Odkupimy Wasze Bilety - tylko tam nie jedźcie

Jak odbywają się pogrzeby w Indiach? Gdzie znajduje się Pokhara? Jak smakuje tradycyjna nepalska pizza? I co może zaskoczyć obcokrajowca w Wietnamie?
Bożena i Rafał Sitarz przemierzyli cztery azjatyckie kraje, poznając tamtejszą kulturę oraz tradycje. Odwiedzili wiele świątyń i zabytków, a także uczestniczyli w codziennym życiu mieszkańców. A wszystko spisali w tej książce, pozwalając czytającemu podejrzeć trochę innej rzeczywistości, w której święte krowy na ulicach to nic dziwnego.

„Odkupimy Wasze bilety” to bardzo ciekawa książka, która przedstawia Azję z ludzkiej perspektywy. Nie znajdziemy tutaj wielu opowieści historycznych, gdyż autorzy bardziej skupili się na zwyczajach miejscowej ludności. Co prawda występują opisy różnych miejsc, takich jak świątynie czy jaskinie. Moim zdaniem jednak nie są one tak interesujące, jak różne „przygody”, które spotkały pisarzy.
Niektóre opisywane wydarzenia potrafiły rozbawić, a inne sprawiają, że przeciera się oczy z niedowierzaniem. Podczas swoich wojaży państwo Sitarz doświadczyli zarówno bezinteresownej pomocy, jak i cwaniactwa czy chciwości. Z zaangażowaniem czytałam o podróbkach popularnych marek na indyjskim rynku, próbach wyłudzeń czy kiepskich warunkach hotelowych.
Autorzy w plastyczny sposób opisywali doświadczenia, nie ukrywając swoich emocji i spostrzeżeń na różne tematy. Subiektywna narracja sprawiła, że w jakimś stopniu lepiej ich rozumiałam. Oczywiście, że nie ze wszystkim się zgadzałam. Jednakże w mojej opinii takie relacjonowanie podróży było dobrym zabiegiem.
„Odkupimy Wasze bilety” to opowieść o kulturze, tradycjach i światopoglądzie różnych osób. Znajdziemy tutaj opisy obrzędów religijnych oraz praktyk magicznych. Podczas lektury czasem byłam autentycznie zaskoczona, jak łatwo tamtejsi mieszkańcy łączyli interesy handlowe i wierzenia. Sprzedaż relikwii jest tam na porządku dziennym, a czasami autorzy musieli zapłacić za coś, co ktoś im siłą wcisnął do ręki.
Książka ta to jednak nie tylko ciekawa treść, ale i wysokiej jakości fotografie. Większość z nich pochodzi z prywatnych zbiorów pisarzy. Ukazują one zabytki oraz przyrodę Azji. Dzięki nim można porównać treść ze zdjęciami, a także lepiej wczuć się w klimat opisanych miejsc. Dodatkowo przejrzysta mapa ułatwia czytelnikowi śledzenie terenów, które odwiedził ten duet.
Komu polecam ten tytuł? Przede wszystkim osobom, które są zainteresowane kulturą azjatycką i tym, którzy lubią czytać o innych krajach. Ostatnio czytałam dość dużo literatury podróżniczej, dlatego z chęcią sięgnęłam i po tę propozycję wydawniczą. Na początku okładka mnie trochę odrzuciła, ale środek to odpowiednio zrekompensował. Książka ta była ciekawa, wciągając i dobrze się ją czytało. Moim zdaniem warto po nią sięgnąć.

Współpraca barterowa z @fajne_książki_czytam

Jak odbywają się pogrzeby w Indiach? Gdzie znajduje się Pokhara? Jak smakuje tradycyjna nepalska pizza? I co może zaskoczyć obcokrajowca w Wietnamie?
Bożena i Rafał Sitarz przemierzyli cztery azjatyckie kraje, poznając tamtejszą kulturę oraz tradycje. Odwiedzili wiele świątyń i zabytków, a także uczestniczyli w codziennym życiu mieszkańców. A wszystko spisali w tej...

