Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książki, z którymi lubię spędzać czas to takie, które wciągają, a sposób w jaki zostały napisane sprawia, że czas z nim spędzony jest przyjemny. I taka właśnie jest najnowsza książka Małgorzaty Niemtur „Szkic zbrodni”, która jest pierwszą częścią cyklu pod tym samym tytułem.
Autorka zabiera nas do podkrakowskiego majątku w Radonicach, gdzie Stefania wraz z rodziną spędza lato. To posiadłość jej narzeczonego, a czas tam spędzony miał być miły i przyjemny. Niestety morderstwo i kradzież klejnotów nie łagodzą już i tak napiętej atmosfery. Do akcji zaangażowany zostaje emerytowany komisarz policji, przyjaciel pana domu. Czy pomimo zagmatwanych poszlak i dowodów uda mu się złapać mordercę?

Tym razem Małgorzata Niemtur przeniosła nas do dziewiętnastego wieku. I zrobiła to bardzo udanie, kreując ówczesne realia oraz tworząc klimat dostosowany do tamtej epoki. Ciekawie poprowadziła fabułę, stworzyła angażującą zagadkę wzbudzając ciekawość czytelnika. Z zainteresowaniem śledziłam poczynania Komisarza Drabińskiego, który z dociekliwością krok po kroku dochodził do prawdy.
„Szkic zbrodni” to ciekawe połączenie historii obyczajowej z lekki kryminałem. Powieść napisana bardzo przyjemnym stylem, z ciekawie przedstawionym tłem historycznym przypominająca książki Agathy Christie. Z przyjemnością sięgnęłam po kolejne części tego cyklu.

Książki, z którymi lubię spędzać czas to takie, które wciągają, a sposób w jaki zostały napisane sprawia, że czas z nim spędzony jest przyjemny. I taka właśnie jest najnowsza książka Małgorzaty Niemtur „Szkic zbrodni”, która jest pierwszą częścią cyklu pod tym samym tytułem.
Autorka zabie...

Rozwiń

Zwiń

„Listy i szepty” to drugi tom serii Mansarda pod Aniołami, w którym wracamy do urokliwego miasteczka i znanych nam już mieszkańców pewnej kamienicy.
Tym razem autorka zaserwowała nam historię toczącą się na dwóch płaszczyznach czasowych i dzięki temu zabiegowi mogliśmy poznać syberyjską historię Babci Heleny, Mieczysławy. Muszę przyznać, że czytałam te fragmenty z ogromnym zaciekawieniem.
„Listy i szepty” to historia wielowątkowa, o zwyczajnych ludziach, takich jak my. Znalazłam w niej cały wachlarz emocji, ciepło, optymizm, ale też ból i cierpienie. Tak jak w życiu, tu smutek przeplata się z radością, a wzloty z upadkami. Co prawda momentami dość przewidywalna, jednakże napisana przyjemnym językiem, dzięki czemu przyjemnie spędziłam z nią czas.

„Listy i szepty” to drugi tom serii Mansarda pod Aniołami, w którym wracamy do urokliwego miasteczka i znanych nam już mieszkańców pewnej kamienicy.
Tym razem autorka zaserwowała nam historię toczącą się na dwóch płaszczyznach czasowych i dzięki temu zabiegowi mogliśmy poznać syberyjską h...

