Matka. Gołoborze. Tom 2

„Matka. Gołoborze” Aleksandry Seligi to książka, która przenosi czytelnika w świat średniowiecznej Polski, gdzie nowy świat wciąż próbuje pochłonąć stary, a prastare mity ożywają na nowo. W tej mistycznej opowieści o kobietach, ich sile, miłości i przeznaczeniu autorka porusza wiele ważnych tematów, które powinny zachwycić wszystkich miłośników legend i mitologii słowiańskiej.

Akcja powieści rozgrywa się w 1422 roku, w zamku w Mokrsku, gdzie mieszka Brygida – bogata szlachcianka, której życie toczy się w cieniu męża. Kiedy jej mąż wyrusza na wojnę, Brygida musi opuścić zamek i udać się do klasztoru, gdzie odkrywa tajemnice sprzed trzystu lat związane z Łysą Górą. W międzyczasie poznajemy również Barbarę, córkę Brygidy, która posiada dar rozumienia natury i działa zgodnie z jej pradawnymi prawami. Czy uda się im odkryć swoją pradawną siłę i spełnić przepowiednię o odrodzeniu wielkiej czarownicy i kapłanki?

Seliga w mistrzowski sposób tworzy atmosferę Średniowiecza, przemieszając historię z mitologią i legendami. Jej opisy zamków, lasów i pogańskich obrzędów przenoszą czytelnika w mroczny świat, pełen magii i tajemnic. Bohaterki powieści, Brygida i Barbara, są wyjątkowo wykreowanymi postaciami, silnymi kobietami, które mimo trudności potrafią odnaleźć swoje własne drogi w tych niespokojnych czasach. Ich relacje, zmagania i przeżycia poruszają, budząc emocje i zachęcając do refleksji nad rolą kobiety w społeczeństwie. Brygida miota się pomiędzy chrześcijańskimi wierzeniami a tym co odkryła w świętokrzyskim klasztorze. Śledząc losy tej bohaterki niemalże do końca nie wiemy, którą drogę obierze i jakie ostatecznie będą jej decyzje. Chociaż tak naprawdę przypatrując się tej postaci widzimy silną aczkolwiek zachowawczą kobietę, która chce być wierna obie i podejmuje swoje decyzje nie tylko w oparciu o swoje doświadczenia, ale również z miłości do córki. Wszak przede wszystkim jest matką. I mimo tego, że Brygida jest upartą i odważną kobietą to właściwie jej córka ma więcej śmiałości do podążenia za nonkonformistyczną drogą.

„Matka. Gołoborze” to książka, która angażuje czytelnika od pierwszych stron i nie pozwala mu oderwać się od lektury. Ciekawa, angażująca fabuła, bogactwo opisów oraz mistyczna atmosfera sprawiają, że powieść ta z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom historii, legend i mitologii. Jednak w tej historii najbardziej pociągało mnie to jak mroczna jest i jak wiele inspirujących kobiet w niej spotkałam. Myślę, że Seliga na swój sposób oddaje hołd kobietom oraz ich sile; przekazując przez to ważne przesłanie o odnajdywaniu własnej tożsamości i mocy, niezależnie od panujących norm społecznych.

Reasumując, „Matka. Gołoborze” to książka, która porusza nie tylko serce, ale i umysł czytelnika. Niewątpliwie skłania do zastanowienia się nad rolą kobiety w społeczeństwie i zadania sobie pytań o to czy warto bezrefleksyjnie podążać za aktualnie obowiązującymi normami. Polecam ją wszystkim, którzy lubią zagłębiać się w tajemnicze światy przeszłości, ożywione przez wspaniałą wyobraźnię autorki. To lektura, która pozostawi ślad w sercu każdego czytelnika i skłoni do refleksji nad własnym życiem i przeznaczeniem. W dodatku w moim przypadku zarówno ta jak i poprzednia część ("Panna. Gołoborze" ) sprawiła, że zupełnie inaczej spojrzałam na Święty Krzyż, na którym byłam w swoim życiu parę razy. Myślę, że niezwykłym doświadczeniem może być podróż w to miejsce, kiedy już skończę czytać całą tę serię. Chciałabym na nowo spojrzeć na to miejsce, co po lekturze książek pani Seligi może być niesamowitym doświadczeniem.

