Dziewczyna z sierocińca

Ernestine w czasie wojny trafia do polskiego sierocińca. Jak wszystkie dzieci, robi wszystko, by przetrwać, choć jej sytuacja jest o wiele trudniejsza. Jest przecież Niemką na polskiej ziemi. Czy w jej życiu wydarzy się jeszcze coś dobrego? Czy znajdzie się dla niej miejsce, w którym będzie mogła poczuć się jak w domu?

Po wojnie dziewczyna dostaje szanse na nowe życie. Adoptuje ją polska lekarka. Przeprowadzka do Warszawy jest jak najpiękniejszy sen, w który ciężko uwierzyć. A jednak to dzieje się naprawdę! Niestety ten wspaniały sen nie trwa zbyt długo…

Powieść pochłonęła mnie na długie godziny i nie pozwoliła się odłożyć, Czytelnik ma możliwość poznania bohaterów od podszewki za pomocą zastosowanej przez autorkę narracji pierwszoosobowej, Przeplatające się na przemian historie Niny (imię przybrane przez Ernestine po adopcji) i Eryka Hydryńskiego, chłopaka z Saskiej Kępy, który dąży po trupach do osiągnięcia wyznaczonych sobie celów i zostaje wybitnym, cenionym chirurgiem, sprawiają, że historia nabiera intensywności, a czytelnik czuje się, jakby po kryjomu czytał pamiętniki, które odkrył gdzieś na strychu. Odbiorca ma możliwość obserwacji wydarzeń oczami bohaterów. Poznać ich uczucia, emocje, które nimi targają i pragnienia, które odczuwają. Joanna Tarasiewicz nie pozostawia czytelnikowi wyboru. Jak już wejdziesz w jej świat, to pochłonie cię bez reszty. Ukazuje, jak ogromne znaczenie w naszym dorosłym postępowaniu mają wydarzenia z przeszłości, jak ogromną rolę odgrywają w budowaniu naszego charakteru i osobowości.

Ogromnie polecam Ci tę historię! Mimo że jej zakończenie nie do końca mnie usatysfakcjonowało, książka rozwaliła mnie emocjonalnie.

Ernestine w czasie wojny trafia do polskiego sierocińca. Jak wszystkie dzieci, robi wszystko, by przetrwać, choć jej sytuacja jest o wiele trudniejsza. Jest przecież Niemką na polskiej ziemi. Czy w jej życiu wydarzy się jeszcze coś dobrego? Czy znajdzie się dla niej miejsce, w którym będzie mogła poczuć się jak w domu?

Po wojnie dziewczyna dostaje szanse na nowe życie....

Początek książki naprawdę mnie wciągnął, pochłonął - opisana historia zassała mnie wręcz jednak od połowy ewidentnie wszystko zbyt się wyprostowało...

Początek książki naprawdę mnie wciągnął, pochłonął - opisana historia zassała mnie wręcz jednak od połowy ewidentnie wszystko zbyt się wyprostowało...

Nie cierpię gdy ludziom dzieje się krzywda ale na krzywdę dzieci jestem totalnie uczulona. Dzieci nie wybierają sobie rodziców, Polaków, Chińczyków, Niemców itd. To nie ich wina, że rodzą się niechciane, że są zaniedbywane. Główna bohaterka Erna jest Niemką co w okresie wojny i czasach bezpośrednio powojennych jest dla niej bardzo bolesnym doświadczeniem. Tak jak dzieci nie wybierają sobie rodziców, tak i nie wybierają swoich oprawców, to oni wybierają je. Nie podobało mi się to co działo się w sierocińcach, nie podobał mi się także Eryk, który od początku miał zadatki na drania. Miał też aparycję, która wielu wprowadzała w błąd. Spotkanie i zderzenie się ze sobą Erny i Eryka ma swoje negatywne skutki i bardzo mnie ucieszyło zakończenie. Źli ludzie źle kończą. To było moje pierwsze spotkanie z prozą Pani Joanny ale z całą pewnością nie ostatnie. Podobało mi się także, że historia była opowiadana przez dwoje narratorów.

