Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Morderstwo o Poranku, lub jak w oryginale "w Primrose Cottage" to trzecia część serii przytulnych kryminałów o Florze Steele autorstwa Merryn Allingham, którą śledzę od drugiej części. Spokojnie można ją czytać jako samodzielną historię, ponieważ każda książka jest odrębną sprawą kryminalną, jednak trzeba się wtedy nastawić na pewne spojlery dotyczące życia bohaterów.

I właśnie tutaj muszę wspomnieć, że pod koniec poprzedniej książki Flora, która od wieków nie była na wakacjach, zdecydowała się towarzyszyć Jackowi w Kornwalii, gdzie ma zebrać informacje do pierwszej z serii książek, które podjął się napisać. Tam mają wynająć domek Primrose, co zostało zorganizowane przez agenta Jacka.

Tak Flora i Jack przybywają do Primrose Cottage i spotykają Rogera Gifforda, właściciela, który wynajmuje im również swoją gospodynię, Jessie Bolitho, która ma im pomagać i gotować. Dużym zaskoczeniem dla mnie i bohaterów był następny ranek, kiedy Flora przechadzając się po sadzie za domem, znalazła ciało Rogera z poderżniętym gardłem. Chociaż Roger był ogólnie lubianym człowiekiem, niektórzy żywili do niego urazę – wśród nich była jego żona, z którą był w separacji, i młodszy brat, który według Jessie pokłócił się z miejscową „czarownicą”. Gdy po jakimś czasie odnajduje się zegarek Gifforda Policja jest przekonana, że właściciel Primrose Cottage padł ofiarą napadu rabunkowego.

Oczywiście nasza samozwańcza para detektywów jest przekonana, że tak nie było i zaczyna swoje własne śledztwo na równi ze zwiedzaniem malowniczej Kornwalii. To bardzo denerwuje mordercę, który wielokrotnie dopuszcza się ataków na Florę i Jacka. Czy uda im się zidentyfikować zabójcę, zanim on ich dopadnie?

Ze znakomitymi bohaterami, cudowną scenerią i intrygującą tajemnicą, Morderstwo o poranku jest uroczo wciągającą trzecią książką z serii Flora Steele. Chociaż tę książkę można czytać jako samodzielną powieść, czytelnikom bez wątpienia spodoba się czytanie serii w kolejności i poznawanie Flory i Jacka w miarę rozkwitu ich przyjaźni i rozwoju ich relacji, a wszystko to przy rozwiązywaniu najbardziej zaskakujących przestępstw.

Morderstwo o Poranku, lub jak w oryginale "w Primrose Cottage" to trzecia część serii przytulnych kryminałów o Florze Steele autorstwa Merryn Allingham, którą śledzę od drugiej części. Spokojnie można ją czytać jako samodzielną historię, ponieważ każda książka jest odrębną sprawą kryminalną, jednak trzeba się wtedy nastawić na pewne spojlery dotyczące życia bohaterów.

I...

Czterdziestoletnia Sally Diamond wyrzuciła zmarłego ojca na śmietnik. I nie ma w tym nic dziwnego. Cóż, w każdym razie Sally w to wierzy, ponieważ jej ojciec zawsze to powtarzał: „Po prostu wyrzuć mnie na śmietnik”. Fakt, że powiedział to ze śmiechem, nie zrobił żadnej różnicy dla Sally, ponieważ Sally nie jest taka jak inni ludzie, jest trochę dziwna. Niepełnosprawna społecznie – tak zawsze opisywał ją ojciec.

Sally nie miała nic wspólnego ze światem zewnętrznym, nie potrafi rozmawiać z nieznajomymi i nienawidzi, gdy ktoś ją dotyka. Po śmierci matki została sama z ojcem psychiatrą w odizolowanym domu na irlandzkim zaciszu i była z tego powodu całkiem szczęśliwa. Jednak gdy wychodzi na jaw, co z nim zrobiła po jego śmierci, światowe media pojawiają się u jej drzwi wraz z miejscową policją i przez pewien czas jej nazwisko jest na ustach wszystkich. Potem zaczynają przychodzić wiadomości od nieznajomego, który zdaje się wiedzieć o niej o wiele więcej niż ona sama, ponieważ Sally nie ma żadnych wspomnień ze swojego życia sprzed dnia, w którym adoptowała ją para lekarzy. W końcu za sprawą tajemniczego nadawcy dopytuje ciotkę i przyjaciółkę ojca o swoją przeszłość. A to czego się dowie wywróci jej życie do góry nogami.

Dziwna Sally Diamond autorstwa Liz Nugent to powieść złożona, mroczna i fascynująca, charakteryzująca się zręczną akcją i umiejętnym opowiadaniem historii. Historii bolesnej i niełatwej w czytaniu. Narracja jest prowadzona z punktu widzenia Sally i innej postaci, której przeszłość jest powiązana z przeszłością Sally, a ich historie zbiegają się pod koniec. Byłam całkowicie pochłonięta tą opowieścią, ale trochę rozczarowało mnie zakończenie, które moim zdaniem było pośpieszne i niezbyt efektowne po tak pełnej napięcia fabule.

Czterdziestoletnia Sally Diamond wyrzuciła zmarłego ojca na śmietnik. I nie ma w tym nic dziwnego. Cóż, w każdym razie Sally w to wierzy, ponieważ jej ojciec zawsze to powtarzał: „Po prostu wyrzuć mnie na śmietnik”. Fakt, że powiedział to ze śmiechem, nie zrobił żadnej różnicy dla Sally, ponieważ Sally nie jest taka jak inni ludzie, jest trochę dziwna. Niepełnosprawna...

Jest to dość ciekawa pozycja, ale jeśli ktoś siedzi dłużej w temacie seryjnych morderców, to nie dowie się niczego nowego. Jak zwykle dałam się nabrać i jak zwykle nabiłam kabzę autorowi, który wykorzystuje intrygujący temat do gadania o sobie.

Jest to dość ciekawa pozycja, ale jeśli ktoś siedzi dłużej w temacie seryjnych morderców, to nie dowie się niczego nowego. Jak zwykle dałam się nabrać i jak zwykle nabiłam kabzę autorowi, który wykorzystuje intrygujący temat do gadania o sobie.