Daniel Komorowski jest autorem cyklu powieści historycznych Furia wikingów. Nie miałam jeszcze okazji po nie sięgnąć, ale może kiedyś, zobaczymy. Udało mi się jednak przeczytać debiutancki kryminał pisarza. Intrygująca okładka zachęca do zagłębienia się w fabułę opartą między innymi na motywie... rozwiązywania łamigłówek. Daleko jej jednak do niewinnej zabawy.

Dziennikarz Adam Lebuda po rozstaniu z żoną postanawia na nowo zaistnieć w świecie mediów. Presja, jaką wywiera na niego naczelny redakcji, w której pracuje mężczyzna, jest ogromna. Gdy pewnego dnia Lebuda znajduje na swojej wycieraczce dziwną przesyłkę, nie spodziewa się, jak bardzo namiesza ona w jego życiu. W tajemniczej kopercie znajduje się bowiem łamigłówka, która doprowadza dziennikarza do miejsca zbrodni i potwornie zmasakrowanej ofiary. Mężczyzna wykorzystuje niespodziewaną możliwość zaistnienia w social mediach i pisze artykuł, pełen gorących faktów prosto z miejsca zbrodni. To wydarzenie staje się swego rodzaju zapalnikiem, który uruchamia falę zdarzeń. Lebuda wydaje się służyć mordercy za łącznik między nim a śledczymi. Nie jest to najlepsze rozwiązanie, skoro dziennikarz jest cywilem, a do tego prowadzący sprawę komisarz Radej go nie cierpi...

Podczas pobytu na komisariacie Adam spotyka miłość sprzed lat, Ewę Bielecką, która obecnie pracuje w policji i bierze udział w tym właśnie śledztwie. Początkowo niechętna, w końcu zaczyna się otwierać na stare-nowe uczucie, a przy okazji korzysta z umiejętności logicznego myślenia dziennikarza, który z kolei liczy na mocny materiał do artykułów o następnych zbrodniach.

Czy to policyjno-cywilne trio zdoła nadążyć za brutalnym mordercą? Według jakiego klucza zbrodniarz dobiera swoje ofiary? Czy wiąże się z tym bestseller "Uciekaj" z załączoną do niego arcytrudną zagadką? Ile osób zginie, zanim śledczy dopadną Szklarza?

Pisarz stworzył intrygującą i pełną zawirowań fabułę, której śledzenie wciąga i niejednokrotnie podnosi ciśnienie. Tempo akcji było dla mnie jednak trochę nierówne. Możliwe, że powodem były trochę przegadane rozmyślania dziennikarza i zbyt szczegółowe opisy jego działań, włącznie ze sprawami w stylu, jaką kanapkę będzie jadł za chwilę. Ich usunięcie nie zubożyłoby fabuły, a mogłoby wpłynąć na przyspieszenie akcji. Na redakcję tekstu spuszczę zasłonę milczenia :-)

Wątek uczucia między Adamem a Ewą zainteresował mnie najmniej, ponieważ nie przepadam za romansami i raczej nie oczekuję ich w kryminałach. Poza tym miałam wrażenie, że zarówno Adam, jak i Ewa zachowują się jak dzieciaki, a nie dojrzali ludzie z bogatym doświadczeniem życiowym, w które wyposażył ich autor.

Decydując się na tę lekturę pamiętajcie, że opisy zbrodni są naprawdę brutalne i krwiste. Sposób, w jaki morderca traktuje swoje ofiary, jest dokładnie przedstawiony i przyznaję, że momentami opuszczałam fragmenty tych opisów ze względu na ich plastyczność. Podejrzewałam wszystkich po kolei, opierając się na podrzucanych przez twórcę tropach i zmyłkach. Wśród moich pomysłów na finał znalazł się także ten, na który zdecydował się autor. Myślę, że będziecie zadowoleni :-)

Autor zapowiedział drugi tom i jestem bardzo ciekawa, co przygotował dla swoich bohaterów.

