Troszkę podobnie poprowadzona do Gniewy, przez co niewiele zaskoczeń, jednak całe uniwersum Kwiatu Paproci to moje quilty pleasure więc przymykam oko ;) Czyta się szybko i wciąga jak zwykle.

Troszkę podobnie poprowadzona do Gniewy, przez co niewiele zaskoczeń, jednak całe uniwersum Kwiatu Paproci to moje quilty pleasure więc przymykam oko ;) Czyta się szybko i wciąga jak zwykle.

Powroty do Bielin na kartach tej serii zawsze napełniają mnie nostalgią i dobrą energią. Lubię te historie i cieszę się, że autorka nadal raczy nas dalszymi losami mieszkańców podnóża Gór Świętokrzyskich.
Okazuje się, że Weles znika i zostawia pusty tron świata podziemi. W całej puszczy pojawiają się demony, które są żądne krwi i wolności. Jaga, jak zwykle, nie narzeka na nudę i w szczodry wieczór zostaje porwana przez Swarożyca. Mszczuj zaczyna wątpić w magię i bogów, co tym bardziej nie ułatwia Jarogniewie zachowania zdrowego rozsądku. A na dodatek do Bielin przybywa tajemnicza postać ze wchodu, a wraz z nią ogromny śnieg i mróz. Czy szeptucha po raz kolejny ocali mieszkanki swojej wsi? Czy ocali siebie?
Jak zwykle podczas powrotu do Bielin bawiłam się cudownie w towarzystwie Jagi! I jak zawsze trochę się bałam, a trochę śmiałam! Do miejscowości przybywa Dziad Mróz w poszukiwaniu swojej żony. Bohaterowie starają się go pozbyć, ale on uparcie szuka swojej ukochanej i chciałby dokładnie sprawdzić, czy któraś z kobiet na pewno nie jest jego zaginioną żoną. Pomysł na fabułę bardzo dobry i trzyma poziom pozostałych części sagi. Dodatkowo dowiadujemy się, że Weles zniknął. Pojawia się też postać matki Gosławy, a więc mamy ciekawe nawiązanie do początku tej serii oraz dodatkowe rozwinięcie historii pochodzenia Gosi. Myślałam, że w tym „Mszczuju” więcej będzie Mszczuja, a my dowiemy się coś więcej o uroczym kapłanie, ale autorka i tak skupia się praktycznie w całości na postaci Jagi. Oczywiście jest jeszcze Swarożyc oraz coraz śmielsze wizyty u Jagi, aby zaspokoić swoje żądze! Uwierzcie, że w te zimowe noce w Bielinach jest naprawdę gorąco! Mam ogromny sentyment do tej serii i jak zawsze dobrze się bawiłam podczas czytania. Z ogromną niecierpliwością czekam na kolejną część!

Powroty do Bielin na kartach tej serii zawsze napełniają mnie nostalgią i dobrą energią. Lubię te historie i cieszę się, że autorka nadal raczy nas dalszymi losami mieszkańców podnóża Gór Świętokrzyskich.
Okazuje się, że Weles znika i zostawia pusty tron świata podziemi. W całej puszczy pojawiają się demony, które są żądne krwi i wolności. Jaga, jak zwykle, nie narzeka na...

Trzyma poziom. Trochę straszna, trochę zabawna, z całkiem zaskakującym zakończeniem. No i Jaga, będąca poniekąd przeciwieństwem tępawej i strachliwej Gosławy to moja ulubiona postać z całej serii <3

Trzyma poziom. Trochę straszna, trochę zabawna, z całkiem zaskakującym zakończeniem. No i Jaga, będąca poniekąd przeciwieństwem tępawej i strachliwej Gosławy to moja ulubiona postać z całej serii <3

