Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam książkę, która pozornie jest o kobietach, a jednak w swojej istocie jest o mężczyznach. Całkiem nieźle to autorowi wyszło. "Lokatorka" jest całkiem fajną książką, chociaż jej początek to prawdziwa męczarnia. Trzeba mieć na uwadze, że nie znajdzie się w niej "normalnych" ludzi wśród głównych bohaterów i podczas zawiązywania akcji czytelnik wielokrotnie popuka się po głowie... :)

Przeczytałam książkę, która pozornie jest o kobietach, a jednak w swojej istocie jest o mężczyznach. Całkiem nieźle to autorowi wyszło. "Lokatorka" jest całkiem fajną książką, chociaż jej początek to prawdziwa męczarnia. Trzeba mieć na uwadze, że nie znajdzie się w niej "normalnych" ludzi wśród głównych bohaterów i podczas zawiązywania akcji czytelnik wielokrotnie popuka...

Miałam wrażenie, że ciągle mówi do mnie ta sama osoba, co w pierwszej części. Ally miała być niezależna, pewna siebie, silna. Kobieta - lider. A znowu dostałam ckliwą bohaterkę. Czyli stało się to, czego obawiałam się, pisząc komentarz do pierwszego tomu sagi. Dość srogo oceniam "Siostrę burzy", bo zawiodłam się także jako historyk muzyki. Z pierwszej części cyklu dowiedziałam się wielu historycznych ciekawostek, a tutaj? Wszystko takie rzewne, proste, bezpretensjonalne, patetyczne. Tak jakby muzyki nie wolno było inaczej potraktować. Wolałabym, aby autorka pisała o odbytych przez siebie podróżach, niż zamieniała je w siedem/osiem "takich samych" powieści.

Miałam wrażenie, że ciągle mówi do mnie ta sama osoba, co w pierwszej części. Ally miała być niezależna, pewna siebie, silna. Kobieta - lider. A znowu dostałam ckliwą bohaterkę. Czyli stało się to, czego obawiałam się, pisząc komentarz do pierwszego tomu sagi. Dość srogo oceniam "Siostrę burzy", bo zawiodłam się także jako historyk muzyki. Z pierwszej części cyklu...

2024/2 - Będę czytać 10 minut dziennie na temat muzyki.

Uwielbiam tę książkę. Uwielbiam jej krótkie rozdziały. Uwielbiam język, który nie czyni z muzyki nauki dostępnej tylko dla wybrańców.

Co tu jeszcze mówić? Brać i czytać! :)

2024/2 - Będę czytać 10 minut dziennie na temat muzyki.

Uwielbiam tę książkę. Uwielbiam jej krótkie rozdziały. Uwielbiam język, który nie czyni z muzyki nauki dostępnej tylko dla wybrańców.

Co tu jeszcze mówić? Brać i czytać! :)

Książka podobała mi się. Spodziewałam się jednak czegoś więcej, biorąc pod uwagę fakt, że Sullivan pisze swoje cykle hurtem, a dopiero później je wydaje. Niektóre sytuacje wydały mi się zbyt absurdalne. Konflikty zdecydowanie zbyt szybko się rozwiązywały. Za dużo ogółu, za mało szczegółu. Nie za dużo elementu zaskoczenia. Przeczytam pozostałe części, bo mimo wszystko postać Raithe'a jest bardzo ujmująca.

Książka podobała mi się. Spodziewałam się jednak czegoś więcej, biorąc pod uwagę fakt, że Sullivan pisze swoje cykle hurtem, a dopiero później je wydaje. Niektóre sytuacje wydały mi się zbyt absurdalne. Konflikty zdecydowanie zbyt szybko się rozwiązywały. Za dużo ogółu, za mało szczegółu. Nie za dużo elementu zaskoczenia. Przeczytam pozostałe części, bo mimo wszystko postać...

Książka mi się nie podobała. Chyba zbyt wysmakowana i wyszukana jak na mnie. Męczyłam się z nią prawie 3 miesiące.

Książka mi się nie podobała. Chyba zbyt wysmakowana i wyszukana jak na mnie. Męczyłam się z nią prawie 3 miesiące.

Wyzwanie 2024/1 - będę czytać co najmniej 10 minut dziennie książki na temat muzyki. Lepiej zacząć od czegoś podstawowego. Cieszę się, że mamy w Polsce podręcznik do historii muzyki.

Wyzwanie 2024/1 - będę czytać co najmniej 10 minut dziennie książki na temat muzyki. Lepiej zacząć od czegoś podstawowego. Cieszę się, że mamy w Polsce podręcznik do historii muzyki.