Daniel Komorowski jest autorem cyklu powieści historycznych Furia wikingów. Nie miałam jeszcze okazji po nie sięgnąć, ale może kiedyś, zobaczymy. Udało mi się jednak przeczytać debiutancki kryminał pisarza. Intrygująca okładka zachęca do zagłębienia się w fabułę opartą między innymi na motywie... rozwiązywania łamigłówek. Daleko jej jednak do niewinnej zabawy.

Dziennikarz...

Przed lekturą "Szklarza” Daniela Komorowskiego inni czytelnicy trochę straszyli mnie makabrą zawartą w tej historii, ale już tłumaczę o co tak naprawdę chodzi - tak, są tutaj brutalne opisy przypominające średniowieczne tortury, jednak to tylko kilka scen w tej powieści, których napięcie szybko zostaje rozładowane sprawnym, lekkim stylem narracji autora.

Historia toczy się współcześnie w Łodzi. Dziennikarz Adam Lebuda powoli dochodzi do siebie po trudnym rozwodzie i walce o prawa do opieki nad dzieckiem. A skoro tak, to i zawodowo trzeba wrócić do formy - co z tego, kiedy tematy warte uwagi jakoś go omijają, pomysłów i inspiracji brak… Ale Adam próbuje, znowu biegnie na spotkanie z informatorem, później z naczelnym, więc koperta, którą znajduje na wycieraczce, niespecjalnie go od razu obchodzi. Jednak po powrocie do domu sobie o niej przypomina – a w niej znajduje się łamigłówka. Trudna, ale Adam w końcu daje sobie z nią radę i odkrywa adres. A pod nim znajduje ofiarę brutalnego morderstwa… skąd to łamigłówka pod jego drzwiami? Czy przysłał ją sam morderca?

Myślę, że mogę tę książkę określić jako kryminał mocno rozrywkowy - dynamiczny, z narratorem pierwszoosobowym w postaci Adama i mordercy, którzy naprzemiennie odkrywają przed nami swoje wnętrza. Adam jest dosyć zabawny, dzięki czemu cała książka zyskuje lekki styl, uszczypliwie-zabawne komentarze, które rozładowują napięcie. Zagadka rozpisana jest skrupulatnie, trzyma w przyjemnym napięciu, wyprowadza czytelnika w pole i od czasu do czasu zaskakuje, choć tak naprawdę zbudowana jest na znanym szkielecie. Rozwiązanie? Solidnie przemyślane, ale czy zaskakujące? Zależy od doświadczenia i osobistych wyborów literackich czytelnika. Ogólnie dobrze się przy tej historii bawiłam (jakkolwiek głupio to brzmi przy krwawym kryminale…) i myślę, że sprawdzę z czym powróci do nas autor w przyszłości. Oceniam 7/10, więcej napisałam tu: https://www.kryminalnatalerzu.pl/2024/05/szklarz-daniel-komorowski.html

Przed lekturą "Szklarza” Daniela Komorowskiego inni czytelnicy trochę straszyli mnie makabrą zawartą w tej historii, ale już tłumaczę o co tak naprawdę chodzi - tak, są tutaj brutalne opisy przypominające średniowieczne tortury, jednak to tylko kilka scen w tej powieści, których napięcie szybko zostaje rozładowane sprawnym, lekkim stylem narracji autora.

Historia toczy...

SZKLARZ to trzymający w napięciu kryminał z mnóstwem krwi i brutalności.

Autora Daniela Komorowskiego znam ze słyszenia za sprawą jego serii o Wikingach. A że z Wikingami i średniowieczem nie jest mi po drodze, to nie skusiłam się na ten cykl. Jednak nowość autora to już zupełnie inna para kaloszy, bowiem to zdumiewająco dobry kryminał. Znalazłam w niej ciekawych bohaterów, wyśmienitą zagadkę, morze krwi i okrucieństwa, nie opuszczające napięcie oraz zakończenie, które wbiło mnie w fotel! Chapeau bas 🔥, bo takie obrotu spraw nie spowodowałam się. Na dokładkę autor okrasił powieść ciętym dowcipem, co uwielbiam, a jego styl sprawia, że strony wręcz same się przewracają.

