Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zacznę tak CZYTAJCIE, CZYTAJCIE!!! Ta opowieść ma wszystko: genialnych bohaterów, którym nie można odmówić charakteru, przygody w różnych wiekach, magiczne stwory prosto z Bałtyku, magię, miłość no czy ja muszę mówić coś więcej. „Śpiew morzycy”, bo o tej książce mowa autorstwa Jagny Rolskiej to jak na razie moje odkrycie roku. Seria Pajęczyna czasu to coś genialnego. Ja potrzebuję kolejnych tomów na już. Jak czytaliście pierwszy to wiecie, CO TAM SIĘ DZIAŁO to uwierzcie mi, że w drugim tomie dzieje się o wiele więcej. Tę historię ubóstwiam całym sercem. Coś genialnego.
Polska autorka, którą musicie poznać. Jak dalej zastanawiacie się, czy sięgnąć po nią, to jest ten moment, by iść do księgarni, bo naprawdę warto. Drugi tom się zaczyna i nie wie się, kiedy kończy, bo jest się tak bardzo w akcji, że przerzucanie kolejnych stron to odruch. Najgorsze, w tym jest to, że nagle dochodzimy do ostatniej strony, a wcale tego nie chcieliśmy.
Nie jesteście gotowi na tę historię, a po jej zakończeniu może brakować wam słów na opisanie tego wszystkiego.
Także ja powiem tylko CZYTAJCIE.
Kac książkowy gwarantowany.

Zacznę tak CZYTAJCIE, CZYTAJCIE!!! Ta opowieść ma wszystko: genialnych bohaterów, którym nie można odmówić charakteru, przygody w różnych wiekach, magiczne stwory prosto z Bałtyku, magię, miłość no czy ja muszę mówić coś więcej. „Śpiew morzycy”, bo o tej książce mowa autorstwa Jagny Rolski...

Rozwiń

Zwiń

Czy to koniec historii?
POPR-ańcy to moja ukochana seria słuchowisk autorstwa Anny Sakowicz. A dziś premierę ma piąty tom o tytule „Polowanie na wandali” jest to ostatni (?) tom serii. Bo każda historia kiedyś musi się skończyć prawda (?).
Ale zacznijmy od początku, jakie przygody ze szczeniakami, Gambitem i Scurem czekają na nas tym razem. Jedno jest pewne nie ma nudy zaczynamy wielkim strajkiem,by później wyruszyć na wycieczkę, która kończy się ucieczką, pościgiem. Mnie to kupuje. Jak jeszcze do tego mamy powrót ulubionych bohaterów (bo ja jestem totalnie team Agrest). Trzeba pamiętać, że każdy tom stanowi połączenie z poprzednim, więc najpierw trzeba poznać wcześniejsze, by zrozumieć o co chodzi w tej całej historii. Jednak uwierzcie mi jak zaczniecie pierwszy, to kolejne od razu będziecie chcieli odsłuchać.
Jest to genialna propozycja dla dzieci, ale również dla dorosłych. Myślę, że może umilić podróż samochodem albo wieczór tuż przed spaniem.
Trzeba pamiętać, że książka ma w sobie walory edukacyjne jak na przykład zachowanie i bezpieczeństwo w górach. Gambit, jak zawsze na koniec przypomina najważniejsze rzeczy, o których trzeba pamiętać przed wyprawą.
Mnie POPR-ańcy skradli serce już przy premierze pierwszego tomu, więc wiedziałam, że będę chciała poznać każdą część i muszę powiedzieć, że łezka w oku się zakręciła, kiedy upływały ostatnie sekundy słuchowiska. Ja jestem zachwycona treścią i realizacją, bo to po prostu chce się słuchać. Jak jeszcze nie znacie tej szalonej bandy, na którą oko miał zawsze pies górski ratownik po latach służby i bezzębny szczur to myślę, że czas to nadrobić. Nie zawiedzie cię się.

Czy to koniec historii?
POPR-ańcy to moja ukochana seria słuchowisk autorstwa Anny Sakowicz. A dziś premierę ma piąty tom o tytule „Polowanie na wandali” jest to ostatni (?) tom serii. Bo każda historia kiedyś musi się skończyć prawda (?).
Ale zacznijmy od początku, jakie przygody ze szcze...