„Matka. Gołoborze” Aleksandry Seligi to książka, która przenosi czytelnika w świat średniowiecznej Polski, gdzie nowy świat wciąż próbuje pochłonąć stary, a prastare mity ożywają na nowo. W tej mistycznej opowieści o kobietach, ich sile, miłości i przeznaczeniu autorka porusza wiele ważnych tematów, które powinny zachwycić wszystkich miłośników legend i mitologii...

Mnisi prowadzą klasztor, który jest miejscem niezliczonej ilości pielgrzymek. Jednak stara wiara nie zniknęła, nadal są jej wyznawcy, nadal są ci, którzy pamiętają Łysą Górę jako miejsce spotkań czarownic, bez klasztornych murów. Jednak wyznawcy Chrystusa i Welesa nie potrafią żyć razem i szykują się na wojnę...
Gołoborze Matka to powieść składająca się jakby z dwóch części. Pierwsza mówi o Brygidzie, która jest matką, żoną i chrześcijanką, gorąco modlącą się do Matki Bożej nawet kiedy przypomniała sobie swoje poprzednie wcielenie. Druga część, opowiada o Barbarze, jej oddaniu Welesowi i szykowaniu się do wojny z zakonem.
Nie chcę zdradzać nic więcej, aby nikomu nie zabierać przyjemności z odkrywania tego jak wszystko zostało tu przedstawione, a przyznam szczerze, że bardzo mi się podoba jak autorka przedstawiła i klasztor i obie religie i obie strony. Pierwszy tom Panna mnie zachwycił, oczarował i naprawdę długo miałam go w pamięci. Tutaj było tak samo - tom drugi Matka jest niezwykle wciągający i przyznam szczerze, że nie mogę się doczekać, aż wezmę się za tom trzeci czyli Staruchę.

Mnisi prowadzą klasztor, który jest miejscem niezliczonej ilości pielgrzymek. Jednak stara wiara nie zniknęła, nadal są jej wyznawcy, nadal są ci, którzy pamiętają Łysą Górę jako miejsce spotkań czarownic, bez klasztornych murów. Jednak wyznawcy Chrystusa i Welesa nie potrafią żyć razem i szykują się na wojnę...
Gołoborze Matka to powieść składająca się jakby z dwóch...

Bardzo podziwiam wiedzę autorki.

Bardzo podziwiam wiedzę autorki.

Drugi tom Gołoborza to przeskok o 300 lat, gdzie w pierwszej części poznajemy kolejne wcielenie Nawojki - Brygidę, a w drugiej jej córkę Barbarę.
Obie przedstawione jako matka, matka która dla własnego dziecko bez różnicy jakie ono jest, zrobi i poświęci wszystko.
Dalej trwa konflikt pomiędzy starą wiarą a chrześcijaństwem.
Niestety ta część również mnie nie porwałam, wręcz druga jej część pozostawiła niesmak i postanowienie, że po trzecią część nie sięgnę.
Oczywiście wielki szacunek dla autorki za przygotowanie się do tematu, tak jak i w pierwszy tomie, ogrom wykonanej pracy aby osadzić powieść w realiach historycznych.
Przeczytaj i sam wyrób sobie opinię.

Drugi tom Gołoborza to przeskok o 300 lat, gdzie w pierwszej części poznajemy kolejne wcielenie Nawojki - Brygidę, a w drugiej jej córkę Barbarę.
Obie przedstawione jako matka, matka która dla własnego dziecko bez różnicy jakie ono jest, zrobi i poświęci wszystko.
Dalej trwa konflikt pomiędzy starą wiarą a chrześcijaństwem.
Niestety ta część również mnie nie porwałam, wręcz...