Rozwiń

Zwiń

Historie inspirowane prawdziwymi wydarzeniami to coś, po co wiele czytelniczek/czytelników sięga bardzo chętnie. Ja również należę do tego grona, dlatego nie mogłam przejść obojętnie koło najnowszej książki Niny Zawadzki „Zrabowane nadzieje”.
Historii trudnej, poruszającej do głębi i chwytającej za serce. Szczególnie te matczyne, bo strata dziecka to ból, którego nie da się opisać, złagodzić i o nim zapomnieć.
Autorka opowiedziała nam historię Magdy Antoszewskiej oraz jej rodziny. Dziewczyny, która w czasie wojny działała w konspiracji na terenie Kielc i której siostra oraz bratankowie zostali porwani, aby poddać ich germanizacji. Tak jak wiele innych dzieci, bo nie były to pojedyncze przypadki. Przetrzymywane w obozach tymczasowych, przestraszone, zmuszane do pracy, karane i cierpiące głód.
Nina Zawadzka interesująco splotła fikcję literacką z prawdziwymi wydarzeniami ukazując okrucieństwo wojny, strach i niepewność jutra towarzyszące na każdym kroku.
Autorka podzieliła swoją powieść na trzy części. W pierwszej skupiła się na początku wojny i tu poznajemy Magdę i jej działalność konspiracyjną. W drugiej części śledzimy losy Adeli, a w ostatniej koniec wojny i czasy zaraz po niej.

Ile emocji dostarczyła mi ta książka, łez, które nie chciały przestać płynąć. Nawet teraz pisząc te słowa nadal je czuję, to wzruszenie, ten ścisk w krtani…
Jestem oczarowana sposobem w jaki Nina Zawadzka opowiedziała nam tę bolesną, ale też i piękną, poruszającą do głębi historię.
„Zrabowane nadzieje” to książka której nie da się odłożyć na półkę i o niej zapomnieć. Wiem, że zostanie ze mną na dłużej.
Polecam Wam ją bardzo serdecznie.

Historie inspirowane prawdziwymi wydarzeniami to coś, po co wiele czytelniczek/czytelników sięga bardzo chętnie. Ja również należę do tego grona, dlatego nie mogłam przejść obojętnie koło najnowszej książki Niny Zawadzki „Zrabowane nadzieje”.
Historii trudnej, poruszającej do głębi i chwyt...

Rozwiń

Zwiń

Nieczęsto sięgam po reportaże. Właściwie to bardzo rzadko i przyznam, że sama nie wiem, jak to się stało, że zdecydowałam się na ten, tym bardziej, że od początku wiedziałam, że nie będzie to lekka lektura. Jarosław Molenda opowiada historię Hildegard Lachert, która była nadzorczynią obozów koncentracyjnych, między innymi tego na Majdanku, gdzie dała się poznać jako osoba bezwględna i okrutna. Zyskała przydomek „Krwawa Brygida”, bo biła więźniów aż do momentu, kiedy pojawiała się krew.
Autor nie skupił się jednakże tylko na postaci Hildegard. Nakreślił tło historyczne, przybliżył czytelnikowi formacje wojskowe, do których należała kobieta oraz opowiedział o jej życiu po zakończeniu wojny. Przytoczył wspomnienia więźniarek i zeznania z procesów.
„Esesmanka” to wstrząsająca i trudna książka, aczkolwiek wartościowa i potrzebna, bo jest świadectwem tego, co spotkało niewinnych ludzi. Jest też świadectwem niesprawiedliwości, bo kara, którą Hildegard poniosła, jest nieadekwatna do okrucieństw, których się dopuszczała.
Czasami zadaję sobie pytanie, skąd w ludziach tyle okrucieństwa i nie potrafię na nie odpowiedzieć. Czy z natury są źli? Czy to wychowanie miało na to wpływ?
„Esesmanka” to bardzo dobrze napisany reportaż, chociaż nie ukrywam, że ze względu na temat, czytanie go może okazać się prawdziwym wyzwaniem. Dla mnie było.

Nieczęsto sięgam po reportaże. Właściwie to bardzo rzadko i przyznam, że sama nie wiem, jak to się stało, że zdecydowałam się na ten, tym bardziej, że od początku wiedziałam, że nie będzie to lekka lektura. Jarosław Molenda opowiada historię Hildegard Lachert, która była nadzorczynią obozó...