Nie cierpię gdy ludziom dzieje się krzywda ale na krzywdę dzieci jestem totalnie uczulona. Dzieci nie wybierają sobie rodziców, Polaków, Chińczyków, Niemców itd. To nie ich wina, że rodzą się niechciane, że są zaniedbywane. Główna bohaterka Erna jest Niemką co w okresie wojny i czasach bezpośrednio powojennych jest dla niej bardzo bolesnym doświadczeniem. Tak jak dzieci nie...

Ernestine August, mała Niemka, trafia w czasie wojny do polskiego sierocińca prowadzonego przez zakonnice. Życie tu jest ciągłą walką o przetrwanie, a ona z racji pochodzenia już na starcie ma gorzej od innych. Starsze dzieci terroryzują te młodsze, siostry zakonne próbują sobie poradzić zaprowadzając rygor niczym w wojsku, z surowym system kar za najdrobniejsze przewinienia. Tym bardziej cudem zdaje się, że polska lekarka postanawia adoptować dziewczynkę. Dziecko złaknione uczucia i bojące się wszystkiego i wszystkich, powoli się otwiera i uczy się normalnie żyć. Sielanka jednak trwa krótko, bo w ich życie wkracza Eryk - nieobecny dotąd mąż Wandy. Na zewnątrz szanowany chirurg, w domowym zaciszu - klasyczny socjopata. Czyżby Ernestine wpadła z deszczu pod rynnę?
Mam mieszane uczucia po lekturze tej książki. Opis z okładki zapowiada powieść o dramatach życia w sierocińcu pod srogim okiem zakonnic, w czasie wojennej zawieruchy i później. Spodziewałam się trudnej treści, emocjonalnie ciężkiej do ogarnięcia. Dostałam zgoła coś innego. Samego sierocińca i wojny było tu jak na lekarstwo. Książka skupia się raczej na relacji: Ernestine - Eryk. Ona się go boi, on ją osacza. Sytuacja rozwija się w niedobrym dla dziewczyny kierunku. I choć sama historia jest dość ciekawa, nie tego oczekiwałam i zawiodłam się srodze. Na dodatek Autorka obdarzyła główną bohaterkę cechami osoby dorosłej i nad wyraz dojrzałej. Nadała jej niemal nadludzką inteligencję i moc sprawczą, co zupełnie nie pasuje do nastolatki. Taka baja dla trochę większych dzieci. Można przeczytać, ale szału nie było.
Ocena: 6/10

Ernestine August, mała Niemka, trafia w czasie wojny do polskiego sierocińca prowadzonego przez zakonnice. Życie tu jest ciągłą walką o przetrwanie, a ona z racji pochodzenia już na starcie ma gorzej od innych. Starsze dzieci terroryzują te młodsze, siostry zakonne próbują sobie poradzić zaprowadzając rygor niczym w wojsku, z surowym system kar za najdrobniejsze...

Wciągająca, przyzwoita książka. Parę rzeczy w fabule bym zmieniła, ale to moje zdanie. Polecam. Znowu muszę szukać czegoś nowego do czytania, bo za szybko ją skończyłam...

Wciągająca, przyzwoita książka. Parę rzeczy w fabule bym zmieniła, ale to moje zdanie. Polecam. Znowu muszę szukać czegoś nowego do czytania, bo za szybko ją skończyłam...

Powieść dobra lecz nie powaliła mnie na kolana,przede wszystkim nieregularna za co obniżyłam moją ocenę.
Początek bardzo ciekawy,wciąga,porusza lecz z lekka się ciągnie.Druga część niedopracowana, przyśpiesza tak,że brak w niej jakichkolwiek emocji.Zabrakło mi też podsumowania i niektórych wyjaśnień.
Dobrze się czyta,ale bez efektu wow!