Druga część nadal zaskakuje. Jest nudniejsza niż pierwsza, jednak wciąż trzyma w napięciu. Widać, że autorka przygotowała się do niej przed pisaniem. Czekam na cześć trzecią.

Druga część nadal zaskakuje. Jest nudniejsza niż pierwsza, jednak wciąż trzyma w napięciu. Widać, że autorka przygotowała się do niej przed pisaniem. Czekam na cześć trzecią.

„Matka” to trochę dwie powieści w jednej. Pierwsza część opowiada o Brygidzie. Szlachciance, która zostaje odesłana do klasztoru Świętego Krzyża, podczas wyprawy wojennej męża. Ma potulnie modlić się o męskiego potomka, po cichu tęskniąc za córką, którą zostawiła w rodzinnym zamku. W czasie wizyty Brygida poznaje zaskakującą prawdę o przeszłości i o sobie samej. To zmienia jej życie. Tak jak Nawojka wcześniej, tak i ona nie do końca chce się poddać woli Bogów i przeznaczeniu, które na nią zesłali. Część druga traktuje o jej córce Barbarze, która staje się Królową Czarownic i przewodzi sabatom. Jej misją jest zemsta oraz wyzwolenie ludu spod jarzma chrześcijan. Z pomocą swojego syna Lela planuje odzyskać Łysą Górę, burząc zakon, który na niej wybudowano i przywrócić wolność wyznania starej wiary.
Kolejny raz byłam pod wrażeniem dialogów, które dosłownie przeniosły mnie do minionych czasów. Sposób wypowiadania się bohaterów, dawno nieużywane słowa hamowały tempo czytania, ale za to wnosiły niepowtarzalną atmosferę. Podziwiam autorkę za pracę, którą włożyła w tworzenie wypowiedzi.
„Matka” ma też wyraźny przekaz teologiczny. Aleksandra Seliga przedstawia starą i nową wiarę w opozycji do siebie, by w końcu doprowadzić czytelnika do wniosku, że nie liczy forma, którą Bóg przyjmuje, ale sama wiara. Łysa Góra to miejsce kultu i w zasadzie nieistotne jakiego, ważne, żeby nim była. Jest to istotny problem do rozważenia, a może w przypadku niektórych - do dyskusji.
„Matka” to świetnie napisana powieść historyczna, która stanowi istny wehikuł czasu. Pozwala spojrzeć na poprzednie czasy z różnych perspektyw, wyciągnąć wnioski albo chociaż zastanowić się nad pewnymi sprawami, o których do tej pory nie myśleliśmy. Przy okazji dostajemy niezłą dawkę przygody.
Polecam wielbicielom mitologii słowiańskiej oraz wczesnej historii Polski.
Uwaga – Tom 2 Gołoborza można czytać niezależnie. Wiadomo, ciekawiej jest poznać obydwa po kolei, ale gdy patrzę na to obiektywnie, „Matkę” można spokojnie przeczytać indywidualnie. Bez trudu we wszystkim się połapiecie.

„Matka” to trochę dwie powieści w jednej. Pierwsza część opowiada o Brygidzie. Szlachciance, która zostaje odesłana do klasztoru Świętego Krzyża, podczas wyprawy wojennej męża. Ma potulnie modlić się o męskiego potomka, po cichu tęskniąc za córką, którą zostawiła w rodzinnym zamku. W czasie wizyty Brygida poznaje zaskakującą prawdę o przeszłości i o sobie samej. To zmienia...

