Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zakończenie poprzedniej części rozerwało mi serce. Jak to już koniec serii?
Oczywiście, że nie. Katarzyna by nas tak nie rozstawiła i stworzyła kolejna część serii, która jest jeszcze lepsza niż poprzednia.
Książki Autorki czytam w jeden dzień, bo nie potrafię ich odłożyć i tak było też z tą.
Ledwo zaczęłam czytać i już wiedziałam, że jak Balicka wraca do służby to rozwali system. I tak było. Co raz więcej podejrzeń, co raz więcej niewidomych, zespół w czarnej d*pie z dochodzeniem, ale wciąga. Oj wciąga.
Czytałam pełna napięcia i wyczekiwania co będzie dalej, jak to się rozwinie. Oczywiście zakończenie nie było proste i się go nie domyśliłam co się rzadko zdarza.
Dla mnie Kasia jest mistrzem w pisaniu kryminałów

Zakończenie poprzedniej części rozerwało mi serce. Jak to już koniec serii?
Oczywiście, że nie. Katarzyna by nas tak nie rozstawiła i stworzyła kolejna część serii, która jest jeszcze lepsza niż poprzednia.
Książki Autorki czytam w jeden dzień, bo nie potrafię ich odłożyć i tak było też z...

Rozwiń

Zwiń

Książka dość cienka, dość lekka, z gatunku romans. Opisuje ona życie 2 młodych osób, które muszą podjąć decyzję dotyczącą ich dalszej studenckiej edukacji.
Za dzieciaka byli najlepszymi przyjaciółmi jednak chłopak odsunął się od przyjaciółki by być w elicie popularnych dzieciaków. Tak myśli Celine, a jak jest naprawdę?
Fajnie się czytało o odwadze bohaterów choćby podejmujących decyzję wstąpienia do projektu i realizujących jego zadania. Miło się czytało o ich relacji i dojrzałości kiedy potrafili ze sobą szczerze porozmawiać w przeciwieństwie do wielu dorosłych, którzy tego nie potrafią.
Miło spędziłam czas z tą książką jednak dobrze, że niczego od niej nie oczekiwałam, bo niczego nie wniosła do mojego życia i nie zostanie ze mną na długo.
Mimo wszystko polecam na odprężający wieczór przy herbatce bądź ciepły dzień na hamaczku.

Książka dość cienka, dość lekka, z gatunku romans. Opisuje ona życie 2 młodych osób, które muszą podjąć decyzję dotyczącą ich dalszej studenckiej edukacji.
Za dzieciaka byli najlepszymi przyjaciółmi jednak chłopak odsunął się od przyjaciółki by być w elicie popularnych dzieciaków. Tak myś...

Rozwiń

Zwiń

Możecie mnie uznać za psychiczną, ale ja się świetnie bawiłam przy tej książce.
Humor i odzywki Szklarza niesamowicie przypadły mi do gustu i proszę więcej takich.😁
W każdej opinii jaką widziałam o tej książce było napisane, że zakończenie zaskoczyło czytelnika. Mnie jednak nie zaskoczyło. Nie wiem dlaczego, ale od pewnego momentu czułam, że to może być "to" jednak takie zakończenie jest mi znane już z innej książki. Mimo to bardzo polecam.
Fabuła jest prowadzona w narracji dwóch osób. Adama i Szklarza.
Jednego i drugiego bardzo polubiłam choć Szklarz był trochę zaburzony i nieprzewidywalny, a Adam raczej stonowany i oddany swojej pasji to oboje coś w sobie mieli.
Autorze - jeżeli wydasz jeszcze kryminały to bądź pewny, że je przeczytam.

Możecie mnie uznać za psychiczną, ale ja się świetnie bawiłam przy tej książce.
Humor i odzywki Szklarza niesamowicie przypadły mi do gustu i proszę więcej takich.😁
W każdej opinii jaką widziałam o tej książce było napisane, że zakończenie zaskoczyło czytelnika. Mnie jednak nie zaskoczył...

