Loteria

Noooo nieee wieeeeem. Napięcie jak przy zbieraniu porzeczek, żadnej psychologicznej ani metafizycznej podbudowy dla tej historii. Ot taka komiksowa etiudka, dzień jak co dzień na amerykańskiej prowincji: nuda, siedzimy, nic się nie dzieje, zabijmy Mery. Po co? Bo jabłko i grzech, tak musi być. Uważam, że ta opowieść nie broni się w formie komiksu, ale kto twierdzi inaczej, niech pierwszy nie rzuca kamieniem...

Noooo nieee wieeeeem. Napięcie jak przy zbieraniu porzeczek, żadnej psychologicznej ani metafizycznej podbudowy dla tej historii. Ot taka komiksowa etiudka, dzień jak co dzień na amerykańskiej prowincji: nuda, siedzimy, nic się nie dzieje, zabijmy Mery. Po co? Bo jabłko i grzech, tak musi być. Uważam, że ta opowieść nie broni się w formie komiksu, ale kto twierdzi inaczej,...

#Wyzwanie czytelnicze na listopad 2023r. - przeczytam książkę straszną/niepokojącą.
Po przeczytaniu 13-stronicowego opowiadania Shirley Jackson o tym samym tytule, zapoznałam się z jego komiksową adaptacją, w wykonaniu wnuka autorki Milesa Hymana.
Artysta bardzo wiernie przekazał treść opowiadania w skali 1:1, przy tym znacznie go wydłużając, bo aż do 138 stron. Bardziej jest to historia obrazkowa, bo tekstu tam niewiele, i to dosłownie zdania przeniesione są z epickiego pierwowzoru. Ilustracje są wyraziste i czytelne, odzwierciedlające nastrój i NIEPOKÓJ mieszkańców miasteczka, w którym ma się coś wydarzyć. Ocenę zachowania mieszkańców i kultywowania przez nich tradycji niekoniecznie do końca moralnych, pozostawiam czytelnikom.
Sam komiks jest dobrze narysowany i ciekawy stylistycznie. Postacie są wyraziste i rozpoznawalne. Nastrój i emocje artysta maluje wieloma barwami. Bardzo realnie przedstawiona jest też architektura małego amerykańskiego miasteczka z lat 50-tych XX-wieku, znana z amerykańskich filmów, miejsca w którym rozgrywa się fabuła.
Komiks jest ładnie wydany, symboliczne rysunki zdobią twarde okładki. Zawiera przedmowę autora, przedstawienie postaci i historię obrazkową jednego z najsłynniejszych opowiadań grozy.
Polecam fanom gatunku!

#Wyzwanie czytelnicze na listopad 2023r. - przeczytam książkę straszną/niepokojącą.
Po przeczytaniu 13-stronicowego opowiadania Shirley Jackson o tym samym tytule, zapoznałam się z jego komiksową adaptacją, w wykonaniu wnuka autorki Milesa Hymana.
Artysta bardzo wiernie przekazał treść opowiadania w skali 1:1, przy tym znacznie go wydłużając, bo aż do 138 stron. Bardziej...

Mądra książka o głupim zwyczaju. To, że coś jest tradycją, nie znaczy, że trzeba to podtrzymywać.

Mądra książka o głupim zwyczaju. To, że coś jest tradycją, nie znaczy, że trzeba to podtrzymywać.

Nie znałam opowiadania Shirley Jackson i przeczytałam adaptację graficzną nie mając pojęcia, jak historia się skończy. Ale od pierwszego rysunku widać, że będzie to opowieść mroczna i wstrząsająca. Gama kolorystyczna jest przygaszona, twarze postaci zacięte i pełne źle rozumianego poczucia sprawiedliwości i powinności.
Historia jest bardzo uniwersalna i można ją zaadaptować do wielu tragicznych wydarzeń w losach świata. Kiedy przedkładamy ponad człowieczeństwo tradycję, rytuał i poczucie powinności, stajemy się nieludzcy. Prawo i poczucie władzy przedkładamy ponad ludzką godność, stajemy się panami życia i śmierci. Niestety, ta historia ciągle się powtarza, jakbyśmy nie potrafili wyciągać wniosków z przeszłości.
Polecam, choć moim zdaniem, warto tę historię przeczytać co najmniej dwa razy.

Nie znałam opowiadania Shirley Jackson i przeczytałam adaptację graficzną nie mając pojęcia, jak historia się skończy. Ale od pierwszego rysunku widać, że będzie to opowieść mroczna i wstrząsająca. Gama kolorystyczna jest przygaszona, twarze postaci zacięte i pełne źle rozumianego poczucia sprawiedliwości i powinności.
Historia jest bardzo uniwersalna i można ją...

