Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Światło, którego nie widać” Antony’ego Doerr’- to świetnie napisana powieść historyczna umiejscowiona w okresie II wojny światowej i przed jej rozpoczęciem, opowiadająca historię dwójki dzieci, stojących po dwóch różnych stronach barykady, Werner – niemiecki, osierocony chłopak i Marie-Laure – francuska, niewidoma dziewczynka. Młodzi ludzie wciągnięci w wir okrutnej wojny, doświadczeni nieszczęściem, nie tylko czasu, w którym przyszło im dorastać, ale i własną ułomnością, potrafią zachować w sobie światło, które może rozproszyć nawet największy mrok.
Oprócz głównych bohaterów, w powieści poznajemy liczne postaci drugoplanowe, ich postawy wobec sytuacji, w jakich zostali postawieni przez wojnę i konsekwencje dokonanych wyborów. Jest więc Jutta, która pomimo swojego dziecięcego wieku, jako pierwsza przewiduje, że wstąpienie Wernera – jej starszego brata - do nazistowskiej szkoły, będzie miało zły wpływ na jego życie. Jest Frederick, wrażliwy przyjaciel Wernera, który za swój bunt zapłaci straszną cenę. Jest Madame Manec, odważna i ujmująca kobieta, która nie chce pozostać bierną wobec niemieckiej okupacji i obciążony wojenną traumą Etienne, który z trudem wychodzi z apatycznej skorupy. Jest Frank, gigantyczny osiłek, którego nie można podejrzewać o ludzkie odruchy, a jednak.... Autor świetnie odzwierciedla niespokojne czasy przedwojenne okres narodzin niemieckiego faszyzmu. Pokazuje postawy ludzi wobec wojny i zbiorowe zaślepienie.
W książce poruszanych jest wiele kwestii historycznych i emocjonalnych. Cała fabuła jest bardzo ciekawa, pełna obrazów, nie brakuje emocji i z zaskakującym zakończeniem. Książkę przeczytałam z dużym zainteresowaniem. Polecam, naprawdę warto !

„Światło, którego nie widać” Antony’ego Doerr’- to świetnie napisana powieść historyczna umiejscowiona w okresie II wojny światowej i przed jej rozpoczęciem, opowiadająca historię dwójki dzieci, stojących po dwóch różnych stronach barykady, Werner – niemiecki, osierocony chłopak i Marie-Laure – francuska, niewidoma dziewczynka. Młodzi ludzie wciągnięci w wir okrutnej wojny,...

II tom „Powrót z piekła” ,
III tom „Nowy początek”,
IV tom „Trudna radość” , cyklu „Lwowska Odyseja” porusza do głębi, podobnie jak pierwszy tom „Pora westchnień, pora burz”, przepełniony ogromem emocji, jest realny i prawdziwy, jak pisze Autorka „ … bohaterowie, choć inspirowani postaciami rzeczywistymi, są fikcyjni. Ale lubię sobie wyobrazić, że istnieli naprawdę, gdyż noszą w sobie kawałek historii wielu ludzi, ich doświadczenia i przeżycia”.
Większość wydarzeń historycznych miała miejsce w rzeczywistości. A opisana historia o tych czasach, które już dawno minęły, dzięki Autorce na pewno pozostanie z nami na długie lata.
Wszystkie cztery tomy przeczytałam z ogromną zainteresowaniem, wzruszeniem wraz z bohaterami powieści przeżywałam te okrutne i bolesne dzieje historii nierzadko z łezką w oku.
Wdzięczna jestem Autorce za świadectwo tamtych czasów. Gorąco polecam, cały ten cykl.

II tom „Powrót z piekła” ,
III tom „Nowy początek”,
IV tom „Trudna radość” , cyklu „Lwowska Odyseja” porusza do głębi, podobnie jak pierwszy tom „Pora westchnień, pora burz”, przepełniony ogromem emocji, jest realny i prawdziwy, jak pisze Autorka „ … bohaterowie, choć inspirowani postaciami rzeczywistymi, są fikcyjni. Ale lubię sobie wyobrazić, że istnieli naprawdę, gdyż...

Pora westchnień, pora burz I tom cyklu Lwowska Odyseja Magdaleny Kawka przeczytałam pięć lat temu. Czekałam, czekałam na kolejne i się wreszcie doczekałam cztery tomy, mam cały cykl i jak zwykle zaczęłam od pierwszego nie żałuję, bo książka jest warta tego. Akcja pierwszego tomu zaczyna się rok przed wybuchem drugiej wojny światowej a kończy w 1940 r. W książce autorka świetnie pokazuje portret polskiego społeczeństwa, które stało się ofiarą nie tylko faszyzmu, ale i nienawiści ze strony Ukraińców oraz represji stalinowskich.
Oprócz historii, która jest bardzo ważna, książka jest również o miłości, o dorastaniu, o wyborach, decyzjach, odpowiedzialności, a przede wszystkim pokazuje , jak w obliczu wojny zmienia się charakter człowieka, jak obdziera ona ludzi z uczuć i zmienia spojrzenie na świat.
Cyt:
„- Pani profesor mam zajętą kolejkę z przodu, proszę iść za mną, nie ośmielą się gadać. Podobno chleba starczy tylko dla pierwszej dwudziestki.
- Nie ośmielą się gadać, mówisz… (…)
– A w czymże ja jestem lepsza od innych, żeby uzurpować sobie prawo do pierwszeństwa?
- Ale… - Marysia była zbita z tropu. – Jest wojna. (…)
- I z tego powodu wszystko, czego starałam się was nauczyć, przestało obowiązywać? Równość, sprawiedliwość, współczucie? To wartości na czas pokoju? Tak? Odpowiedz, naprawdę tak uważasz? (…..)
– Jest wojna - twardo powtórzyła Marysia, robiąc zaciętą minę.
– Moje dziecko, to żadne usprawiedliwienie. Więcej ci powiem, właściwie to jest sprawdzian społeczeństwa i tak trzeba na to patrzeć. Nie sztuka być dobrym człowiekiem, gdy świeci słońce. Sztuką jest nie sprzeniewierzyć się wartościom, kiedy szaleje zamieć”. /423