SZKLARZ to trzymający w napięciu kryminał z mnóstwem krwi i brutalności.

Autora Daniela Komorowskiego znam ze słyszenia za sprawą jego serii o Wikingach. A że z Wikingami i średniowieczem nie jest mi po drodze, to nie skusiłam się na ten cykl. Jednak nowość autora to już zupełnie inna para kaloszy, bowiem to zdumiewająco dobry kryminał. Znalazłam w niej ciekawych...

Jest to debiut. Rękę dałabym uciąć, że to nie debiut 😱i już bym ręki nie miała 🤣 Niesamowity, dobrze stworzony, przemyślany, z bardzo dobrą akcją, debiut! Przeczytana od początku do końca i to z ogromną ilością wrażeń na pokładzie.
Autor doskonale mylił czytelnika, aby na końcu każdy doszedł do pewnych wniosków, przemyśleń, dlaczego obrał taki zabieg. Za każdym razem, kiedy dawał jakieś tropy, okazywało się, że to nie koniec i nie tędy droga. Bardzo mi się to podobało. Jestem zachwycona zarówno pomysłem na fabułę, jak i też tym mrocznym i dusznym klimatem, który okalał nas z każdej strony.

Jest to debiut. Rękę dałabym uciąć, że to nie debiut 😱i już bym ręki nie miała 🤣 Niesamowity, dobrze stworzony, przemyślany, z bardzo dobrą akcją, debiut! Przeczytana od początku do końca i to z ogromną ilością wrażeń na pokładzie.
Autor doskonale mylił czytelnika, aby na końcu każdy doszedł do pewnych wniosków, przemyśleń, dlaczego obrał taki zabieg. Za każdym razem, kiedy...

Debiut który na pewno zapamiętam na długo!
Dostarczył mi wiele emocji 😅
Trzymajcie się mocno, bo ta historia na pewno nie obejdzie się bez echa !
Skupcie się przy tej książce, bo nic nie jest oczywiste 😈

W małym miasteczku doszło do okrutnego morderstwa, które zostało owiane tajemnicą.
Lokalny dziennikarz, Adam Labuda, znalazł na wycieraczce zagadkową łamigłówkę, która poprowadziła go do przerażającego znaleziska - zwłok młodego mężczyzny.
Analizując materiały z miejsca zbrodni, Labuda ułożył artykuł, który poruszył społeczność i zdobył uznanie wśród kolegów z branży.
Jednak kiedy kolejne wskazówki zaczęły pojawiać się przed jego drzwiami, stwierdził, że tajemnicze morderstwa dopiero się rozpoczynają, a okrucieństwo opętanego żądzą krwi sprawcy staje się coraz bardziej oczywiste.

Gratuluje świetnego debiutu !

Debiut który na pewno zapamiętam na długo!
Dostarczył mi wiele emocji 😅
Trzymajcie się mocno, bo ta historia na pewno nie obejdzie się bez echa !
Skupcie się przy tej książce, bo nic nie jest oczywiste 😈

W małym miasteczku doszło do okrutnego morderstwa, które zostało owiane tajemnicą.
Lokalny dziennikarz, Adam Labuda, znalazł na wycieraczce zagadkową łamigłówkę, która...

Bardzo udany i mocny debiut!!!! Z przyjemnością sięgnę po drugi tom :-)))))

Bardzo udany i mocny debiut!!!! Z przyjemnością sięgnę po drugi tom :-)))))

Jeśli kryminał, to ten mocny i dosadny czy jednak w wersji soft?

