Niusia jest małą dziewczynką. Uwielbia kolor liliowy, a rodzice traktują ją jak żeński odpowiednik z książki „Mały lord." Dziewczynka ma małego braciszka, Rysia. Piękny, bezpieczny dom i nagle bajka się kończy. Do Krakowa wkraczają Niemcy, zaś na niebie warczą samoloty, wszędzie panuje brutalność. Co teraz jest codziennością? Strach, głód to, że napotkany na każdym kroku esesman może zabić Ot, tak z... kaprysu. siedmioletnia dziewczynka trafia do Płaszowa, a późnej Birkenau. Gdzie poznaje przystojnego, dobrze wychowanego i „uwielbiającego" Żydów doktora Śmierć. Scena, która odbiera oddech i możemy ją sobie obrazić oczami duszy, przedstawia się następująco; Lekarze, zamieszanie, płaczliwe krzyki. Selekcja dla zdrowia, jak ironicznie mówią o tym członkowie załogi. Wychudzone, chore dziecko i demon w białym kitlu, który może postawić znak twierdzenia przy słowie „umrze." Desperacja zrodziła szalony pomysł w głowie krewnej Niusi, mającej dobrą funkcję,ukryć tę bezbronną istotę w... piecu krematoryjnym. Aż ciarki przechodzą, kiedy się słyszy takie słowa z ust starszej, wyniszczonej dawną wojną kobiety. Pani Bronisława Karakulska została pozbawiona zmysłów węchu, smaku tudzież beztroski. Również wiary w Boga, ale trudno się dziwić temu wszystkiemu.Po latach gdy chciała otrzymać pieniądze usłyszała „To nie mogła Pani być tam dłużej, to za krótko, by przyznać rentę." Pięknych mamy urzędników, nie ma co... Może ten pan posiedziałby w takim obozie, na kuracji zobaczył, co to znaczy. Tę powieść, właściwie reportaż poznałam dzięki vlogowi historycznemu History Hiking. Można powiedzieć, że była początkiem mojej chęci do współpracy z twórcami... Jestem bardzo ciekawa, jak to byłoby mieć możliwość osobiście poznać Panią Niusię? Ale to bardzo zmęczona życiem osoba, niech sobie odpoczywa spokojnie. Bardzo dziękuję wyżej wymienionym osobom, że mogłam zakupić audiobooka by poznać trudną prawdę, losy pewnej małej dziewczynki z czcigodnego polskiego miasta.

Niusia jest małą dziewczynką. Uwielbia kolor liliowy, a rodzice traktują ją jak żeński odpowiednik z książki „Mały lord." Dziewczynka ma małego braciszka, Rysia. Piękny, bezpieczny dom i nagle bajka się kończy. Do Krakowa wkraczają Niemcy, zaś na niebie warczą samoloty, wszędzie panuje brutalność. Co teraz jest codziennością? Strach, głód to, że napotkany na każdym kroku...

Historia Niusi Horowitz jest przerażająca i smutna. Niestety moim zdaniem bardzo źle napisana. Jeden wielki chaos, bez ładu i składu, mnóstwo powtórzeń i ogólnie nuda. Do tego beznadziejny lektor.

Historia Niusi Horowitz jest przerażająca i smutna. Niestety moim zdaniem bardzo źle napisana. Jeden wielki chaos, bez ładu i składu, mnóstwo powtórzeń i ogólnie nuda. Do tego beznadziejny lektor.

Świadectwo dorosłej kobiety, która jako dziecko doświadczyła piekła obozu koncentracyjnego. Nie raz uroniłam łzę czytając o tym co widziała jako małe dziecko. Zostało odebrane jej beztroskie dzieciństwo, w zamian dając strach, chorobę, ból, śmierć dookoła. Polecam! Warto czytać takie książki!

Świadectwo dorosłej kobiety, która jako dziecko doświadczyła piekła obozu koncentracyjnego. Nie raz uroniłam łzę czytając o tym co widziała jako małe dziecko. Zostało odebrane jej beztroskie dzieciństwo, w zamian dając strach, chorobę, ból, śmierć dookoła. Polecam! Warto czytać takie książki!

