Przeżyłam. Pamiętnik więźniarki obozu Auschwitz-Birkenau

Niewarte ceny. Sporo książek o tematyce obozowej przeczytałam i zauważyłam parę powtarzających się zdań- poza tym niewiele było w tym pamiętniku.

Niewarte ceny. Sporo książek o tematyce obozowej przeczytałam i zauważyłam parę powtarzających się zdań- poza tym niewiele było w tym pamiętniku.

Książki traktujące o nazistowskich obozach koncentracyjnych wpadają w moje ręce co jakiś czas. Wciąż interesuję się tym tematem, więc tym ciekawsze wydają się relacje naocznych świadków, a nie opartych na historii książek fabularyzowanych.
W swoim spisanym w 1970 roku pamiętniku pani Zofia opisuje nie tylko zło jakiego doświadczyła, ale również pokazuje, jakie dobro drzemie w człowieku nawet wobec tak okrutnych czasów.
Autorka składa swoimi zapiskami hołd wszystkim osobom, które spotkała i doświadczyła od nich dobra. Od współwięźniarek aż po psa szefa kuchni dla esesmanów, którego udało się jej oswoić.
Książka opatrzona została fotografiami z rodzinnego archiwum oraz rysunkami autorki, która podczas swojego pobytu w obozie rozwijała swój malarski talent rysując portrety koleżanek. Dzięki swoim zdolnościom, dobrym sercom spotykanych osób, a czasem przypadkowi mogła przeżyć i po wielu latach cieszyć się założeniem rodziny. Nigdy jednak piekło, które przeżyła nie zniknęło z jej pamięci. Obozowy numer P 37255 na zawsze wyrył się w życiu autorki i nawet po przetrwaniu i wyzwoleniu z obozu do śmierci w sędziwym wieku budził koszmarami ze snu.
Książka, jak zawsze przejmująca i warta przeczytania po to, aby pamiętać i robić wszystko, żeby tylko nie wróciły takie czasy.

Książki traktujące o nazistowskich obozach koncentracyjnych wpadają w moje ręce co jakiś czas. Wciąż interesuję się tym tematem, więc tym ciekawsze wydają się relacje naocznych świadków, a nie opartych na historii książek fabularyzowanych.
W swoim spisanym w 1970 roku pamiętniku pani Zofia opisuje nie tylko zło jakiego doświadczyła, ale również pokazuje, jakie dobro...

Czyta sie ciurkiem i nie sposob sie oderwac.

Czyta sie ciurkiem i nie sposob sie oderwac.

Książka jest pamiętnikiem, który Pani Zofia napisała w 1970 roku, a który został wydany zgodnie z życzeniem po jej śmierci.
Jest to opowieść o ludziach, z którymi autorka miała styczność w obozie koncentracyjnym.
Książka nie jest łatwą lekturą, gdyż porusza temat cierpienia setek milionów osób, które znalazły się w Auschwitz-Birkenau.
Pomimo trudnego tematu polecam ją wszystkim czytelnikom, gdyż nie wolno nam zapomnieć o tym co miało miejsce podczas II wojny światowej.

Książka jest pamiętnikiem, który Pani Zofia napisała w 1970 roku, a który został wydany zgodnie z życzeniem po jej śmierci.
Jest to opowieść o ludziach, z którymi autorka miała styczność w obozie koncentracyjnym.
Książka nie jest łatwą lekturą, gdyż porusza temat cierpienia setek milionów osób, które znalazły się w Auschwitz-Birkenau.
Pomimo trudnego tematu polecam ją...

Czytanie tego małego pamiętnika, musiałem rozłożyć na dwa dni, to było takie przeżycie, że aż nie sposób tego opisać. Krótka forma, a jak bardzo dobitnie poruszająca !

Wcześniej na Youtubie oglądałem wielokrotnie wywiad z Panią Zofią, który gorąco polecam.

Jeśli interesujecie się literaturą obozową, to koniecznie przeczytajcie: PRZEŻYŁAM - Zofii Stempień - Bator !

