Krótko i szczęśliwie. Historie późnych miłości

3.5 GWIAZDKI
To były naprawdę kochane i jednocześnie smutne opowieści. Chciałabym jednak od tej książki trochę więcej, ponieważ w niektórych momentach brakowało mi czegoś, chociaż nie potrafię określić czego. Bardzo przyjemnie słuchało mi się tego audiobooka, chociaż myślę, że szybko o nim zapomnę. Poliamoryczna relacja na zawsze w moim sercu. <3

3.5 GWIAZDKI
To były naprawdę kochane i jednocześnie smutne opowieści. Chciałabym jednak od tej książki trochę więcej, ponieważ w niektórych momentach brakowało mi czegoś, chociaż nie potrafię określić czego. Bardzo przyjemnie słuchało mi się tego audiobooka, chociaż myślę, że szybko o nim zapomnę. Poliamoryczna relacja na zawsze w moim sercu. <3

Krótkie, czasami zabawne, czasami wzruszające historie późnych miłości. Nie będzie to mój ulubiony reportaż, ale będę go miło wspominać.

Krótkie, czasami zabawne, czasami wzruszające historie późnych miłości. Nie będzie to mój ulubiony reportaż, ale będę go miło wspominać.

Piękne i wzruszające historie może nie tych pierwszych, ale na pewno ostatnich miłości.
Reportaże autorki zgromadzone w książce są aż nadto realistyczne i zawierają nie tyle ciekawe historie co i piękne cytaty, koło których nie można przejść obojętnie (przynajmniej ja nie mogę ;)):
„Póty ktoś na nas patrzy z czułością, póty istniejemy.”
„(…) Myśmy mieli czterdzieści lat bez siebie i dopiero teraz te cztery wspólne. To jest dziesięć razy więcej nierazem niż razem (…) Żyli krotko i szczęśliwie”.
„Pani spojrzy na ten zagon. Jakie rzodkiewki, jakie ogórki, cukinie. W dobrej glebie, podlewane, rosną zdrowe. Tak samo ze mną. Jestem wreszcie dobrze uziemiony.”
Jedna z piękniejszych książek o miłości jakie czytałam, w swojej prostocie tekstów nie jest sentymentalna i tandetna, ale pociąga za serce, niejednokrotnie się przy niej wzruszyłam

Piękne i wzruszające historie może nie tych pierwszych, ale na pewno ostatnich miłości.
Reportaże autorki zgromadzone w książce są aż nadto realistyczne i zawierają nie tyle ciekawe historie co i piękne cytaty, koło których nie można przejść obojętnie (przynajmniej ja nie mogę ;)):
„Póty ktoś na nas patrzy z czułością, póty istniejemy.”
„(…) Myśmy mieli czterdzieści lat...

Gdy myślę o reportażu, mam przed oczami tekst śmiertelnie poważny, przedmiotowo trudny i rozbudowany.
Gdy myślę o reportażu, to raczej nie liczę na uśmiech i nadzieję. I pewnie tak w większości przypadków jest, ale na szczęście są wyjątki, a oto jeden z nich :

👨‍❤️‍👨KROTKO I SZCZĘŚLIWIE👨‍❤️‍👨

To drugi reportaż autorki, który miałam okazję czytać. Drugi, który mnie zachwycił, chociaż nie chciałam początkowo po niego sięgać, bo boje się jakie emocje wywoła we mnie czytanie o starości.
Tutaj zastałam spore zaskoczenie, trochę przestawiające moje myślenie o życiu, wieku emerytalnym i miłości. Większość bohaterów książki nie była rozpieszczona przez starość, dotykały ich choroby, niepełnosprawności, opuszczenie i samotność, nic innego jak autentyczność życia osoby starszej. Natomiast tak samo autorka tekst, jak i bohaterowie swoje życie, brali , potem obracali tak, żeby na wierzchu była nadzieja, miłość i wszystko, co w tym życiu dobre , chociażby tego było niewiele.
Myślę, że techniczne to jest świetny reportaż, a literacko to historia, która z czytelnikiem zostanie w taki sposób, że będzie mógł uśmiechać się do niej w myślach.

📝OPIS📝
Agata Romaniuk robi miłość na nowo. Nie jest to uczucie serialowe z idealnym partnerami, ani to z romansów opiewające w wyszukane słowa... takie przyziemne, niedoskonałe, często niedołężne, bo przychodzi zbyt późno by cieszyć się komfortem pełnej fizyczności, lecz nadmiar jest prawdziwe.
11 opowiadań o miłościach, które przyszły później lub ich realizacja była bardzo odroczona. Na koniec każdej historii autorka zamieszcza esencjonalne zdjęcie, dopełniające całości i nijako urzeczywistniające opowieść w głowie czytającego..

🙋🏻‍♂️DLA KOGO🙋🏼‍♀️
Polecam szczególnie tym, którzy chcą trochę naturalnie pokolorować swoje wyobrażenie o starości.