Książki podróżnicze to jedne z tych, do których mam dwa skrajne podejścia: z jednej strony uwielbiam, a z drugiej nienawidzę. Dlaczego tak? Wszystko zależy od tego, kto i w jaki sposób opisuje świat, do którego nas zabiera. Bardzo nie lubię patriarchalno-szowinistycznego oceniania i patrzenia na europejską (z naciskiem na polskie wartości katolickie, czymkolwiek one są) kulturę jako jedyne dobro, które należy podziwiać, a reszta świata to niecywilizowana dzicz. Takich książek nienawidzę, bo zamiast oczarowywania światem dostaję negatywną ocenę i wywyższanie się autora. Za to kocham takie, w których autorzy wychodzą naprzeciw światu z wielką energią, otwartością oraz ciekawością. Kiedy to jest okraszone empatią oraz barwną opowieścią czuję, że chcę z nimi przemierzać nowe miejsca, poznawać świat. I właśnie tak mam w przypadku książki Bożeny i Rafała Sitarzów „Odkupimy wasze bilety. Tylko tam nie jedźcie”.
Już sam tytuł jest tu przekorny i żartobliwy, bo wiadomo, że lektura ma zachęcić nas do ruszenia w świat, dać nam odwagę oraz wskazówki, jakich błędów uniknąć, czym się kierować przy planowaniu trasy. Wchodzimy tu w świat młodego małżeństwa pełnego energii i ciekawości różnych miejsc. To właśnie sprawia, że postanawiają podróżować. Wybierają miejsca nietypowe, egzotyczne. Kiedy informują bliskich o swoich planach są namawiani na rezygnację, a gdy okazuje się, że bilety już kupione bliscy szukają alternatywnych rozwiązań: „Czy da się zwrócić te bilety? Jak nie można, to je od was odkupimy. Tylko zostańcie”.
Bożena i Rafał pomimo tego albo na przekór bliskim ruszają w świat, aby udowodnić, że dadzą radę. Po pierwszej takiej wyprawie łapią bakcyla i kolejne planowane podróże stają się celem, który chcą osiągnąć. Zauważają jak bardzo wyjazd ich zmienia, otwiera, sprawia, że inaczej patrzą na swoje otoczenie, zwracają uwagę na inne rzeczy niż do tej pory i czują zew przygody. Po powrocie z różnych miejsc zauważą jak bardzo odmienne są to kultury od naszej, jak niesamowicie inny styl życia mają ich mieszkańcy i pomimo świadomości, że nie są w stanie w tych miejscach mieszkać na dłuższą metę to tęsknią i wracają, a także jadą w kolejne regiony.
Bardzo podoba mi się w tej książce, że autorzy prowadzą ciekawą, pełną przygód narrację pozwalającą nam na spojrzenie na świat z punktu widzenia ludzi zamieszkujących poszczególne miejsca. Zwracają uwagę na podziały społeczne, przemycają sporą dawkę historii i snują barwną opowieść okraszoną wieloma zabawnymi sytuacjami. Nie boją się pokazywać siebie z dystansu i przymrużenia oka. Książka jest czymś pomiędzy przewodnikiem, albumem, powieścią obyczajową okraszoną sporą dawką zaskakującej akcji. Wejdziemy tu w świat przygody i zdziwienia zmieszanego z zachwytem nad otoczeniem. Mamy tu ciekawą opowieść pozwalającą docenić każdy rodzaj podróży, doświadczania czegoś nowego, poznawania innych ludzi, ale też patrzenia na każdego jak na wędrowca, który odbywa inny rodzaj podróży. To, ile w czasie przemieszczania dostrzeżemy zależy od nas.
Napisana przez Bożenę i Rafała Sitarzów książka pełna jest akcji, zapachów, przemyśleń, zaskoczeń. Razem z autorami wyruszmy w kierunku Azji, która z jednej strony jest piękna, majestatyczna i kolorowa, a z drugiej brzydka, brudna i biedna. Ten egzotyczny świat pełen jest niebezpieczeństw oraz niespodzianek. Wędrujemy z nimi przez Indie, Nepal, Chiny i Wietnam. Ciekawa trasa, niezwykłe miejsca, fascynujące opowieści, niesamowite przygody, interesujące doświadczenia oraz wiele cennych rad i lekcji wyciągniętych także z podróży bliższych. Para podzieli się z czytelnikami wrażeniami z podróży z nieznajomymi, radzeniem sobie w trudnych sytuacjach, planowaniem budżetu oraz przygodami ze służbami porządkowymi. Widzimy jak bardzo przy takim wyjeździe ważne jest dokładne rozplanowanie, poznanie miejsca, do którego ma się jechać. Zdecydowanie nie jest to podróż w moim stylu, czyli pakuję, jadę i jakoś to będzie. Tu wszystko musi być dopięte na ostatni guzik, a i tak czeka podróżnych wiele zaskakujących sytuacji.
„Odkupimy wasze bilety. Tylko tam nie jedźcie” to bogata w zdjęcia i anegdoty opowieść z podróży. Jest bardzo osobista i przez to unikatowa. Napisana w taki sposób, że mamy wrażenie opowieści dobrych i ciepłych znajomych, którzy dzielą się z nami swoimi wrażeniami tuż po powrocie do domu. Zabierają nas w świat krętych i ciasnych ulic obwieszonych milionami kabli, sznurów ze suszącym się praniem, walających się na chodnikach śmieci, zapchanych ulic i koślawych chodników, na których obowiązuje reguła „silnych łokci”. Mieszają się tu zapachy ludzi, ryb, detergentów, fekaliów, smażonego jedzenia z odgłosami muzyki, poruszających się pojazdów, ludzi, lasu. To zestawione z doświadczeniami spoza centrów, w których mamy dające wytchnienie odgłosy natury. A wszystko to nas oczarowuje, intryguje, czasami przeraża i sprawia, że nie możemy oderwać się od lektury.