Rozwiń

Zwiń

Opowiadania to dość specyficzna forma. Można by powiedzieć, że przecież jak coś ma ponad 100 stron to już, nim nie jest. Nie tego możemy się spodziewać. „Czasy, które nadejdą” to zbiór pięciu opowieści A. Pilipiuka. Szczerze powiem, że jeszcze nie miałam okazji przeczytać nic tego polskiego autora jednak po tej książce wiem, że w opowiadania Pan Pilipiuk umie, i to jeszcze jak. Nieraz czytałam już antologię takie, gdzie był jeden autor, ale i takie, gdzie było ich więcej, ale jeszcze nigdy nie miałam uczucia, że każda z zawartych w niej historii jest dokładnie taka, jaka powinna być, czyli nie za krótka nie za długa. Przekazująca dokładnie tę jedną historię kończąca się bez wątpliwości i bez uczucia, że traci się jakiś jej fragment przez to, że jest napisana w takiej formie. I co najważniejsze trzymają poziom. Oczywiście były takie, które bardziej mi się podobały, ale bardziej chodzi o tematykę, a nie o to jak była prowadzona historia. Myślę, że będzie to ciekawa pozycja również dla osób, które nudzą się szybko czytaniem, a czują, że chciałyby coś wziąć do ręki. Co więcej, uważam, że tematyka, choć Nieraz łącząca się ze sobą każdego opowiadania jest inna, więc zależy, czy chcecie naraz, czy z przerwą i tak będziecie z nich czerpać przyjemność czytania.

Opowiadania to dość specyficzna forma. Można by powiedzieć, że przecież jak coś ma ponad 100 stron to już, nim nie jest. Nie tego możemy się spodziewać. „Czasy, które nadejdą” to zbiór pięciu opowieści A. Pilipiuka. Szczerze powiem, że jeszcze nie miałam okazji przeczytać nic tego polskieg...

Rozwiń

Zwiń

Bo czasem jest tak, że zaczynamy komuś współczuć, a potem się okazuje, że to on jest bestią.
Człowiek jest niezwykle skomplikowaną istotą. Wiele emocji i zachowań. „Bojkot” Agnieszki Kulbat pokazuje to, co w nas najgorsze. To opowieść, która się czyta z zainteresowaniem, chce się poznawać kolejne szczegóły, ale zarazem po jej zakończeniu czuje się niesmak do bohaterów.
Egocentryzm, sadyzm, obsesja, brak empatii, podłość to cechy ludzkie, z którymi walczy każdy, kto chce czuć coś więcej niż najprostsze emocje. Czytałam tę książkę szeroko otwierając oczy, zastanawiając się, kto tu jest winien, a kto jest ofiarą. I czy aby na pewno występuje którakolwiek z tych ról. A może są naraz. Okrutnie prawdziwa pokazująca, czym rządzi świat. Myślę, że i nastolatki, i osoby już nie należą do tej grupy wiekowej mogą spokojnie po nią sięgnąć.

"Stara, ja codziennie żyję w Kabulu, tylko "Ka" jest nieme." ~Agnieszka Kulbat, Bojkot

Bo czasem jest tak, że zaczynamy komuś współczuć, a potem się okazuje, że to on jest bestią.
Człowiek jest niezwykle skomplikowaną istotą. Wiele emocji i zachowań. „Bojkot” Agnieszki Kulbat pokazuje to, co w nas najgorsze. To opowieść, która się czyta z zainteresowaniem, chce się poznawać ...

Rozwiń

Zwiń

„Klątwa kani” enigmatyczny tytuł książki, która ostatnio wpadła na mój regał i cóż mogę powiedzieć książka nie była idealna miała parę minusów:
– Była stanowczo za krótka (na szczęście jest to pierwszy tom, więc dostaniemy dalszą część historii)
– Czyta się ją stanowczo za szybko, gdyż wartka akcja powoduje, że chcemy poznać kolejne jej części
– Ma za ciekawych i barwnych bohaterów, przez co nie chce się odkładać książki.
No widzicie sami, że takie rzeczy są niedopuszczalne w powieściach.
A teraz tak na serio. Kiedy jakaś czytana powieści mi się podoba to całe otoczenie wokół mnie jest o tym poinformowane, a że już nie mam, komu mówić to teraz pora na was. Zaczynałam pierwsze kartki niepewnie, bo co jak mi się nie spodoba. Okładka nie do końca wpada w moje gusta, ale to treść jest najważniejsza. I używając języka młodzieżowego „siadło”. Bardzo szybko wiedziałam, że będzie mi się podobać. Styl autorki idealnie wpasował się w moje gusta. Bohaterowie wykreowani na łamach powieści idealnie do niej pasują są charakterni, a co najważniejsze ciekawi. Super, że krok po kroczku możemy ich poznawać.
Jak już wspominałam wyżej, czy była to książka idealna nie, ale, czy cokolwiek wpłynęło na jej odbiór i chęć sięgnięcia po drugi tom? Kompletnie nie, a wręcz muszę powiedzieć, że nie mogę się doczekać nowej przygody. Jagna Rolska stworzyła historię, która jest po prostu ciekawa. Więc jeśli wahacie się, czy sięgnąć po nią to naprawdę ja polecam z całego serduszka.

