Wędrówka Murriego

To dziwne, ale książka jest napisana w taki sposób, że nie można oprzeć się wrażeniu, iż autor wręcz nie znosi kotów. Ma je za stworzenia wredne, oziębłe emocjonalnie i skrajnie interesowne, a do tego Murri bywa w kontaktach z tymi, co go rozumieją, po prostu chamski. Po co więc było pisać akurat o kocie?

Sama fabuła też rozczarowuje. Po części jest to skarga na wojnę rozpętaną w Jugosławii - kraju, w którym wszyscy dotąd żyli w miłości i pokoju, i żadnych podskórnych animozji przecież śladu nie było do czasu, aż wmieszał się Zachód. Murri, któremu zniszczono dom, rusza więc w wędrówkę przez kilka krajów - w tym Polskę, co może tłumaczyć tak chętne wydanie u nas tak przeciętnej powieści niezbyt popularnego rosyjskiego pisarza.

Wędrówka kota to jednak ledwie połowa objętości książki. Reszta to osobliwe filozoficzne wywody nt. podróży w czasie i przestrzeni, a także przypadki znającego matematykę indyka oraz krążącego po oceanach kaszalota. Co miało z tego wszystkiego wynikać? Ciężko stwierdzić, bo autor nie podaje konkretnej konkluzji, a wyłożone w treści prawidła nie są ani szczególnie pociągające, ani specjalnie zborne czy głębokie.

Lekturę, umajoną rozmaitymi duszkami i talerzem UFO, utrudnia nie zawsze dobre tłumaczenie, rozbijające potoczystość i przynoszące nierozwiązywalne zagadki w rodzaju: "Murri podszedł do niej i zaczął trzeszczeć i ocierać się o jej nogi" (s. 119). Co to znaczy, że kot trzeszczy???

W sumie jestem zaskoczony, że magazyn "Kocie Sprawy" dał się naciągnąć na patronat medialny czegoś takiego...

To dziwne, ale książka jest napisana w taki sposób, że nie można oprzeć się wrażeniu, iż autor wręcz nie znosi kotów. Ma je za stworzenia wredne, oziębłe emocjonalnie i skrajnie interesowne, a do tego Murri bywa w kontaktach z tymi, co go rozumieją, po prostu chamski. Po co więc było pisać akurat o kocie?

Sama fabuła też rozczarowuje. Po części jest to skarga na wojnę...

Książka nie opowiada o kocie, ani o Bośni, tylko o różnych rodzajach wędrówek podejmowanych przez różne stworzenia. Dodatkowo pojawiają się dwaj naukowcy reprezentujący przeciwne nurty myślenia, którzy akurat nie podróżują, tylko bawią się w parezję i retorykę.

Książka nie opowiada o kocie, ani o Bośni, tylko o różnych rodzajach wędrówek podejmowanych przez różne stworzenia. Dodatkowo pojawiają się dwaj naukowcy reprezentujący przeciwne nurty myślenia, którzy akurat nie podróżują, tylko bawią się w parezję i retorykę.

Malutka książeczka, z większym przekazem. Nie zawsze chodzi o cel, choć zawsze do niego zmierzamy. Często droga jest ważniejsza, i to jak ją przeżywamy i co w niej zauważamy. Cele można realizować w drodze. Każdy z nas i wszystko wokół ma swoją drogę, to szczęście znać i kroczyć nią.

Malutka książeczka, z większym przekazem. Nie zawsze chodzi o cel, choć zawsze do niego zmierzamy. Często droga jest ważniejsza, i to jak ją przeżywamy i co w niej zauważamy. Cele można realizować w drodze. Każdy z nas i wszystko wokół ma swoją drogę, to szczęście znać i kroczyć nią.

Wędrówka jest częstym motywem pojawiającym się na kartach zarówno literatury polskiej, jak i obcej. Ma ona zazwyczaj dwa wymiary. Z jednej strony bywa po prostu dosłowną podróżą, z drugiej zaś ma charakter metaforyczny. „Wędrówka Murriego” jest połączeniem obu znaczeń. Bośniacki kot odbywa zwykłą podróż, która ma jednak znaczenie symboliczne. Nie dla kota, a dla czytelnika.