Na końcu dodam jeszcze, że jestem zaskoczony wyjątkowo wysoką ceną tej małej książki - pamiętnik (samego tekstu to 137 str) na odwrocie widnieje 49,90 zł Ja dostałem w prezencie, więc nie musiałem kupować. Wiem, każde takie wspomnienia z obozu, to rzecz drogocenna, ale żeby aż tyle ?

Czytanie tego małego pamiętnika, musiałem rozłożyć na dwa dni, to było takie przeżycie, że aż nie sposób tego opisać. Krótka forma, a jak bardzo dobitnie poruszająca !

Wcześniej na Youtubie oglądałem wielokrotnie wywiad z Panią Zofią, który gorąco polecam.

Jeśli interesujecie się literaturą obozową, to koniecznie przeczytajcie: PRZEŻYŁAM - Zofii Stempień - Bator !

Na...

Pamiętnik Pani Zofii w prostych ale dosadnych słowach ukazuje prawdziwe piekło na ziemi. Ciężko się czyta takie wspomnienia ale warto.

Pamiętnik Pani Zofii w prostych ale dosadnych słowach ukazuje prawdziwe piekło na ziemi. Ciężko się czyta takie wspomnienia ale warto.

Prawdziwa historia,bolesna i wcząsająca Zofia Stępień-Bator w swoich wspomnieniach opisuje życie w obozie Auschwitz, słowo życie jest tu kluczowe ,bo udało jej się przeżyć piekło na ziemi.
W bardzo delitaktny sposób opisuje to co przeszła, w książce ponadto znajdują się rysunki kobiet współ towarzyszek .
Polecam każdy powinien przeczytać.

Prawdziwa historia,bolesna i wcząsająca Zofia Stępień-Bator w swoich wspomnieniach opisuje życie w obozie Auschwitz, słowo życie jest tu kluczowe ,bo udało jej się przeżyć piekło na ziemi.
W bardzo delitaktny sposób opisuje to co przeszła, w książce ponadto znajdują się rysunki kobiet współ towarzyszek .
Polecam każdy powinien przeczytać.

Prawdziwe, bolesne, przejmujące. Czy można ze spokojem, opanowaniem i niesamowitą delikatnością opowiadać o tragedii Oświęcimia? Pani Zofia potrafiła. Ten swego rodzaju pamiętnik to cenna, ważna i kluczową lektura w moich zbiorach. 🤍

Prawdziwe, bolesne, przejmujące. Czy można ze spokojem, opanowaniem i niesamowitą delikatnością opowiadać o tragedii Oświęcimia? Pani Zofia potrafiła. Ten swego rodzaju pamiętnik to cenna, ważna i kluczową lektura w moich zbiorach. 🤍

„Przeżyłam” są intymnymi wspomnieniami Zofii Stępień-Bator, ocalałej więźniarki z niemieckiego nazistowskiego obozu Auschwitz-Birkenau, do którego została wywieziona z radomskiego Gestapo po wielomiesięcznym „badaniu” za działalność konspiracyjną w Szarych Szeregach i Związku Walki Zbrojnej.

Wspomnienia Zofii Stępień-Bator różnią się od pozostałych świadectw, które miałam zaszczyt poznać, ponieważ w swej relacji skupia się na postaciach, o których nikt nie wie i którzy cicho odchodzą w zapomnienie. Zofia Stępień-Bator poświęca swe myśli ku pamięci osób, które swą postawą moralną odrodzili w niej wiarę w człowieczeństwo, a przy tym pomogli jej przetrwać lata niewoli w obozie.

Ponadto, podczas swej niewoli, Zofia Stępień-Bator znana była za ręcznie wykonywane portrety współwięźniarek — „Z czasem robiłam po dwa, a nawet trzy „portrety” dziennie. (…) Podobieństwo uchwytywałam (…),ale… zbyt upiększałam twarze. (…) Wszystko dookoła było takie brzydkie, szare, smutne, brudne, i widocznie dlatego chciałam w moich rysunkach wprowadzić trochę piękna.” Ocalałe portrety Zofii zostały załączone do książki i miałam zaszczyt je podziwiać podczas lektury.

