Świetnie się przy tej książce bawiłam. Była zabawna i miło spędziłam czas na jej lekturze. Świat opisany oczami osoby która najbardziej w życiu ceni matematykę i logikę bardzo mi się spodobał. Polecam serdecznie

Świetnie się przy tej książce bawiłam. Była zabawna i miło spędziłam czas na jej lekturze. Świat opisany oczami osoby która najbardziej w życiu ceni matematykę i logikę bardzo mi się spodobał. Polecam serdecznie

nie rozumiem fenomenu. dla mnie nudna

nie rozumiem fenomenu. dla mnie nudna

Świetna rozrywka z trupami i nerdem w rolach głównych.

Świetna rozrywka z trupami i nerdem w rolach głównych.

Teoretycznie "Czynnik królika" ma wszystko, żeby stać się szmirą do kwadratu: 1/ Podejrzanie naiwną fabułę 2/ Literackie (lub też nawet filmowe) tricki działające na mężczyzn 3/ kolejne działające na kobiety... nic tylko chlipać w rękaw.
A jednak... wiecie jak to jest? To jest tak, że w nieustannej pogoni za literaturą wysokich lotów zapominamy o tym, że z literaturą nie zawsze trzeba się siłować, czasem potrzebna jest nam odrobina rozrywki. Dlatego w tym odziedziczonym po zmarłym bracie parku rozrywki, Henri przeżyje jakże niemożliwą, banalną, jakże naiwną, jakże przerysowaną, jakże "nie wiem jaką, ale przymiotnik musi być naprawdę wielki" historię. Tylko że ja bawiłem się świetnie, a to jest w tym wszystkim najważniejsze.

Teoretycznie "Czynnik królika" ma wszystko, żeby stać się szmirą do kwadratu: 1/ Podejrzanie naiwną fabułę 2/ Literackie (lub też nawet filmowe) tricki działające na mężczyzn 3/ kolejne działające na kobiety... nic tylko chlipać w rękaw.
A jednak... wiecie jak to jest? To jest tak, że w nieustannej pogoni za literaturą wysokich lotów zapominamy o tym, że z literaturą nie...

Nie jest to typowy kryminał. Nie jest to też typowa książka obyczajowa ani typowa komedia. To połączenie wszystkich tych trzech gatunków i w moim odczuciu bardzo miłe połączenie.
Literatura skandynawska z jaką zwykle się zadaję to ponure thrillery z głównym bohaterem pełnym nałogów. Tutaj mamy do czynienia z kimś zupełnie innym i było to dla mnie odświeżające.
Poznajemy bohatera uwielbiającego logikę i widzimy jego nowe zmagania w parku PRZYGODY.
Kwestie finansowe i matematyka nie są moją mocną stroną i trochę pogubiłam się w całej intrydze, ale nie przeszkodziło mi to czerpać przyjemności z czytania.
Bardzo podobały mi się opisy uczuć. Były takie pełne zdziwienia, pięknych porównań, rzadko zdarza mi się uśmiechać czytając o czyichś emocjach, a tutaj autorowi udało się tego dokonać i łapałam się na tym, że uśmiecham się pod nosem.
Końcówka nieco mnie rozczarowała, zabrakło mi jakiegoś mocnego zakończenia, ale przede mną jeszcze pozostałe części, może one wyjaśnią wszystkie kwestie.

Nie jest to typowy kryminał. Nie jest to też typowa książka obyczajowa ani typowa komedia. To połączenie wszystkich tych trzech gatunków i w moim odczuciu bardzo miłe połączenie.
Literatura skandynawska z jaką zwykle się zadaję to ponure thrillery z głównym bohaterem pełnym nałogów. Tutaj mamy do czynienia z kimś zupełnie innym i było to dla mnie odświeżające.
Poznajemy...

Jestem szczerze zaskoczona,że ta książka aż tak mnie wciągnęła, na pewno sięgnę po kolejne części. Nie jest to komedia, raczej taki obyczajowy kryminał. Zgrabnie napisany, budzi sympatię 🤗.

Jestem szczerze zaskoczona,że ta książka aż tak mnie wciągnęła, na pewno sięgnę po kolejne części. Nie jest to komedia, raczej taki obyczajowy kryminał. Zgrabnie napisany, budzi sympatię 🤗.

Przyjemna, zabawna i absurdalna, czyli taka, jak lubię. Ale przy tym też brutalnie przewidywalna, a przez to przeciętna. Mimo wszystko polecam, bo przyjemnie się to czyta.

Przyjemna, zabawna i absurdalna, czyli taka, jak lubię. Ale przy tym też brutalnie przewidywalna, a przez to przeciętna. Mimo wszystko polecam, bo przyjemnie się to czyta.

Lekkie czytadło i w sumie tyle. Północ ma lepsze rzeczy do zaoferowania - Stulatek, Listopadowe porzeczki etc.

Lekkie czytadło i w sumie tyle. Północ ma lepsze rzeczy do zaoferowania - Stulatek, Listopadowe porzeczki etc.

Jeśli ktoś oczekuje pełnokrwistego kryminału to sie zawiedzie. Wątek kryminalny wydaje się być równoległy do tego, w którym główny bohater poznaje i uczy się absurdów tak zwanego normalnego świata. Obydwa wątki po równo dzielą się siłą rażenia - żaden nie przeważa. Choć trochę za mało jest absurdalnych akcentów humorystycznych, tym bardziej, że autor dość szybko udowadnia, że 'w taki humor to on potrafi’.
Mimo kryminalnego niedosytu książka mi się podobała, bo polubiłam Henriego, chociaż mam już po dziurki w nosie popkulturowego eksploatowania osób atypowych. Może dlatego, że jego ZA nie walił po oczach podręcznikowym zestawem zachowań i klisz, a jest raczej mieszanką stereotypowego Fina z osobą z ZAsp.

Jeśli ktoś oczekuje pełnokrwistego kryminału to sie zawiedzie. Wątek kryminalny wydaje się być równoległy do tego, w którym główny bohater poznaje i uczy się absurdów tak zwanego normalnego świata. Obydwa wątki po równo dzielą się siłą rażenia - żaden nie przeważa. Choć trochę za mało jest absurdalnych akcentów humorystycznych, tym bardziej, że autor dość szybko udowadnia,...

Dałem się nabrać na reklamę i zapowiadało się interesująco (dobry początek). Książka dla mniej wymagających, chłeptających popkulturę albo lubiących tylko lekkie lektury. To nie bajka, ale zakończenie ma iście amerykańskie (nie analizuj, tylko łykaj). Przyswajalne, ale czy wśród tylu znacznie lepszych pozycji, warto tracić czas na strawialny produkt?

Dałem się nabrać na reklamę i zapowiadało się interesująco (dobry początek). Książka dla mniej wymagających, chłeptających popkulturę albo lubiących tylko lekkie lektury. To nie bajka, ale zakończenie ma iście amerykańskie (nie analizuj, tylko łykaj). Przyswajalne, ale czy wśród tylu znacznie lepszych pozycji, warto tracić czas na strawialny produkt?