17/2024
Przeczytałam na Legimi

7/10
Na przekór wszystkim.
Zacznę od komentarza, który przeczytałam na temat tej książki.
Choroba Leśnego Crona. To nie temat do szczegółowego opisywania. W książce było o niej tyle ile potrzeba. Nie jest traktowany po lepkach. Co chciałabyś czytać co trzecia stronę, że dziewoja ma rozwolnienie sięgając kosmosu? Nooo ja NIE!

Podoba mi się postać głównego bohatera, który jest facetem więc widzi, że przechodzą obok niego piękne kobiety. On to tylko widzi, nie wyobraża sobie od razu, że ja bierze w posiadanie w pierwszej lepszej podmiejskiej toalecie.
Jej decyzja, wyborem lub stanem rzeczy było, że miała "siedmiomiesieczną posuche"
Tradycyjnie.. Mamy 32 rozdziały, kilka jest o niczym jak np ten o polu golfowym.
Jestem miłośniczka długich dram (Grey mnie tego nauczył 😝) a tutaj choć każdy rozdział jest jakby "tydzień później", bo głównie opisuje się, że tydzień był ciężki, teraz czas na odpoczynek, teraz na czas z synem itd....
A punkt kulminacyjny mamy w 30 chyba rozdziale... Rozumiecie o co chodzi... Mamy ponad 30 rozdziałów, z czego tak z piec jest trochę zbędna, albo mógłby być krótsze na rzecz konkretnej dramy. Takiej mmh 💔

Jednak całość jest ok, podobało mi sie.
Nie mogłam się oderwać, więc polecam 😉

17/2024
Przeczytałam na Legimi

7/10
Na przekór wszystkim.
Zacznę od komentarza, który przeczytałam na temat tej książki.
Choroba Leśnego Crona. To nie temat do szczegółowego opisywania. W książce było o niej tyle ile potrzeba. Nie jest traktowany po lepkach. Co chciałabyś czytać co trzecia stronę, że dziewoja ma rozwolnienie sięgając kosmosu? Nooo ja NIE!

Podoba mi się...

Kolej age gap ale dałam rade. Jesli chodzi o schemat to taki sam jak w pierwszej części. Jest to taki typowy romans gdzie mamy wielką nieoczekiwaną miłość, morze seksu bo na tym się opierają te relacje, wielkim bum i dramat a pożniej długo i szcześliwie. Czy to żle? Niekoniecznie, zależy po jaką ksiązkę czytelnik sięga. Po odprężenie i relaks? Tutaj ta pozycja pasuje.

Kolej age gap ale dałam rade. Jesli chodzi o schemat to taki sam jak w pierwszej części. Jest to taki typowy romans gdzie mamy wielką nieoczekiwaną miłość, morze seksu bo na tym się opierają te relacje, wielkim bum i dramat a pożniej długo i szcześliwie. Czy to żle? Niekoniecznie, zależy po jaką ksiązkę czytelnik sięga. Po odprężenie i relaks? Tutaj ta pozycja pasuje.

🌺 Recenzja 🌺

Elly razem z przyjaciółką postanawiają spędzić lato na wyspie Mykonos. Dziewczyna niezbyt dobrze sprawdza się w roli kelnerki, ale za to praca w barze owocuje znajomością z pewnym nieznajomym. Podjęła decyzje, że pozwoli sobie zaszaleć. Nie przewidziała jednak, że jej niezobowiązująca znajomość, nie skończy się na wyspie, a mężczyzna okaże się jej nowym szefem.

„Na przekór panu Kane’owi” to drugi tom z serii „London mister”. Elly chce spędzić fajny czas z przyjaciółką w cudownym miejscu. Podczas tej wycieczki, nie przejmuje się niczym, co widać chociażby, że nie zależy jej w jakim miejscu się zatrzyma, ani jak zarobi pieniądze. Podchodzi do tego po prostu z dystansem. Jednak jej nudna, chwilowa praca, zaczyna się robić coraz ciekawsza, kiedy pojawia się w niej Tristan. Jego spojrzenie jest magnetyzujące, a obecność sprawia, że cała uwaga dziewczyny skupia się na nim. Mężczyzna nie zdradza wtedy o sobie za dużo, ale za to od razu buduje się między nimi przyciąganie, które oboje odczuwają. Ich wspólny czas na wyspie mija, ale los daje im drugą szansę, ponieważ spotykają się ponownie kilka miesięcy później, kiedy Tristan staje się szefem Elly. Sytuacja między nimi obecnie różni się jednak od tej, którą mieli w Grecji, a dodatkowo teraz dochodzą problemy, z którymi każde z nich się boryka. Każde z nich także inaczej sobie z nimi radzi, bo Elly z natury jest bardziej zabawna i uśmiechnięta, a Tristan to ten poważny. Autorka w ten sposób pokazała też, że różni ludzie mają problemy, różnie na nie reagują i sobie z nimi radzą, ale też w jaki sposób zostawiają na nich swój ślad.