Książki podróżnicze to jedne z tych, do których mam dwa skrajne podejścia: z jednej strony uwielbiam, a z drugiej nienawidzę. Dlaczego tak? Wszystko zależy od tego, kto i w jaki sposób opisuje świat, do którego nas zabiera. Bardzo nie lubię patriarchalno-szowinistycznego oceniania i patrzenia na europejską (z naciskiem na polskie wartości katolickie, czymkolwiek one są)...

Książka jest dosyć ciężka i jej druk jest średni, aczkolwiek ciaśniej osadzony. Styl określam jako inteligentny przekaz wszystkich czynności z opowieści. Tekst nam coś opowiada i czasem podkreśla pewne ważne aspekty, które później będą dopiero rozwinięte. Kiedy się ją czyta, odnosi się wrażenie, że ktoś nam tu dużo gada. Niemal widać jak peroruje tu nawet swoim ciałem. Rozdziały są krótkie i każdy z nich inaczej zatytułowany. Zanim nasze postacie gdziekolwiek wyjadą, to szczegółowo się do tego przygotują. Nie zdradzają nam tego, co może się wydarzyć, tylko czujemy, jakbyśmy wszędzie jechali z nimi. Złapałam się na tym, że bacznie przyglądałam się ich przygodom, by wyłapać wcześniejsze błędy, które myślałam, że zrobią. Chciałam być ponad treść, choć prawda jest taka, że mi się to nie udało. Nie mogłam natomiast napatrzeć się na ilustracje, których jest tu całkiem sporo. To zdjęcia nieidealne, utworzone pod wpływem chwili i jak najbardziej prawdziwe. Niektóre z nich wydają się jakby żywe, gdy się w nie wpatrywałam, niemal słyszałam harmider, który z pewnością był tam obecny. Szczególnie zainteresowało mnie zdjęcie z 100-101 strony, gdzie tłumy ludzi po wschodzi słońca przychodzili na brzeg rzeki, by odprawić swoje rytuały. Zaciekawił mnie tutaj wątek śmierci. W Nepalu kobiety mogły uczestniczyć w obrządku palenia zwłok. Ich prochy wrzucają do świętej rzeki. Zanim to jednak nastąpi, przynoszą ciało, którego stopy moczą się we wodzie. Bliscy obmywają je świętą wodą modląc się. Później układają na drewnianych noszach, okrywają całunem, sznurami pomarańczowych kwiatów i przenoszą na kamienny podest. Okrążają go kilka razy i kładąc, zdejmują to, co na nim położyli. Biel oznacza śmierć mężczyzny, a czerwień, kobiety. Polewają ciało olejkami i innymi substancjami. Wdowa wrzuca do rzeki szatę ślubną. Podobno to dopiero wtedy kończy się wędrówka duszy (sansara). Niewyobrażalne było dla mnie podpalanie zwłok. Kawałek płonącej szmaty wkładano nieboszczykowi do ust. Pozwólcie, że dalszych szczegółów wam oszczędzę. Jeśli znacie filmy Cejrowskiego, to tutaj jest bardzo podobnie. Szczerze aż do bólu. To bardzo emocjonująca książka. Osoby wrażliwe mogą często się wzruszać i jednocześnie z zapartym tchem śledzić ich podróże.  