Powiernik. Bogowie i stwory. Opowiadania

Dalsze przygody adwokata-egzorcysty i całej hordy stworów. Przyjemne opowiadania.

Dalsze przygody adwokata-egzorcysty i całej hordy stworów. Przyjemne opowiadania.

Zbiór opowiadań o Marku Lichockim i słowiańskich stworach. Większość to, hmmm... sprawy kryminalne. Jest też jedno zabawne opowiadanie o vege-wampirze.
Ze względu na czas akcji, zbiorek najlepiej czytać po tomie pierwszym serii o Marku Lichockim, za wyjątkiem dwóch ostatnich opowiadań, przed którymi warto zapoznać się już z tomem drugim.

Zbiorek polecam i oceniam na 6,5 gwiazdki

Zbiór opowiadań o Marku Lichockim i słowiańskich stworach. Większość to, hmmm... sprawy kryminalne. Jest też jedno zabawne opowiadanie o vege-wampirze.
Ze względu na czas akcji, zbiorek najlepiej czytać po tomie pierwszym serii o Marku Lichockim, za wyjątkiem dwóch ostatnich opowiadań, przed którymi warto zapoznać się już z tomem drugim.

Zbiorek polecam i oceniam na 6,5...

Ciekawe historie.

Ciekawe historie.

Zbiór dwunastu opowiadań z Uniwersum Powiernika, w których poznamy Stwory będące czystym złem, kierujące się tylko zemstą oraz powstałe w przypadkowy sposób.

Najbardziej podobały mi się następujące opowiadania:
- „Strzygoń” – przedstawia historię strzygonia Bezmira;
- „Licho” – historia o demonie, który negatywnie wpływał na ludzkie postępowanie;
- „Potwory” – idealnie przedstawiający obraz kim są prawdziwe potwory;
- „Wampir” – historia Radka, który przez przypadek staje się wegewąpirzem :D. Bardzo zabawne opowiadanie;
- „Północnica” – historia tragicznie zmarłej kobiety, która w swych działaniach kieruje się chęcią zemsty.

Mimo, iż nie wszystkie opowiadania przypadły mi do gustu, to zapewne każdy znajdzie w zbiorze coś dla siebie.
Dużym plusem jest ich rozmaitość oraz wartościowość.
Serdecznie polecam.

Zbiór dwunastu opowiadań z Uniwersum Powiernika, w których poznamy Stwory będące czystym złem, kierujące się tylko zemstą oraz powstałe w przypadkowy sposób.

Najbardziej podobały mi się następujące opowiadania:
- „Strzygoń” – przedstawia historię strzygonia Bezmira;
- „Licho” – historia o demonie, który negatywnie wpływał na ludzkie postępowanie;
- „Potwory” – idealnie...

Kolejna część przygód adwokata Marka. Tym razem książka podzielona jest na kilka opowiadań. Każde z nich dotyczy innego demona nawiedzającego nasz kraj. Dla mnie bardzo dużym plusem było umiejscowienie akcji na terenach bardzo bliskim mojej miejscowości urodzenia takich jak Horyniec Zdrój czy Werchrata. Historie są bardzo różnorodne. Od bardzo lekkich i humorystycznych po te bardziej z dreszczykiem, krwawe i brutalne. Bardzo podobają mi się ilustracje w książce, które pozwalają zwizualizować sobie wydarzenia i bardziej wczuć się w fabułę. Książkę czyta się lekko i z zainteresowaniem. Nie podobały mi się natomiast przeskoki czasowe, gdzie dowiadujemy się wydarzeń, które nie wynikały z wcześniejszej części. Nie lubię też przedstawiania bohaterów męskich jako takich na których kobiety lecą jak muchy do lepu. A ten szczególnie zaraz po narodzinach pierwszego dziecka nie potrafi się obronić i nie widzi nic złego w całowaniu się ze swoją byłą. Wychodzi na to, że płeć piękna jest najgorszą z demonów. Po kolejną część sięgnę z przyjemnością. A wy sprawdźcie sami.

Kolejna część przygód adwokata Marka. Tym razem książka podzielona jest na kilka opowiadań. Każde z nich dotyczy innego demona nawiedzającego nasz kraj. Dla mnie bardzo dużym plusem było umiejscowienie akcji na terenach bardzo bliskim mojej miejscowości urodzenia takich jak Horyniec Zdrój czy Werchrata. Historie są bardzo różnorodne. Od bardzo lekkich i humorystycznych po...

Na prawdę bardzo przeciętna książka.
Po pierwszym tomie, miałem jakieś nadzieje - bo powiedzmy sobie szczerze - fantasy z mitologią słowiańską w tle ma potencjał co najmniej na miarę "Akt Harrego Dresdena". NIestety, autorowi rodzimemu daleko do kunsztu Jima Butchera.
Prostacki i wulgarny język - jak najbardziej. Generyczne historie - też ich nie zabrakło. Płaski i bezbarwny momentami główny bohater - oczywiście.
Jedyne co wydaje się w tej prozie wyraźnie zaznaczać to niechęć autora do chrześcijaństwa, a już katolicyzmu w szczególność (zresztą też zaznaczona w mało inteligentny, oparty na krzywdzących stereotypach sposób).
Słowem zmarnowana szansa i poniekąd - zmarnowany czas.

Na prawdę bardzo przeciętna książka.
Po pierwszym tomie, miałem jakieś nadzieje - bo powiedzmy sobie szczerze - fantasy z mitologią słowiańską w tle ma potencjał co najmniej na miarę "Akt Harrego Dresdena". NIestety, autorowi rodzimemu daleko do kunsztu Jima Butchera.
Prostacki i wulgarny język - jak najbardziej. Generyczne historie - też ich nie zabrakło. Płaski i...

