Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Światło, którego nie widać” Antony’ego Doerr’- to świetnie napisana powieść historyczna umiejscowiona w okresie II wojny światowej i przed jej rozpoczęciem, opowiadająca historię dwójki dzieci, stojących po dwóch różnych stronach barykady, Werner – niemiecki, osierocony chłopak i Marie-Laure – francuska, niewidoma dziewczynka. Młodzi ludzie wciągnięci w wir okrutnej wojny, doświadczeni nieszczęściem, nie tylko czasu, w którym przyszło im dorastać, ale i własną ułomnością, potrafią zachować w sobie światło, które może rozproszyć nawet największy mrok.
Oprócz głównych bohaterów, w powieści poznajemy liczne postaci drugoplanowe, ich postawy wobec sytuacji, w jakich zostali postawieni przez wojnę i konsekwencje dokonanych wyborów. Jest więc Jutta, która pomimo swojego dziecięcego wieku, jako pierwsza przewiduje, że wstąpienie Wernera – jej starszego brata - do nazistowskiej szkoły, będzie miało zły wpływ na jego życie. Jest Frederick, wrażliwy przyjaciel Wernera, który za swój bunt zapłaci straszną cenę. Jest Madame Manec, odważna i ujmująca kobieta, która nie chce pozostać bierną wobec niemieckiej okupacji i obciążony wojenną traumą Etienne, który z trudem wychodzi z apatycznej skorupy. Jest Frank, gigantyczny osiłek, którego nie można podejrzewać o ludzkie odruchy, a jednak.... Autor świetnie odzwierciedla niespokojne czasy przedwojenne okres narodzin niemieckiego faszyzmu. Pokazuje postawy ludzi wobec wojny i zbiorowe zaślepienie.
W książce poruszanych jest wiele kwestii historycznych i emocjonalnych. Cała fabuła jest bardzo ciekawa, pełna obrazów, nie brakuje emocji i z zaskakującym zakończeniem. Książkę przeczytałam z dużym zainteresowaniem. Polecam, naprawdę warto !

„Światło, którego nie widać” Antony’ego Doerr’- to świetnie napisana powieść historyczna umiejscowiona w okresie II wojny światowej i przed jej rozpoczęciem, opowiadająca historię dwójki dzieci, stojących po dwóch różnych stronach barykady, Werner – niemiecki, osierocony chłopak i Marie-Laure – francuska, niewidoma dziewczynka. Młodzi ludzie wciągnięci w wir okrutnej wojny,...

II tom „Powrót z piekła” ,
III tom „Nowy początek”,
IV tom „Trudna radość” , cyklu „Lwowska Odyseja” porusza do głębi, podobnie jak pierwszy tom „Pora westchnień, pora burz”, przepełniony ogromem emocji, jest realny i prawdziwy, jak pisze Autorka „ … bohaterowie, choć inspirowani postaciami rzeczywistymi, są fikcyjni. Ale lubię sobie wyobrazić, że istnieli naprawdę, gdyż noszą w sobie kawałek historii wielu ludzi, ich doświadczenia i przeżycia”.
Większość wydarzeń historycznych miała miejsce w rzeczywistości. A opisana historia o tych czasach, które już dawno minęły, dzięki Autorce na pewno pozostanie z nami na długie lata.
Wszystkie cztery tomy przeczytałam z ogromną zainteresowaniem, wzruszeniem wraz z bohaterami powieści przeżywałam te okrutne i bolesne dzieje historii nierzadko z łezką w oku.
Wdzięczna jestem Autorce za świadectwo tamtych czasów. Gorąco polecam, cały ten cykl.

II tom „Powrót z piekła” ,
III tom „Nowy początek”,
IV tom „Trudna radość” , cyklu „Lwowska Odyseja” porusza do głębi, podobnie jak pierwszy tom „Pora westchnień, pora burz”, przepełniony ogromem emocji, jest realny i prawdziwy, jak pisze Autorka „ … bohaterowie, choć inspirowani postaciami rzeczywistymi, są fikcyjni. Ale lubię sobie wyobrazić, że istnieli naprawdę, gdyż...

Pora westchnień, pora burz I tom cyklu Lwowska Odyseja Magdaleny Kawka przeczytałam pięć lat temu. Czekałam, czekałam na kolejne i się wreszcie doczekałam cztery tomy, mam cały cykl i jak zwykle zaczęłam od pierwszego nie żałuję, bo książka jest warta tego. Akcja pierwszego tomu zaczyna się rok przed wybuchem drugiej wojny światowej a kończy w 1940 r. W książce autorka świetnie pokazuje portret polskiego społeczeństwa, które stało się ofiarą nie tylko faszyzmu, ale i nienawiści ze strony Ukraińców oraz represji stalinowskich.
Oprócz historii, która jest bardzo ważna, książka jest również o miłości, o dorastaniu, o wyborach, decyzjach, odpowiedzialności, a przede wszystkim pokazuje , jak w obliczu wojny zmienia się charakter człowieka, jak obdziera ona ludzi z uczuć i zmienia spojrzenie na świat.
Cyt:
„- Pani profesor mam zajętą kolejkę z przodu, proszę iść za mną, nie ośmielą się gadać. Podobno chleba starczy tylko dla pierwszej dwudziestki.
- Nie ośmielą się gadać, mówisz… (…)
– A w czymże ja jestem lepsza od innych, żeby uzurpować sobie prawo do pierwszeństwa?
- Ale… - Marysia była zbita z tropu. – Jest wojna. (…)
- I z tego powodu wszystko, czego starałam się was nauczyć, przestało obowiązywać? Równość, sprawiedliwość, współczucie? To wartości na czas pokoju? Tak? Odpowiedz, naprawdę tak uważasz? (…..)
– Jest wojna - twardo powtórzyła Marysia, robiąc zaciętą minę.
– Moje dziecko, to żadne usprawiedliwienie. Więcej ci powiem, właściwie to jest sprawdzian społeczeństwa i tak trzeba na to patrzeć. Nie sztuka być dobrym człowiekiem, gdy świeci słońce. Sztuką jest nie sprzeniewierzyć się wartościom, kiedy szaleje zamieć”. /423

I tom cyklu Lwowska Odyseja przeczytałam z dużym zainteresowaniem. Polecam miłośnikom sag z historią w tle, naprawdę warto. A przede mną trzy kolejne tomy.

Pora westchnień, pora burz I tom cyklu Lwowska Odyseja Magdaleny Kawka przeczytałam pięć lat temu. Czekałam, czekałam na kolejne i się wreszcie doczekałam cztery tomy, mam cały cykl i jak zwykle zaczęłam od pierwszego nie żałuję, bo książka jest warta tego. Akcja pierwszego tomu zaczyna się rok przed wybuchem drugiej wojny światowej a kończy w 1940 r. W książce autorka...