Dziś mam propozycję zdecydowanie dla czytelników, którzy gustują w tej pierwszej odsłonie kryminalnych powieści. Tutaj autor nie patyczkuje się z czytelnikiem. Jest mrocznie, krwawo i przerażająco. Nie brakuje brutalnych scen, których opisy nie pozostawiają zbyt wiele wyobraźni i wywołują ciarki na plecach. Abstrahując jednak od ciężaru kreślonych przez @daniel.komorowski.pisarz obrazów, „Szklarz” to przede wszystkim świetnie skonstruowany kryminał, który dostarcza ogromu emocji i napawa niepokojem. Na brak dynamiki również nie będziecie narzekać, w szczególności podczas lektury drugiej części książki, gdzie z każdą kolejną stroną akcja się zagęszcza. Autor serwuje nam nie tylko zagmatwaną intrygę, ale zaskakuje również wyjątkowo pomysłową fabułą i samym zakończeniem. W dodatku sprawia, że z zapartym tchem towarzyszymy głównemu bohaterowi w pościgu za wyjątkowo okrutnym mordercą. A zagadkę do rozwiązania mamy nie lada.

Adam pewnego dnia otrzymuje przesyłkę, która skrywa tajemniczą łamigłówkę. Wykorzystując swój dziennikarski instynkt i intelekt odkrywa, iż rozwiązanie zagadki stanowi adres miejsca zbrodni, pod którym odnajduje zwłoki ofiary seryjnego oprawcy. Wówczas rozpoczyna się prawdziwa gra i wyścig z czasem. Więcej nie zdradzę :) W każdym razie jeśli tylko lubicie mocne powieści z wyrazistymi bohaterami i przyprawiającymi o szybsze bicie serca opisami, to „Szklarz” jest dla Was.

Jeśli kryminał, to ten mocny i dosadny czy jednak w wersji soft?

Dziś mam propozycję zdecydowanie dla czytelników, którzy gustują w tej pierwszej odsłonie kryminalnych powieści. Tutaj autor nie patyczkuje się z czytelnikiem. Jest mrocznie, krwawo i przerażająco. Nie brakuje brutalnych scen, których opisy nie pozostawiają zbyt wiele wyobraźni i wywołują ciarki na plecach....

Skąpana w krwistej posoce, przerażająca aranżacjami brutalności i wymownie oddanym okrucieństwem. Lawirująca wśród meandrów enigmatycznych łamigłówek, niepewnych tropów i zmyślnie zainicjowanej intrygi. Kompilująca kryminalną esencję z psychologicznymi odmętami mrocznego umysłu.

„Szklarz” to powieść owiana aurą grozy, paraliżująca oraz dosadna w śmiało odmalowanych czerwonymi barwami plastycznych scenach bezwzględnych zbrodni, sugestywna w nakreślonych emocjach, a przy tym wyraźnie zakotwiczona we współczesnych realiach ekscytacji szokującą wizją zła. W magnetyzującym ujęciu, Daniel Komorowski tworzy nietuzinkowy mariaż policyjnego i dziennikarskiego dochodzenia, podszywa go pęczniejącymi uczuciami z przeszłości, a przy tym nie stroni od wnikliwej wiwisekcji chorobliwych żądz tytułowego Szklarza, intrygująco wplatając jego ogarnięty obsesją mordu głos w narrację. Bezsprzecznie to zabieg, który wstrząsa najmocniej, zobrazowaną fascynacją tortur i śmierci intensyfikuje dreszcze niepokoju, zarazem intencjonalnie buduje napięcie i klimat złowróżbnych doznań. W swojej debiutanckiej prozie kryminalnej autor niewątpliwie eksponuje bestialstwo, akcentuje literackie kadry, które mogą odbiorcę zniesmaczyć naturalistycznym piórem, wyzierającym ze stron sensorycznym bólem i krzykiem ofiar, ale przy tym nie zapomina o skrupulatnej kreacji warstwy psychologicznej, a nawet bardzo subtelnie muska gatunkowe oblicze obyczajowych i miłosnych tonów.

