Siedem kłamstw

Ciekawy i intrygujący obraz przyjaźni stopniowo zamieniającej się w psychozę. Cierpienie z którym nie jesteśmy sobie w stanie poradzić spychane w kąt może doprowadzić do krzywdy którą wyrządzimy innej osobie... tak samo jak miłość zbyt ufnie obdarowana jednej osobie. Świetny thriller. Polecam.

Ciekawy i intrygujący obraz przyjaźni stopniowo zamieniającej się w psychozę. Cierpienie z którym nie jesteśmy sobie w stanie poradzić spychane w kąt może doprowadzić do krzywdy którą wyrządzimy innej osobie... tak samo jak miłość zbyt ufnie obdarowana jednej osobie. Świetny thriller. Polecam.

Mam mieszane uczucia, bo wprawdzie książka nie była zła, ale dobra też wcale.
Chaotyczność narracji mi osobiście przeszkadzała; ciężko mi się czytało, ale może to też moja wina, bo już po kilku stronach podchodziłam do książki z rezerwą i tak ją czytałam praktycznie do samego końca.
Historia (po zapoznaniu się z całością) jest intrygująca, punkt widzenia narratora jako antagonisty tez jest ciekawym pomyslem, nawet podzial ksiazki na 7 czesci (7 kłamstw) mimo, że irutyje z początku, jest nawet trafiony - a jednak coś nie gra.
Książkę czyta się topornie, wiele wątków mimo że nakreślają przeszłość bohaterki jest nudnych i papierowych. Wiele o niej wiemy a wcale jej nie znamy. Jest tu próba nakreślenia bohaterki wielowymiarowej - takiej, która robi zarówno dobre (wręcz altruistyczne) jak i złe rzeczy. To wszystko mogłoby być ciekawe i wciągające ale nie nie było. Czasem bywało odpychające wręcz.
Denerwował również styl i język, ale nie wiem czy obwiniać za to autorkę czy tłumaczkę.
Irytowały zwroty do czytelnika, które pod koniec DROBNY SPOJLER okazały się zwrotami do innego bohatera książki. Gdyby od początku było jasne że to powieść szkatułkowa i narratorka nie zwraca się bezpośrednio do czytelnia, moim zdaniem książka by wiele zyskała i mniej irytowała.
Aż ciężko uwierzyć, że autorka z zawodu jest redaktorką w wydawnictwie.
Mimo to polecam przeczytać. Książka nie jest zła, aby odradzać lekturę, a warto wyrobić własne zdanie. Może komuś taki styl narracji przypadnie do gustu, a historia sama w sobie jest dość oryginalna.

Mam mieszane uczucia, bo wprawdzie książka nie była zła, ale dobra też wcale.
Chaotyczność narracji mi osobiście przeszkadzała; ciężko mi się czytało, ale może to też moja wina, bo już po kilku stronach podchodziłam do książki z rezerwą i tak ją czytałam praktycznie do samego końca.
Historia (po zapoznaniu się z całością) jest intrygująca, punkt widzenia narratora jako...

Nie jest to książka z gatunku thriller, prędzej obyczajówka z wątkiem „kryminalnym”.
Jane ewidentnie ma problemy natury psychicznej. Jedno wydarzenie z życia, zmienia ją w obsesyjną i chorobliwie zazdrosną osobę.
Warto przeczytać i warto uważać na takie persony w swoim otoczeniu.
Obsesja i zazdrość doprowadziły do wielu nieszczęść.

Nie jest to książka z gatunku thriller, prędzej obyczajówka z wątkiem „kryminalnym”.
Jane ewidentnie ma problemy natury psychicznej. Jedno wydarzenie z życia, zmienia ją w obsesyjną i chorobliwie zazdrosną osobę.
Warto przeczytać i warto uważać na takie persony w swoim otoczeniu.
Obsesja i zazdrość doprowadziły do wielu nieszczęść.

W wielkim skrócie to żaden thriller nie jest - to opowieść o toksycznej przyjaźni. Nieźle się czyta, ale na pewno to nie thriller ani kryminał.

Jane i Marnie to przyjaciółki, których nic nie może rozdzielić. Co jeśli jednak to nieprawda? Co jeśli ktoś może wpłynąć na ich relację?

Studium zaburzenia i tego, jak wszystko się mogą one rozwinąć. A jednocześnie przestroga, że nawet jeśli ktoś jest nam bliski zawsze może być toksyczny.

W wielkim skrócie to żaden thriller nie jest - to opowieść o toksycznej przyjaźni. Nieźle się czyta, ale na pewno to nie thriller ani kryminał.

Jane i Marnie to przyjaciółki, których nic nie może rozdzielić. Co jeśli jednak to nieprawda? Co jeśli ktoś może wpłynąć na ich relację?

Studium zaburzenia i tego, jak wszystko się mogą one rozwinąć. A jednocześnie przestroga, że...

