Miłość w czasie zagłady. Historia z krakowskiego getta

Jak kazda powieść na tle wojny,oparta na faktach,skłania do odnajdywania prawdziwych bohaterów i informacji o nich,wzrusza i uwrazliwia

Jak kazda powieść na tle wojny,oparta na faktach,skłania do odnajdywania prawdziwych bohaterów i informacji o nich,wzrusza i uwrazliwia

Pięć gwiazdek za upamiętnienie aptekarza Pankiewicza i innych zasłużonych dla ratowania ludzkiego życia. Poza tym fabuła mocno naciągana, nie wyróżniająca się wśród mnóstwa podobnych.

Pięć gwiazdek za upamiętnienie aptekarza Pankiewicza i innych zasłużonych dla ratowania ludzkiego życia. Poza tym fabuła mocno naciągana, nie wyróżniająca się wśród mnóstwa podobnych.

„Miłość w czasie Zagłady” to pierwsza książka Dominika W. Rettingera, jaką przeczytałam, a raczej pochłonęłam jednym tchem. Przeżywałam treść tym bardziej, że jest ona oparta na autentycznych wydarzeniach.

Przyznam, że podchodziłam do tej lektury z dystansem, bo wiele razy rozczarowałam się, czytając o zakazanych wojennych miłościach.
Polska Żydówka i Niemiec, często esesman… - motyw ostatnio bardzo popularny nie tylko w polskiej beletrystyce. Niestety, najczęściej rozwinięty w sposób schematyczny, banalny, a nawet infantylny.

W tym przypadku jest inaczej.
Autor przede wszystkim wykazał się szczegółową znajomością funkcjonowania krakowskiego getta oraz innych wojennych realiów. Widać, że poprzedził pisanie rzetelnymi poszukiwaniami i badaniem źródeł, za co należą mu się gratulacje.

O czym jest ta powieść?
To historia skomplikowanych relacji między Rebeką Steinert-Aspis, młodą wdową, która z dwójką dzieci trafia do getta w Krakowie, i Oswaldem Bousko, zastępcą komendanta Schutzpolizei.

Niemiecki oficer coraz częściej z obrzydzeniem wykonuje swoją pracę, chociaż nie ma skupułów, przyjmując sowite łapówki. Marzy o końcu wojny i powrocie w rodzinne strony.
Rebeka stara się przetrwać w getcie przede wszystkim dla dzieci. Gdyby była sama, nie zastanawiałaby się nad samobójstwem. Gdy pewnego dnia młody Niemiec ratuje jej życie, kobieta uważa to za cud. Nadal jednak musi walczyć rozpaczliwie o przetrwanie kolejnego dnia, tym bardziej, że nie ma zaświadczenia o zatrudnieniu.

Między tą dwójką rodzi się skomplikowana relacja. Oswald, chociaż broni się przed uczuciem, szybko stwierdza, że zakochał się w Rebece. Ona czuje tylko wdzięczność, ale jest gotowa na wszystko, by ocalić córkę i syna.

Jak potoczą się losy tej pary?
To pytanie nurtuje czytelnika od początku. Na odpowiedź trzeba poczekać niemal do ostatnich stron.

Autor stworzył przejmującą opowieść, która oparta jest na faktach. I dwoje głównych bohaterów, i większość drugoplanowych, a nawet epizodycznych postaci naprawdę żyło i nie jest wymysłem pisarza.
Ze względów oczywistych wytworem jego wyobraźni są dialogi i przemyślenia – bardzo przekonujące i pozbawione jakiegokolwiek banału.

Powieść ta to nie tylko historia miłosna. To również panoramiczne spojrzenie na krakowskie gaetto, jego codzienność, która przepełniona jest brudem, głodem, chorobami, śmiercią, wynaturzeniami, do których zdolni są ludzie, chcąc ocalić swoje życie. W tym piekle na ziemi zdarzają się jednak także humanitarne odruchy.

Polecam z czystym sumieniem. Nie jest to lektura lekka, łatwa i przyjemna, ale czyta się szybko i z dużymi emocjami.

„Miłość w czasie Zagłady” to pierwsza książka Dominika W. Rettingera, jaką przeczytałam, a raczej pochłonęłam jednym tchem. Przeżywałam treść tym bardziej, że jest ona oparta na autentycznych wydarzeniach.

Przyznam, że podchodziłam do tej lektury z dystansem, bo wiele razy rozczarowałam się, czytając o zakazanych wojennych miłościach.
Polska Żydówka i Niemiec, często...

Bardzo ciekawa książka, historia trzymająca w napięciu, lekko się czyta.

Bardzo ciekawa książka, historia trzymająca w napięciu, lekko się czyta.

Książka na długo zostaje w pamięci.

Książka na długo zostaje w pamięci.