Tafla szkła przybiera w tej fabularnej przestrzeni dosłownego, ale i metaforycznego wymiaru, a odkrywanie znaczenia tej drugiej odsłony finalnie niejednego czytelnika zaskoczy. Daniel Komorowski bez wątpienia skonstruował treść z nutą ryzyka – obnażona prawda może wywołać wręcz niemą ekscytację, ale również poczucie przerysowania wieńczących pierwszy tom wydarzeń. Fundamentem końcowych wrażeń będzie doświadczenie odbiorcy z podobnymi w literaturze historiami, które w podobnym zamyśle zostały już niejednokrotnie utrwalone. Jednak z pewnością nikt nie może zarzucić tej eksploracji zła w ludzkiej skórze braku dezorientujących elementów zaskoczenia, banalności w snuciu frapujących zagadek czy nużącego śledztwa, które odwrotnie przypomina labirynt bez nadziei na odnalezienie drogi ucieczki. Podjęta przez tłamszonego przez los, często bezsilnego w otchłani życia dziennikarza gra elektryzująco porywa w wir mglistych zdarzeń, zanurza w wytrwałym poszukiwaniu rozwiązań fabularnych, mami w sieć psychodelicznych działań mordercy, ale przy tym także rozdziera serce. Autor bowiem szkicuje swoją powieść bez wyczuwalnego sentymentu, stawiając na mocny wydźwięk, na wzbudzanie lęku, a nawet dyskomfortu oddaną agresją i zezwierzęceniem, które skrywa dno ludzkiej duszy. Sprytnie negliżuje tajemnicę, ale kusząco obiecuje więcej literackich atrakcji… i to w dwoistej postaci. Na który tytuł się zdecyduje? To będzie także wasz wybór.

Skąpana w krwistej posoce, przerażająca aranżacjami brutalności i wymownie oddanym okrucieństwem. Lawirująca wśród meandrów enigmatycznych łamigłówek, niepewnych tropów i zmyślnie zainicjowanej intrygi. Kompilująca kryminalną esencję z psychologicznymi odmętami mrocznego umysłu.

„Szklarz” to powieść owiana aurą grozy, paraliżująca oraz dosadna w śmiało odmalowanych...

Czytam dużo i właściwie wszystko, dlatego też dużo wymagam. Lubię powieści logiczne, dobrze przemyślane i takie, które pozwalają oderwać myśli od rzeczywistości. Daniel Komorowski swoim "Szklarzem" wstrzelił się idealnie, ale też zaskoczył mnie solidnie, ponieważ wyrwał dla siebie kawałek tortu, którego mało kto ruszał. I bynajmniej nie był on niestrawny! Ba! Rzekłabym, że był smakowity dla czytelników szukających wrażeń.

W bliżej nieokreślonej miejscowości dochodzi do brutalnego morderstwa. Miejscowy dziennikarz, dzięki łamigłówce zostawionej mu na wycieraczce, odnajduje zwłoki młodego mężczyzny. Dzięki materiałom zebranym na miejscu zbrodni, udaje mu się napisać reportaż niemal doskonały, co daje mu rozgłos i szacunek wśród kolegów i koleżanek po piórze. Szybko okazuje się jednak, że Adam Labuda znajduje przed drzwiami mieszkania kolejne wskazówki, a ciał zmasakrowanych przez opętanego żądzą krwi mordercę przybywa.

To była wartka niczym strumień opowieść złożona ze zła w czystej, nieskażonej postaci. Trup, unurzany w posoce ściele się gęsto. Brutalność i okrucieństwo kładzie się cieniem na dawno zadane pytanie: czy człowiek bardzo różni się od zwierząt? A wiara w ludzkość zostaje zachwiana dość mocno. Wszystko to w kilkuset stronach mocnej, kryminalnej powieści, która nie dość, że trzyma w napięciu, to jeszcze zaskakuje pomysłem.

