Opowieści o dawnej Legnicy

Jako rodowita Legniczanka, z przyjemnością czytam książki, które opisują historię mojego miasta, a ta lektura jest wyjątkowa i unikatowa, bo sięga aż do czasów średniowiecznych i początków powstania najpierw grodu, a potem miasta Legnica. Składa się z felietonów, które publikowano kiedyś na łamach regionalnego tygodnika "Konkrety", a które jako nastolatka omijałam szerokim łukiem, gdyż wówczas nie bardzo mnie te felietony interesowały. Teraz, zebrane w jednym miejscu, w formie książki okazały się niezwykle przydatne i ciekawe. Przy okazji wychodzi na jak wraz z upływem lat człowiekowi zmieniają się zainteresowania i priorytety, gdyż to, co kiedyś wydawało się nudne i nieistotne, aktualnie okazuje się niezwykle interesujące i wartościowe.

Dzięki autorowi, Januszowi Chutnikowi, możemy dowiedzieć się między innymi tego, że Legnica powstała w połowie IX i X wieku jako warowny gród, za jakiś czas przekształcony w miasto. Nazwę wzięła od swojego położenia czyli rozległych, równinnych pól. Najpierw był to gród zarządzany przez Trzebowian, a potem podbity przez Piastów i to właśnie z nimi przede wszystkim kojarzone jest nasze miasto. Linia Piastów legnickich wygasła na Henryku X i jego bracie Fryderyku IV, którzy nie pozostawili po sobie męskich potomków. Pochowano ich w kościele Św. Jana w mauzoleum Piastów, które miałam okazję kilka razy zwiedzić, a nawet zajrzeć do trumien, gdy były odkryte. Trwające siedem wieków panowanie Piastów na ziemi legnickiej zakończyła śmierć Jerzego Wilhelma.

Z pewnością wiele osób słyszało również o bitwie pod Legnicą, stoczoną z Tatarami w 1241 roku, w której zginął Henryk Pobożny, a którego głowę Tatarzy nabili na pal, paradując z nią triumfalnie. Pomnik Henryka stoi zresztą przez Zamkiem Piastowskim.

Jak wyglądało życie w średniowiecznej Legnicy, trafnie oddaje cytat: "Legnica tamtych lat to nie tylko rezydujący w zamku książęta, ich drużyny i dworzanie, ale również wielu pracowitych mieszczan - kupców i rzemieślników, którzy tutaj przez wiele wieków żyli i pracowali, stopniowo i uparcie tworząc bogactwo miasta i wywalczając jego niezależność". W tamtych czasach ludność dziesiątkowały głównie epidemie zarazy i pożary. W 1708 roku powstała elitarna Akademia Rycerska - szkoła średnia dla młodzieży szlacheckiej obu wyznań: katolickiego i protestanckiego, której budynek i reprezentacyjne pomieszczenia istnieją do dzisiaj i pełnią rolę placówki kulturalnej.

W dalszej części książki poznajemy losy Legnicy na przestrzeni dziejów aż do 1933 roku, kiedy to do władzy doszła partia nazistowska.

Muszę przyznać, że nie jest to łatwa lektura, gdyż zawiera mnóstwo faktów historycznych, w tym nazwisk, dat, których nie sposób zapamiętać. Większą część poświęcono władcom miasta, natomiast nieco mniej jej mieszkańcom, zabudowie, architekturze i życiu codziennemu. Powodem takiej sytuacji może być brak odpowiednich źródeł historycznych. Jednak jakiś pogląd po przeczytaniu tej broszurki, liczącej zaledwie 170 stron można już sobie wyrobić. Pojawia się też trochę rysunków zarówno samej Legnicy jak i niektórych jej mieszkańców czy władców. Na koniec zmieszczono dosyć bogatą bibliografię. Polecam głównie mieszkańcom Legnicy.

Jako rodowita Legniczanka, z przyjemnością czytam książki, które opisują historię mojego miasta, a ta lektura jest wyjątkowa i unikatowa, bo sięga aż do czasów średniowiecznych i początków powstania najpierw grodu, a potem miasta Legnica. Składa się z felietonów, które publikowano kiedyś na łamach regionalnego tygodnika "Konkrety", a które jako nastolatka omijałam szerokim...

" Wiedzeni ciekawością jesteśmy w Legnicy(...)"
Te słowa pochodzą z wiersza Bogusza Zygmunta Stęczyńskiego, malarza i poety, który odwiedził miasto w 1850 roku.
Także te słowa miałam rozwinąć w pracy pisemnej poświęconej mojemu miastu i jako licealistka zachęcić do odwiedzenia Legnicy.
Nie było internetu i wiele godzin spędziłam w bibliotekach na poszukiwaniu materiałów.
Wiem, że gdzies w zakamarkach domowego archiwum mam tę swoją pracę i chętnie ją odszukam:)
Książka przypomniała mi wiele zapomnianych faktów z historii rejonu. Bardzo wnikliwie ją czytałam, ale chociaż była interesująca, to tylko kilka ciekawostek pozostanie w mojej pamięci na dłużej . Nie sposób wszystkiego spamiętać od czasów prehistorycznych kiedy to pojawiły się pierwsze wzmianki o pobycie człowieka na terenie Legnicy. Śledziłam z ciekawością rozwój miasta na przestrzeni wieków, władców panujących w mieście, toczące się bitwy i wpływ wojen. Spacerowałam dawnymi uliczkami, poznawałam swoje miasto na nowo.
Nie wiedziałam, że tyle znanych postaci było wychowankami Akademii Rycerskie m.innymi Andrzej Zamoyski , Stanisław Lubomirski.
Gród nad Kaczawą odwiedził sam Napoleon i Stendhal, a także Stanisław Wyspiański, który zwiedzał miasto i szkicował warte zapamiętania elementy architektoniczne i zabytkowe kościoły.

I jeszcze wiele mogłabym napisać o mieście mojego dzieciństwa i młodości, ale może po tym, co już napisałam, znajdą się osoby zainteresowane poznaniem Opowieści o dawnej Legnicy.
Książka zawiera bardzo bogatą bibliografię i ciekawe szkice legnickich zabytków autorstwa Mieczysława Pawełka

" Wiedzeni ciekawością jesteśmy w Legnicy(...)"
Te słowa pochodzą z wiersza Bogusza Zygmunta Stęczyńskiego, malarza i poety, który odwiedził miasto w 1850 roku.
Także te słowa miałam rozwinąć w pracy pisemnej poświęconej mojemu miastu i jako licealistka zachęcić do odwiedzenia Legnicy.
Nie było internetu i wiele godzin spędziłam w bibliotekach na poszukiwaniu...