Brak słów. Do autora pasuje chyba tylko to, którym nazwał wiadomo kogo.
Dla Żulczyka lepiej, żeby HBO nie ekranizowało mu tej książki, mniejszy wstyd.

Brak słów. Do autora pasuje chyba tylko to, którym nazwał wiadomo kogo.
Dla Żulczyka lepiej, żeby HBO nie ekranizowało mu tej książki, mniejszy wstyd.

Przekroczyłem połowę i niesamowity zwrot akcji. Książka od której ciężko się oderwać, gdybym miał więcej czasu przeczytałbym ją w 2 dni. Wątek pochłania a Dario najpotężniejszy w historii . Cały Pruszków i Wołomin jadłby mu z ręki. Wierzę w świetne zakończenie i szanse na 3 część

Przekroczyłem połowę i niesamowity zwrot akcji. Książka od której ciężko się oderwać, gdybym miał więcej czasu przeczytałbym ją w 2 dni. Wątek pochłania a Dario najpotężniejszy w historii . Cały Pruszków i Wołomin jadłby mu z ręki. Wierzę w świetne zakończenie i szanse na 3 część

dobra ksiazka

dobra ksiazka

Ciężko się oderwać. Początek może nie zachęcać, ale im dalej, tym akcja się bardziej zagęszcza. Kolejny raz świetnie rozrysowane postacie.

Ciężko się oderwać. Początek może nie zachęcać, ale im dalej, tym akcja się bardziej zagęszcza. Kolejny raz świetnie rozrysowane postacie.

Bardzo wysoko cenie te porównania i przenośnie, język barwny szalenie. Postać Paziny zupełnie niepotrzebna, za to Kurtka i Dario mistrzostwo ze wskazaniem na Kurtkę

Bardzo wysoko cenie te porównania i przenośnie, język barwny szalenie. Postać Paziny zupełnie niepotrzebna, za to Kurtka i Dario mistrzostwo ze wskazaniem na Kurtkę

Swietna książka

Swietna książka

A ja się nie bałem czy druga część, czyli kontynuacja będzie lepsza od „Ślepnąc od świateł”. To tak przekornie, wszystkim tym niedowiarkom. Bo Jakub Żulczyk w „Dawno temu w Warszawie” nie wypada z formy, trzyma poziom ukazując cały przekrój ludzkich zachowań w przeżartym społeczeństwie. Przeżartym złem tego świata, gdzie nikt nikogo nie obchodzi, takie gówniane życie, którym rządzi przypadek. Ślepy traf na który kompletnie nie mam wpływu, mogę tylko w ludzkim odruchu sprawiedliwości wyć z bezsilności. Gdzieś tam porównują do Vegi czy Tarantino. Panie Jakubie, jeżeli chodzi o Warszawę, pokazanie klimatu, ten język to bliżej Panu do …, powiem jak się spotkamy przy okazji Poznańskiej Grandy. Książka jak dla mnie jest też petardą językową, pełną takich swoistych odkrywczych myśli na które zaganiany w codzienności czytelnik nie wpadnie. Słowem, no dobra kilkoma. Jakub wie o czym napisał.

A ja się nie bałem czy druga część, czyli kontynuacja będzie lepsza od „Ślepnąc od świateł”. To tak przekornie, wszystkim tym niedowiarkom. Bo Jakub Żulczyk w „Dawno temu w Warszawie” nie wypada z formy, trzyma poziom ukazując cały przekrój ludzkich zachowań w przeżartym społeczeństwie. Przeżartym złem tego świata, gdzie nikt nikogo nie obchodzi, takie gówniane życie,...

7,5. Książka trochę nierówna. Początek ciężko się czyta, około 100 strony akcja się rozkręca. Następnie bardzo wciągająca - aż ciężko się oderwać :). Na duży plus narracja podzielona na różne postacie - ciekawy zabieg, umożliwia spojrzenie na zdarzenia w książce z różnej perspektywy. Język poszczególnych narratorów odpowiada charakterowi postaci.

7,5. Książka trochę nierówna. Początek ciężko się czyta, około 100 strony akcja się rozkręca. Następnie bardzo wciągająca - aż ciężko się oderwać :). Na duży plus narracja podzielona na różne postacie - ciekawy zabieg, umożliwia spojrzenie na zdarzenia w książce z różnej perspektywy. Język poszczególnych narratorów odpowiada charakterowi postaci.

Co to dużo pisać, powieść "Dawno temu w Warszawie" Jakuba Żulczyka jest po prostu rewelacyjna. Pochłonęła mnie całkowicie, wciągnęła pod powierzchnię tego brudnego i brutalnego warszawskiego półświatka. W mojej ocenie kontynuacja jest jeszcze lepsza od poprzedniej części, czyli "Ślepnąc od świateł". Gorąco polecam!

Co to dużo pisać, powieść "Dawno temu w Warszawie" Jakuba Żulczyka jest po prostu rewelacyjna. Pochłonęła mnie całkowicie, wciągnęła pod powierzchnię tego brudnego i brutalnego warszawskiego półświatka. W mojej ocenie kontynuacja jest jeszcze lepsza od poprzedniej części, czyli "Ślepnąc od świateł". Gorąco polecam!

Ukochałam Ślepnąc od świateł i bałam się, że zawiodę się na kontynuacji. Na szczęście się myliłam - czyta się super, niby-gangsterski klimat, a Kurtka ulubioną postacią.

Ukochałam Ślepnąc od świateł i bałam się, że zawiodę się na kontynuacji. Na szczęście się myliłam - czyta się super, niby-gangsterski klimat, a Kurtka ulubioną postacią.