To, co jako koncept mogło przerażać ludzi w 1948 roku na pewno nie przeraża nas teraz.
To, co jako opowiadanie może się jeszcze na tym polu bronić - tworzeniem atmosfery, stylem, niedopowiedzeniami - nie broni się już jako komiks.
Bo komiks - szczególnie taki w którym jest zaskakująco mało tekstu - czyta się szybko. Przerzuca się kartki. Wzrok ślizga się po ilustracjach.
(A kreska ilustratora w ogóle sprawiała, że wszyscy bohaterowie wyglądali dla mnie strasznie podobnie.)
To sprawiło, że nie potrafiłam się wczuć, że żadna z postaci nie wzbudziła mojej sympatii, że w sumie nie obchodziło mnie, co się z nimi wszystkimi stanie.

I to byłoby na tyle.

To, co jako koncept mogło przerażać ludzi w 1948 roku na pewno nie przeraża nas teraz.
To, co jako opowiadanie może się jeszcze na tym polu bronić - tworzeniem atmosfery, stylem, niedopowiedzeniami - nie broni się już jako komiks.
Bo komiks - szczególnie taki w którym jest zaskakująco mało tekstu - czyta się szybko. Przerzuca się kartki. Wzrok ślizga się po ilustracjach.
(A...

"Nie ma sensu wprowadzać zmian, prawda?"

Nie chcę zbyt dużo pisać, żeby niczego nie sugerować ani nie tworzyć oczekiwań. Po prostu sprawdźcie sami. Przy czym to nie jest komiks akcji, nie trzeba go czytać szybko. Warto się wczuć w atmosferę, emocje bohaterów i ich nastawienie.

"Nie ma sensu wprowadzać zmian, prawda?"

Nie chcę zbyt dużo pisać, żeby niczego nie sugerować ani nie tworzyć oczekiwań. Po prostu sprawdźcie sami. Przy czym to nie jest komiks akcji, nie trzeba go czytać szybko. Warto się wczuć w atmosferę, emocje bohaterów i ich nastawienie.

Nie znałem literackiego pierwowzoru, więc lektura uderzyła ze zdwojoną siłą. Mistrzostwo suspensu; napięcie towarzyszy czytelnikowi od samego początku i z każdą kolejną stroną tylko rośnie. Świetna rzecz o niszczycielskiej sile zabobonów i o tym, jak trudny - i jak wieloma ofiarami okupiony jest - postęp.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Nie znałem literackiego pierwowzoru, więc lektura uderzyła ze zdwojoną siłą. Mistrzostwo suspensu; napięcie towarzyszy czytelnikowi od samego początku i z każdą kolejną stroną tylko rośnie. Świetna rzecz o niszczycielskiej sile zabobonów i o tym, jak trudny - i jak wieloma ofiarami okupiony jest - postęp.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Dzisiaj przychodzę do Was z kolejną, graficzną adaptacją, klasycznego opowiadania grozy. Tym razem na warsztat wleciała "Loteria", autorstwa Shirley Jackson, przeniesiona do komiksowych kadrów przez wnuka autorki, Milesa Hymana. Zapraszam do opinii.

Małe miasteczko, położone gdzieś w Ameryce. Miasteczko, w którym kultywuje się pewną tradycję. Co rok odbywa się w nim loteria, w której biorą udział wszyscy mieszkańcy. Loteria, w której nikt nie chce wygrać...

Zacznijmy może od pewnej dozy ignorancji z mojej strony, ale przed lekturą komiksu nie znałem oryginalnego tekstu autorki. Nadrobiłem go dopiero po zapoznaniu się z komiksem. I pierwsze na co koniecznie muszę zwrócić uwagę, to idealne odwzorowanie opowiadania, przez jej wnuka. Utwory pokrywają się praktycznie jeden do jednego.

Jeżeli chodzi o fabułę, to na pierwszy rzut oka cała historia wydaje się niesamowicie banalna. Ot kolejne małe miasteczko, każdy zna każdego, niektórzy się lubią, niektórzy nie, życie toczy się powoli i bez pośpiechu. Wszystko jednak zmienia się w momencie, kiedy na pierwszy plan wysuwa się skrzynia, a w niej umieszczone imiona mieszkańców. Zaczyna się robić lekko nerwowo, pojawiają się pierwsze rysy na spokojnej, niczym tafla jeziora, atmosferze panującej w mieście. Klimat z każdym kolejnym kadrem gęstnieje, społeczność zaczyna ogarniać coraz większy lęk, który wkrótce przemienia się w gniew, co prowadzi do finału, będącego eskalacją brutalności i przemocy, bez żadnych zahamowań.