Magda

Gdy myślę o reportażu, mam przed oczami tekst śmiertelnie poważny, przedmiotowo trudny i rozbudowany.
Gdy myślę o reportażu, to raczej nie liczę na uśmiech i nadzieję. I pewnie tak w większości przypadków jest, ale na szczęście są wyjątki, a oto jeden z nich :

👨‍❤️‍👨KROTKO I SZCZĘŚLIWIE👨‍❤️‍👨

To drugi reportaż autorki, który miałam okazję czytać. Drugi, który mnie...

Niesamowici są ludzie.
I niesamowite historie pomiędzy nimi.
Dawno nie byłam tak mocno zauroczona reportażem.

Zachwycająca książka. Głęboko porusza serce i zalewa je ciepłem. 💚💛🧡🤎❤️💜💙🩵🩷
Historie późnych miłości ujmują prostotą i świetnym językiem. Polecam, bo to niebanalny i zaskakujący reportaż.

Niesamowici są ludzie.
I niesamowite historie pomiędzy nimi.
Dawno nie byłam tak mocno zauroczona reportażem.

Zachwycająca książka. Głęboko porusza serce i zalewa je ciepłem. 💚💛🧡🤎❤️💜💙🩵🩷
Historie późnych miłości ujmują prostotą i świetnym językiem. Polecam, bo to niebanalny i zaskakujący reportaż.

Piękne historie ubrane w proste słowa. Warta przeczytania.

Piękne historie ubrane w proste słowa. Warta przeczytania.

Ksiazka jest genialna. Niesamowita. Wywołuje wiele różnych emocji. Od tych miłych do tych smutnych. Pokazuje co jest najważniejsze w życiu.

Ksiazka jest genialna. Niesamowita. Wywołuje wiele różnych emocji. Od tych miłych do tych smutnych. Pokazuje co jest najważniejsze w życiu.

Książkę czyta się bardzo szybko, jedne opowieści są bardziej szczęśliwe inne bardziej smutne. Ale całość daję ciepłeko na serduszku, nadzieję i że nawet na starsze lata można się jeszcze zakochać.

Książkę czyta się bardzo szybko, jedne opowieści są bardziej szczęśliwe inne bardziej smutne. Ale całość daję ciepłeko na serduszku, nadzieję i że nawet na starsze lata można się jeszcze zakochać.

Autorce udało się zburzyć mit, że starzy ludzie stoją już nad grobem i w zdecydowanie nie powinni się rozpraszać, a co dopiero zakochać się! Świetnie, że jest to reportaż, a nie fikcyjne opowieści. Oprócz miłości w wieku senioralnym jest też trochę o młodszych osobach, o uczuciu trwającym chwilę, jak i całe życie. Piękne, odważne historie, w których miłość zdecydowanie nie liczy lat.

Autorce udało się zburzyć mit, że starzy ludzie stoją już nad grobem i w zdecydowanie nie powinni się rozpraszać, a co dopiero zakochać się! Świetnie, że jest to reportaż, a nie fikcyjne opowieści. Oprócz miłości w wieku senioralnym jest też trochę o młodszych osobach, o uczuciu trwającym chwilę, jak i całe życie. Piękne, odważne historie, w których miłość zdecydowanie nie...

„Krótko i szczęśliwie. Historie późnych miłości” Agaty Romaniuk, Wydawnictwo Poznańskie 2022, wysłuchane w Legimi (czyta autorka)
1. Dlaczego? na spotkanie DKK (na który ostatecznie jednak się nie wybrałam).
2. I jak? To druga książka autorki, którą czytałam. Czytać? Sądzę, że tak. Niedostatki (ewentualne) literackie równoważy tematyka, zbyt rzadko poruszana w literaturze (bo „Spóźnienie kochankowie” Whartona to nie ten sama temat, może trochę początek „Jak zawsze” Miłoszewskiego?). Większość tekstów z tomu to historie właśnie późnych miłości. Mam wrażenie, że spora ich część została podkręcona (jeśli nie - to szczerze przepraszam, ale jak to sprawdzić? Zweryfikować?),tak ładnie (co nie znaczy dobrze) wszystko się układa. Najsłabiej wypada tekst z zacięciem lekko sensacyjnym „Wogle nie płaczą”). Wszystko jednak wybaczam za historię kota Tigrika (a przy okazji jego właścicieli). Kiedy myślę o wojnie, myślę o swoich czterech kotach…
3. Dokąd mnie to prowadzi? Do czegoś, co nie będzie takie słodko-słodko-gorzkie, do „Niewidzialnych Jacobsena.

„Krótko i szczęśliwie. Historie późnych miłości” Agaty Romaniuk, Wydawnictwo Poznańskie 2022, wysłuchane w Legimi (czyta autorka)
1. Dlaczego? na spotkanie DKK (na który ostatecznie jednak się nie wybrałam).
2. I jak? To druga książka autorki, którą czytałam. Czytać? Sądzę, że tak. Niedostatki (ewentualne) literackie równoważy tematyka, zbyt rzadko poruszana w literaturze...