Antropologiczne science-fiction, czerpiąca z motywów alternatywnej ewolucji człowieka (vide Planeta Małp, Sliders). Trochę drwin z wniosków badaczy, przedstawienie inności, co prawda nieco przegadane i na pewno dałoby się to zrobić lepiej, ale jest dość fascynująca, a autor podparł dywagacje badaniami i riserczem.

Antropologiczne science-fiction, czerpiąca z motywów alternatywnej ewolucji człowieka (vide Planeta Małp, Sliders). Trochę drwin z wniosków badaczy, przedstawienie inności, co prawda nieco przegadane i na pewno dałoby się to zrobić lepiej, ale jest dość fascynująca, a autor podparł dywagacje badaniami i riserczem.

Pierwszy tom trylogii Neandertalska paralaksa. Nie jest to pierwsza powieśc jaka o neandertalczykach przeczytałem ale ta zapadła mi w pamięć i zachęciła do przeczytania dwóch pozostałych tomów. Akcja dzieje sie w dwóch światach, jednym znanym nam, gdzie ludzie sa dominującym gatunkiem i w drugim gdzie to neandertalczycy dominują. Ciekawie opisany świat podbudowanu dużą dawką wiedzy naukowej oraz spojrzeniem na naszą planetę/cywilizacje oczami innego gatunku. Zaskakujące. Dobrym pomysłem jest umieszczenie na końcu ksiązki książek w języku polskim dla tych którzy chcieliby dowiedzieć sie więcej na tematy poruszane w powieści. Oczywiście skorzystałem z tych sugestii. Bardzo dobra powieść

Pierwszy tom trylogii Neandertalska paralaksa. Nie jest to pierwsza powieśc jaka o neandertalczykach przeczytałem ale ta zapadła mi w pamięć i zachęciła do przeczytania dwóch pozostałych tomów. Akcja dzieje sie w dwóch światach, jednym znanym nam, gdzie ludzie sa dominującym gatunkiem i w drugim gdzie to neandertalczycy dominują. Ciekawie opisany świat podbudowanu dużą...

Bardzo fajnie wykreowany świat alternatywny. Historia spójna. Dobrą książkę poznaje się po tym że pamięta się po latach jakąś jej część ja mam tak tutaj z kolorami u neandertalczyków.

Bardzo fajnie wykreowany świat alternatywny. Historia spójna. Dobrą książkę poznaje się po tym że pamięta się po latach jakąś jej część ja mam tak tutaj z kolorami u neandertalczyków.

O serii „Neandertalska paralaksa” dowiedziałam się z bardzo nieoczywistego źródła. Jakiś czas temu czytałam „Sapiens. Od zwierząt do bogów” Yuval Noah Harari. W książce tej, w jednym rozdziałów, autor wspomina o Robercie Sawyerze i jego trylogii. Zaintrygowało to, więc zapisałam sobie tytuły. Kiedy trafiłam na e-booka uznałam, że kolejny lockdown to świetny moment na oderwanie się trochę od problemów codzienności i sięgnięcie po literaturę znacząco odbiegającą od tego, co za oknem.

Kiedy sięgam po coś „innego” to zabieram się raczej za fantastykę lub antyutopie. Raczej rzadko sięgam po science-fiction, ale tego spotkania nie żałuję, choć Sawyer wybitnym pisarzem nie jest. Ale po kolei.

Początek XXI wieku. W Kanadzie, w kopalni dochodzi do przedziwnego incydentu. W zbiorniku z ciężką wodą zostaje znaleziony człowiek. Nikt nie wie, jak mężczyzna się tam dostał. Ledwo udaje mu się przeżyć. Wygląda dziwnie, ale dopiero szczegółowe badania w szpitalu pozwalają stwierdzić, że człowiek ten...nie jest przedstawicielem homo sapiens. Wszystko wskazuje na to, że to...neandertalczyk. W sprawę zostają zaangażowani lekarz kopalni, doktorantka fizyki i pani profesor genetyki, która jest świeżo po traumatycznych przeżyciach i odcięcie się od przeszłych doświadczeń dobrze jej zrobi.

