Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Za mało Barcelony, a za dużo nieprawdopodobnych historii.

Za mało Barcelony, a za dużo nieprawdopodobnych historii.

Od pucybuta do milionera - znany wszystkim lajtmotyw - ale czyta się jednym tchem.
Dla mnie bardzo istotna była masa wiadomości o Barcelonie.

Od pucybuta do milionera - znany wszystkim lajtmotyw - ale czyta się jednym tchem.
Dla mnie bardzo istotna była masa wiadomości o Barcelonie.

Opowieść o Barcelonie sprzed dni jej chwały i rozkwitu - z czasów wczesnego średniowiecza, kiedy była niemal niezaludnionym, wyniszczonym osiedlem, pełnym duchów z zamierzchłej antycznej przeszłości.
Główny wątek - historia o biskupie Frodoi, który odnalazł kości Św. Eulalii - jest potwierdzonym historycznie wydarzeniem.

Opowieść o Barcelonie sprzed dni jej chwały i rozkwitu - z czasów wczesnego średniowiecza, kiedy była niemal niezaludnionym, wyniszczonym osiedlem, pełnym duchów z zamierzchłej antycznej przeszłości.
Główny wątek - historia o biskupie Frodoi, który odnalazł kości Św. Eulalii - jest potwierdzonym historycznie wydarzeniem.

Jestem pod wielkim wrażeniem, które otuliło mnie jak mgła Barcelonę...

Jestem pod wielkim wrażeniem, które otuliło mnie jak mgła Barcelonę...

Nie rozumiem dlaczego wszyscy zachwycają się tą powieścią. Prosta, naiwna fabuła z happy endem...
Poza tym bardzo podobna do książek Falconesa.

Nie rozumiem dlaczego wszyscy zachwycają się tą powieścią. Prosta, naiwna fabuła z happy endem...
Poza tym bardzo podobna do książek Falconesa.

Mroczna Barcelona, tajemnicze zdarzenia, płomienna, nieszczęśliwa miłość, literatura i magia - jednym słowem wyjątkowy świat wykreowany przez świetnego pisarza.

Mroczna Barcelona, tajemnicze zdarzenia, płomienna, nieszczęśliwa miłość, literatura i magia - jednym słowem wyjątkowy świat wykreowany przez świetnego pisarza.

Książka mogłaby mieć podtytuł innej powieści Cabre - "Wyznaję". Jest to rodzaj spowiedzi, rozliczenia z życiem dwóch osób - Miguela i Maurycego. dwóch zagubionych ludzi, niemogących się odnaleźć w życiu, dźwigających wielkie tajemnice.

Książka mogłaby mieć podtytuł innej powieści Cabre - "Wyznaję". Jest to rodzaj spowiedzi, rozliczenia z życiem dwóch osób - Miguela i Maurycego. dwóch zagubionych ludzi, niemogących się odnaleźć w życiu, dźwigających wielkie tajemnice.

Czytanie tej książki po raz kolejny to znowu niewiarygodne, fantastyczne przeżycie.

Czytanie tej książki po raz kolejny to znowu niewiarygodne, fantastyczne przeżycie.

Dla wszystkich fanów Barcelony.
"- To miasto ma czarodziejską moc (...). Zanim się człowiek obejrzy, wejdzie mu pod skórę i skradnie duszę."
C.R. Zafon "Cień wiatru "

Dla wszystkich fanów Barcelony.
"- To miasto ma czarodziejską moc (...). Zanim się człowiek obejrzy, wejdzie mu pod skórę i skradnie duszę."
C.R. Zafon "Cień wiatru "

Uzupełnienie Cmentarza Zapomnianych Książek.
Bardzo klimatyczne.

Uzupełnienie Cmentarza Zapomnianych Książek.
Bardzo klimatyczne.

Spory kawał historii Katalonii z początku XX w. Książka pokazuje wielce trudną i krwawą walkę o prawa człowieka, godne życie, zarobki i poszanowanie. Szczególnie
podkreśla tragiczną sytuację kobiet - robotnic, zdominowanych przez męski patriarchalny szowinizm, które kosztem upokorzenia i upodlenia próbują zapewnić swoim dzieciom kawałeczek chleba i dach nad głową. Obojętność wobec ich losu zarówno instytucji religijnych, jak i robotniczych.
Ważnym tematem jest również rola Kościoła w umacnianiu klasowych podziałów, przekonania o boskim zamyśle utrzymania ludzi w poniżeniu i posłuchu w zamian za ułudę szczęścia po śmierci, jego bezwarunkowe poparcie dla klas posiadających, obłuda i hipokryzja.
Swoistą wisienką na torcie są rozważania nad wspaniałością barcelońskiego modernizmu, bardzo zgrabnie wplątane w narrację powieści.

Spory kawał historii Katalonii z początku XX w. Książka pokazuje wielce trudną i krwawą walkę o prawa człowieka, godne życie, zarobki i poszanowanie. Szczególnie
podkreśla tragiczną sytuację kobiet - robotnic, zdominowanych przez męski patriarchalny szowinizm, które kosztem upokorzenia i upodlenia próbują zapewnić swoim dzieciom kawałeczek chleba i dach nad głową....

Całkiem niezła monografia miasta, choć chwilami bywa nużąca.
Szkoda tylko, że zakończona praktycznie na śmierci Gaudiego - jakby w 1926 r. miasto umarło wraz ze swoim architektem.

Całkiem niezła monografia miasta, choć chwilami bywa nużąca.
Szkoda tylko, że zakończona praktycznie na śmierci Gaudiego - jakby w 1926 r. miasto umarło wraz ze swoim architektem.