Zdążyłam przed północą. Ostatnia książka przeczytana w 2023 roku.
Trochę mniej przyjemna opowieść o Kopciuszku. W gruncie rzeczy - dobrze się czytało. Bardzo lubię powieści historyczne, czuć, że autorka włożyła w swoje dzieło sporo wysiłku. Czegoś też się dowiedziałam, a to zawsze w cenie 😊

Zdążyłam przed północą. Ostatnia książka przeczytana w 2023 roku.
Trochę mniej przyjemna opowieść o Kopciuszku. W gruncie rzeczy - dobrze się czytało. Bardzo lubię powieści historyczne, czuć, że autorka włożyła w swoje dzieło sporo wysiłku. Czegoś też się dowiedziałam, a to zawsze w cenie 😊

Już się bałam, że zaczynam się nudzić. A to był tylko chwilowy zastój. Później książka czytała się właściwie sama. Zakończenie: super, aż żałuję, że nie mam pod ręką kolejnej części, by móc ją zacząć czytać.

Już się bałam, że zaczynam się nudzić. A to był tylko chwilowy zastój. Później książka czytała się właściwie sama. Zakończenie: super, aż żałuję, że nie mam pod ręką kolejnej części, by móc ją zacząć czytać.

Bardzo ładna opowieść.

Bardzo ładna opowieść.

Coś się dzieje, a jak gdyby nic się nie działo w tej książce. Zakończenie... taki trochę 'cringe'. Stracony czas i pieniądze. No cóż, bestseller.

Coś się dzieje, a jak gdyby nic się nie działo w tej książce. Zakończenie... taki trochę 'cringe'. Stracony czas i pieniądze. No cóż, bestseller.

Książkę pamiętam, gdy czytała ją moja siostra. Nie wiem/nie pamiętam, czy jej się podobała, bo było to jakieś 20 lat temu. Dla mnie - lektura trochę dziwna. Nie mam wrażenia, że "gdzieś to już czytałam", dlatego śmiało zaryzykuję stwierdzenie, że jest to opowieść jedyna w swoim rodzaju.

Książkę pamiętam, gdy czytała ją moja siostra. Nie wiem/nie pamiętam, czy jej się podobała, bo było to jakieś 20 lat temu. Dla mnie - lektura trochę dziwna. Nie mam wrażenia, że "gdzieś to już czytałam", dlatego śmiało zaryzykuję stwierdzenie, że jest to opowieść jedyna w swoim rodzaju.

Mama obejrzała serial, córka przeczytała książkę. Warto było. Jeśli kogoś interesują intrygi wojenne, zachęcam do przeczytania. I nie jest to romansidło! :-D

Mama obejrzała serial, córka przeczytała książkę. Warto było. Jeśli kogoś interesują intrygi wojenne, zachęcam do przeczytania. I nie jest to romansidło! :-D

W końcu jakaś sensowna bohaterka! Nie mogłam się oderwać. I nareszcie wątek miłosny napisany tak, że wybór kogoś innego przez protagonistkę złamie mi serce (nie dajcie się zwieść, radzę wpierw przeczytać ;-P).

W końcu jakaś sensowna bohaterka! Nie mogłam się oderwać. I nareszcie wątek miłosny napisany tak, że wybór kogoś innego przez protagonistkę złamie mi serce (nie dajcie się zwieść, radzę wpierw przeczytać ;-P).

Czytało się trochę inaczej niż za pierwszym razem. Zważając jak bardzo mi się nie podobała "Ballada ptaków i węży", chciałam porównać moje odczucia po pierwszym tomie serii. W zasadzie widzę, że autorka nie za bardzo zmieniła swój styl, bowiem narracja Katniss i późniejsza Snowa są niemal identyczne. Ważne, że się sprzedało, a charakterystykę postaci zostawmy aktorom. I chyba dlatego wolę adaptacje w tym przypadku.

Czytało się trochę inaczej niż za pierwszym razem. Zważając jak bardzo mi się nie podobała "Ballada ptaków i węży", chciałam porównać moje odczucia po pierwszym tomie serii. W zasadzie widzę, że autorka nie za bardzo zmieniła swój styl, bowiem narracja Katniss i późniejsza Snowa są niemal identyczne. Ważne, że się sprzedało, a charakterystykę postaci zostawmy aktorom. I...

Książka dobra, chociaż jak zawsze po lekturze kryminału zasadnicze pytanie brzmi: "dlaczego oni ze sobą o tym nigdy nie porozmawiali?". Coś tu autor wspominał...każdy ma życie publiczne, prywatne i sekretne, chyba tak to szło.