Rozwiń

Zwiń

Czytając tę książkę zauważyłam, że czasy niewiele się zmieniły. Nadal dzieciaki są prześladowane w szkole, zastraszane, a nawet krzywdzone fizycznie jednak nikt na to nie reaguje i nie wyciąga konsekwencji. Nadal młodzież z bezsilności się okalecza czy odbiera życie.
Nadal w naszym narodzie jest brak tolerancji do innej narodowości czy orientacji.
Nadal wiele osób przymyka oko udając, że nic nie widzą.
Jest to małomiasteczkowa powieść o krzywdzie nie tylko nastolatków, ale i dorosłych, którzy nadal żyją w lęku dawnych lat.
Jest to powieść o pięknej przyjaźni i oddaniu oraz o karmie.
Szczerze mówiąc dość długo męczyłam tę książkę, bo nie potrafiłam się wciągnąć jednak jedno wiem na pewno - chciałabym mieć takich przyjaciół jak wataha i każdemu takich życzę.

Czytając tę książkę zauważyłam, że czasy niewiele się zmieniły. Nadal dzieciaki są prześladowane w szkole, zastraszane, a nawet krzywdzone fizycznie jednak nikt na to nie reaguje i nie wyciąga konsekwencji. Nadal młodzież z bezsilności się okalecza czy odbiera życie.
Nadal w naszym narodzi...

Rozwiń

Zwiń

Spodziewałam się, że będzie to kryminał na zasadzie : zaginęło dziecko więc policja go szuka i albo znajduje albo nie, a w międzyczasie poznajemy ich narzekania, że nie mają tropu.
Otrzymałam jednak coś zupełnie innego i nie bardzo wiem co o tym myśleć.

Czuje niechęć i obrzydzenie do bohaterów tej książki. Nikt mi nie powie, że zachowanie bohaterki wynikało ze strachu, a zachowanie męża ze zmęczenia.
Dla mnie to jest nie do przyjęcia jednak jestem świadoma, że toksyczne i w pewnym sensie patologiczne relacje rodzinne zdarzają się częściej niż nam się wydaje.
Nie mam pojęcia co napisać o zakończeniu tej historii, ponieważ prawda wyrwała mi serce i je zdeptała.
Nie jest to łatwa książka, ale nie jest to też książka która zostanie ze mną na zawsze, bo nie czułam przy niej żadnych pozytywnych emocji, wręcz przeciwnie.

Spodziewałam się, że będzie to kryminał na zasadzie : zaginęło dziecko więc policja go szuka i albo znajduje albo nie, a w międzyczasie poznajemy ich narzekania, że nie mają tropu.
Otrzymałam jednak coś zupełnie innego i nie bardzo wiem co o tym myśleć.

Czuje niechęć i obrzydzenie do boh...

Rozwiń

Zwiń

Powrót do przeszłości.
Nie mogę tutaj tak naprawdę zbyt wiele napisać by nie robić spoilerów poprzednich części.
"Miasto gasnących świateł. RÓWNONOC" to historia poznania się Konrada z Antkiem, który pojawił się w Burzy trochę jak Filip z konopii oraz ukazanie tego co działo się podczas nieobecności Konrada we Wrocławiu.

Poznajemy tutaj głównie historię Antka, która jest bolesna i rozrywa serce. Jest on osobą, którą chce się przytulić by choć na chwilę wywołać uśmiech na jego twarzy.
Nic dziwnego, że pierwotny plan Konrada idzie na boczny tor by najpierw ochronić chłopaka.
I tu pojawiają się u mnie schody.
Seria jest podpięta pod kryminał jednak po pierwsze:
🔥 RÓWNONOC powinna być dla mnie osobną historią nie będącą kontynuacją MGŁY i BURZY,
🔥 RÓWNONOC moim zdaniem jest z gatunku akcji nie kryminału. Chyba, że byłby to kryminał połączony z fantasy.