Licho nie śpi!

Długo zastanawiałam się co napisać o spin-offie Powiernika, żeby nie się nie powtarzać w achach i ochach nad pomysłem Piątkowskiego. I w końcu, tak jak to bywa najlepiej: przyszło niespodziewanie samo. Pewnego wieczoru moja starsza młoda poprosiła mnie, żebym opowiedziała jej bajkę przed snem. Taką, której nie zna reszta dzieci z przedszkola. Zaczęłam więc, od tego, że: „…LICHO nie śpi. Nie śpi więc też Marek LICHOcki, agent do zadań słowiańsko-para-specjalnych”. A potem już popłynęłyśmy. Przeniosłyśmy się do świata, w którym adwokat, obdarzony umiejętnością widzenia słowiańskich bożków i demonów, ściga niewidzialnych dla ludzi złoczyńców, którzy psocą na potęgę i nakłaniają innych do jeszcze większych psot, albo próbują wyrównać rachunki z tymi, którzy kiedyś zrobili im coś niemiłego. Ulubieńcem córy, stał się oczywiście domowik, który teraz już zawsze dzielnie pomaga znajdować zagubione zabawki, dba o koty, gdy nie ma nas w domu, podkrada słodycze i…pierdzi.

Jak widać, złagodzone (i to nawet bardzo) wersje niektórych opowiadań Piątkowskiego ze zbioru „Powiernik. Bogowie i stwory”, doskonale sprawdzają się jako opowiastki przed snem dla kogoś spragnionego czegoś nowego, innego, fajnie splatającego się z dobrze znaną codziennością – bo z jednej strony fantastyczne, a z drugiej na wyciągnięcie ręki, chociaż zupełnie nieuchwytne. Z ich pomocą można też przemycić to i owo na temat mitologii słowiańskiej, a poszerzanie horyzontów u najmłodszych, to dla mnie zawsze wartość dodana.

*

Teksty o których mowa i na podstawie których snułam swoją opowieść, stanowią dopełnienie Uniwersum Powiernika i ciekawy przerywnik pomiędzy kolejnymi powieściami o przygodach Marka Lichockiego. Oczywiście, absolutnie nie są przeznaczone dla dzieci. Opisane tutaj słowiańskie stwory potrafią być bowiem bardzo brutalne i okrutne, wręcz ślepo okrutne, zresztą jak i pojawiający się w kolejnych opowiadaniach ludzie. Pośród nich trafiają się, na szczęście, także całkiem sympatyczne kreatury (jak np. wspomniany domowik, wąpierz wegetarianin lub strzygoń Bezmir),które dzielnie pomagają naszemu rodzimemu marvelopodobnemu superbohaterowi, wyłapywać, tych bardziej i na wskroś złych, parszywców i zgniłków.

Jeśli nadal zastanawiacie się, czy to lektura dla was, to spróbujcie wyobrazić sobie połączenie seriali „Supernatural” i „Grimm” przerzuconych na polski grunt. „Powiernik. Bogowie i stwory”, ma dokładnie taki wydźwięk: opowiadania stanowią intrygujący kolaż słowiańskiego klimatu, baśniowej magii, grozy i kryminału. Służą także, przede wszystkim, niezobowiązującej rozrywce.

Sporym atutem jest także zróżnicowanie opowiadań – jedne niosą z sobą głęboki smutek, mrok i lęk, inne pobudzają do refleksji, jeszcze inne, te bardziej żartobliwe, wprawiają nas w dobry humor - sprawnie budowane napięcie, wieloperspektywiczność, wielogłos, wartka akcja i zaskakujące rozwiązania fabularne.

Licho nie śpi!

Długo zastanawiałam się co napisać o spin-offie Powiernika, żeby nie się nie powtarzać w achach i ochach nad pomysłem Piątkowskiego. I w końcu, tak jak to bywa najlepiej: przyszło niespodziewanie samo. Pewnego wieczoru moja starsza młoda poprosiła mnie, żebym opowiedziała jej bajkę przed snem. Taką, której nie zna reszta dzieci z przedszkola. Zaczęłam więc,...

Zbiór opowiadań był moim pierwszym kontaktem z tym autorem. Niestety, raczej nie sięgnę po kolejne jego dzieła. Zaznaczę, że udało mi się przeczytać jedynie dwa pierwszy opowiadania, przy czym do drugiego dotarłem z dużym wysiłkiem woli. Zastosowany język i schemat historii położył ciekawy w założeniach pomysł na wykorzystanie słowiańskich stworów w współczesnym świecie.

Zbiór opowiadań był moim pierwszym kontaktem z tym autorem. Niestety, raczej nie sięgnę po kolejne jego dzieła. Zaznaczę, że udało mi się przeczytać jedynie dwa pierwszy opowiadania, przy czym do drugiego dotarłem z dużym wysiłkiem woli. Zastosowany język i schemat historii położył ciekawy w założeniach pomysł na wykorzystanie słowiańskich stworów w współczesnym świecie.

Lubię opowiadania. Te historie były całkiem przyjemne. Nie jest to ambitna literatura, więc idealna na weekendowy relaks.

Lubię opowiadania. Te historie były całkiem przyjemne. Nie jest to ambitna literatura, więc idealna na weekendowy relaks.

Recenzja na kanale youtube
TLDR: bardzo lubię styl pisania Franciszka, opowiadania są zróżnicowane - od zabawnych, do całkiem mrocznych i makabrycznych. Ciekawy zbiór uzupełniający do powieści Powiernik.

Recenzja na kanale youtube
TLDR: bardzo lubię styl pisania Franciszka, opowiadania są zróżnicowane - od zabawnych, do całkiem mrocznych i makabrycznych. Ciekawy zbiór uzupełniający do powieści Powiernik.