Książka dobra, chociaż jak zawsze po lekturze kryminału zasadnicze pytanie brzmi: "dlaczego oni ze sobą o tym nigdy nie porozmawiali?". Coś tu autor wspominał...każdy ma życie publiczne, prywatne i sekretne, chyba tak to szło.

Najwidoczniej autorka postanowiła stworzyć z głównej bohaterki osobowość kompulsywno-obsesyjną... Ciągle tylko myśli, myśli, myśli (tzw. natrętne myśli, które sprowadzają wszystko zawsze do tego samego punktu). Gdyby to wywalić, książka byłaby znacznie krótsza, ale też ciekawsza. I oczywiście - mniej irytująca... Jeśli ktoś miałby napić się karniaka za każde przeczytane "Każdy może zdradzić każdego" czytelnicy byliby pijani jak bela. Nie zamierzam czytać pozostałych części. Poczekam na jakąś ekranizację, żeby już nie musieć śledzić ścieżek myślowych "dziewczyny od błyskawic"... Zdrówko!

Najwidoczniej autorka postanowiła stworzyć z głównej bohaterki osobowość kompulsywno-obsesyjną... Ciągle tylko myśli, myśli, myśli (tzw. natrętne myśli, które sprowadzają wszystko zawsze do tego samego punktu). Gdyby to wywalić, książka byłaby znacznie krótsza, ale też ciekawsza. I oczywiście - mniej irytująca... Jeśli ktoś miałby napić się karniaka za każde przeczytane...

PRZEOGROMNE ROZCZAROWANIE. Ta książka absolutnie nic nie wnosi. Dziwię się autorce, że postanowiła wziąć na warsztat historię młodego Snowa. Osobiście wolałabym historię państwa Panem, gdy tworzyły się dystrykty, lub dzieje wojny kapitolińsko-rebelianckiej. Szkoda czasu - podejrzewam, że filmowa adaptacja będzie równie miałka.

PRZEOGROMNE ROZCZAROWANIE. Ta książka absolutnie nic nie wnosi. Dziwię się autorce, że postanowiła wziąć na warsztat historię młodego Snowa. Osobiście wolałabym historię państwa Panem, gdy tworzyły się dystrykty, lub dzieje wojny kapitolińsko-rebelianckiej. Szkoda czasu - podejrzewam, że filmowa adaptacja będzie równie miałka.

Dwie pierwsze muzy opisane tak, by działać czytelnikowi na nerwy, trzecia i czwarta, aby obudzić współczucie. Książka jest ładnie napisana i chce się ją czytać. Nigdy nie słyszałam o Schielem, więc jak zawsze fajnie się czegoś dowiedzieć.

Dwie pierwsze muzy opisane tak, by działać czytelnikowi na nerwy, trzecia i czwarta, aby obudzić współczucie. Książka jest ładnie napisana i chce się ją czytać. Nigdy nie słyszałam o Schielem, więc jak zawsze fajnie się czegoś dowiedzieć.

Męczenie tej książki przez miesiąc już było dla mnie wyjątkową tragedią. Właściwie to gdyby wyciąć wątek miłosny, książka byłaby...o niczym. No, może ewentualnie o ziołach ;-)

Męczenie tej książki przez miesiąc już było dla mnie wyjątkową tragedią. Właściwie to gdyby wyciąć wątek miłosny, książka byłaby...o niczym. No, może ewentualnie o ziołach ;-)

Książka, która pachnie jak "Igrzyska śmierci", smakuje jak "Igrzyska śmierci", jest doprawiona "Igrzyskami śmierci". Może zawierać śladowe ilości "Gry o tron", "Więźnia labiryntu" i zapewne wielu innych dystopijnych utworów, których jeszcze nie przeczytałam. I jak zwykle - wprowadzenie wątku miłosnego uczyniło utwór patetycznym, miałkim i pełnym pustych frazesów. Trochę rozczarowanie, a trochę ciekawość, co będzie dalej. Póki co - przerwa.

Książka, która pachnie jak "Igrzyska śmierci", smakuje jak "Igrzyska śmierci", jest doprawiona "Igrzyskami śmierci". Może zawierać śladowe ilości "Gry o tron", "Więźnia labiryntu" i zapewne wielu innych dystopijnych utworów, których jeszcze nie przeczytałam. I jak zwykle - wprowadzenie wątku miłosnego uczyniło utwór patetycznym, miałkim i pełnym pustych frazesów. Trochę...