12 x śmierć. Opowieść z Krainy Uśmiechu

Ciężko wyobrazić sobie taki obraz Tajlandii, państwa skrajności i paradoksów. Kraina Uśmiechów, a za kratami przerażająca rzeczywistość…

Ciężko wyobrazić sobie taki obraz Tajlandii, państwa skrajności i paradoksów. Kraina Uśmiechów, a za kratami przerażająca rzeczywistość…

Książkę czytałam kilka lat temu, ale pamiętam, że wywarła na mnie ogromne wrażenie, ponieważ byłam tuż po swojej 2 miesięcznej wyprawie do Wietnamu, Tajlandii i Kambodży.
Obraz najwspanialszego urlopu jaki przeżyłam został przysłonięty przez ciemną stronę tej części świata.
Książkę czyta się bardzo lekko i szybko.
Warto po nią sięgnąć chociażby po to, żeby sobie uświadomić, że wystarczy jeden głupi błąd żeby nasze życie zmieniło się na zawsze.

Książkę czytałam kilka lat temu, ale pamiętam, że wywarła na mnie ogromne wrażenie, ponieważ byłam tuż po swojej 2 miesięcznej wyprawie do Wietnamu, Tajlandii i Kambodży.
Obraz najwspanialszego urlopu jaki przeżyłam został przysłonięty przez ciemną stronę tej części świata.
Książkę czyta się bardzo lekko i szybko.
Warto po nią sięgnąć chociażby po to, żeby sobie...

Żenujący brak pokory i jakiejkolwiek refleksji ze strony autora pokazują, że jego pobyt w więzieniu nie miał nic wspólnego z resocjalizacją. Do końca uważał się za ofiarę systemu i nie czuł się odpowiedzialny za swoje czyny. Dodatkowo odpychające były jego obraźliwe komentarze o innych osadzonych i strażnikach oraz roszczeniowa postawa. Pogarda z jaką opisywał Tajów, to poczucie wyższości i bycia bardziej inteligentnym mnie bawiły. To przecież on stwierdził, że to świetny pomysł zostać kurierem extasy w kraju, który słynie z bardzo surowego prawa antynarkotykowego. Geniusz!
Nie wzbudził we mnie ani odrobiny współczucia, w przeciwieństwie do jego kilku współwięźniów, którzy zostali skazani w wyniku niesłusznego oskarżenia. Literacko książka też się nie broni. Na plus jedynie oceniam przedstawienie problemu tajskiego więziennictwa, skorumpowanego, będącego pod wpływem USA oraz nieludzkich warunków panujących w tamtejszych zakładach karnych.

Żenujący brak pokory i jakiejkolwiek refleksji ze strony autora pokazują, że jego pobyt w więzieniu nie miał nic wspólnego z resocjalizacją. Do końca uważał się za ofiarę systemu i nie czuł się odpowiedzialny za swoje czyny. Dodatkowo odpychające były jego obraźliwe komentarze o innych osadzonych i strażnikach oraz roszczeniowa postawa. Pogarda z jaką opisywał Tajów, to...

Niektórzy chcieliby wprowadzić zachodnią, polityczną poprawność do tajskich więzień, inni chcieliby widzieć autora elokwentnym, warsztatowo rozwiniętym pisarzem o moralności św. Franciszka walczącego z niesprawiedliwoscią czynem i piórem, a Pauli jest przeciętnym człowiekiem, który przez głupotę i pazerność wkopał się w nielichą kabałe i zwyczajnie historię opowiedział i daję plus za to, że opowiedział ja myślami pochodzącymi z czasów zamknięcia i ze nie szczypał się w język aby nikogo nie urazić. Pokazal "mięso" syfu w którym tkwił ,bo nie o artyzm tu sie rozchodziło.

Niektórzy chcieliby wprowadzić zachodnią, polityczną poprawność do tajskich więzień, inni chcieliby widzieć autora elokwentnym, warsztatowo rozwiniętym pisarzem o moralności św. Franciszka walczącego z niesprawiedliwoscią czynem i piórem, a Pauli jest przeciętnym człowiekiem, który przez głupotę i pazerność wkopał się w nielichą kabałe i zwyczajnie historię opowiedział i...