Bronisława, Żydówka, ale zawsze mówiono na nią Niusia. Wraz z rodziną mieszkała w Krakowie. Niestety, jak wszyscy Żydzi doznała od Niemców najgorszego. Przyszła wojna. Wraz z rodziną musieli wszystko zostawić, uciekać. Potem był obóz w Płaszowie, getto, Auschwitz. Była jedną z tych, która trafiła na listę Schindlera. Nikomu o swoich przeżyciach z czasów wojny nie opowiada. Wróciła do Krakowa. I dopiero po latach, kiedy Spilberg kręcił w Krakowie "Listę Schindlera" otworzyła się na wspomnienia. Została asystentką na planie. Bardzo to przeżywała. To ona była dziewczynką, która wręczała Schindlerowi urodzinowy tort, bo to był Niemiec, który ją i jej pobratymców uratował zatrudniając ich w swojej fabryce. Niusia uważa teraz, że o tym co wydarzyło się w czasie II Wojny Światowej należy mówić i nie wolno o tym zapominać.
"Niusia z listy Schindlera" to obowiązkowa lektura dla wszystkich. Autorka opierała się nie tylko na wywiadzie z Bronisławą, ale również na innych źródłach. Gorąco polecam.

Bronisława, Żydówka, ale zawsze mówiono na nią Niusia. Wraz z rodziną mieszkała w Krakowie. Niestety, jak wszyscy Żydzi doznała od Niemców najgorszego. Przyszła wojna. Wraz z rodziną musieli wszystko zostawić, uciekać. Potem był obóz w Płaszowie, getto, Auschwitz. Była jedną z tych, która trafiła na listę Schindlera. Nikomu o swoich przeżyciach z czasów wojny nie opowiada....

Niesamowita historia z perspektywy dziecka, które przeżyło koszmar i traumy, jakie trudno sobie wyobrazić. Niesamowita historia ciężkich przeżyć ale także szczęścia w tym nieszczęściu wojennym jakie miała cała rodzina Niusi. Historia ocalenia żydów przez Schindlera, którą znamy z filmu pojawia się tutaj z innej perspektywy, całkowicie zza kulis. Książka łączy opowieść Niusi z historią fabularyzowaną przez autorkę, ale bardzo to zgrabnie wychodzi. Historie dopowiedziane są bardzo autentyczne i wiarygodne, a pojawiające się wulgaryzmy są normalne w opisywanych sytuacjach. Ostatnio coraz więcej jest pozycji, które dają nieprawdziwy obraz tego koszmaru, który przeżyli ludzie w obozach czy gettach w czasie II wojny światowej. W historii Niusi jest niezaprzeczalna, bolesna i autentyczna prawda, prawda i nadzieja...

Niesamowita historia z perspektywy dziecka, które przeżyło koszmar i traumy, jakie trudno sobie wyobrazić. Niesamowita historia ciężkich przeżyć ale także szczęścia w tym nieszczęściu wojennym jakie miała cała rodzina Niusi. Historia ocalenia żydów przez Schindlera, którą znamy z filmu pojawia się tutaj z innej perspektywy, całkowicie zza kulis. Książka łączy opowieść Niusi...

Polecam tę książkę nie tylko tym, którzy widzieli film Spielberga "Lista Schindlera". Polecam ją wszystkim, młodym i tym starszym, bo jest czymś dużo lepszym niż najlepszy podręcznik historii...

Polecam tę książkę nie tylko tym, którzy widzieli film Spielberga "Lista Schindlera". Polecam ją wszystkim, młodym i tym starszym, bo jest czymś dużo lepszym niż najlepszy podręcznik historii...