Poprzedni tom wspominam dobrze, choć zostawił on we mnie trochę mieszane uczucia, jednak staram się dawać drugie szanse kolejnym częściom z serii, nawet jeśli pierwszy nie w całości mi się podobał i cieszę się, że zrobiłam to i tym razem. Znacznie lepiej czytało mi się historię Elly i Tristana, niż ich poprzedników. Nadal pewne zdarzenia dla mnie były nad wyrost, ale nie było ich jakoś dużo i przede wszystkim poczułam tutaj jakieś większe emocje. Pojawiło się więcej humoru, ale też motywy, jakie tutaj znajdziemy, bardziej mi się podobały. Naprawdę spędziłam fajny wieczór z tą książką, chociaż całą moją uwagę zebrał główny bohater. Teraz czekam na kolejny tom i mam nadzieje, że się na nim nie zawiodę.

🌺 Recenzja 🌺

Elly razem z przyjaciółką postanawiają spędzić lato na wyspie Mykonos. Dziewczyna niezbyt dobrze sprawdza się w roli kelnerki, ale za to praca w barze owocuje znajomością z pewnym nieznajomym. Podjęła decyzje, że pozwoli sobie zaszaleć. Nie przewidziała jednak, że jej niezobowiązująca znajomość, nie skończy się na wyspie, a mężczyzna okaże się jej nowym...

Gorąco polecam 🔥❤️

Gorąco polecam 🔥❤️

No ja uwielbiam tą 3 . .. 🤣
Czekam na Jacka 😍😁

No ja uwielbiam tą 3 . .. 🤣
Czekam na Jacka 😍😁

Fajna ale nie wciągnęła

Fajna ale nie wciągnęła

„Na przekór panu Kane’owi” to książka, z którą rewelacyjnie się bawiłam, chociaż wiem, że nie zostanie zbyt długo w mojej pamięci. Powieści Rosy Lucas mają to do siebie, że naprawdę wciągają, przez nie dosłownie się płynie, ale brakuje im tego czegoś, co sprawiłoby, że będzie się do nich wracać myślami i tak było też tutaj.

Polubiłam bohaterów, którzy wielokrotnie potrafili mnie rozśmieszyć. Szczególnie Elly i jej podejście do życia było dość orzeźwiające. Podobało mi się to, że dziewczyna korzystała z każdego dnia i nie bała się ryzykować, oraz spełniać marzenia. Gdy miała jakiś cel to odważnie do niego dążyła, nawet jeśli wymagało to od niej wielu wyrzeczeń. Jej znajomość z Tristanem zaczęła sie dość szalenie, chociaż całe jej wakacje, na których go poznała, można w ten sposób określić. Ich relacja była dynamiczna, przepełniona takim ciepłem, widocznym przyciąganiem i z przyjemnością ją obserwowałam.

Cieszę się, że autorka wykorzystała tu kilka moich ulubionych motywów. W książce mamy do czynienia nie tylko z zakazaną relacją między szefem, a pracownicą, ale również z różnicą wieku między bohaterami i z rodzicielstwem jednego z nich. Doceniam też wprowadzenie wątku pewnej choroby, o której rzadko słyszy sie w literaturze, chociaż mam wrażenie, że zostało to potraktowane trochę powierzchownie. Tzn. niby przewijały się problemy bohaterki w rozmowach i jej myślach, ale brakowało mi większego podkreślenia jej w codziennych czynnościach.

„Na przekór panu Kane’owi” to książka idealna na jeden wieczór, przy której można się zrelaksować i odpocząć. Jeśli macie ochotę na taką lekturę to polecam.

