Książkę szybko się czyta. Zdania są krótkie, zwięzłe. Akcja szybko posuwa się do przodu. Jest bardzo wartka. Trzyma w napięciu. To by było na tyle pozytywów.

Fabuła jest dla mnie mocno infantylna, naciągana, mocno oderwana od rzeczywistości. Taka jakby na siłę.

Była to moja pierwsza lektura Katarzyny Puzyńskiej i nad kolejną muszę się mocno zastanowić zanim po ową sięgnę...

Książkę szybko się czyta. Zdania są krótkie, zwięzłe. Akcja szybko posuwa się do przodu. Jest bardzo wartka. Trzyma w napięciu. To by było na tyle pozytywów.

Fabuła jest dla mnie mocno infantylna, naciągana, mocno oderwana od rzeczywistości. Taka jakby na siłę.

Była to moja pierwsza lektura Katarzyny Puzyńskiej i nad kolejną muszę się mocno zastanowić zanim po ową sięgnę...

Myślałam, że będzie cos fajnego jak początki Lipowa, ale bardzo się zawiodłam, nie podobał mi się

Myślałam, że będzie cos fajnego jak początki Lipowa, ale bardzo się zawiodłam, nie podobał mi się

„Bezgłos” Katarzyny Puzyńskiej śmiało mógłby być kolejną częścią Lipowa, gdyż język, styl i nieco przerysowane postaci dokładnie odpowiadają temu, jak napisana została cała saga. Jest ciut mroczniej, ale w moim przekonaniu błędem było reklamowanie tej książki jako powieść grozy czy horror.

Mój ulubiony motyw małego miasteczka i jego pokręconych mieszkańców oczywiście tworzy niepowtarzalny i duszny klimat, a najmocniejszymi punktami całej historii jest tutaj tajemniczy początek związany z główną bohaterką oraz zaskakujące zakończenie, które daje możliwość kontynuacji.

Jeśli chcecie poznać tajemnice mieszkańców, którzy zmuszani są do podejmowania przerażających wyborów i w jakiś sposób nie mogą całkowicie opuścić swoich domów, to śmiało sięgnijcie po tę lekturę. Ale uważajcie bo zmowa milczenia jaka panuje w miasteczku Wieszcze i coś co zabija jego mieszkańców, może Wam nieźle namieszać w głowach.

„Bezgłos” Katarzyny Puzyńskiej śmiało mógłby być kolejną częścią Lipowa, gdyż język, styl i nieco przerysowane postaci dokładnie odpowiadają temu, jak napisana została cała saga. Jest ciut mroczniej, ale w moim przekonaniu błędem było reklamowanie tej książki jako powieść grozy czy horror.

Mój ulubiony motyw małego miasteczka i jego pokręconych mieszkańców oczywiście...

Czym jest "Bezgłos" w wersji Katarzyny Puzynskiej? Czy tajemnice tkwiące w małym miasteczku mogą kiedykolwiek wyjść na swiatlo dzienne i nowo przybyły ma szansę poczuć się jak w domu? Wieszcze to z pozoru spokojna mieścina.. Czy aby napewno? Czy Julia Wilk ma przywidzenia czy robią z niej idiotke?

Czym jest "Bezgłos" w wersji Katarzyny Puzynskiej? Czy tajemnice tkwiące w małym miasteczku mogą kiedykolwiek wyjść na swiatlo dzienne i nowo przybyły ma szansę poczuć się jak w domu? Wieszcze to z pozoru spokojna mieścina.. Czy aby napewno? Czy Julia Wilk ma przywidzenia czy robią z niej idiotke?

Jak uwielbiam twórczość Katarzyny Puzyńskiej, tak w przypadku tej książki z krwawiącym sercem muszę niestety postawić niską ocenę. Język słaby, fabuła ma potencjał, ale mimo, że lubię horrory tak w tym przypadku nie mogłam się wciągnąć - czytałam książkę po kawałku, a potem zostawiłam na kilka dni i wcale nie miałam ochoty wracać. Mam wrażenie, że książka została napisana na kolanie pod potrzeby wydawcy. Mam ogromną nadzieję, że nowa powieść, która ma mieć premierę niedługo będzie powrotem to tego co znamy z Lipowa.