Pierwszy tom cyklu - „Panna. Gołoborze” od @anna.seliga zachwycił mnie! XII wiek, pełen wierzeń słowiańskich, ale również z napierającym chrześcijaństwem na terenach Polski. Cieszyłam się, że powstał drugi tom, który niestety trochę czekał na swój czas. Ale w końcu nadszedł ten moment! Sięgnęłam, zaczęłam czytać i … przepadłam!
W „Matka. Gołoborze” przenosimy się do XV wieku. Czas pełen niepokoju, gdzie pewne są zmiany granic, władz i obyczajów. W Mokrsku, zimnym i mrocznym zamku, mieszka Brygida – bogata szlachcianka, żona zasłużonego w walkach rycerza. Pozornie wiedze szczęśliwe życie, ale… no właśnie – nie dała mężowi męskiego potomka. Na czas kolejnej wojny, mąż zostawia ją w Opactwie na Świętym Krzyżu. A tam Brygida odkrywa tajemnice związane z Łysą Górą insłowiańskimi wierzeniami. Czy mimo wiary chrześcijańskiej, zrozumie kim jest i jaką rolę otrzymała od przeznaczenia?
Wiele lat później poznajemy lepiej jej córkę, Barbarę, która wierzy w pradawnych bogów i pragnie ich powrotu na polską ziemię.
Brygida była taką kobietą, jaką oczekiwano, aby była. Wierna, uległa mężowi, bez własnego zdania. Jednak coś w jej środku chciało z tym walczyć, postawić się. Byłam ciekawa, czy faktycznie uwierzy i jeśli tak, to co wtedy zrobi. Barbara natomiast miała o wiele mocniejszy, wyraźniejszy charakter. Silniejszą osobowość od swojej matki. Dwie tak różne, a jednocześnie mimo wszystko podobne bohaterki.
Bardzo dobrze czytało mi się tę powieść. Dwie linie czasowe, ale przedstawione chronologicznie. Wyraziści bohaterowie, mroczne zamki, średniowieczne realia. I w tym wszystkim gdzieś tam, wśród lasów, nie iskierka, a ogień mitycznych wierzeń. Czy zapłonie od nich nowo zbudowany świat?
W moim odczuciu – idealna książka dla osób zainteresowanych słowiańskimi wierzeniami, legendami i średniowieczem.
I tak, już nie mogę doczekać się kontynuacji. Bo będzie, prawda? Prawda?
Dziękuję za egzemplarz do recenzji @wydawnictwo.kobiece

Pierwszy tom cyklu - „Panna. Gołoborze” od @anna.seliga zachwycił mnie! XII wiek, pełen wierzeń słowiańskich, ale również z napierającym chrześcijaństwem na terenach Polski. Cieszyłam się, że powstał drugi tom, który niestety trochę czekał na swój czas. Ale w końcu nadszedł ten moment! Sięgnęłam, zaczęłam czytać i … przepadłam!
W „Matka. Gołoborze” przenosimy się do XV...

"Gołoborze. Matka" to drugi tom serii, którego wprost nie mogłam się doczekać! Pierwszy mnie urzekł i z niecierpliwością chciałam poznać dalsze losy bohaterów! Jakże wielkie było moje zdziwienie, gdy okazało się, że autorka zastosowała przeskok w czasie... I to o 300 lat...

Przyznaję, byłam wkurzona 😅 no jak tak można?! Na szczęście później dostałam swoje odpowiedzi i sporo się wyjaśniło, ale trochę musiałam na nie poczekać. I jak już się oswoiłam z tą dużą zmianą, to dałam się porwać historii z tej części.

Podobnie jak poprzednia jest niezwykle klimatyczna! Bardzo słowiańska, osadzona w realiach, do których kreacji autorka mocno się przyłożyła i widać ile pracy włożyła w pisanie powieści z tłem historycznym.

Nie zabrakło też wątku fantastycznego, słowiańskich wierzeń, emocji i czarownic! Nie urzekły mnie może w tym samym stopniu co w pierwszym tomie, ale również bardzo dobrze czytało mi się tę część serii.

Autorka potrafi zaangażować mnie w tworzone przez siebie historie, czytałam je z dużym zainteresowaniem i przeżywałam to, co działo się z bohaterami. Ich kreacje ponownie przypadły mi do gustu, choć tęsknota za tymi z pierwszej części mocno się przebijała przy czytaniu o nowych postaciach.