Krótka, ale niesamowicie potężna historia. Bardzo mocno w klimacie "Aukcjonera" Joan Samson, którego miałem przyjemność czytać jakiś czas temu. Opowieść, ukazująca grozę w najgorszej postaci - ludzkiej. Shirley Jackson nie straszy za pomocą nawiedzonych miejsc, zjaw czy upiorów, tylko złem zakorzenionym w głębi każdego z nas. Wykorzystuje do tego ślepe zapatrzenie ogółu w tradycje kultywowane od pokoleń i uważane za świętość. Bez względu na to, ile niosą za sobą ofiar. Powiedzmy sobie wprost, autorka wykorzystując motyw tytułowej loterii, wręcz potępia konserwatywne poglądy przekazywane w miasteczku z dziada pradziada, które koniec końców, prowadzą do tragedii... Mimo tego, że opowiadanie powstało wiele lat temu, spokojnie można w nim odnaleźć odzwierciedlenie tego, co akuratnie wyprawia się w naszym kraju... I to jest niesamowicie przerażające...

Grafiki Milesa Hymana, utrzymane mocno w stylu retro, bardzo dobrze wpasowują się w historię napisaną przez jego babcię, świetnie oddają to, co chciała w niej ukazać. Kolorystycznie stonowane, delikatne, które, niczym przyczajony tygrys, atakują brutalnie w finale.

Podsumowując, realistyczna groza na najwyższym poziomie. Co tu dużo gadać, ja wprost uwielbiam ten typ horroru, w którym to największym źródłem zła jest ludzka natura. Koniecznie sięgnijcie więc po "Loterię", bo to kawał naprawdę rewelacyjnie skonstruowanej opowieści.

Tyle ode mnie!!! Do usłyszenia!!!

Dzisiaj przychodzę do Was z kolejną, graficzną adaptacją, klasycznego opowiadania grozy. Tym razem na warsztat wleciała "Loteria", autorstwa Shirley Jackson, przeniesiona do komiksowych kadrów przez wnuka autorki, Milesa Hymana. Zapraszam do opinii.

Małe miasteczko, położone gdzieś w Ameryce. Miasteczko, w którym kultywuje się pewną tradycję. Co rok odbywa się w nim...

Prze...jrzałam ten komiks przed przeczytaniem opowiadania, a i po 1/3 wiedziałam, czego mogę się spodziewać na koniec. Ilustracje uważam za piękne, bardzo mroczne, intrygujące, ale niemal kompletny brak tekstu jest w mojej ocenie ogromnym mankamentem tej powieści graficznej. Owszem, wzbudziła ona we mnie różne emocje - zszokowała, skonfundowała i wywołała poczucie niesprawiedliwości, ale...niewiele ponad to. Spodziewałam się wyczerpującej i wciągającej opowieści, a dostałam album, który ma potencjał, ale ostatecznie mnie rozczarował.

Nie oceniam, bo...
...NOTE TO SELF: wróć tutaj po przeczytaniu opowiadania Shirley Jackson.

Prze...jrzałam ten komiks przed przeczytaniem opowiadania, a i po 1/3 wiedziałam, czego mogę się spodziewać na koniec. Ilustracje uważam za piękne, bardzo mroczne, intrygujące, ale niemal kompletny brak tekstu jest w mojej ocenie ogromnym mankamentem tej powieści graficznej. Owszem, wzbudziła ona we mnie różne emocje - zszokowała, skonfundowała i wywołała poczucie...

Wcześniej nie czytałam opowiadania Shirley Jackson, na którym oparty jest komiks, nie wiedziałam więc co właściwie się wydarzy, przez co to, co faktycznie miało miejsce na końcu książki wywołało szok, niezrozumienie i masę pytań bez odpowiedzi. Opowiadanie musi być bogatsze w treść, (tak przynajmniej mi się wydaje) dlatego, jak najbardziej zamierzam po nie sięgnąć.

Lubię czytać komiksy, ale ten osobiście nie za bardzo przypadł mi do gustu, dużo ludzi chwali tutaj kreskę rysownika, ale dla mnie jest ona po prostu zwyczajna. Rysunkom ponadto brakuje sporo treści, przez co dla mnie przebrnięcie przez same obrazki było po prostu trochę męczące. Tak mi się jakoś wydaje, że może po prostu to opowiadanie nie nadaje się do zrobienia w wersji komiksowej, ale jest to oczywiście tylko moja opinia.

Wcześniej nie czytałam opowiadania Shirley Jackson, na którym oparty jest komiks, nie wiedziałam więc co właściwie się wydarzy, przez co to, co faktycznie miało miejsce na końcu książki wywołało szok, niezrozumienie i masę pytań bez odpowiedzi. Opowiadanie musi być bogatsze w treść, (tak przynajmniej mi się wydaje) dlatego, jak najbardziej zamierzam po nie sięgnąć.

Lubię...