Powieść dobra lecz nie powaliła mnie na kolana,przede wszystkim nieregularna za co obniżyłam moją ocenę.
Początek bardzo ciekawy,wciąga,porusza lecz z lekka się ciągnie.Druga część niedopracowana, przyśpiesza tak,że brak w niej jakichkolwiek emocji.Zabrakło mi też podsumowania i niektórych wyjaśnień.
Dobrze się czyta,ale bez efektu wow!

książka "spoko", do przeczytania :) chociaż koniec książki miałam wrażenie, że został napisany na szybko, aby tylko książkę skończyć... na całe szczęście szczęśliwie dla bohaterki :D

książka "spoko", do przeczytania :) chociaż koniec książki miałam wrażenie, że został napisany na szybko, aby tylko książkę skończyć... na całe szczęście szczęśliwie dla bohaterki :D

Świetna opowieść, na mój gust bardzo wiarygodnie opisane realia tamtych czasów. Nie epatuje przemocą, choć temat porusza trudny. Niezła postać Eryka, fajnie, że przeplatają się historie jego i Erny, inne spojrzenia na te same sytuacje. Polecam.

Świetna opowieść, na mój gust bardzo wiarygodnie opisane realia tamtych czasów. Nie epatuje przemocą, choć temat porusza trudny. Niezła postać Eryka, fajnie, że przeplatają się historie jego i Erny, inne spojrzenia na te same sytuacje. Polecam.

Mała Ernestine to dziewczynka, która od początku w życiu miała pod górkę. Niechciana, urodzona w szpitalu psychiatrycznym, w czasie wojny trafia do polskiego sierocińca. Dzieci dokuczają jej ze względu na jej pochodzenie - jest Niemką. Jej los odmienia się, kiedy zostaje adoptowana przez polską lekarkę, Wandę. Niestety, śmierć Wandy to kolejne przykre doświadczenie w życiu Ernestine.

Rozdziały przedstawiające historię niemieckiej sieroty przeplatają się z rozdziałami o Eryku. Poznajemy go jako chłopca zakochanego w dużo starszej dziewczynie, Alinie. Śledzimy jego losy - Eryk studiujący medycynę, a następnie szanowany lekarz, skrywający za maską swoje prawdziwe oblicze. W końcu losy Ernestine i Eryka splatają się…

Z początku wydawało mi się, że ta książka będzie o czymś zupełnie innym. To nie znaczy, że mi się nie podobała, wręcz przeciwnie. Akcja toczy się powoli, lecz autorka bardzo dobrze buduje napięcie. Pierwszoosobowa narracja pozwala poznać myśli, emocje i motywy Ernestine i Eryka. Bohaterowie zostali świetnie wykreowani. Mocno poruszyła mnie historia Erny, bardzo jej kibicowałam i podziwiałam za ogromną siłę i determinację.

“Dziewczyna z sierocińca” to książka bardzo emocjonalna, napisana w piękny sposób. Opowiada o stracie, marzeniach i wielkiej nadziei. To historia, która z pewnością pozostanie w głowie i sercu na długo. Jeśli jesteście w stanie udźwignąć ten ogrom emocji - nienawiść, rozpacz, złość, smutek, poczucie bezsilności, ale też radość i nadzieję, koniecznie sięgnijcie po ten tytuł. Z pewnością skłoni Was do wielu przemyśleń.

Mała Ernestine to dziewczynka, która od początku w życiu miała pod górkę. Niechciana, urodzona w szpitalu psychiatrycznym, w czasie wojny trafia do polskiego sierocińca. Dzieci dokuczają jej ze względu na jej pochodzenie - jest Niemką. Jej los odmienia się, kiedy zostaje adoptowana przez polską lekarkę, Wandę. Niestety, śmierć Wandy to kolejne przykre doświadczenie w życiu...

Ciekawa

Ciekawa