Bardzo smutne i wstrząsające wspomnienia żydowskiej dziewczynki , Niusi Horowitz, z czasów wojny. Okrucieństwo, którego doznała wraz z najbliższymi podczas pobytu w krakowskim getcie i Auschwitz, bardzo mnie poruszyło. Łzy same płynęły po policzkach...
Głód, egzekucje, praca ponad siły na stałe zapisały się w pamięci i wywarły wpływ na dalsze życie ludzi, którzy przeżyli okupację. Niusia dopiero po latach zdecydowała się opowiedzieć o piekle jakie przeżyła.
Opowiada też o Niemcu , który pomógł wielu Żydom przeżyć . Oskar Schindler wraz z żoną z narażeniem własnego życia uratowali od śmierci wiele dzieci i dorosłych.
Naziści chcieli pokazać że są rasą panów i mogą decydować o życiu i śmierci... Straszne do czego byli zdolni.
Obok tego okrucieństwa, mimo upływu lat, NIGDY nie można pozostać obojętnym!
Niusia tak kończy swoją opowieść :
"Nie wolno nam zapomnieć, do czego człowiek jest zdolny i co może zrobić drugiemu człowiekowi. Ale, ale, wiem też jeszcze jedno-oprócz rzeczy najgorszych, człowiek jest zdolny do rzeczy najlepszych. to, ze dziś rozmawiamy, to autentyczny cud. A sprawił go Oskar Schindler. ""

Bardzo smutne i wstrząsające wspomnienia żydowskiej dziewczynki , Niusi Horowitz, z czasów wojny. Okrucieństwo, którego doznała wraz z najbliższymi podczas pobytu w krakowskim getcie i Auschwitz, bardzo mnie poruszyło. Łzy same płynęły po policzkach...
Głód, egzekucje, praca ponad siły na stałe zapisały się w pamięci i wywarły wpływ na dalsze życie ludzi, którzy...

Zainspirowana filmem Lista Schindlera przeczytałam książkę, po prostu super

Zainspirowana filmem Lista Schindlera przeczytałam książkę, po prostu super

Książkę przeczytałam jednym tchem, zawarte w niej wspomnienia szczesliwego dzieciństwa i przedwojennego Krakowa chwytają za serce , szczególnie, gdy ma się świadomość tego co za chwilę spotka cała żyjącą społeczność Żydowską w Polsce i w całej Europie.
Niusia jest ostatnią żyjącą ocalałą w Polsce z Listy Schindlera....jej wspomnienia jako świadka są tak poruszające i zatrważające , że momentami łapałam się na tym , że podczas czytania wstrzymuję oddech...dla mnie bardzo cenna pozycja, gdyż zawarte są w niej relacje świadków, których pozostało tak niewielu. Niusia Horowitz w czasie wojny była dziewczynką, przeszła z mamą nie tylko przez piekło getta w Krakowie i Bochni ale również obóz w Płaszowie i Auschwitz, a jak trafiła na Listę Schindlera wraz z rodzicami i bratem oraz z dziadkami ,to możecie się dowiedzieć już z książki.
Osobiście w książce wstrząsnęły mną bardzo dwa wydarzenia o których wspomina Niusia...jest to Auschwitz , gdy kobiety z Listy Schindlera jadą wreszcie do fabryki na Morawach i wtedy mama z Niusią zauważają za drutami obozu , wśród tłumu dwóch chłopców w których rozpoznają jej brata Ryszarda i kuzyna Olka...tu szczęście z opuszczenia tego piekła na ziemi miesza się z rozpaczą i ogromnym bólem...drugim jest scena w kinie już po wojnie , gdzie obie mama z Niusią podczas kroniki filmowej ze scenami wyzwolenia obozu przez armię czerwoną wśród dzieci widzą znów Ryszarda. Książka momentami bardzo trudna ,gdy ma się świadomość , że to nie fikcja literacka a wspomnienia ocalałej z Shoah, jednak z całego serca polecam.

Książkę przeczytałam jednym tchem, zawarte w niej wspomnienia szczesliwego dzieciństwa i przedwojennego Krakowa chwytają za serce , szczególnie, gdy ma się świadomość tego co za chwilę spotka cała żyjącą społeczność Żydowską w Polsce i w całej Europie.
Niusia jest ostatnią żyjącą ocalałą w Polsce z Listy Schindlera....jej wspomnienia jako świadka są tak poruszające i...