Bożena i Rafał Sitarz zaserwowali nam wspaniały poradnik podróży, który nie ukazywał tylko dobrych momentów i ciekawych miejsc w Indiach, Wietnamie, Nepalu czy Chinach. Wielokrotnie nie mieli gdzie spać, ani co jeść. Ich emocje i gorsze chwile również przechodzą na czytającego. Uczestniczą w życiu osób, gdzie przebywają i jak sądzicie, czy zawsze potrafią się w nim odnaleźć? Czytałam już kilka książek podróżniczych i przyznaję, że ta jest najbardziej swojska. Nikt tu nikogo czy niczego nie wywyższa, piszą prawdę, która czasem zaboli, ale nie jest udawana. Tekst wielokrotnie wywoływał we mnie poruszenie i smutek. Oczywiście, czekam za kolejną książką! 

Książka jest dosyć ciężka i jej druk jest średni, aczkolwiek ciaśniej osadzony. Styl określam jako inteligentny przekaz wszystkich czynności z opowieści. Tekst nam coś opowiada i czasem podkreśla pewne ważne aspekty, które później będą dopiero rozwinięte. Kiedy się ją czyta, odnosi się wrażenie, że ktoś nam tu dużo gada. Niemal widać jak peroruje tu nawet swoim ciałem....

Słowa entuzjastycznie (!) nastawionej rodziny na kolejny wyjazd: „Czy da się zwrócić te bilety? Jak nie można, to je od was odkupimy. Tylko zostańcie...” były dla Bożeny i Rafała przysłowiową wodą na młyn. Coś, jak „udowodnimy wam, że zimę w Polsce można przeżyć będąc… w Indiach, że grudzień bez choinki też jest piękny, a ryż jedzą nie tylko skośnoocy”. Z wyjazdów można czerpać przyjemność, naukę, ale i poznawać siebie. Wyjazd sprawia, że inaczej patrzysz na ludzi, nie oceniasz, a wszystko, co się dzieje wokoło, odbierasz nad wyraz personalnie.
Każdy z nas podróżuje, nie oszukujmy się. Są osoby, które swoje wojaże odbywają od salonowego okna, do kuchennego, inni przecierają ścieżki na trasie dom – praca – sklep. Inni podróżują w fotelu zanurzając nos w książki i mapy podróżnicze. Są jednak i tacy, którzy kreślą swoje trasy daleko poza próg domu. Włóczykije, Wagabundy, Odkrywcy – tacy jesteśmy. Wszyscy. Każdy na swój sposób jest Poszukiwaczem przygód i nowości. Bo nawet na krótkim odcinku, jaki pokonujemy każdego dnia, można znaleźć coś nowego. Wystarczy patrzeć raz pod nogi, raz do góry wysoko. Wszędzie są drobnostki, które zatrzymają nasz wzrok. Bo wszystko tkwi w głowie i w pasji, co udowadniają autorzy książki.