Gdyby nie istniała miłość życie byłoby nie do zniesienia. istnieje nadzieja, że nawet w najpodlejszych czasach miłość jest w stanie odmienić beznadziejny ludzki los. ale to nie jest romans z historią w tle. fabuła została oparta na prawdziwych wydarzeniach i bohaterach. przejmująco autor opowiada o wojennym okrucieństwie. wojna wyciąga z ludzi to co najgorsze ale niektórzy są w stanie opamiętać się w imię miłości, przyzwoitości czy litości.

Gdyby nie istniała miłość życie byłoby nie do zniesienia. istnieje nadzieja, że nawet w najpodlejszych czasach miłość jest w stanie odmienić beznadziejny ludzki los. ale to nie jest romans z historią w tle. fabuła została oparta na prawdziwych wydarzeniach i bohaterach. przejmująco autor opowiada o wojennym okrucieństwie. wojna wyciąga z ludzi to co najgorsze ale niektórzy...

Świetna, trzyma w napięciu do ostatniej strony.
Miłość, okrucieństwo wojny, śmierć, strach wszystko tu jest. Do tego styl w jakim została napisana książka daje oidatkowy atut i klimat

Świetna, trzyma w napięciu do ostatniej strony.
Miłość, okrucieństwo wojny, śmierć, strach wszystko tu jest. Do tego styl w jakim została napisana książka daje oidatkowy atut i klimat

Do literatury beletrystycznej nawiązującej do II wojny światowej zawsze podchodzę z dużą ostrożnością, obawiając się za każdym razem trywializowania losów ludzi żyjących w tamtych strasznych czasach. Nie inaczej było z „Miłością w czasie zagłady" Dominika W. Rettingera. Do lektury przekonała mnie jednak informacja o otrzymaniu pośmiertnie przez Oswalda Bousko, jednego z głównych bohaterów tej powieści, odznaczenia Instytutu Yad Vashem, wskazywało to bowiem na dużo bardziej złożoną i wiarygodną historię, niż mało prawdopodobny romans pomiędzy niemieckim policjantem a żydowską kobietą w środku krakowskiego getta.

Książka ta ma swoje plusy i minusy. Do tych pierwszych zaliczam naprawdę dużą dawkę mało znanych faktów i obecność prawdziwych, historycznych postaci, osadzonych w rolach, jakie wtedy pełnili. Klinicznie opisane są również wszystkie akty okrucieństwa, jakich dopuszczali się "nadludzie", jak konsekwentnie nazywa nazistowskich oprawców autor. Minusem jednak jest pewien rys dramatyzmu, zupełnie niepotrzebnie dodany do niektórych scen - tam się działo zło, to już naprawdę nie wymaga podkreślania.

Sama historia Oswalda i Rebeki z początku brzmiała mi strasznie niewiarygodnie. Zmieniło się to jednak, kiedy poczytałam trochę o tym pierwszym z innych źródeł, niż książka. W powieści, mam wrażenie, za mało wybrzmiało, że Bousko odwrócił się od faszyzmu jeszcze przez rozpoczęciem II wojny światowej, a w samym getcie, jak napisano już w pierwszych rozdziałach powieści, nazywano go "kochankiem Żydów" ze względu na ludzkie traktowanie i potajemną pomoc, jaką im oferował. Zmiana poglądów następowała więc stopniowo i była długotrwała, a nie nastąpiła nagle pod wpływem uczucia. Natomiast wiarygodne od samego początku było zachowanie na poły fikcyjnej Rebeki, która, zorientowana na przetrwanie swoje i dzieci, przez długi czas nie rozumiała motywów Oswalda.

Była to bardzo smutna powieść, na tak wielu poziomach. Jak sam autor podkreśla we wstępie, nie należy jej traktować jak źródła historycznego, ale na pewno skłania do refleksji i poszukiwania informacji na temat miejsca i czasu, w których umieszczona jest jej akcja, a także ludzi w niej występujących. Jest to więc powieść historyczna oparta na solidnych podstawach i uważam, że tym samym jest godna polecenia.

Do literatury beletrystycznej nawiązującej do II wojny światowej zawsze podchodzę z dużą ostrożnością, obawiając się za każdym razem trywializowania losów ludzi żyjących w tamtych strasznych czasach. Nie inaczej było z „Miłością w czasie zagłady" Dominika W. Rettingera. Do lektury przekonała mnie jednak informacja o otrzymaniu pośmiertnie przez Oswalda Bousko, jednego z...

Na samym początku zachwyciło mnie wydanie tej książki - papier okładki wydaje się być kruchy i pergaminowy, a to wszystko tak doskonale koresponduje w treścią powieści. Ten papier przywodzi też na myśl kruchość życia, a wokół tego aspektu właściwie tycz się cała opowieść.