"Zdecydowałyśmy, że książka, mimo, że dotyczy wydarzeń historycznych, nie będzie w całości należała do literatury faktu. Starałam się przedstawić sceny z życia Niusi w taki sposób, jaki podsuwała mi wyobraźnia".
Bardzo nie fair wobec czytelników, że taka informacja została umieszczona już po przeczytaniu książki, w posłowiu, a nie na tylnej okładce jako opis.
Ale wtedy nie każdy by ją kupił, prawda?
Ja na pewno nie.
Bardzo brzydki chwyt marketingowy pani autorko. Zwłaszcza, że wiem, że nie każdy czyta posłowie.
Jeśli ktoś ma wiele książek o tej tematyce za sobą, od razu się zorientuje, ze nie są to czyste wspomnienia odzwierciedlajace rzeczywistość. Gorzej z tymi początkującymi.
Poza tym uważam, że to pani Magda zdecydowała o takiej formie, stwierdziła, że może sobie twórczo pofantazjować. Zapewne zrobiła to tak samo podchwytliwie, jak z czytelnikiem. Niusia prawdopodobnie z grzeczności się zgodziła.

Książka składa się z rozdziałów, w których narratorką jest autorka, oraz z wetkniętych pomiędzy owe rozdziały, zdecydowanie za krótkie opowieści Niusi.
U Niusi brak koloryzowania, domniemania, wymyślonych dialogów, zaś zawarte są same rzeczywiste epizody. Konkrety, a nie rozwlekanie. Książka byłaby idealna, gdyby właśnie to ona była narratorką swojego życia. Rozdziały pisane przez Magdę Huzarską - Szumiec, wybijały mnie z łagodnego rytmu. Mieszały w chronologii. Omijałam większość, jak już szlag mnie trafiał.
"- Nie trzęś się tak, - syknęła mama, ale tak cicho, że Niusia jej nie usłyszała.
No skoro nie usłyszała, to nie miała taka sytuacja miejsca. 90% (a może wszystkie?) dialogów to wymysł autorki, przez co powstała po prostu powieść oparta na faktach. Nawet Niusia nie wiedziała o czym rozmyślają jej bliscy i o wielu sytuacjach, które miały miejsce poza jej obecnością, zwłaszcza, że gdy zaczęła się wojna miała siedem lat...
W zmyślonych dialogach nowoczesny język, którym w dawnych latach się nie posługiwano...
Ty kur...ty dziw...można było zamienić z powodzeniem na inne słowa. Każdy wie, że w obozie nikt osadzonych nie komplementował i nie głaskał po głowie...więc te wulgaryzmy były zbędne.

Następna autorka odleciała.
I po co było bohaterce zabierać głos? Czyż nie mogła tylko ona przemówić do czytelnika? rozumiem, że Niusia może mieć problemy z pamięcią, ale...lepsza mała ilość stron, zaś autentyczna, aniżeli długie bredzenie, rozmijające się z jakością i prawdą.

Niektóre fragmenty w rozdziałach niemalże identyczne jak w książce "Chłopiec z listy Schindlera" Leona Leysona, zwłaszcza z fabryki Oskara Schindlera "Emalia". Zresztą tytuł jak widać raczej powielony.

Za opowieści Niusi daję teoretycznie 10 gwiazdek. Są szczere i ujmujące. Niestety tylko teoretycznie. Odejmuję kilka za powiewający, wszędobylski fałsz zaprezentowany przez Panią Szumiec.
Jeśli chce się mieszać fikcję z faktami, to lepiej nie znachalać się na tematykę wojenną. Jest naprawdę wiele innych działów literatury, gdzie można popisać się swoimi abstrakcyjnymi umiejętnościami. Szarżowanie w faktach historycznych nigdy nie będzie mile widziane przez osoby, które do tej historii podchodzą serio.

"Zdecydowałyśmy, że książka, mimo, że dotyczy wydarzeń historycznych, nie będzie w całości należała do literatury faktu. Starałam się przedstawić sceny z życia Niusi w taki sposób, jaki podsuwała mi wyobraźnia".
Bardzo nie fair wobec czytelników, że taka informacja została umieszczona już po przeczytaniu książki, w posłowiu, a nie na tylnej okładce jako opis.
Ale wtedy nie...