Bożena i Rafał ruszyli w kierunku Azji. Pięknej, kolorowej, tajemniczej, brudnej, ale i majestatycznej. Ziemi, dla wielu egzotycznej, ale z pewnością niebezpiecznej.
Indie, Nepal, Chiny i Wietnam. Niebywała trasa, skrupulatne plany, rozpisane szczegóły i wszystko przegadane i załatwione. Nie ma spontanicznego pakowania, na szybko podejmowanych decyzji, czy noclegów „gdzieś”. Bożena i Rafał to Strategicy, Menadżerowie i odważni Inwestorzy w jednym. To także ciekawi życia Pasjonaci Życia. Małą łyżeczką smakują codzienność. Nie boją się, choć czasem strach łaskocze podskórnie, ani ludzi, ani miejsc, ani siebie. Choć rozszerzający się w tym czasie Covid potrafił podciąć nogi. Bożenie i Rafałowi wirus odciął skrzydła, jak nie jednemu z nas, ale powrót i dwutygodniowa kwarantanna restrykcyjnie kontrolowana przez służby … wszystko odczarowały.

„Odkupimy wasze bilety. Tylko tam nie jedźcie” to coś pomiędzy przewodnikiem, albumem a powieścią obyczajową. To opisywane przygody, spostrzeżenia i zachwyty okolicami. To dziennik z podróży przerywany kolorowymi zdjęciami, kreślonymi mapami i wskazówkami.
„Czasem trzeba podnieść głowę” - mówią jednogłośnie autorzy. Miliony kabli, sznurów rozpiętych z suszącym się praniem, zapchanych ulic i chodników, na których obowiązuje reguła „silnych łokci”. I zapach. Ryb, mięsa, przypraw, smażonego jedzenia, niesprzątanych wnętrz pomieszczeń, czy… muzyki lasu. Odurzająca symfonia codzienności – klaksony, nawoływania, szum, ludzie...
A poza centrum... cisza, świergot ptaków, karaluchy, zapach ryb i połacie pól ryżowych.
Barwny wachlarz kolorów, miejsc, i ludzi.
Dlatego warto czytać „Odkupimy wasze bilety”, warto marzyć, zachłystywać się urokami wschodu, czuć zapach kadzideł wymieszany z chili i budzić wyobraźnię.

Ja pakuję walizkę już dziś, bo następny wyjazd Bożena i Rafał Sitarzowie odbędą … ze mną. Każdy, kto przeczyta ich powieść będzie chciał (też) się dosiąść. Nie ma innego sposobu. Ta książka pasjonuje i koloruje głowę. Poszerza horyzont i sprawia, że chce się więcej. Więcej przygód i więcej szaleństw z kuchnią wschodu. Chce się gdzieś ruszyć z mapą i dziennikiem, który zapełnimy i który będzie naszym talizmanem. Naszym dowodem, że się udało.

#agaKUSIczyta

Słowa entuzjastycznie (!) nastawionej rodziny na kolejny wyjazd: „Czy da się zwrócić te bilety? Jak nie można, to je od was odkupimy. Tylko zostańcie...” były dla Bożeny i Rafała przysłowiową wodą na młyn. Coś, jak „udowodnimy wam, że zimę w Polsce można przeżyć będąc… w Indiach, że grudzień bez choinki też jest piękny, a ryż jedzą nie tylko skośnoocy”. Z wyjazdów można...