Po wpisach liczyłam na emocje☹️ Niestety . Z tyłu głowy zostało że ten człowiek sam sobie zgotował taki los. I wielkie szczęście do zaangażowania się ludzi w jego sprawę. Rysunki przejmujące. Każdy ma świadomość horroru jaki może przeżyć handlując. Pisarsko słabo.☹️😕

Po wpisach liczyłam na emocje☹️ Niestety . Z tyłu głowy zostało że ten człowiek sam sobie zgotował taki los. I wielkie szczęście do zaangażowania się ludzi w jego sprawę. Rysunki przejmujące. Każdy ma świadomość horroru jaki może przeżyć handlując. Pisarsko słabo.☹️😕

Ta historia, choć nieprawdopodobna, wydarzyła się naprawdę i jest warta, by poświęcić jej kilka godzin. Szczególnie ci, którzy mają w planach wybrać się do Krainy Uśmiechu ku przestrodze lub ci, którzy już odwiedzili Tajlandię i się zachwycili - dla równowagi. A w ogóle jest to książka dla wszystkich.

Autor, Michał Pauli, w trakcie pobytu w Tajlandii z chęci zysku, świadomie łamiąc prawo wpadł w tarapaty. Wiedział, że dopuszcza się wykroczenia, zaryzykował, nie udało się i wyrokiem sądu wylądował w tajlandzkim więzieniu z wyrokiem 12 x śmierć. Wyrok niewspółmiernie wysoki do przewinienia. W oczekiwaniu na wykonanie wyroku spędził za kratami 6 lat i wskutek działań rodziny, dobrze życzących mu ludzi oraz wstawiennictwu i zaangażowaniu 3 polskich prezydentów: Lecha Wałęsy, Aleksandra Kwaśniewskiego i Lecha Kaczyńskiego odzyskał wolność, co w Tajlandii jest ewenementem. Po powrocie wszystko opisał.

Więzienie Bang Kwang, ironicznie nazywane Bangkok Hilton. Placówka o zaostrzonym rygorze, jedno z najcięższych więzień świata, które udaje się opuścić tylko nielicznym. Większość osadzonych (80%) jest stracona lub w oczekiwaniu na uwolnienie dopada ich śmierć. Trudno uwierzyć, że w XXI w. istnieją miejsca, gdzie ludzie siedzą w ciasnych klatkach jak dla zwierząt, poruszają się ze stalowymi kajdanami na nogach. O głodzie, torturach, chorobach, braku higieny nie wspominając.

Głównym bohaterem książki nie jest jednak Michał Pauli, lecz cała więzienna społeczność i jej codzienność. Dosłownie piekło na ziemi, beznadziejna walka o przetrwanie, zwierzęce warunki i beznadzieja. Słynny historyczny Alcatraz, czy Guantanamo to przy Bang Kwang bułka z masłem. Podobno w skali świata jest tylko kilka więzień porównywalnie okrutnych, np. La Sabaneta w Wenezueli, czy Quezon na Filipinach.

Książka nie jest literackim arcydziełem, tylko wzbudzającym emocje wspomnieniem byłego więźnia. Porusza do głębi, wzbudza niedowierzanie, prowokuje do zgłębienia tematu. Widzę jej mankamenty, ale mam świadomość, że autor nie jest pisarzem. Może swoją drogą szkoda, że nie przekazał swojej historii do napisania jakiemuś człowiekowi pióra?Żałuję tylko, że nie wiem, jak potoczyły się jego losy po powrocie do Polski, jak i czy uporał się z traumą, czy i jak docenił pomoc, którą otrzymał, jak teraz smakuje mu życie.

Sama nie wiem: 7 czy 8 pkt?
Raczej 8, bo przez tematykę jest więcej niż bardzo dobra.

Ta historia, choć nieprawdopodobna, wydarzyła się naprawdę i jest warta, by poświęcić jej kilka godzin. Szczególnie ci, którzy mają w planach wybrać się do Krainy Uśmiechu ku przestrodze lub ci, którzy już odwiedzili Tajlandię i się zachwycili - dla równowagi. A w ogóle jest to książka dla wszystkich.

Autor, Michał Pauli, w trakcie pobytu w Tajlandii z chęci zysku,...