Brzemię, los i symbolika matki mocno wybrzmiewa w tej książce i myślę, że może się ona spodobać fanom sag rodzinnych 😁

Ta seria na długo i pozytywnie zapisze się w mojej pamięci, a myślę też, że będę do niej wracać. Klimat Słowian i czarownic to coś, co kocham 😍

Mam nadzieję, że będzie powstawać więcej takich książek! Ogromnie polecam tym, którzy lubią takie klimaty, lecz bądźcie świadomi ogromnego przeskoku czasowego 😁 a w zasadzie dwóch, ale ten drugi to już nie był taki duży 😅

Podobało mi się, polecam, czekam na kolejną część!🥰

"Gołoborze. Matka" to drugi tom serii, którego wprost nie mogłam się doczekać! Pierwszy mnie urzekł i z niecierpliwością chciałam poznać dalsze losy bohaterów! Jakże wielkie było moje zdziwienie, gdy okazało się, że autorka zastosowała przeskok w czasie... I to o 300 lat...

Przyznaję, byłam wkurzona 😅 no jak tak można?! Na szczęście później dostałam swoje odpowiedzi i...

Aleksandra Seliga
⚜️ GOŁOBORZE MATKA ⚜️

Matka to drugi tom cyklu Gołoborze. Pierwszy tom podobał mi się bardzo, wprost wpadłam między Mamuny i przepadłam. Jak myślicie czy "Matka" była równie wspaniała?

💫 Zgodnie z zamiarem autorki lądujemy 300 lat później, po wydarzeniach z Panny...tak 300 lat! Tyle minęło od akcji z poprzedniego tomu, a postacie obecne Brygida, Hubert, oraz Krisztian mają bardzo duże powiązania z Nawojką, Wojciechem, czy też Sieciechem. I choć postacie różnią się nie tylko nowym wyglądem, wcieleniem czy zachowaniem to wprowadzają do historii całkiem nowy świeży powiew akcji. Nowi bohaterowie i nowe historie, przynaje, że nie którzy byli dla mnie wkurzający, ale ktoś taki musi być w opowieści prawda?

💫 Historia podzielona jest na dwa etapy, pierwszy to historia Brygidy - poszukiwanie własnego ja, oraz historia Barbary - córki Brygidy oraz jej syna Lelka i wzniecenia powstania wyznaniowego, czyli obalenia klasztoru.
Historia jest pełna starej gwary, ale można się szybko przyzwyczaić do tej mowy. Gorzej miałam z przejściem na mowę z obcego języka jakim jest rosyjski, nie mogłam się tam przestawić i słabo rozumiałam tok myślenia tych osób.
Opowieść odnosi się do paru rzeczywistych wydarzeń, i widać, że autorka zrobiła tu dobry research podczas pisania, a styl pisania jest prosty mimo czasami ciężkich sytuacji, wydarzeń do opisania. Znajdziemy tu również łacińskie modlitwy, pieśni, czy zaklęcia. Wszystko dzieje się wolno, a akcja ma swoje tempo. Klimat książki, jest nie tylko magiczny, ale też lekko mroczny, nie jest tu tylko bajkowo i sielankowo.

Jeśli wy chcecie poznać tę opowieść to zachecam was serdecznie, a na koniec autorka zostawia nam niespodziankę w postaci pewnego spisu miejsc, które może zechcecie odwiedzić?

Aleksandra Seliga
⚜️ GOŁOBORZE MATKA ⚜️

Matka to drugi tom cyklu Gołoborze. Pierwszy tom podobał mi się bardzo, wprost wpadłam między Mamuny i przepadłam. Jak myślicie czy "Matka" była równie wspaniała?

💫 Zgodnie z zamiarem autorki lądujemy 300 lat później, po wydarzeniach z Panny...tak 300 lat! Tyle minęło od akcji z poprzedniego tomu, a postacie obecne Brygida, Hubert,...

Nie ukrywam - słowiańskość jest mi bardzo bliska, a dawne słowiańskie wierzenia związane są ze mną tak mocno, że już nie pamiętam, kiedy nie zaliczałam sie do grona wiedźm. Czytam książki o tej tematyce bardzo często - trafiają się lepsze, gorsze, ale i takie, które sprawiając, że czuję jak moc lasu płynie w moim żyłach, a Perun, Weles i Świętowit przemawiają do mnie z kart powieści. Stanowczo książki Aleksandry Seligi to literatura, która otwiera we mnie trzecie oko i pozwala poczuć więź z przodkami.