6/7 jeszcze się pani Miszczuk nie zdarzyło u mnie ale jakoś tak czuję niedosyt po „Miszczuj”. Niby klimat jest i tajemnica całkiem niezła. Nadal bryka Swarożyc równie seksowny jak zawsze, ale jakoś tak brak tej magii poprzednich części. Czekam w napięciu na historię, którą i tak znamy z drugoplanowej historii Jagi jeszcze w cyklu z Gosią, czekam gdzieś podświadomie na najgorsze co może nadejść a tu w tej części jeszcze nie nadchodzi. Jest zima stulecia (a ja czytam to w wyjątkowo ciepłym maju 😊 może to też trochę nie pomogło) i co dziwne jest tylko jeden wątek – co chyba jest wyjątkowe dla przygód zarówno Gosi jak i Jagi do tej pory. Mam nadzieję ze następna część przyniesie więcej, mam nadzieję że jakoś zamknie się historia Jagi (odnoszę wrażenie że Pani Miszczuk chciała po prostu tak jak dla Gosi dla Jagi też 5cio ksiąg wydać 😊i teraz tak trochę rozciągamy się jeszcze na dwie części. Czekam na więcej… oczekując troszkę więcej !

6/7 jeszcze się pani Miszczuk nie zdarzyło u mnie ale jakoś tak czuję niedosyt po „Miszczuj”. Niby klimat jest i tajemnica całkiem niezła. Nadal bryka Swarożyc równie seksowny jak zawsze, ale jakoś tak brak tej magii poprzednich części. Czekam w napięciu na historię, którą i tak znamy z drugoplanowej historii Jagi jeszcze w cyklu z Gosią, czekam gdzieś podświadomie na...

Super książka, dla fanów serii, dorównuje poprzednim częściom :)

Super książka, dla fanów serii, dorównuje poprzednim częściom :)

Najsłabsza z książek z cyklu o Babie Jadze. Potencjał był, ale czegoś brakuje

Najsłabsza z książek z cyklu o Babie Jadze. Potencjał był, ale czegoś brakuje

Lubię serię "Kwiatu paproci" Miszczuk, więc musiałam sięgnąć i po kolejny tom, kiedy się w końcu ukazał ;). Już od jakiegoś czasu myślę, że bardziej mnie wciągały przygody Gosi niż Jagi i, niestety, "Mszczuj" to tylko potwierdza. Pominąwszy już nawet niezbyt adekwatny tytuł, bo książka wciąg opowiada o przygodach Jarogniewy, a Mszczuj jest tu postacią zdecydowanie drugoplanową.
Autorka znów zabrała czytelnika do Bielin, jednak historia zawarta w tej książce wydała mi się opowieścią bardzo poboczną. W żaden sposób nie rozwija znanych już bohaterów, właściwie prawie nic nowego się o nich nie dowiadujemy - ot, pojawia się wątek, że Jaga dowiaduje się, że jest w ciąży, co - znając poprzednie tomy - czytelniczka zauważa dużo szybciej od samej bohaterki. A poza tym dziwna historia z Dziadem Mrozem nawiedzającym Bieliny... Owszem, czytało się szybko, nieraz się uśmiechnęłam, ale spodziewałam się tutaj czegoś więcej. Była to przyjemna lektura, fajnie było wrócić do serii, którą polubiłam, jednak "Mszczuj" jest dla mnie zdecydowanie najsłabszą częścią cyklu. Obawiam się, że zanim Miszczuk napisze kolejny tom, o treści tego zdążę już zapomnieć.

Lubię serię "Kwiatu paproci" Miszczuk, więc musiałam sięgnąć i po kolejny tom, kiedy się w końcu ukazał ;). Już od jakiegoś czasu myślę, że bardziej mnie wciągały przygody Gosi niż Jagi i, niestety, "Mszczuj" to tylko potwierdza. Pominąwszy już nawet niezbyt adekwatny tytuł, bo książka wciąg opowiada o przygodach Jarogniewy, a Mszczuj jest tu postacią zdecydowanie...