Autorka na koniec zaznacza, że te wręcz nierealne akcje były zamierzone, bo jest fanką James'a Bond'a jednak dla mnie to było "dziwne" i niepasujące do całej historii oraz poprzednich części.

Cieszę się, że dane mi było poznać ważną historię Antka i ciepłą stronę Konrada jednak nadal jestem największą fanką Adama.😁
Ta seria nie wywarła we mnie aż takich emocji jak poprzednie części, ale to z wyżej wymienionych powodów.
Mimo to uwielbiam całą serię i polecam każdemu kto jeszcze jej nie zna.

Powrót do przeszłości.
Nie mogę tutaj tak naprawdę zbyt wiele napisać by nie robić spoilerów poprzednich części.
"Miasto gasnących świateł. RÓWNONOC" to historia poznania się Konrada z Antkiem, który pojawił się w Burzy trochę jak Filip z konopii oraz ukazanie tego co działo się...

Rozwiń

Zwiń

Czytałam poprzednie części tej serii i nie tylko było w nich sporo ciężkich emocji, ale też śmiechu. Autor zwraca uwagę na problemy nastolatków nie tylko w kwestii rodzinnej, ale również uczuciowej, społecznej i szkolej.
W tej części bohaterami są przyjaciele "głównodowodzących" z poprzednich tomów. Oczywiście inne osoby poboczne również mają tutaj swój czynny udział jednak skupiamy się tu na emocjach dwójki nastolatków.
Każdy ma jakieś problemy, każdy ma jakieś tajemnice, każdy ocenia z góry, każdy kogoś nie lubi i życzy komuś źle. Jednak każdy też potrzebuje wsparcia, wysłuchania, potrzymania za rękę bądź poklepania po plecach...
Ta historia uczy nas tego by się nie poddawać. By walczyć o swoje i wybaczać innym, by nie oceniać póki nie poznamy czyjejś historii, by rozmawiać i nie ukrywać swoich demonów.
Gdybym pisała po książkach i zaznaczała cytaty, to ta byłaby najbardziej gęstym jeżem jakiego byście mieli okazję zobaczyć. Jest tutaj tyle mądrych i wartościowych zwrotów, że co chwilę się łapałam na tym iż zamiast czytać dalej to się zawieszałam i myślałam o danej kwestii.
Ta część ze wszystkich trzech jest najbardziej przepełniona emocjami. Tymi ciężkimi emocjami co rozrywają serce, ale też jest w niej dużo nadziei.
Życzę każdemu by znalazł takie cudowne osóbki dookoła siebie jakie mieli nasi bohaterowie.

Czytałam poprzednie części tej serii i nie tylko było w nich sporo ciężkich emocji, ale też śmiechu. Autor zwraca uwagę na problemy nastolatków nie tylko w kwestii rodzinnej, ale również uczuciowej, społecznej i szkolej.
W tej części bohaterami są przyjaciele "głównodowodzących"...

Rozwiń

Zwiń

Skusiła mnie okładka tej książki i na tym się skończyło licząc na pozytywy. A! Przepraszam. Jeszcze plusem dla mnie było połączenie realnego świata ze światem fantasy.
Nie potrafiłam od początku się wciągnąć w tę historię.
Czytałam, bo nie mam w zwyczaju kończyć książek tak po prostu. Cały czas czekałam aż coś się wydarzy. Nie powiem żeby było smutno, bo kilka razy się uśmiechnęłam przy dialogach bądź komentarzach jednak cała reszta tu leży. Wszystkiego toczyło się mozolnie, nie było żadnego zwrotu akcji, nie czułam żadnych emocji tak naprawdę oprócz wspomnianych wyżej.
Na plus może być tutaj jeszcze wątek miłosny, bo dość realistycznie był przedstawiony u bohaterów w tym wieku. Niby młodzi, ale dość dojrzali. Potrafili swoje powiedzieć i tak naturalnie to u nich wyszło. Emocje między nimi też moim zdaniem były naturalne i realne.
Na końcu książki znajdziemy spis osób kto jest kim. To może znacznie ułatwić czytanie niektórym osobom, bo jest dość dużo postaci pobocznych.
Osobiście nie planuje czytać kolejnych części, a jest to trylogia.