"Jakie znaczenie dla przyszłości ma przeszłość której nie możemy zmienić..."
-Jagna Rolska, Klątwa kani

„Klątwa kani” enigmatyczny tytuł książki, która ostatnio wpadła na mój regał i cóż mogę powiedzieć książka nie była idealna miała parę minusów:
– Była stanowczo za krótka (na szczęście jest to pierwszy tom, więc dostaniemy dalszą część historii)
– Czyta się ją stanowczo za szybko, gdyż war...

Rozwiń

Zwiń

Z Marah Woolf mam specyficzny stosunek. Biorę napisana przez nią książkę, a potem odkładam już skończoną. Stanowczo za szybko czyta się jej książki. Oczywiście żartuję. Ale prawda jest taka, że autorka tworzy bohaterów i historie, od których nie da się oderwać. Tak też było tym razem. I choć „Siostra gwiazd” jest pierwszym tomem to wydaje mi się, że nie będziecie narzekać na dłużyzny, czy że to tylko tom wprowadzający jak nieraz się dzieje. Oj, dostajemy naprawdę solidny kawałek historii. Więc jeśli macie wolny dzień i chcecie go spędzić z porywającą lektura, której akcja zmienia się niczym ciepły dzień w burze – tak to było nawiązanie do książki, to na spokojnie sięgajcie, ale uwaga warto zaopatrzyć się od razu w resztę tomów.

Z Marah Woolf mam specyficzny stosunek. Biorę napisana przez nią książkę, a potem odkładam już skończoną. Stanowczo za szybko czyta się jej książki. Oczywiście żartuję. Ale prawda jest taka, że autorka tworzy bohaterów i historie, od których nie da się oderwać. Tak też było tym razem. I ch...

Rozwiń

Zwiń

Cieszę się, że miałam okazję poznać pióro kolejnego polskiego autora. I się nie zawiodłam Marek Stelar stworzył zawiłą, wielowątkowa historię, której czas odgrywa niemałą rolę. Idealnie pokazująca jak decyzję zmieniają nasze życie, a ludzie nie zawsze są, tacy jak na pierwszy rzut oka może się wydawać.
Bardzo ciekawe spojrzenie na życie człowieka po zakładzie karnym. Wartości, jakie w nim zdobył, i to czym jest spełnienie życiowe. Szczerze mówiąc, przeczytałam książkę w jeden dzień, bo fabuła leci jak odcinek serialu. Pisarz idealnie bawi się z czytelnikiem w kotka i myszkę podrzuca poszlaki, by zaraz całkowicie odmienić punkt widzenia. Osobiście bardzo się wyciągnęłam i byłam ciekawa co dalej z każdym przeczytanym rozdziałem.
No i jeszcze tytułowy Ptasznik.
Spodobało mi się jak autor wykorzystał jego symbolikę.
Jak to jest początek nowej serii, to jak na pewno chce przeczytać kolejne tomy.

Cieszę się, że miałam okazję poznać pióro kolejnego polskiego autora. I się nie zawiodłam Marek Stelar stworzył zawiłą, wielowątkowa historię, której czas odgrywa niemałą rolę. Idealnie pokazująca jak decyzję zmieniają nasze życie, a ludzie nie zawsze są, tacy jak na pierwszy rzut oka może...

Rozwiń

Zwiń

Dziś książka nie do końca do czytania bo jednak na raz do niej nie usiądziecie. Można wracać do konkretnych stron.
Myślę że słowa zawarte w książce mogą komuś pomóc albo przypomnieć pewne sprawy.
***
Mamy początek roku. Jednak nie wszystkie sprawy nieraz udało się nam zamknąć jeszcze w starym roku. Jakieś siedzą nam w głowie i nie dają nam cieszyć się. Pamiętajmy, że to nasze myśli wpływają na to, jaki będzie nasz dzień.
„Twoje słowa mają moc” to książka o naszych wewnętrznych słowach Alina Adamowicz zawarła w swojej książce #przypominajki które mają nam przypomnieć, że dla nas samych to my powinniśmy być najważniejsi i walczmy o siebie, jesteśmy warci, wyjątkowi i dokładnie tacy, jakimi mamy być. Nie musimy nikomu nic udowadniać.
Myślę, że przeczytanie paru takich myśli może byś świetnym rozpoczęciem dnia i przypomnieniem, że jeśli same nie zmienimy myślenia, to nasze słowa będą nas niszczyć zamiast unosić. Do słów zawartych w tej książce na pewno będę jeszcze wracać.

Dziś książka nie do końca do czytania bo jednak na raz do niej nie usiądziecie. Można wracać do konkretnych stron.
Myślę że słowa zawarte w książce mogą komuś pomóc albo przypomnieć pewne sprawy.
***
Mamy początek roku. Jednak nie wszystkie sprawy nieraz udało się nam zamknąć jeszcze w ...

Rozwiń

Zwiń