Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moje pierwsze spotkanie z autorem- dosyć nieprzystępny styl, początek książki niestety mi się dłużył. Dalej jest lepiej. Sztampowy thriller na dwa wieczory.

Moje pierwsze spotkanie z autorem- dosyć nieprzystępny styl, początek książki niestety mi się dłużył. Dalej jest lepiej. Sztampowy thriller na dwa wieczory.

Wzruszająca, wciągająca, piękna ❤️

Wzruszająca, wciągająca, piękna ❤️

W sumie w 100% spełniła moje oczekiwania- spodziewałam się wciągającego thrillera klasy B do szybkiego przeczytania, byłam przygotowana na drobne absurdy, tajemnice i mimo wszystko niespodziewane zakończenie. I właśnie to w skrócie serwuje ta książka. Dosyć niecodzienna forma- narracja prowadzona przez dwie bohaterki, retrospekcje w postaci wpisów z pamiętnika. Irytującym aspektem tej książki było nagromadzenie opisów tego, jak to głównej bohaterce jest zimno oraz że szczelniej owija się szalikiem. Mam też duży problem z ostateczną wymową utworu... Według mnie wydźwięk zakończenia jest po prostu szkodliwy (gloryfikowanie samosądu WTF).

W sumie w 100% spełniła moje oczekiwania- spodziewałam się wciągającego thrillera klasy B do szybkiego przeczytania, byłam przygotowana na drobne absurdy, tajemnice i mimo wszystko niespodziewane zakończenie. I właśnie to w skrócie serwuje ta książka. Dosyć niecodzienna forma- narracja pro...

Rozwiń Zwiń

Bardzo ucieszył mnie fakt, że "Ślepnąc od świateł" doczekało się kontynuacji. "Dawno temu w Warszawie" zabiera nas powtórnie na spotkanie ze znanymi już bohaterami (choć oczywiście pojawiają się także nowi) i odświeża w naszych wspomnieniach "pandemiczną" rzeczywistość sprzed kilku lat, bo to właśnie w tym czasie osadzone są wydarzenia. Nowością jest prowadzenie narracji z perspektywy kilku bohaterów- zabieg ten oceniam jak najbardziej na plus. Książka jest oczywiście bardzo wciągająca (bez zaskoczenia), ograniczone zostały chociażby opisy snów, które tworzyły klimat, ale jednak czasem "rozwlekały" lekturę. Znacznie rozwinięto też postać Daria i uważam, że była to najciekawsza postać z całej powieści. Minusem według mnie jest natomiast "obszerność" wątku LGBT+, która zdawała się być po prostu bezzasadna (momentami czułam się jakbym czytała fragmenty przeklejone z broszury aktywistów). Postać Paziny również jest dla mnie minusem tej powieści- jej pseudomądrości jedynie irytują.

Bardzo ucieszył mnie fakt, że "Ślepnąc od świateł" doczekało się kontynuacji. "Dawno temu w Warszawie" zabiera nas powtórnie na spotkanie ze znanymi już bohaterami (choć oczywiście pojawiają się także nowi) i odświeża w naszych wspomnieniach "pandemiczną" rzec...

Rozwiń Zwiń