„Na przekór panu Kane’owi” to książka, z którą rewelacyjnie się bawiłam, chociaż wiem, że nie zostanie zbyt długo w mojej pamięci. Powieści Rosy Lucas mają to do siebie, że naprawdę wciągają, przez nie dosłownie się płynie, ale brakuje im tego czegoś, co sprawiłoby, że będzie się do nich wracać myślami i tak było też tutaj.

Polubiłam bohaterów, którzy wielokrotnie...

Jest to drugi tom serii "London Mister". Po pierwszej części która niekoniecznie mi się podobała, postanowiłam sięgnąć po drugi tom, bo miałam przeczucie że ta część mi się bardziej spodoba. I tak też się stało. Nie jest jakoś fenomenalny, jednak dalej dużo lepszy od poprzedniego. Książkę przeczytałam w zawrotnym tempie, wystarczyły mi dwa wieczory, a była już całkowicie za mną. Styl pisana autorki jest lekki, zabawny oraz przyjemny. A sama fabuła wciągająca. Jak tylko zaczęłam czytać, tak chciałam wiedzieć co będzie dalej i dalej, miałam ogromny problem aby oderwać się od niej nawet na chwilę. Bohaterowie zostali wykreowani w bardzo ciekawy sposób. Elena, to szalona, uparta, dowcipna oraz momentami nieprzewidywalna absolwentka prawa. Od samego początku bardzo ją polubiłam. A jej humor jest fenomenalny. Tristan, to bezpośredni, dominujący, opiekuńczy, bogaty oraz pewny siebie prawnik. Jego postać zrobiła na mnie przeogromne wrażenie. Nie da się ukryć że historia jest dość przewidywalna. Jednak, mimo iż wiedziałam jak mniej więcej potoczą się ich losy to i tak bardzo miło spędziłam czas czytając tą książkę. A napewno jeszcze bardziej umilił mi czytanie niewyparzony język Elly. Nie raz szczerze się zaśmiałam z jej wypowiedzi. Jeżeli lubicie romans biurowy z humorem to jak najbardziej polecam!

Jest to drugi tom serii "London Mister". Po pierwszej części która niekoniecznie mi się podobała, postanowiłam sięgnąć po drugi tom, bo miałam przeczucie że ta część mi się bardziej spodoba. I tak też się stało. Nie jest jakoś fenomenalny, jednak dalej dużo lepszy od poprzedniego. Książkę przeczytałam w zawrotnym tempie, wystarczyły mi dwa wieczory, a była już całkowicie za...

No dobra, sięgnęłam po nią teraz głównie dlatego, że nie chcę się z kolejną serią bujać latami i stwierdziłam, że gorzej już chyba być nie może. Na szczęście było lepiej niż w pierwszym tomie, ale wciąż daleko jej do zostania w puli lubianych serii. Na szczęście też jest tu o wiele mniej soczyście rozbudowanych scen zbliżeń, więcej fabuły, bohaterowie zachowują się normalniej (czytaj: nie mam ochoty ich zabić i nie zapala mi się co pięć sekund czerwona lampka),a i lektorka czyta jakoś lepiej (bez nadmiernej interpretacji, jak to się zdażyło w poprzednim tomie). Nie jestem jakoś mocno ciekawa trzeciego tomu, ale jak mi kiedyś wpadnie w łapki to przesłucham.

Plus za chorobę Leśniowskiego-Crohna w romansie, chociaż nie jestem w stanie stwierdzić na ile jest to dobrze odwzorowane.

No dobra, sięgnęłam po nią teraz głównie dlatego, że nie chcę się z kolejną serią bujać latami i stwierdziłam, że gorzej już chyba być nie może. Na szczęście było lepiej niż w pierwszym tomie, ale wciąż daleko jej do zostania w puli lubianych serii. Na szczęście też jest tu o wiele mniej soczyście rozbudowanych scen zbliżeń, więcej fabuły, bohaterowie zachowują się...

Ta książka miała tak dobry potencjał, ale Tristan i jego brak kręgosłupa zrujnowały tą historię.

Ta książka miała tak dobry potencjał, ale Tristan i jego brak kręgosłupa zrujnowały tą historię.