Znacie już cykl "Kwiat Paproci"? A może macie w planach? 🪔 Jeśli nie, to bardzo zachęcam, bo to naprawdę przyjemna seria, w dodatku z najlepszym oddaniem słowiańskich wierzeń, z jakim się spotkałam. Kolejną dawkę mitologii oraz przygód Jarogniewy już na początku roku oferuje najnowszy tom serii, "Mszczuj".
.....

Akcja tej części toczy się kilka lat później od zakończenia poprzedniego tomu. Miło było ponownie wrócić do Bielin z lat młodości Jagi, kiedy ciągnęło ją do przygód i niebezpieczeństw. Szeptucha przez swój temperament nieraz pakowała się w kłopoty, więc w "Mszczuju" również one nadchodzą, a do tego bohaterka wyznaje kilka ze swoich żali. Największym z nich jest to, jak potoczyło jej małżeństwo z Mszczujem. Oraz to, że nie potrafiła tak naprawdę postawić się Swarożycowi. Temu drugiemu się nie dziwiłam. Kto nie obawiałby się boga ognia? Przy Mszczuju sytuacja miała się inaczej, bo odniosłam wrażenie, że Jadze jest wyłącznie przykro, ale nie próbowała walczyć o swoje małżeństwo. Współczułam kapłanowi, jednocześnie zyskał dużo w moich oczach, bo mimo swojego cierpienia, podjął bardzo dojrzałą decyzję, na którą wielu nie umie się zdecydować. W tym wszystkim jednak tkwił też konflikt z pewnym szamanem oraz coś, z czego Jaga nie zdawała sobie sprawy. I ta druga rzecz nie pasowała mi do tej szeptuchy, głównie przez wzgląd na jej fach. Jak dla mnie niecodzienne mdłości powinny od razu dać jej do myślenia, że może być w ciąży.
.....

Bardzo ciekawym aspektem tego tomu był kryzys wiary Mszczuja w zjawiska i istoty nadprzyrodzone. Ładnie też uzupełniały je dociekania Jagi wobec boskiej natury, gdyż podsuwały myśli, że wszystkie demony i bóstwa istniały głównie dlatego, iż karmiono je wiarą. Spotkałam się już wcześniej z podobnym podejściem i bardzo mi się podobało.
.....

Świat słowiańskich wierzeń ładnie rozwinął się w tej części, do tego doszła też mieszanka pokrewnych istot. Nie jestem fanką takiego zabiegu, ale tu wyszedł dobrze, niemal naturalnie.
.....

Wydanie jest okej. Okładka zbyt jesienna na zimowe klimaty powieści i nie pasuje moim zdaniem do tej serii, ale niektórym może się podobać. W tekście trafiło się parę baboli, ale można przymknąć oko.
......

"Mszczuj" to przyjemna kontynuacja i z pewnością spodoba się większości fanom serii. Dużo ciekawostek, emocji i zwrotów akcji dodatkowo umili czas spędzony z książką. Tym bardziej że pojawiły się nowe nawiązania na głównych tomów cyklu! Znalazło się też parę wad, ale na pewno nie będą takie same dla każdego. Mnie ten tom podobał się bardziej niż poprzedni. 7,5/10 🪔

Znacie już cykl "Kwiat Paproci"? A może macie w planach? 🪔 Jeśli nie, to bardzo zachęcam, bo to naprawdę przyjemna seria, w dodatku z najlepszym oddaniem słowiańskich wierzeń, z jakim się spotkałam. Kolejną dawkę mitologii oraz przygód Jarogniewy już na początku roku oferuje najnowszy tom serii, "Mszczuj".
.....

Akcja tej części toczy się kilka lat później od zakończenia...

Jak zwykle u K.B.Miszczuk- dużo humoru, ciekawostek z mitologii słowiańskiej i zaskakującej akcji.

Jak zwykle u K.B.Miszczuk- dużo humoru, ciekawostek z mitologii słowiańskiej i zaskakującej akcji.

Uwielbiam calą serie. Świetni bohaterowie i klimat.

Uwielbiam calą serie. Świetni bohaterowie i klimat.