaśnia (albo ja jestem zbyt mało bystra, żeby je zrozumieć). Podsumowując, zapowiadała się ciekawa lektura, w klimatach, które lubię. Okazało się, że jest nudna i w pewnym momencie mialam ochotę ją odłożyć. Nie polecam, chyba, że ma się nadmiar czasu i ochotę na literaturę raczej niezbyt wysokich lotów.

Zaczęło się dobrze. Ciekawa okładka, tytuł i wygodna czcionka. Początek był całkiem, całkiem. Jednak im dalej w las, tym ciemniej. Mimo obecnego klimatu magii, czarów i innych "dziwnych" zjawisk czy postaci to po prostu nie zachęca. Postaci są zbyt papierowe, główny bohater to sceptyk, który patrzy na ludzi z mniejszych miejscowości z góry. Sama legenda, powtórzona kilka...

Opinię piszę świeżo po przeczytaniu książki i jest to pierwsza recenzja, którą kreuję w moim życiu. Zostałam do tego skłoniona przez (w moim mniemaniu) zbyt niską średnią ocenę tej lektury.

Książka ta jest absolutnym arcydziełem. Świat wykreowany przez autorkę wciągnął mnie bez reszty, zanurzyłam się w baśniowej atmosferze już od pierwszych stron. Jest to świat na pozór w pełni realistyczny, a jednak nieustanie budzący pytanie: czy na pewno jest takim, jakim się wydaje? Czy może w Azylu na prawdę żyją diabły? Czy wszystko jest iluzją? Czy głównemu bohaterowi grozi śmiertelne niebezpieczeństwo, którego nawet nie jest świadomy? Gdzie jest Ewa? Czy była osobą chorą, potrzebującą pomocy, czy może jednak wszyscy się co do niej mylili?

Podczas czytania bałam się, że wkrótce zrozumiem, dlaczego czytelnicy oceniają ją niżej, niż zrobiłabym to ja - domyślałam się, że tym powodem jest zakończenie. Nie mogłam się bardziej mylić. Książkę zdążyłam docenić już w trakcie czytania, jednak to koniec sprawił, że ją pokochałam. Wyjaśnienie jest bardzo proste - mieszkańcy Azylu zdradzają je Piotrowi już na pierwszych stronach książki - pytania, które zadajesz, nie mają żadnego znaczenia. To, co jest ważne, czytelnik uświadamia sobie dopiero z ostatnimi słowami książki.

"Gdzie śpiewają diabły" jest powieścią świetnie napisaną, którą czyta się płynnie i przyjemnie, wzbudza zainteresowanie dalszymi losami bohaterów. Docenić należy też zabiegi literackie, których użyła autorka - powtarzające się schematy, dowolność interpretacji, w pewien sposób otwarte, ale też całkowicie wyjaśnione zakończenie. Niezwykle barwne obrazy kreowane słowami, pobudzające wyobraźnię bez żadnego wysiłku ze strony czytelnika, autorka wręcz "maluje" tą opowieść bezpośrednio w umyśle odbiorców. Ciekawe postaci, piękne miejsca, uczucie niezwykłości, unikatowości i niepewności. Wszystko to składa się na wystawioną przeze mnie ocenę, jedyną, na którą zasługuje.

Krótko mówiąc - polecam z całego diablego serca!

*Opinię celowo piszę w sposób enigmatyczny - nie chciałabym odebrać satysfakcji z lektury jeszcze przed jej otworzeniem!*

Opinię piszę świeżo po przeczytaniu książki i jest to pierwsza recenzja, którą kreuję w moim życiu. Zostałam do tego skłoniona przez (w moim mniemaniu) zbyt niską średnią ocenę tej lektury.

Książka ta jest absolutnym arcydziełem. Świat wykreowany przez autorkę wciągnął mnie bez reszty, zanurzyłam się w baśniowej atmosferze już od pierwszych stron. Jest to świat na pozór w...

"Maria nie była Diabłem. Miała tylko jego serce, zamknięte w szkatułce z różanego drewna."

Muszę przyznać, że spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Czegoś ala sekciarskiej społeczności z kryminałem w tle.

Bardziej pomylić się chyba nie dało...

To opowieść przede wszystkim niesamowita. Mroczna baśń o diable i czarownicy. Nim się spostrzeżemy wciąga nas w swoje pokrętne uliczki pełne pomylonych numerów i niezamieszkałych domów. Zamknięta społeczność, która strzeże pilnie swoich małych wielkich sekretów i z niechęcią podchodzi do obcych, którzy tam nie pasują... bo nielicznych z kolei przyjmuje z otwartymi ramionami. Jeśli czujesz się inny, niepasujący do tego świata, kroki prędzej czy później przywiodą Cię na brzeg jeziora Diable.

Nie spodziewajcie się tu akcji. Fabuła płynie wolno i przez większość książki zamiast odkrywać raczej spuszcza kolejne zasłony tajemnic. Myli i miesza. Jedno jest tylko stałe - każdy mieszkaniec zna swoja wersję opowieści o Diable i Czarownicy. Nikt jednak nie wie, która jest prawdziwa. Może żadna. A może wszystkie.

Autorka stworzyła coś naprawdę wartego uwagi. Choć muszę
przyznać, że w 2/3 odrobinę zaczęło mi się już dłużyć. Gdyby było trochę krótsze byłoby idealne.

Polecam. To jedna z tych książek, które zostają w głowie.

"Maria nie była Diabłem. Miała tylko jego serce, zamknięte w szkatułce z różanego drewna."

Muszę przyznać, że spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Czegoś ala sekciarskiej społeczności z kryminałem w tle.