W powieści Rosjanina Ilji Bojaszowa „Wędrówka Murriego” poznajemy pochodzącego z bośniackiej wioski kocura, którego wybuch wojny domowej w Jugosławii wygnał z ciepłego domu w nieznane. Przed konfliktem kot Murri wiedzie bardzo przyjemne życie. Zawsze pełna mleka miska, słońce i władza nad domownikami. W czasie trwania działań wojennych ten wyrachowany kot nie zamierza rezygnować z życiowych przyjemności. Wyrusza więc w wędrówkę której przyświeca cel znalezienia przytulnego kąta.

Podróżując wraz z Murrim poznajemy kolejnych bohaterów powieści - odbywających swoje małe i większe podróże: szejka zwariowanego na punkcie podniebnych szaleństw, staruszkę Elzę wspomagającą samotnych, młodego Tybetańczyka czy studentkę podróżującą z kierowcą ciężarówki. Oprócz ludzi wraz z Murrim podróżują również zwierzęta i duchy. Każdy z bohaterów podróżuje w innym celu. Przemieszczanie się dla jednych jest wyborem i przyjemnością, dla innych - smutną ucieczką, pełną żalu i niebezpieczeństw.

W książce Bojaszowa cały świat jest w ciągłym ruchu. Kręci się Ziemia, wirują inne planety, ludzie uciekają przed pociskami w kraju opanowanym przez wojnę, nad nimi zaś unoszą się widziane tylko przez zwierzęta dobre i złe duchy... Wszystko w powieści przeplatane jest filozofią, która ma na celu przybliżyć czytelnikowi znaczenie i istotę podróży.

Z jednej strony historię stworzoną przez Bojaszowa można nazwać dobrą próbką współczesnej prozy. Z drugiej zaś można odnieść wrażenie, że autor przesadził z prostotą stylu, a filozoficzne sentencje są nieco płytkie. A przecież temat jugosłowiański i metafora ludzkiego losu jako wędrówki są literackim supertematami. Rosyjski pisarz jednak nie do końca ten atut wykorzystał.

Wędrówka jest częstym motywem pojawiającym się na kartach zarówno literatury polskiej, jak i obcej. Ma ona zazwyczaj dwa wymiary. Z jednej strony bywa po prostu dosłowną podróżą, z drugiej zaś ma charakter metaforyczny. „Wędrówka Murriego” jest połączeniem obu znaczeń. Bośniacki kot odbywa zwykłą podróż, która ma jednak znaczenie symboliczne. Nie dla kota, a dla...

"Wędrówka Murriego" to pełna filozoficznych rozważań powieść drogi. W książce wędrują wszyscy - ludzie, zwierzęta i duchy. Można powiedzieć, że wędrówka dla naszych bohaterów jest poniekąd sposobem na życie. Murri wędruje bez względu na okoliczności, niestraszna mu wojenna zawierucha, schroniska dla zwierząt i pusty żołądek. Nigdzie nie zatrzymuje się na dłużej. Jego droga dobiega końca w momencie, gdy wraca do swojej rodziny. Wie, że będzie miał zapewnione miejsce przy kominku i pożywienie.
Autor snuje liczne rozważania filozoficzne, pokazując tym samym, że we Wszechświecie nie ma niczego stałego, jesteśmy w ciągłym ruchu. Pocieszająca jest jednak świadomość, że z chwilą odnalezienia własnego miejsca na ziemi nasza droga choć na chwilę się kończy.

"Wędrówka Murriego" to pełna filozoficznych rozważań powieść drogi. W książce wędrują wszyscy - ludzie, zwierzęta i duchy. Można powiedzieć, że wędrówka dla naszych bohaterów jest poniekąd sposobem na życie. Murri wędruje bez względu na okoliczności, niestraszna mu wojenna zawierucha, schroniska dla zwierząt i pusty żołądek. Nigdzie nie zatrzymuje się na dłużej. Jego droga...

Wędrówka bośniackiego kota Murriego jest w powieści pretekstem do snucia refleksji na temat podróżowania, szukania swojego miejsca w świecie, pasji i życiowych konieczności.

Podróżują tu i ludzie, i zwierzęta, i duchy. Przemieszczanie się dla jednych jest wyborem i przyjemnością (np. dla latającego samolotami szejka),dla innych - smutną ucieczką, pełną żalu i niebezpieczeństw (np. Żydzi opuszczający ogarnięte walkami Sarajewo, których wędrówka przypomina biblijne wyprowadzenie Izraelitów z Egiptu, mimo iż nie chcą opuszczać swoich domów i sklepów).