Nie znajdziecie tu elementów, które krok po kroku doprowadzą Was do mordercy. Tu trzeba trochę pomyśleć i wyjść poza schemat. I choć przyznać się muszę, że szybko zorientowałam się kim jest morderca, to jednak nie do końca miałam rację. I więcej zdradzać nie będę, żeby nie odbierać Wam radości z powolnego odkrywania kart.

Świeża, trudna i niewygodna w odbiorze to lektura, ale niesie ze sobą ogromną nadzieję na to, że kryminały i thrillery wkraczają właśnie na nową, interesująca ścieżkę! Czekam na tom drugi z wypiekami!

Czytam dużo i właściwie wszystko, dlatego też dużo wymagam. Lubię powieści logiczne, dobrze przemyślane i takie, które pozwalają oderwać myśli od rzeczywistości. Daniel Komorowski swoim "Szklarzem" wstrzelił się idealnie, ale też zaskoczył mnie solidnie, ponieważ wyrwał dla siebie kawałek tortu, którego mało kto ruszał. I bynajmniej nie był on niestrawny! Ba! Rzekłabym, że...

posoka czerwienią się mieni,
złowróżbnym zewsząd krzykiem
wkrótce życie w śmierć się zamieni
cierpienie głębokie wybrzmi okrzykiem
szklaną taflą krwistych odcieni
ich ciała zbrukane bestialskim dotykiem
posoka czerwienią się mieni
złem przepełnionym przemawia językiem

śmierci okrutnej przedstawienie
zapach strachu się wokół roznosi
morderczej szarady brzmienie
krzykiem i łzami duszę unosi
w umyśle złego ciągłe pragnienie
jękiem i krzykiem o litość prosi
próżno im liczyć na ukojenie
gdy mrok duszę ku złemu zanosi

„Niech krzyczy, niech piszczy, niech jęczy bez końca. Nigdy nie będę miał dość”.

„ Szklarz ” to rozlegające się niepokojem wszędobylskiego strachu, skąpane w przerażającym okrucieństwie studium psychopatycznej jednostki, łaknącej przepełnionych cierpieniem krzyków swoich ofiar. Napawanie się ich bólem, delektowanie jękiem i rozsmakowywanie w widoku ciał okaleczonych wznosi morderczy umysł na wyżyny doznań. Warstwa psychologiczna sprawcy to utkany emocjami i mrokiem obraz człowieka pochłoniętego przez pragnienie okaleczania przy zadaniu największego bólu.

Motywem przewodnim tego kryminału jest uwikłanie głównego bohatera w sieć morderczych łamigłówek. Tylko poprzez rozwiązanie zagadek podrzucanych przez psychopatę jest on w stanie dotrzeć do miejsc, w których dokonały się przerażające czyny. Uważam, że ten zabieg stanowi intrygującą wartość w tej opowieści. Autor podsyca te doznania pierwszoosobową narracją, która umożliwia wniknięcie w umysł sprawcy, co dla mnie zawsze stanowi duży plus.

Zwrócić jednak muszę uwagę na zbyt dużą ilość przemyśleń głównego bohatera niezwiązanych zupełnie z przebiegiem fabuły. Przedłużały niepotrzebnie i tak sporej już objętości lekturę.
Mimo wszystko polecam. Zakończenie wprawiło mnie w niemałe zaskoczenie i zostawiło z wieloma refleksjami. Uwielbiam takie psychologiczne zagrywki w kryminale. Czekam na kolejny tom.

posoka czerwienią się mieni,
złowróżbnym zewsząd krzykiem
wkrótce życie w śmierć się zamieni
cierpienie głębokie wybrzmi okrzykiem
szklaną taflą krwistych odcieni
ich ciała zbrukane bestialskim dotykiem
posoka czerwienią się mieni
złem przepełnionym przemawia językiem

śmierci okrutnej przedstawienie
zapach strachu się wokół roznosi
morderczej szarady brzmienie...