Jednocześnie, na Ziemi, która istnieje równolegle do naszej poznajemy społeczeństwo, z którego przybył Ponter, bo tak właśnie nazywa się ów neandertalczyk. Okazuje się, że w tamtym świecie to homo sapiens spotkała zagłada. Neandertalczycy z kolei rozwinęli się kulturalnie, społecznie i technologicznie. Osią tej historii jest Adikor, partner i współpracownik Pontera, który zrobi wszystko, by odzyskać przyjaciela.

Książka jest ciekawa. Aczkolwiek trochę trąci już myszką. Mam wrażenie, że napisana jest bardzo na sposób lat 90. Nie wiem, czy wiecie o co mi chodzi. Mam na myśli to, że książka nie jest długa, ma wyraźne rozpoczęcie, rozwinięcie i zakończenie, relacje pomiędzy bohaterami tworzą się trochę od czapy i jesteśmy jeszcze przed czasami, gdy główna bohaterka musiała być nastolatką lub dwudziestokilkulatką i być „piękna, ale nie zdawać sobie tego z sprawy”. Nie uważam, że to wada, takie po prostu były te książki, ale czuję spory niedosyt.

Moim zdaniem ta książka jest za krótka. Gdyby autor rozłożył tę historię na – bagatela – tysiąc stron, nic by się nie stało. Przez to, że wszystko dzieje się tak szybko, a ludzie na pojawienie się neandertalczyka reagują takim „o, okej” mam wrażenie, że ciężko jest uwierzyć w tę opowieść. Jasne, to czysta fantastyka naukowa, ale dobrze byłoby, gdyby relacje międzyludzkie, emocje i zachowania były bardziej realistyczne, a tego mi tu brakuje. Myślę, że o ile autor dobrze czuje się w tematach technologii, nauki, również filozofii i religii, to o relacjach społecznych pisać nie umie kompletnie i to bardzo widać.

Mam też oooogromny problem z tym, co dzieje się z naszą panią profesor zaraz na początku. Domyślam się, czemu autor jej to zrobił i że być może będzie to istotne w kolejnych tomach, ale...No nie. Można to było ograć zupełnie inaczej. Nad budowanie relacji pomiędzy postaciami już znęcać się nie będę, ale zaczęłam czytać już drugi tom i widzę, że nie mam co liczyć na progres autora w tym temacie.

Ciekawie czytało się rozmowy pomiędzy Mary, a Ponterem. Wychodziły z tego trochę rozważania filozoficzne i to było fajne, to całkiem mocny element tej powieści i liczę na to, że w kolejnych częściach też takie dostaniemy.

To całkiem interesująca książka, coś bardzo świeżego dla mnie. Nie jest napisana wybitnie, ale dobrze się bawiłam, dlatego mam zamiar w przeciągu tygodnia skończyć całą trylogię. Polecam, ale nie spodziewajcie się fajerwerków.

O serii „Neandertalska paralaksa” dowiedziałam się z bardzo nieoczywistego źródła. Jakiś czas temu czytałam „Sapiens. Od zwierząt do bogów” Yuval Noah Harari. W książce tej, w jednym rozdziałów, autor wspomina o Robercie Sawyerze i jego trylogii. Zaintrygowało to, więc zapisałam sobie tytuły. Kiedy trafiłam na e-booka uznałam, że kolejny lockdown to świetny moment na...