Bardziej pomylić się chyba nie dało...

To opowieść przede wszystkim niesamowita. Mroczna baśń o diable i czarownicy. Nim się spostrzeżemy wciąga nas w swoje pokrętne...

Strasznie słaba, zmarnowany potencjał bo pomysł zapowiadał się ciekawie.

Strasznie słaba, zmarnowany potencjał bo pomysł zapowiadał się ciekawie.

Ciekawa mieszanka kryminału z horrorem i fantasy. Miejsce akcji i ilość bohaterów ściśle ograniczona, ale akcja posuwa się dobrym tempem. Protagonista na koniec historii uzyskuje odpowiedzi na swoje pytania, ale nie ma szczęśliwego zakończenia.
W mojej skali: 5/7.

Ciekawa mieszanka kryminału z horrorem i fantasy. Miejsce akcji i ilość bohaterów ściśle ograniczona, ale akcja posuwa się dobrym tempem. Protagonista na koniec historii uzyskuje odpowiedzi na swoje pytania, ale nie ma szczęśliwego zakończenia.
W mojej skali: 5/7.

No cóż... kryminał z elementami baśni nie do końca mnie przekonuje. Autorce udało się stworzyć klimat paranoi i zmowy milczenia, ale to by było na tyle. Główny bohater zachowuje się, mimo 30 na karku, jak przysłowiowy szczeniak. Podczas czytania miałam wrażenie, że akcja kompletnie się nie rozwija, wręcz brnę w tym samym miejscu od dłuższego czasu. Nie doszukuję się w fabule logiki, gdyż książka przypisana jest do kategorii fantasy. Koniec bardzo rozczarowujący. Na pewno nie jest to zła książka, aczkolwiek drugi raz bym po nią nie sięgnęła.
5,5*

No cóż... kryminał z elementami baśni nie do końca mnie przekonuje. Autorce udało się stworzyć klimat paranoi i zmowy milczenia, ale to by było na tyle. Główny bohater zachowuje się, mimo 30 na karku, jak przysłowiowy szczeniak. Podczas czytania miałam wrażenie, że akcja kompletnie się nie rozwija, wręcz brnę w tym samym miejscu od dłuższego czasu. Nie doszukuję się w...

Czas poświęcony na ten tytuł nie był ani trochę zmarnowany! Mimo iż akcja osadzona była w Polsce, to jednak czytając czułam, że faktycznie razem z Piotrem dotarłam gdzieś na koniec świata. Azyl - niepozorne miasteczko skrywające tajemnice, których zawsze racjonalny Piotr nie potrafi pojąć, co wpędza go na skraj paranoi. Mimo iż już od samego początku możemy odgadnąć, kto jest czarownicą i Diabłem z opowieści, to nadal z zapartym tchem możemy śledzić drogę Piotra ku znalezieniu odpowiedzi na męczące go pytania. Zakończenie nie jest jednoznacznie dobre czy złe, jednak dla naszego głównego bohatera z całą pewnością dobre. Trzymany wyrzutami sumienia poszukiwał siostry, odnalazł ją i mógł ruszyć dalej. Dla niego pobyt w Azylu stał się nowym początkiem, tak samo, jak dla wszystkich, którzy go poszukują, mimo iż w nieco innym kontekście. Kolejna pozycja od tej autorki, która mocno przypadła mi do gustu :D

Czas poświęcony na ten tytuł nie był ani trochę zmarnowany! Mimo iż akcja osadzona była w Polsce, to jednak czytając czułam, że faktycznie razem z Piotrem dotarłam gdzieś na koniec świata. Azyl - niepozorne miasteczko skrywające tajemnice, których zawsze racjonalny Piotr nie potrafi pojąć, co wpędza go na skraj paranoi. Mimo iż już od samego początku możemy odgadnąć, kto...

Piotr to bohater powieści Magdaleny Kubasiewicz, pod tytułem “Gdzie śpiewają diabły”, opowiadającej historię młodego mężczyzny, który wyrusza do Azylu - niewielkiego miasta na odludziu. To właśnie w tamtej okolicy urywa się ślad Ewy, siostry Piotra, której mężczyzna poszukuje od dłuższego czasu. Azyl nie jest jednak miejscem, gdzie ludzie podają obcym pomocną dłoń.

Książka dość krótka, ale fabuła wciągająca. Klimat oderwanego od reszty społeczeństwa, dość ekscentrycznego i tajemniczego miasteczka bardzo mi się spodobał, opisy idealnie go oddawały.

Jednak sam wątek zaginionej siostry był… nijaki. Trochę zawiodłam się rozwiązaniem. Nie tego się spodziewałam.

Motyw opowieści o Diable i Czarownicy, która w każdych ustach jest trochę inna, też był w porządku, choć myślę, że można było to lepiej zakończyć, a przynajmniej tak, abym pod koniec nie miała jednego, wielkiego znaku zapytania w głowie.

Bohaterowie byli ciekawi, choć niestety nie zapadali mi jakoś bardzo w pamięci.

“Gdzie śpiewają diabły” to przyjemne dzieło, idealne dla tych, którzy lubią krótkie historie z nutką tajemnicy.

https://www.instagram.com/_po_prostu_human_/

Piotr to bohater powieści Magdaleny Kubasiewicz, pod tytułem “Gdzie śpiewają diabły”, opowiadającej historię młodego mężczyzny, który wyrusza do Azylu - niewielkiego miasta na odludziu. To właśnie w tamtej okolicy urywa się ślad Ewy, siostry Piotra, której mężczyzna poszukuje od dłuższego czasu. Azyl nie jest jednak miejscem, gdzie ludzie podają obcym pomocną dłoń.

Książka...