Książka trafiła w moje ręce zupełnie przypadkowo. Jednak przykuła moją uwagę okładką i tytułem. Po informacji, że jest ona zapisem prawdziwych przeżyć postanowiłam po nią sięgnąć. Język autora nie jest zbyt wyszukany, jednak dzięki temu książka zyskuje na autentyczności. Nie znajdziemy tu wyszukanych słów, barwnych opisów. Dostajemy solidną dawkę brudu, kiepskiego jedzenia i mieszankę losów przypadkowo spotkanych ludzi różnych narodowości. Kraina Uśmiechu dla autora okazała się czymś wręcz przeciwnym i gdyby nie ogromne szczęście oraz wsparcie najbliższych (finansowe, psychiczne) ta "przygoda" skończyłaby się inaczej. Podsumowując, polecam przeczytać. Czyta się szybko, skłania do refleksji. W środku ciekawe ilustracje, które wyszły spod ręki autora. Książka może stanowić przestrogę, aby zastanowić się nad tym, jakich wyborów dokonujemy.

Książka trafiła w moje ręce zupełnie przypadkowo. Jednak przykuła moją uwagę okładką i tytułem. Po informacji, że jest ona zapisem prawdziwych przeżyć postanowiłam po nią sięgnąć. Język autora nie jest zbyt wyszukany, jednak dzięki temu książka zyskuje na autentyczności. Nie znajdziemy tu wyszukanych słów, barwnych opisów. Dostajemy solidną dawkę brudu, kiepskiego jedzenia...

historia ciekawa i to jej największy walor (choć motywacje głównego bohatera postawiają wiele do życzenia),napisana w prosty sposób

historia ciekawa i to jej największy walor (choć motywacje głównego bohatera postawiają wiele do życzenia),napisana w prosty sposób

Niebywale ciekawa historia ale napisana w niezbyt przyjemny sposób. Ciężko było przebrąć przez mało elastyczny i prosty język, jednak same przeżycia, zawarte w książce zdecydowanie zapadają w pamięć.

Niebywale ciekawa historia ale napisana w niezbyt przyjemny sposób. Ciężko było przebrąć przez mało elastyczny i prosty język, jednak same przeżycia, zawarte w książce zdecydowanie zapadają w pamięć.

Ta część książki, która opowiada o warunkach więziennych jest jej zdecydowanie najciekawszą i najbardziej wartościową partią. Dowiedzieć się można o zwykłej codzienności i pewnym schemacie funkcjonowania więzienia. Dla osób kojarzących Tajlandię wyłącznie jako raj plaż i imprez, może to stanowić dobre spojrzenie na drugą stronę medalu. Między wierszami można też sporo dowiedzieć się o tajskiej mentalności i w pewnym sensie kulturze oraz wierzeniach.

Dużo gorzej czyta się już wstawki o robieniu przez siebie ofiary oraz widoczne w każdej wypowiedzi mechanizmy obronne, zrzucające winę na wszystkich dookoła. Autor sam z nieprzymuszonej woli przemycił narkotyki do Tajlandii, w której wiadomo jak się obchodzą z zagranicznymi turystami. Obojętnie co się myśli na ten temat, jak się jedzie do kraju, w którym jest się gościem, to się przestrzega jego przepisów. Jak się komuś one nie podobają, to albo omija to miejsce albo ponosi tego konsekwencje. Ludzi, którzy miłują wolność, niech wejdą komuś na ranczo w Texasie i stwierdzą, że będą robili co im się żywnie podoba. Teksańczyk także miłuje własną wolność i w najlepszym razie skończy się nie kilku strzałach w powietrze.

W książce praktycznie tylko został nakreślony wątek DEA oraz korupcji policji. Poza opisem funkcjonowania więzienia, byłby to jeden z bardziej ciekawych i merytorycznych aspektów, gdyby tylko został pogłębiony.

Bardzo wartościową częścią książki są szkice, wykonane w więzieniu. Świetnie wpisują się w pewien rodzaj mrocznej narracji i działają na wyobraźnie.

Pomijając osobiste wynurzenia samego autora, w których widać masę błędów poznawczych i mechanizmów obronnych, książkę czyta się dobrze. Należy ją bardziej traktować jako fragment biografi, gdyż bardziej opowiada o człowieku niż o miejscu i faktach.

Sam człowiek zresztą po powrocie do Polski za jakiś czas ponownie trafił do aresztu za sprawą narkotyków...

Ta część książki, która opowiada o warunkach więziennych jest jej zdecydowanie najciekawszą i najbardziej wartościową partią. Dowiedzieć się można o zwykłej codzienności i pewnym schemacie funkcjonowania więzienia. Dla osób kojarzących Tajlandię wyłącznie jako raj plaż i imprez, może to stanowić dobre spojrzenie na drugą stronę medalu. Między wierszami można też sporo...