Początkowo chciałam dać tej książce solidną 6, jednak po jednym z ostatnich rozdziałów uznałam, że 5 jest odpowiedniejsza. Wiem, że literatura sci-fi to nie literatura stricte naukowa i rządzi się swoimi prawami. Niemniej rozmowa Louise i Mary, w której przeplatały się wątki dotyczące ewolucji, świadomości, fizyki kwantowej, powstania wszechświata, antropologii i paru innych dziedzin była takim bełkotem, że doprowadziła do tego, iż całości postanowiłam odjąć jedną gwiazdkę. Sama fabuła jest niezła, prowadzona bez większego polotu, ale posiada własny, wyrazisty charakter i ciekawą ogólną koncepcję. Momentami narracja bywa zawiła, czasem postaci są irytująco naiwne, ale muszę przyznać, że udało się autorowi wykreować bohaterów, z którymi można się związać i ich polubić. Szkoda, więc, że cieniem na tej historii kładzie się w gruncie rzeczy kiepski motyw "science". Dopóki Saywer nie zanurzał się zanadto w całe naukowe rusztowanie, a jedynie napomykał o komputerach kwantowych i ewolucji, zarysowując wyłącznie ogólne założenia, dopóty całość się trzymała i intrygowała. Wspomniana jednak rozmowa kobiet tak bardzo obnażyła naukową ignorancję autora, że zepsuła mi przyjemność z dalszego czytania. Cały fragment o interpretacjach kwantowych i narodzinach świadomości jest tak idiotyczny, że nie broni tego powiedzenie, iż "to tylko literatura sci-fi". Nie, nie i jeszcze raz nie! Właśnie nauka i przedstawianie ugruntowanych faktów jest w tym gatunku szczególnie istotne! Co gorsza, autor wplótł w to wszystko religię, a zrobił to tak niezgrabnie i tak topornie, że wprowadził do historii tylko większy chaos. Przyznam, jest mi z tego powodu przykro, bo jak się okazuje, wyjątkowo trudno jest znaleźć pozycję z gatunku sci-fi, która jest napisana ciekawie i jednak trzyma się naukowych wyjaśnień dość ściśle oraz konsekwentnie (niedoścignionych ideałem chyba na zawsze pozostanie Asimov). "Hominidzi" zapowiadali się znakomicie, ale koniec końców okazali się pozycją solidną, lecz przeciętną, której wiele szkód narobiły ostatnie rozdziały pierwszego tomu. Byłoby lepiej nie zagłębiać się w szczegóły naukowych teorii i skupić bardziej na dalszych losach bohaterów.

Początkowo chciałam dać tej książce solidną 6, jednak po jednym z ostatnich rozdziałów uznałam, że 5 jest odpowiedniejsza. Wiem, że literatura sci-fi to nie literatura stricte naukowa i rządzi się swoimi prawami. Niemniej rozmowa Louise i Mary, w której przeplatały się wątki dotyczące ewolucji, świadomości, fizyki kwantowej, powstania wszechświata, antropologii i paru...

Sawyer buduje pomnik dla naszych niedocenianych krewnych.

Sawyer buduje pomnik dla naszych niedocenianych krewnych.

Robert Sawyer pokazał, że można nie silić się na głębokie przemyślenia, oryginalne pomysły, a napisać przyjemną, łatwą do czytania powieść fantastyczną, niegłupią, chociaż nic odkrywczego w "Hominidach" nie ma, ani pod względem literackim, ani nowych idei.

Z dwóch teorii, od dawna obecnych w obiegu naukowym i bardziej - w obiegu literatury science fiction, o światach alternatywnych i o pochodzeniu ras humanoidalnych - Sawyer sklecił całkiem zgrabną opowieść o tym , jak to dobry, szlachetny neandertalczyk trafił z alternatywnej Ziemi na naszą planetę, i co z tego wyszło.

Jak rzekłem, czyta się przyjemnie chociaż irytuje miejscami tania banalna publicystyka o tym jacy to my, Ziemianie z homo sapiens sapiens, jesteśmy źli. Wprawdzie wiemy to i bez Sawyera, ale częste przypominanie prawdy o nas, ludziach, nie zaszkodzi.

Robert Sawyer pokazał, że można nie silić się na głębokie przemyślenia, oryginalne pomysły, a napisać przyjemną, łatwą do czytania powieść fantastyczną, niegłupią, chociaż nic odkrywczego w "Hominidach" nie ma, ani pod względem literackim, ani nowych idei.