I tom cyklu Lwowska Odyseja przeczytałam z dużym zainteresowaniem. Polecam miłośnikom sag z historią w tle, naprawdę warto. A przede mną trzy kolejne tomy.

Pora westchnień, pora burz I tom cyklu Lwowska Odyseja Magdaleny Kawka przeczytałam pięć lat temu. Czekałam, czekałam na kolejne i się wreszcie doczekałam cztery tomy, mam cały cykl i jak zwykle zaczęłam od pierwszego nie żałuję, bo książka jest warta tego. Akcja pierwszego tomu zaczyna się rok przed wybuchem drugiej wojny światowej a kończy w 1940 r. W książce autorka...

Elizabeth Gaskell w znakomity sposób przedstawiła obraz społeczeństwa małego XIX-wiecznego angielskiego miasteczka, w którym zamieszkują głównie kobiety - niezamożne stare panny i wdowy. Prowadzą one oszczędny i raczej nudny tryb życia i hołdują nieco już niemodnym zasadom i formom towarzyskim, które wyniosły ze swoich rodzinnych domów. Obserwujemy ich perypetie, poznajemy słabości, które bywają niezwykle zabawne, przeżywamy pozornie błahe wydarzenia z ich codziennego życia, obserwujemy też silne więzi panujące pomiędzy mieszkankami Cranford.
Autorka z ironią, ale też sympatią, ukazuje świetnie wykreowane swoje bohaterki, pełne uprzedzeń, trzymające się sztywno konwenansów, nie potrafiące pogodzić się z upływającym czasem i zmianami, które niesie świat
Książka pełna ciepłego humoru, absolutnie mnie oczarowała! Warto poznać tę opowieść i pozwolić przenieść się na jakiś czas do angielskiej prowincji XIX wieku.

Elizabeth Gaskell w znakomity sposób przedstawiła obraz społeczeństwa małego XIX-wiecznego angielskiego miasteczka, w którym zamieszkują głównie kobiety - niezamożne stare panny i wdowy. Prowadzą one oszczędny i raczej nudny tryb życia i hołdują nieco już niemodnym zasadom i formom towarzyskim, które wyniosły ze swoich rodzinnych domów. Obserwujemy ich perypetie, poznajemy...

,,Pamięć dla Heleny" to pełna emocji historia, która porusza od pierwszych stron. Fabuła przeplata dwie osie czasowe, bowiem powieść zaczyna się w 1941 roku, a kończy w czasach teraźniejszych.
Autorka w swojej powieści poruszyła temat ośrodków Lebensborn, których celem było płodzenie i wychowywanie zdrowych oraz czystych rasowo dzieci na potrzeby Wielkiej Rzeszy. Przedstawia również dramat porwanych małych dzieci, o aryjskich cechach, które trafiały do ośrodków Lebensbornu na terenach zajętych przez III Rzeszę, tam poddawano je germanizacji, gdy uznano, że zasłużyły na miano obywatela III Rzeszy, oddawano je do adopcji niemieckim rodzinom.
Autorka w niesamowicie realistyczny sposób oddaje obraz tego co działo się w okresie II Wojny Światowej.
Cyt:
- Rodzenie dzieci nie jest prywatną sprawą takich jednostek jak ty, ale obowiązkiem wobec naszego narodu i naszych przodków – powiedziała na koniec rozmowy kierowniczka.
- Ale co ja mam wspólnego z niemieckimi przodkami, urodziłam się Polką – szepnęła Hela ze łzami w oczach.
- Widzisz od dobrego, zdrowego, niemieckiego małżeństwa wymaga się przynajmniej czworga potomków, ale są pary, które w ogóle nie mogą mieć dzieci, a każdy dowódca SS powinien mieć kogoś kogo będzie mógł przekazać krajowi. Może zaadoptować dziecko, oczywiście takie wartościowe pod względem rasowym i genetycznym, i wychować je w duchu narodowego socjalizmu. Albo może je spłodzić. Na szczęście przy selekcji i przydziale odpowiednich dzieci dowódcy SS maja do dyspozycji nas, Stowarzyszenie Lebensborn.
- Ale co ja mam wspólnego z taką adopcja (….).
Z adopcją nic, ale możesz dać naszemu Führerowi i naszemu państwu zdrowego niemieckiego obywatela. /50
Tematyka bardzo rzadko poruszana, dlatego książkę polecam.

,,Pamięć dla Heleny" to pełna emocji historia, która porusza od pierwszych stron. Fabuła przeplata dwie osie czasowe, bowiem powieść zaczyna się w 1941 roku, a kończy w czasach teraźniejszych.
Autorka w swojej powieści poruszyła temat ośrodków Lebensborn, których celem było płodzenie i wychowywanie zdrowych oraz czystych rasowo dzieci na potrzeby Wielkiej Rzeszy....