Uwielbiam rozmawiać o książkach podróżniczych. Dlaczego? Ponieważ niezbędnikiem podróżnika jest dobra książka. Długie przejażdżki autobusem, pociągiem lub samolotem mogą być dość nudne, ale dobra lektura potrafi je osłodzić. Ponadto czytanie książek podróżniczych pomaga poznać miejsca, które odwiedzasz lub masz zamiar odwiedzić. Im więcej wiesz o miejscu, tym lepiej możesz je zrozumieć. Najlepsze lektury podróżnicze nie tylko sprawiają, że czujemy się, jakbyśmy byli tam z autorem, sprawiają, że czujemy się, jakby to była nasza własna podróż. Taka właśnie jest książka Bożeny i Rafała Sitarz. Mnie ta książka zaciekawiła od pierwszej strony, doskonały poradnik planowania podróży – co zabrać, co nas może zaskoczyć (a raczej już nie powinno) w podróży. Rewelacją i dodatkowym smaczkiem jest 400 stron z blisko 50 kolorowymi zdjęciami na wysokiej jakości papierze. Mnie taka fotorelacja urzekła najbardziej. Polecam wszystkim czytelnikom, którzy uwielbiają książki podróżnicze, które zainspirują kolejną przygodę.

Uwielbiam rozmawiać o książkach podróżniczych. Dlaczego? Ponieważ niezbędnikiem podróżnika jest dobra książka. Długie przejażdżki autobusem, pociągiem lub samolotem mogą być dość nudne, ale dobra lektura potrafi je osłodzić. Ponadto czytanie książek podróżniczych pomaga poznać miejsca, które odwiedzasz lub masz zamiar odwiedzić. Im więcej wiesz o miejscu, tym lepiej możesz...

Książkę przeczytałam w 1 dzień na urlopie, leżąc w cieniu na leżaczku na plaży.
Lubię jej lekki i swobodny ton. W nienachalny sposób komponują się w niej fakty historyczne i historie głównych bohaterów-czyli autorów.
Wartka akcja, nie ma nudy.... czytasz i masz ochotę na więcej..... zadając sobie pytania : czy już mają co jeść ? czy znaleźli nocleg ?
czy tym razem udało im się wsiąść do pociągu ?
Książka rewelacyjnie obrazuje to co może Cię spotkać w podróży, na co musisz być przygotowany
i zdecydowanie to, że nic nie można na 100% zaplanować nawet jak będziesz się przygotowywał 3 miesiące.
Po przeczytaniu spełniły się moje wszelkie obawy przed podróżą do Indii - już wiem, że nie chcę tam lecieć, a przynajmniej nie teraz.
Obraz Chin zaskoczył mnie bardzo.... a Wietnam, cóż.... Wietnam kocham i żałuję, że książka tak szybko się skończyła.
Czekam na więcej publikacji tych autorów.

Książkę przeczytałam w 1 dzień na urlopie, leżąc w cieniu na leżaczku na plaży.
Lubię jej lekki i swobodny ton. W nienachalny sposób komponują się w niej fakty historyczne i historie głównych bohaterów-czyli autorów.
Wartka akcja, nie ma nudy.... czytasz i masz ochotę na więcej..... zadając sobie pytania : czy już mają co jeść ? czy znaleźli nocleg ?
czy tym razem udało...

Niesamowicie ciekawa książka. Napakowana historiami, których podczas wyjazdu z biurem podróży nie przeżyjecie! Świetne porównania, zabawne anegdotki, czekam na kolejne części!

Niesamowicie ciekawa książka. Napakowana historiami, których podczas wyjazdu z biurem podróży nie przeżyjecie! Świetne porównania, zabawne anegdotki, czekam na kolejne części!