Skusiła mnie okładka tej książki i na tym się skończyło licząc na pozytywy. A! Przepraszam. Jeszcze plusem dla mnie było połączenie realnego świata ze światem fantasy.
Nie potrafiłam od początku się wciągnąć w tę historię.
Czytałam, bo nie mam w zwyczaju kończyć książek tak po prostu. Cały...

Rozwiń

Zwiń

Ja nie wiem co mam napisać o tej książce.
Powiem, że jest ona ważna.
Powiem, że podejmuje bardzo ważne tematy.
Powiem, że każdy powinien się zastanowić nad ludźmi dookoła po przeczytaniu tej książki.
Powiem, że Autorka jest niesamowitą osobą skoro potrafiła tak ważne i trudne tematy ująć w takiej historii dla młodzieży.
Powiem, że Autorka jest odważna podejmując takie tematy w swojej książce.
Powiem, że człowiek jest perfekcyjny w zakładaniu masek nawet już w najmłodszych latach.

Jest to historia o grupie nastolatków z jednej szkoły. Wszyscy się kojarzą, ale nie wszyscy się lubią bądź znają.
Każdy z nich ma swoje demony, problemy. Nie wszyscy mają wsparcie i pomoc, nie wszyscy mają przyjaciół. Nie wszyscy chcą o tym mówić i ukazywać swoje ''słabości".
Przez tematy jakie występują w tej książce nie każdy powinien ją czytać.
Jest to książka młodzieżowa, ale jest ona również dla dorosłych.
Nie jest to książka z happy end'em.

Przeczytałam ją zachęcona pozytywnymi opiniami.
Nie wylałam łez jednak moje myśli nadal krążą wokół niej po przeczytaniu.
Nie było napięcia, stresu itd., ale płynęłam przez nią czując żal, że nie mogę im pomóc.
Nie jest to łatwa książka, ale jest ważna i warta.

Ja nie wiem co mam napisać o tej książce.
Powiem, że jest ona ważna.
Powiem, że podejmuje bardzo ważne tematy.
Powiem, że każdy powinien się zastanowić nad ludźmi dookoła po przeczytaniu tej książki.
Powiem, że Autorka jest niesamowitą osobą skoro potrafiła tak ważne i trudne tematy ująć ...

Rozwiń

Zwiń

Znajomość bohaterów dość powoli się rozwijała. Byli wobec siebie nieufni jednak szło to do przodu.
Przykro mi było kiedy czytałam z jakimi okropieństwami musiała się każdego dnia zmagać Eleonora. Rozumiałam jej problemy i zachowanie.
Jest ona dla mnie silną i odważną bohaterką.
W relacji bohaterów było troszkę nieporozumień i wątpliwości jednak jak mogło ich nie być skoro Eleonora nigdy nie zaznała uczucia ciepła czy miłości nawet w rodzinnym domu.
"Skoro rodzina mnie nie kocha to jak może kochać mnie jakiś chłopak." Mniej więcej takie myśli krążyły po jej głowie.
Zaimponowało mi zachowanie Parka, który zdobył się na odwagę by obronić dziewczynę przed innymi, a potem również o nią walczyć.
Dość szybko przeczytałam tę książkę jednak nie wywołała ona we mnie takich emocji bym ją zapamiętała. Miło spędziłam z nią czas, ale to by było na tyle.

Znajomość bohaterów dość powoli się rozwijała. Byli wobec siebie nieufni jednak szło to do przodu.
Przykro mi było kiedy czytałam z jakimi okropieństwami musiała się każdego dnia zmagać Eleonora. Rozumiałam jej problemy i zachowanie.
Jest ona dla mnie silną i odważną bohaterką.
W relacj...

Rozwiń

Zwiń