Autorka w drugiej części Gołoborza pokusiła się o ciekawy i dość ryzykowny zabieg. Ryzykowny ze względu na to, jak zakończyła "Pannę". Seliga, kończąc poprzednią część porządnym cliffhangerem, rzuca nas o trzysta lat w przód, by rozpocząć akcję zupełnie innymi postaciami. Jednak postacie te, jak szybko się okaże, mają ścisły związek z akcją "Panny" i nawet cliffhanger z poprzedniej części zostaje wyjaśniony.

Brygida, którą Seliga zastępuje Nawojkę, jest do gruntu chrześcijańską damą. Dobrą żoną, kochającą matką, która daje się prowadzić za rękę przez całe swoje życie. Pozwala mężczyznom decydować o swoim losie bez mrugnięcia okiem. Jednak gdy przybywa na Łysą Górę, miejsce, które upodobały sobie czarownice i ich bogowie, zaczynają jej się otwierać oczy - na świat, na chrześcijaństwo, na swoją rolę w kole życia. Jednak nie tylko Brigida jest główną bohaterką powieści - jej córka, Barbara, także będzie miała coś do powiedzenia, a będzie to opowieść tak brutalna, jak i piękna,

Aleksandra Seliga ma prawdziwy dar. Potrafi namalować słowem dawne wierzenia tak, jak utalentowany malarz za pomocą farb maluje tajemniczy fresk. Czytając "Matkę", czujesz chłód murów klasztornych, zapach lasu i ogniska. Średniowiecze przedstawione przez autorkę, to nie tylko modlitwy, rządy mężczyzn, wieczna walka wielkich o władze i niepewność jutra. To także ukryte po domach duchy, ciepło matczynej miłości i dzikość starej wiary. Wszystko opisane jest z - ponieważ nie znajduję innego słowa - duszą. To dusza dawnych dni unosi się nad powieścią, piękną, bo pokazującą coś, czego już nie ma, a do czego serce rwie się niczym ptak pragnący wyrwać się z klatki.
Seliga nie szczędzi historycznych mrugnięć okiem do czytelnika - w książce zamieszczone są prawdziwe wydarzenia, pieśni religijne, poematy, a niektóre postaci są inspirowane rzeczywistymi osobami - tak, jak na przykład Barbara i jej historia opierają się na prawdziwej rozbójniczce z Gór Świętokrzyskich, grasującej po traktach i lasach w XV wieku.

Muszę przyznać, że druga część Gołoborza podoba mi się jeszcze bardziej niż pierwsza. "Panna" działa się odrobinę za szybko, podczas gdy "Matka" to niespieszna droga do celu, powolne odkrywanie tajemnic - tak Łysej Góry jak i własnego serca. Jest głębia w tej książce, poruszająca czułe struny. Myślę, że każda osoba związana w jakikolwiek sposób z dawnymi wierzeniami, ze słowiańskim dziedzictwem, też to poczuje, tę nić łącząca go poprzez "Matkę" z czasami przodków. I muszę powiedzieć, że czułam się tak po raz pierwszy, czytając powieść.

Widzę teraz wyraźnie co autorka od początku zamierzała stworzyć i przedstawić za pomocą Gołoborza. I nie mogę doczekać się kolejnej części... która być może będzie miała tytuł "Starucha"... a być może nie. Wszystko w rękach Welesa, jego duchów... i wiedźm.

Nie ukrywam - słowiańskość jest mi bardzo bliska, a dawne słowiańskie wierzenia związane są ze mną tak mocno, że już nie pamiętam, kiedy nie zaliczałam sie do grona wiedźm. Czytam książki o tej tematyce bardzo często - trafiają się lepsze, gorsze, ale i takie, które sprawiając, że czuję jak moc lasu płynie w moim żyłach, a Perun, Weles i Świętowit przemawiają do mnie z kart...