Opowiedzcie, jak tam żyjecie

Przyjemna książeczka ukazująca ciekawe - śmieszne i nieśmieszne - przygody oraz niesamowite różnice kulturowe między Zachodem a Wschodem. Zasmuca bezduszne podejście do zwierząt - jako źródła mięsa. Książka polecana jako ciekawsza od "Mojej podróży po Imperium", ale mnie podobała się tak samo, a czasami nawet mniej niż tamta. Może dlatego, że "Moja podróż" składa się głównie z listów, stąd pozbawiona jest pozy pisarskiej i pewnie z tej przyczyny jest naturalniejsza, lżejsza...

Przyjemna książeczka ukazująca ciekawe - śmieszne i nieśmieszne - przygody oraz niesamowite różnice kulturowe między Zachodem a Wschodem. Zasmuca bezduszne podejście do zwierząt - jako źródła mięsa. Książka polecana jako ciekawsza od "Mojej podróży po Imperium", ale mnie podobała się tak samo, a czasami nawet mniej niż tamta. Może dlatego, że "Moja podróż" składa się...

Bardzo dobrze się czyta , no i brak poprawności politycznej ,a co za tym idzie opisywanie rzeczywistości jaką jest ,a nie taką jaką byśmy sobie życzyli by była.

Bardzo dobrze się czyta , no i brak poprawności politycznej ,a co za tym idzie opisywanie rzeczywistości jaką jest ,a nie taką jaką byśmy sobie życzyli by była.

Książka bardzo nieprzyjemna i arogancka. Christie skupia się głownie na wyśmiewaniu sie z lokalnych pracowników na wykopaliskach i opisywaniu ich nieudolności. Bardzo przykro mi się to czytało. Wstyd.

Książka bardzo nieprzyjemna i arogancka. Christie skupia się głownie na wyśmiewaniu sie z lokalnych pracowników na wykopaliskach i opisywaniu ich nieudolności. Bardzo przykro mi się to czytało. Wstyd.

Ciekawa relacja z wykopalisk archeologicznych, ale okiem nie archeologa, a osoby trochę z boku, choć też zaangażowanej. Świetne oko pisarki i znawczyni charakterów ludzkich potrafiło wyłapać i opisać kawałek ze świata, który już nie istnieje - czasem to realistyczne opisy zachowań czy kultury, a czasem anegdotki "z życia wzięte".

Ciekawa relacja z wykopalisk archeologicznych, ale okiem nie archeologa, a osoby trochę z boku, choć też zaangażowanej. Świetne oko pisarki i znawczyni charakterów ludzkich potrafiło wyłapać i opisać kawałek ze świata, który już nie istnieje - czasem to realistyczne opisy zachowań czy kultury, a czasem anegdotki "z życia wzięte".

Po niemałych męczarniach nad "Autobiografią" Christie, miałam pewne obawy przed lekturą tego tytułu. Na szczęście okazały się w pełni niesłuszne. Odniosłam wręcz wrażenie jakby książkę pisała całkiem inna osoba. Czyta się ją szybko i przyjemnie. Można poczuć, że sama autorka z wielką radością dzieli się swoim życiem na wykopaliskach i był to dla niej szczególny okres w życiu. Oczywiście polecam fanom autorki i nie tylko.

Po niemałych męczarniach nad "Autobiografią" Christie, miałam pewne obawy przed lekturą tego tytułu. Na szczęście okazały się w pełni niesłuszne. Odniosłam wręcz wrażenie jakby książkę pisała całkiem inna osoba. Czyta się ją szybko i przyjemnie. Można poczuć, że sama autorka z wielką radością dzieli się swoim życiem na wykopaliskach i był to dla niej szczególny okres w...

Drugim mężem Agathy Christie był Max Mallowan, ceniony archeolog. Pisarka często towarzyszyła mężowi podczas wykopalisk. Wielu znajomych i przyjaciół dopytywało się jak wygląda życie i praca archeologów na Bliskim Wschodzie. Książka ,,Opowiedzcie jak tam żyjecie” jest odpowiedzią na te pytania.

Zgodnie z początkową zapowiedzią autorki w tej książce nie znajdziemy rozbudowanych opisów czy głębokich refleksji. To lekka, zabawna pozycja, którą szybko się czyta. Co nie znaczy, że jest pozbawiona wartości. Przyjemny styl i brak długotrwałych dygresji sprawia, że krótkie informacje o życiu na Bliskim Wschodzie naprawdę zapadają w pamięć. Christie chwilami porusza poważne tematy takie jak konflikty religijne czy narodowościowe, ale nie robi tego z przesadną powagą. Próbuje nakreślić sposób myślenia tubylców, ale potrafi też z nich zażartować. Żarty te jednak nie są rasistowskie ani przepełnione poczuciem wyższości, ale ciepłe i budzące sympatię dla Kurdów czy Arabów. Możemy tu też poznać myślenie prostych ludzi na takie tematy jak abdykacja Edwarda VIII czy reformy Ataturka. Natomiast Max Mallowan został opisany jako mężczyzna tak sympatyczny i inteligentny, że nie budzi zdziwienia fakt, że Christie zdecydowała się go poślubić.

,,Opowiedzcie jak tam żyjecie” to pozycja godna przeczytania. Nie budzi takiego zachwytu jak kryminały Agathy, ale pozwala po raz kolejny przyjrzeć się kunsztowi literackiemu tej autorki, która proste, powszednie sprawy potrafiła opisać w sposób barwny i ciekawy.

,, Zastanawiam się, czy pewnego dnia, za jakieś sto lat, nie powiemy zszokowani: ,,W tamtych czasach zmuszano biedne, małe dzieci, by chodziły do szkoły i codziennie siedziały godzinami w ławkach, w zamkniętych pomieszczeniach! Czy to nie straszne? Małe dzieci!”

Drugim mężem Agathy Christie był Max Mallowan, ceniony archeolog. Pisarka często towarzyszyła mężowi podczas wykopalisk. Wielu znajomych i przyjaciół dopytywało się jak wygląda życie i praca archeologów na Bliskim Wschodzie. Książka ,,Opowiedzcie jak tam żyjecie” jest odpowiedzią na te pytania.

Zgodnie z początkową zapowiedzią autorki w tej książce nie znajdziemy...

Trochę inna Christie, z wykopek ;-)

Trochę inna Christie, z wykopek ;-)

Warto przeczytać!

Warto przeczytać!

Super książka, z poczuciem humoru.

Super książka, z poczuciem humoru.

Piękna i lekka. Niektórzy mogą zarzucić w niej Christie rodzaj rasizmu, lub egocentryzmu, ale ona po prostu opisała tych ludzi jacy są - opisała ich wzór kultury, jakby to określiła Ruth Benedict. Polecam, tę jakże lekką powieść.

Piękna i lekka. Niektórzy mogą zarzucić w niej Christie rodzaj rasizmu, lub egocentryzmu, ale ona po prostu opisała tych ludzi jacy są - opisała ich wzór kultury, jakby to określiła Ruth Benedict. Polecam, tę jakże lekką powieść.