Pierwszym kłamastwem tej książki jest to, że jest to ekscytujący thriller a drugim, że jest mistrzowsko napisaną powieścią. No nie. Ani to thriller ani nie jest dobrze napisany. Narracja to jakby rozmowa, zwierzenie się przyjaciółce, nagminne zwroty jak do koleżanki nie dodawały treści ani rozmachu ani klimatu. Ciągłe powtórzenia, szczególnie emocji głównej bohaterki, wielokrotne i dodam zbędne opisy rzeczywistości wokoło, po prostu nudzą. Od początku jasne jest, że Jane jest wyrahowana a wszystko do czego dąży nie mam absolutnie nic wspólnego z empatią czy przyajźnią. A więc wynudziłam się, zirytowałam i ogólnie nie polecam.

Pierwszym kłamastwem tej książki jest to, że jest to ekscytujący thriller a drugim, że jest mistrzowsko napisaną powieścią. No nie. Ani to thriller ani nie jest dobrze napisany. Narracja to jakby rozmowa, zwierzenie się przyjaciółce, nagminne zwroty jak do koleżanki nie dodawały treści ani rozmachu ani klimatu. Ciągłe powtórzenia, szczególnie emocji głównej bohaterki,...

Jane i Marnie przyjaźnią się od czasów szkolnych, są nierozłączne. Obie wychodzą za mąż i obie tracą mężów. Maż Jane ginie w wypadku w górach, Marnie w wypadku. Czy to, że zostają same znowu zbliży je do siebie? Dlaczego Jane kłamie i czy zdaje sobie sprawę, że jej kłamstwa prowadzą do tragedii?.
Powieść jest określona jako thriller. Tymczasem, moim zdaniem jest to fantastycznie opisane studium psychologiczne Jane. Autorka trzyma w napięciu, ale też porusza bardzo wiele ważnych tematów. Jak daleko można posunąć się w przyjaźni, kiedy kończy się lojalność, a zaczyna manipulacja, jak daleko można ingerować w czyjeś życie?

(cd recenzji na fb)

https://www.facebook.com/photo/?fbid=790753949514059&set=a.530574235532033

Jane i Marnie przyjaźnią się od czasów szkolnych, są nierozłączne. Obie wychodzą za mąż i obie tracą mężów. Maż Jane ginie w wypadku w górach, Marnie w wypadku. Czy to, że zostają same znowu zbliży je do siebie? Dlaczego Jane kłamie i czy zdaje sobie sprawę, że jej kłamstwa prowadzą do tragedii?.
Powieść jest określona jako thriller. Tymczasem, moim zdaniem jest to...

Ktoś chyba przesadził z kwalifikacją tej powieści. Może dlatego, że była zbrodnia. Jest to powieść o toksycznej przyjaźni. Dwie psiapsióły od dziecka: Jane i Marnie. Z początku Jane wzbudza sympatię, współczucie. Jednak w miarę czytania zmieniło się moje podejście do niej. Psychopatka? Coś w tym jest. Na pewno samolubna i zaborcza. Pozbawiona wszelkich skrupułów, byle tylko wyszło tak, jak chce. Rzeczywiście kłamstwa niosą wielkie ryzyko. Prawda zaś w tym przypadku wiedzie do katastrofy. Mówi się, że nie ma zbrodni doskonałej. Czyżby wyjątek? Nie mogłem się od niej oderwać, ale nie zapierała mi dechu. Troszkę drażniła mnie formuła zwracania się do czytelnika jako do kobiety. Nie mam oryginału (i nie znam na tyle angielskiego),więc nie wiem, czy to był zabieg autorki czy może tłumaczki.

Ktoś chyba przesadził z kwalifikacją tej powieści. Może dlatego, że była zbrodnia. Jest to powieść o toksycznej przyjaźni. Dwie psiapsióły od dziecka: Jane i Marnie. Z początku Jane wzbudza sympatię, współczucie. Jednak w miarę czytania zmieniło się moje podejście do niej. Psychopatka? Coś w tym jest. Na pewno samolubna i zaborcza. Pozbawiona wszelkich skrupułów, byle tylko...

Jako thriller - porażka. Jako dramat obyczajowy - nuda...

Jako thriller - porażka. Jako dramat obyczajowy - nuda...

Dobrze i lekko się czyta, jednak dla mnie to nie thriller, ale opowieść o relacji między dwojgiem ludzi. Zakończenie niejednoznaczne, dające pole do popisu wyobraźni.

Dobrze i lekko się czyta, jednak dla mnie to nie thriller, ale opowieść o relacji między dwojgiem ludzi. Zakończenie niejednoznaczne, dające pole do popisu wyobraźni.

Całkiem ciekawy proces myślenia osoby zauroczonej przyjaciółką ale o thriller to ta książka się nie ociera.

Całkiem ciekawy proces myślenia osoby zauroczonej przyjaciółką ale o thriller to ta książka się nie ociera.