W książce Bojaszowa cały świat jest w ciągłym ruchu. Kręci się Ziemia, wirują inne planety, ludzie uciekają przed pociskami i zdeprawowanymi bandami w kraju opanowanym przez wojnę, nad nimi zaś unoszą się widziane tylko przez zwierzęta dobre i złe duchy...
Po Europie plącze się zblazowany tytułowy kot, w morzach pływają kaszaloty, które rozprawiają się z chciwymi ludźmi, kierowca-uciekinier wciąż marzy o domu, z którego nie chciałby wychodzić, a owładnięty manią zdobycia stromej skały bogacz nie zamierza pogodzić się ze ograniczającym go kalectwem...

Wędrówka w powieści ma różne oblicza. Jednych prowadzi ku szczęściu, innych ku zgubie, dla jeszcze innych jest ciągłym poszukiwaniem i radością samą w sobie...

Na pytanie, jakim wędrowcem jestem ja, każdy czytelnik musi sam sobie odpowiedzieć.

Wędrówka bośniackiego kota Murriego jest w powieści pretekstem do snucia refleksji na temat podróżowania, szukania swojego miejsca w świecie, pasji i życiowych konieczności.

Podróżują tu i ludzie, i zwierzęta, i duchy. Przemieszczanie się dla jednych jest wyborem i przyjemnością (np. dla latającego samolotami szejka),dla innych - smutną ucieczką, pełną żalu i...

Dobra próbka współczesnej prozy. Książka o pragnieniu silniejszym od żywiołów i śmierci pchającym bohaterów do nieustannej wędrówki. Murri, postać wspaniałego kota, który wie, czego chce w życiu, podąża za swoim celem nie bacząc na grozę wojny, trudy wędrówki i pułapki schronisk dla zwierząt. Jakże wspaniale czulibyśmy się w życiu, gdybyśmy wiedzieli równie dobrze jak główny bohater, co tak naprawdę jest celem i sensem naszej egzystencji!

Dobra próbka współczesnej prozy. Książka o pragnieniu silniejszym od żywiołów i śmierci pchającym bohaterów do nieustannej wędrówki. Murri, postać wspaniałego kota, który wie, czego chce w życiu, podąża za swoim celem nie bacząc na grozę wojny, trudy wędrówki i pułapki schronisk dla zwierząt. Jakże wspaniale czulibyśmy się w życiu, gdybyśmy wiedzieli równie dobrze jak...

Jeszcze jedna książka w tym tygodniu. Jedna z trzech zaczętych. Powieść drogi - wszyscy wędrują, zataczają kręgi, by dojść do celu. Ruch w powieści jak na Dworcu Centralnym, albo raczej jak na londyńskim Heathrow w czasie paraliżu komunikacyjnego. Przecinają się drogi i dróżki małych i wielkich - ludzi, zwierząt i duszków. Złych i dobrych. I nawet czytelnika to nie dziwi, tak ma być, taki jest świat - ludzie, gadające zwierzaki i duchy. I naukowcy spierający się, czy zwierzęta mają rozum, czy myślą. Okazuje się, że mają, bo gąsior liczy w pamięci, mnoży czterocyfrowe liczby, pies filozof dyskutuje z kotem i przedstawia swoje widzenie świata. I co w tym dziwnego? Nic ;-) Bo ja wierzę w to, co w książkach. Szczególnie takich jak ksiązka Bojaszowa.

Jeszcze jedna książka w tym tygodniu. Jedna z trzech zaczętych. Powieść drogi - wszyscy wędrują, zataczają kręgi, by dojść do celu. Ruch w powieści jak na Dworcu Centralnym, albo raczej jak na londyńskim Heathrow w czasie paraliżu komunikacyjnego. Przecinają się drogi i dróżki małych i wielkich - ludzi, zwierząt i duszków. Złych i dobrych. I nawet czytelnika to nie dziwi,...

„Na tym świecie jest tak wiele bezsensu, więc jak tu nie zazdrościć tym, którzy wiedzą, dokąd iść!” . Chyba trochę niedoceniona książka, warta jednak przeczytania i zastanowienia się nad własnymi celami drogi. Polecam

„Na tym świecie jest tak wiele bezsensu, więc jak tu nie zazdrościć tym, którzy wiedzą, dokąd iść!” . Chyba trochę niedoceniona książka, warta jednak przeczytania i zastanowienia się nad własnymi celami drogi. Polecam