Z dwóch teorii, od dawna obecnych w obiegu naukowym i bardziej - w obiegu literatury science fiction, o światach...

Standardowa powieść opierająca się o zetknięciu dwóch światów, a właściwie przeniknięcia osoby z jednego uniwersum do drugiego, z akcją ukazywaną po obu stronach i tłem do ukazania rozważań na temat plusów i minusów rozwiązań, które dotąd wypracowała sobie nasza cywilizacja. Nie jest słodko, nie jest gorzko, nie jest nawet jakoś specjalnie kąśliwie lub z humorem w tym aspekcie. W swojej strukturze i operowaniu motywami to bardzo prosta książka.

Jest jednak przyjemna w odbiorze, bo Sawyer sprawnie i zwięźle operuje tempem, jak mało który pisarz i swoje bezpretensjonalne wywody umiejętnie opiera się na naukowych rozważaniach, jak zwykle jednak puszczając wodzy fantazji. Społeczeństwo wybitych przez nas kuzynów to standardowa, "połowiczna" utopia z wysoce rozwiniętą techniką z zachowaniem poszanowania dla przyrody i elementem odrobinę niepokojącego, jednak sprawnie działającej powszechnej jawności. Pod kątem biologicznym jednak jest całkiem oryginalnie, bo przynajmniej autor zadaje sobie trud, aby oprzeć swoje przypuszczenia o coś, co faktycznie dotąd odkryliśmy o neardertalczykach, nie samym ich pop-kulturowym wyobrażeniu. Fizyczność "drugiej strony" przekłada się na jej zachowanie. Co więcej, autor konfrontuje nasze wyobrażenia w dosyć nieszablonowy sposób.

Polecam, bo to książka, która choć nie jest zbyt wylewna w ocenianiu ludzkości i przysypia tą obiecującą możliwość, jest przyjemna w odbiorze i może zasiać ziarno ciekawości neardertalczykami.

Standardowa powieść opierająca się o zetknięciu dwóch światów, a właściwie przeniknięcia osoby z jednego uniwersum do drugiego, z akcją ukazywaną po obu stronach i tłem do ukazania rozważań na temat plusów i minusów rozwiązań, które dotąd wypracowała sobie nasza cywilizacja. Nie jest słodko, nie jest gorzko, nie jest nawet jakoś specjalnie kąśliwie lub z humorem w tym...

Średniak nie warty większego zachodu. Ma fajny pomysł na fabułę, i nawet niektóre wątki są tu ciekawe, ale całość nie wciąga

Książka opowiada o neandertalczyku naukowcu który w wyniku eksperymentu przeniósł się do naszego świata z innego wymiaru gdzie Neandertalczycy nie wyginęli, a stworzyli zaawansowaną cywilizację. Akcja przemieszcza się między wymiarami pokazując co dzieje się w naszej cywilizacji i cywilizacji neandertalczyków. Tyle że świat jaskiniowców nie jest ani trochę ciekawy. Jedyny fajny wątek to, to że przyjaciel owego jaskiniowca naukowca który przeprowadzał z nim eksperymenty zostaje posądzony o morderstwo. Ciekawsze są sceny w naszym świecie. Choć i tu jest sporo zwyczajnych głupot. Fajnie są ukazane reakcje ludzi na jaskiniowca.

Na uwagę zasługuje też styl autora który nie męczy. Ale ogólnie książka mocno przeciętna i nie ciekawa. Można spróbować w miejskiej bibliotece, ale lepiej poczytać coś innego.

Średniak nie warty większego zachodu. Ma fajny pomysł na fabułę, i nawet niektóre wątki są tu ciekawe, ale całość nie wciąga

Książka opowiada o neandertalczyku naukowcu który w wyniku eksperymentu przeniósł się do naszego świata z innego wymiaru gdzie Neandertalczycy nie wyginęli, a stworzyli zaawansowaną cywilizację. Akcja przemieszcza się między wymiarami pokazując co...

Toporne i bez polotu.

Toporne i bez polotu.