Jak uwielbiam twórczość Katarzyny Puzyńskiej, tak w przypadku tej książki z krwawiącym sercem muszę niestety postawić niską ocenę. Język słaby, fabuła ma potencjał, ale mimo, że lubię horrory tak w tym przypadku nie mogłam się wciągnąć - czytałam książkę po kawałku, a potem zostawiłam na kilka dni i wcale nie miałam ochoty wracać. Mam wrażenie, że książka została napisana...

Chciałabym dać inną ocenę, zaczynając książkę liczyłam na to, że będzie to przyjemna lektura z dreszczykiem. Zero dreszczyku, niewiele przyjemności. Książka w moim odczuciu trochę na siłę? Cóż. Lubię Puzyńską, ale nie w tym wydaniu. Akcja kojarzyła mi się trochę z Hex. Ale dużo słabsza i kompletnie nie porywająca. Szkoda.

Chciałabym dać inną ocenę, zaczynając książkę liczyłam na to, że będzie to przyjemna lektura z dreszczykiem. Zero dreszczyku, niewiele przyjemności. Książka w moim odczuciu trochę na siłę? Cóż. Lubię Puzyńską, ale nie w tym wydaniu. Akcja kojarzyła mi się trochę z Hex. Ale dużo słabsza i kompletnie nie porywająca. Szkoda.

Dobrze napisana (jak wszystkie książki autorki ),ale nie jest to ani straszne, ani porywające , ani zabawne, ani wciągające. Książka jak książka. Przeczytać można i nawet czerpać jakąś przyjemność. Mimo wszystko i tak jedna z lepszych pozycji, jakie ostatnio wpadły mi w ręce.

Dobrze napisana (jak wszystkie książki autorki ),ale nie jest to ani straszne, ani porywające , ani zabawne, ani wciągające. Książka jak książka. Przeczytać można i nawet czerpać jakąś przyjemność. Mimo wszystko i tak jedna z lepszych pozycji, jakie ostatnio wpadły mi w ręce.

Ciekawy kryminał podszyty horrorem...albo horror podszyty kryminałem

Ciekawy kryminał podszyty horrorem...albo horror podszyty kryminałem

Puzyńska, jak zawsze, pomimo czasami irytującego stylu pisania, potrafi wciągnąć w opowiadaną przez siebie historię. Końcówkę połknąłem jednym tchem, gdy już przebrnąłem przez początek (ślamazarny) i jako taką środkową część powieści. Literacko Bezgłos wypada gorzej niż ostatnie tomy Lipowa, niestety…

Puzyńska, jak zawsze, pomimo czasami irytującego stylu pisania, potrafi wciągnąć w opowiadaną przez siebie historię. Końcówkę połknąłem jednym tchem, gdy już przebrnąłem przez początek (ślamazarny) i jako taką środkową część powieści. Literacko Bezgłos wypada gorzej niż ostatnie tomy Lipowa, niestety…

Lubię czytać książki p. Kasi Puzyńskiej. Lubię jej styl, pomysł i wykonanie. Seria o policjantach z Lipowa oraz mini seria o świecie słowiańskich wierzeń są moimi faworytami. Dlatego też skusiłam się na jednotomówkę. I muszę stwierdzić, że nie polubiliśmy się. Historia ciekawa, nie powiem, ale przedobrzona ? tak, to chyba dobre słowo. Chciało by się ją polubić, ale coś tu nie pasuje. Czasami nawet miałam wrażenie, że autorka pisze o swoich przeżyciach prywatnych, ale to może tylko wrażenia. Daję mocną piątkę i czekam na kolejne książki z serii słowiańskiej.

Lubię czytać książki p. Kasi Puzyńskiej. Lubię jej styl, pomysł i wykonanie. Seria o policjantach z Lipowa oraz mini seria o świecie słowiańskich wierzeń są moimi faworytami. Dlatego też skusiłam się na jednotomówkę. I muszę stwierdzić, że nie polubiliśmy się. Historia ciekawa, nie powiem, ale przedobrzona ? tak, to chyba dobre słowo. Chciało by się ją polubić, ale coś tu...