Trocki. Niewolnik idei, ideolog zbrodni

Niemalże kompleksowy portret jednej z najważniejszych postaci w historii XX wieku. Zaślepiony ideologią, którą z perspektywy czasu należy ocenić jako zbrodniczą. Intelektualny geniusz, które swoje najwyższe walory wykorzystywał ku nikczemnym celom. Człowiek wierzący w swą nieomylność i niedostrzegający swoich błędów. Współtwórca imperium zła, które doprowadziło do jego zagłady. Postać, do której życiorysu przystaje w pełni stwierdzenie o rewolucji pożerającej własne dzieci.

Niemalże kompleksowy portret jednej z najważniejszych postaci w historii XX wieku. Zaślepiony ideologią, którą z perspektywy czasu należy ocenić jako zbrodniczą. Intelektualny geniusz, które swoje najwyższe walory wykorzystywał ku nikczemnym celom. Człowiek wierzący w swą nieomylność i niedostrzegający swoich błędów. Współtwórca imperium zła, które doprowadziło do jego...

Człowiek o którym raczej mało się mówi i jeszcze mnie pisze. Kiedy myśli się o Związku Radzieckim pierwszy na myśl przychodzi Stalin, później Lenin, a o Trockim się zapomina. Dlatego cieszę się że jest ta pozycja. Książka bardzo ciekawa wciągająca. Nie jest typową biografią, raczej brakuje wyraźnej chronologii. Jest to opowieść o szczególnym człowieku. Dla mnie taki trochę marzyciel, ale jednocześnie zbrodniarz. Był idealistą który nie cofał się popełniać zbrodni. Zbrodni w imię ideałów, w które głęboko wierzył i które determinowały jego życie. Był raczej filozofem, brakowało mu silnej woli Lenina i pragmatyzmu Stalina dlatego ostatecznie przegrał z tym ostatnim. Nie miał chyba szans na zwycięstwo. Teoretyzowanie choć piękne zawsze ulega w starciu z brutalnym pragmatyzmem władzy. Władzy która nie chciała się dzielić. Stalin wykonał genialną rzecz na drodze usuwania Trockiego, zawładną spuścizną Lenina stając się jej obrońcą, depozytariuszem i wykonawcą, choć to Trocki był przez okres rewolucji październikowej bliżej niego będąc w zasadzie jego najwierniejszym „przyjacielem”. Nie potrafił przekuć tego w swoje wodzostwo.
Rewolucja była jego największą miłością, czemu oddał swoje życie. Kiedy Stali deportował go z Rosji towarzyszyło mu nieodparte uczucie, że oto pożera go jego własna miłość.
Będąc już na emigracji (wygnaniu) nie zaprzestał walki politycznej, głównie w postaci wydawania licznych artykułów i książek. Jednak coraz bardziej stawał się pozbawiony realizmu myśląc, że ma jakikolwiek wpływ na tok spraw politycznych, opozycja w Związku Radzieckim dawno już była zgnieciona, a jego coraz bardziej oplątywały macki OGPU, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Trocki sam siebie zmuszał do wiary w mity. W końcu Stalin nie był w stanie dłużej tolerować jego pisarstwa nasyłając swojego siepacza który go zabił w naprawdę kuriozalnych okolicznościach (czekanem do lodu!).
Książka naprawdę warta przeczytania.

Człowiek o którym raczej mało się mówi i jeszcze mnie pisze. Kiedy myśli się o Związku Radzieckim pierwszy na myśl przychodzi Stalin, później Lenin, a o Trockim się zapomina. Dlatego cieszę się że jest ta pozycja. Książka bardzo ciekawa wciągająca. Nie jest typową biografią, raczej brakuje wyraźnej chronologii. Jest to opowieść o szczególnym człowieku. Dla mnie taki trochę...

Wołkogonow zrywa temu „wiecznemu rewolucjoniście” etykietkę „niewinnej ofiary Stalina”. Owszem, Trocki ofiarą Stalina był, ale daleko mu do niewinności. Ów niespełniony przywódca, wyznaczony przez Lenina na swego następcę, był przede wszystkim bezkompromisowym komunistą, który w imię swych ideałów nie wahał się poświęcić swojej rodziny. Trocki był inteligentniejszy niż Stalin, bardziej zaangażowany ideowo. Jednocześnie zaś był tak napuszonym politykierem, iż siłą rzeczy nie potrafił wzbudzić ku sobie sympatii partyjnych towarzyszy. Chociaż cechy Trockiego predestynowały go do zajęcia czołowej pozycji w partii, to jednak z chwilą gdy zabrakło Lenina, Trocki zaczął tracić poparcie. Wołkogonow przybliża odpowiedzi na wiele pytań: dlaczego bolszewicy widząc niewątpliwe wady Stalina, stanęli jednak po jego stronie. Jakie względy za tym przemawiały: rasowe, ekonomiczne, polityczne? Dlaczego „Testament” Lenina nie został wykonany? Dlaczego Trocki nie potrafił zbudować silnej opozycji w latach dwudziestych? Świetna lektura.

Wołkogonow zrywa temu „wiecznemu rewolucjoniście” etykietkę „niewinnej ofiary Stalina”. Owszem, Trocki ofiarą Stalina był, ale daleko mu do niewinności. Ów niespełniony przywódca, wyznaczony przez Lenina na swego następcę, był przede wszystkim bezkompromisowym komunistą, który w imię swych ideałów nie wahał się poświęcić swojej rodziny. Trocki był inteligentniejszy niż...