Druga rzecz, na którą zwróciłam uwagę to język. Piękne poetyckie zdania, starannie dobrane słowa. Fabuła po prostu płynie swobodnie do przodu.

"Miłość w czasie zagłady" to nietypowy romans, ponieważ został umieszczony w strasznych i brutalnych czasach. Nie ma tutaj cukierkowatości, spijania pięknych słówek z ust czy czułych szeptów do ucha. Jest świat pogrążony w wojnie - złej, niesprawiedliwej, okropnej. Niezwykłość tej powieści polega również na tym, że wydarzała się ona naprawdę, co wymagało od autora mrówczej pracy archiwistycznej oraz historycznej, przed czym chylę bardzo nisko czoło. Niezwykle doceniam takie zabiegi, gdzie autorzy nie idą na łatwiznę wymyślając swój własny światek, ale do wykreowania powieści muszą się po prostu przygotować.

Jedyna kwestia, która mi przeszkadzał i trochę wybijał z rytmu czytania, to przeskakiwanie między rzeczywistością a jawą oraz teraźniejszość a przeszłością. Moim zdaniem powinno się to trochę lepiej oznaczyć edytorsko i wtedy czytelnik nie czuł się zagubiony.

Na samym początku zachwyciło mnie wydanie tej książki - papier okładki wydaje się być kruchy i pergaminowy, a to wszystko tak doskonale koresponduje w treścią powieści. Ten papier przywodzi też na myśl kruchość życia, a wokół tego aspektu właściwie tycz się cała opowieść.

Druga rzecz, na którą zwróciłam uwagę to język. Piękne poetyckie zdania, starannie dobrane słowa....

Czas wojny, holokaust, panowanie Rzeszy Niemieckiej, zbrodnie wojenne i ludobójstwo to bardzo trudne tematy, o których musimy pamiętać. Nie możemy zapomnieć, co wydarzyło się ponad 80 lat temu, gdy hitlerowskie Niemcy zaatakowały Polskę, a potem chciały zapanować na całym światem, gdzie rasa aryjska miała być jedyną słuszną na ziemi. Wizje Adolfa H. siały spustoszenie, a ich wykonawcy niszczyli życie ludzkie w sposób okrutny, brutalny, wręcz niewyobrażalny dla współcześnie żyjących.

Dominik W. Rettinger, szczecinianin, pisarz i scenarzysta oraz reżyser filmowy, przenosi nas do ogarniętego terrorem Krakowa. I w tym momencie można zadam pytanie, czy miłość pomiędzy Niemcem, który od najmłodszych lat wyznaje "filozofię" Hitlera, a żydówką, mieszkającą w okupowanej byłem stolicy Polski, jest możliwa?

Opowieść pana Rettingera oparta jest na prawdziwej historii. Historii, która tak naprawdę od samego początku była skazana na porażkę. Czy taką była, dowiecie się, czytając niniejszą lekturę.

Warto przygotować się do czytania Miłości w czasie zagłady. Najpierw zapoznałem się z zamieszczonym na końcu książki postaciami historycznymi, jak i postaciami inspirowanymi prawdziwymi osobami. Poświęciłem czas, pogrzebałem w Internecie, żeby poznać, postać głównego bohatera powieści Oswalda Bousko, wicekomendanta Schutzpolizei. Człowieka, który z głębokiego fanatyzmu, stał się osobą, która odwróciła się od tego, czym nafaszerował swoich poddanych największy zbrodniarz wojenny. Czy na ten fakt miała wpływ kobieta, Polska żydowskiego pochodzenia,, której nie jest znane nazwisko, zaś sam autor nazwał ją Rebeką Aspis z domu Steinert?

Miłość pomiędzy Oswaldem i Rebeką jest niemożliwa, zakazana... Ale z drugiej strony, czy istnieje coś potężniejszego?
Historia w getcie krakowskim, które powstało w 1941 roku, to opowieść piękna, wzruszająca, smutna do bólu. Wręcz niewyobrażalna, aczkolwiek mogła się zdarzyć. Autor nie szokował drastycznymi opisami zbrodni na bezbronnej, głodnej ludności zamieszkującej Kraków. Jednak nawet takie opisy mogą pobudzić wyobraźnię i dać przerażającą wizję tamtych okrutnych dni.

Czas wojny, holokaust, panowanie Rzeszy Niemieckiej, zbrodnie wojenne i ludobójstwo to bardzo trudne tematy, o których musimy pamiętać. Nie możemy zapomnieć, co wydarzyło się ponad 80 lat temu, gdy hitlerowskie Niemcy zaatakowały Polskę, a potem chciały zapanować na całym światem, gdzie rasa aryjska miała być jedyną słuszną na ziemi. Wizje Adolfa H. siały spustoszenie, a...