W tych trudnych czasach, Zofia Stępień-Bator podarowała mi chwilę wytchnienia i spokoju. Ofiarowała mi wiarę, że nawet najciemniejsza noc rozświetlona jest przez jasne, pojedyncze gwiazdy, które dodają samotnej duszy otuchę i nadzieję; że każda noc kiedyś dobiega końca.

Smutne i poruszające zapiski Zofii Stępień-Bator, opatrzone w ocalałe rysunki z obozu, stanowią niezwykle ważny tytuł na mojej półce. Dziękuję Ci, Zofio, że zdecydowałaś podzielić się z nami swoimi wspomnieniami.

Instagram: @illectum

„Przeżyłam” są intymnymi wspomnieniami Zofii Stępień-Bator, ocalałej więźniarki z niemieckiego nazistowskiego obozu Auschwitz-Birkenau, do którego została wywieziona z radomskiego Gestapo po wielomiesięcznym „badaniu” za działalność konspiracyjną w Szarych Szeregach i Związku Walki Zbrojnej.

Wspomnienia Zofii Stępień-Bator różnią się od pozostałych świadectw, które miałam...

37255 tym była, numerem...

Zofia Bator urodziła się 3 czerwca 1920 roku w Radomiu, gdzie spędziła swoje dzieciństwo i lata młodości.
Odznaczała się wyjątkowymi zdolnościami plastycznymi. Niestety nie dane jej było kształcić się w tym kierunku, ponieważ gdy miała 19lat wybuchła wojna.
Została wciągnięta do Szarych Szeregów, jako łączniczka o pseudonimie "Niezapominajka".
Niestety została złapana przez Gestapo, gdzie pięć miesięcy była więziona , bita i przesłuchiwana, a na koniec wywieziona do obozu w Auschwitz- Birkenau.
Pani Zofia nie chciała dzielić się tym co ją spotkało, jednak dopiero pod koniec swojego życia za namową swoich wnuków odważyła się by o tym wszystkich nam opowiedzieć. Zastrzegła jednak, że publikacja ma nastąpić dopiero po jej śmierci. 🥺
Książka to pewnego rodzaju pamiętnik w której poznajemy losy pani Zofii, to co przeżywała każdego dnia, z czym dane było jej się zmierzyć, dosyć dokładnie opisuje swoje koleżanki niedoli,opisuje okrucieństwo każdego dnia w obozie.
Nie zliczę ile razu ściskało mnie w gardle i powstrzymywałam zły.
Patrząc na zdjęcie pani Zofii, uśmiechniętej z promiennym spojrzeniem ciężko uwierzyć w to co przeszła. Czy po czymś takim można zacząć żyć normalnie, czy to do człowieka nie wraca?
Ciężko na te pytania odpowiedzieć.
Książka zawiera ogrom ilustracji z rysunkami pani Zofii oraz prywatnymi zdjęciami. Rysując dawała nadzieję koleżankom , że wszystko będzie dobrze. Rysowała je piękne, zadbane, uczesane.
Rysunki pani Zofii z czasów pobytu w obozie znajdują się w muzeum Auschwitz Birkenau.
Młodzież powinna z takich książek czerpać wiedzę, a nie z bezdusznie napisanych podręczników.
Dla mnie jest jedną z tych książek, której lektura powinna być obowiązkowa.
Pięknie i bardzo wzruszająco opowiedziane wspomnienia.

37255 tym była, numerem...

Zofia Bator urodziła się 3 czerwca 1920 roku w Radomiu, gdzie spędziła swoje dzieciństwo i lata młodości.
Odznaczała się wyjątkowymi zdolnościami plastycznymi. Niestety nie dane jej było kształcić się w tym kierunku, ponieważ gdy miała 19lat wybuchła wojna.
Została wciągnięta do Szarych Szeregów, jako łączniczka o pseudonimie...