Rozwiń

Zwiń

Już nieraz pisałam Wam, że lubię sięgać po debiuty. Czasami są średnie, czasami kiepskie, a czasami można trafić na prawdziwą perełkę.
Tym razem w moje ręce trafiła debiutancka książka Eweliny Klimko „Czerwony pamiętnik” i muszę przyznać, że już pierwsze strony rozbudziły moją ciekawość.
Kiedy odchodzi babcia Emilii Michalina, z którą dziewczyna była mocno związana, w jej ręce trafia czerwony pamiętnik, który był schowany w odziedziczonej przez nią biblioteczce. Dzięki niemu poznaje historię kobiety odkrywając, że tak naprawdę niewiele wiedziała o swojej babci.
Czym zajmowała się Michalina vel Jarzębina? Czy przeszłość będzie miała wpływ na teraźniejszość?

Historie dziejącą się na dwóch płaszczyznach czasowych należą do jednych z moich ulubionych. To przenikanie się teraźniejszość z przeszłością i splątanie wątków, które finalnie łączą się w interesującą całość sprawia, że cieżko jest się oderwać od lektury książki.
Ewelina Klimko zaserwowała mi właśnie taką historię, która dzięki wprowadzeniu retrospekcji pozwoliła nam poznać też losy Michaliny. Wraz z nią, czytelnik przenosi się do Lwowa z czasów II wojny światowej, czyta o działaniach konspiracyjnych, odwadze i poświeceniu.
Dużym plusem jest wprowadzenie wątku kryminalnego, który został ciekawie poprowadzony.
Ciekawa fabuła, w której nie brakuje tajemnic, zwroty akcji i lekki, prosty język sprawiają, że książkę czyta się z przyjemnością.

Myślę, że autorka ma duży potencjał i z przyjemnością sięgnę po jej kolejną powieść.

Już nieraz pisałam Wam, że lubię sięgać po debiuty. Czasami są średnie, czasami kiepskie, a czasami można trafić na prawdziwą perełkę.
Tym razem w moje ręce trafiła debiutancka książka Eweliny Klimko „Czerwony pamiętnik” i muszę przyznać, że już pierwsze strony rozbudziły moją ciekawość. ...

Rozwiń

Zwiń

Czy prawda zawsze wychodzi na jaw? Czy skrywane tajemnice uda się ukryć tak głęboko, że nikt ich nie zdoła odkryć?
Jakub Luksemburg, Amerykanin, zajmuje się tropieniem zbrodniarzy wojennych. Trafia na Roztocze, gdzie jego drogi krzyżują się z drogami Róży Halickiej, która wróciła ze stypendium w Izraelu. Dziewczyna oświadczyła rodzinie, że planuje wyjść za mąż za mężczyznę pochodzenia żydowskiego. Zarówno jej dziadek jak i rodzice sprzeciwiają się tym planom. Co do ukrycia ma nestor rodu? Czy tajemnice wyjdą na światło dzienne?

„Utracone światło” to wielowątkowa powieść, która dotyka trudnej historii i jest świadectwem okrucieństw i ludobójstwa, które miało miejsce między innymi w obozie zagłady w Bełżcu. Obozie, o którym niewiele osób wie i do tej grupy należę też i ja. To miejsce hitlerowskich zbrodni miało przyczynić się do zagłady Żydów. Pierwszy transport przybył do niego w 1942 roku, a liczba zamordowanych wyniosła prawdopodobnie około 450 tys. osób.

„Utracone światło” to niezwykle poruszająca historia gdzie autorka niezwykle umiejętnie splotła fakty historyczne z fikcją literacką tworząc wciągającą choć bolesną fabułę. Łączy ze sobą wątek sensacyjny, historyczny i miłosny oraz ciekawie opowiada o Zamościu, jego zakątkach i historii. Bożena Gałczyńska-Szurek stworzyła historię pełną emocji, angażującą czytelnika i niezwykle potrzebną, aby ludzkość miała szansę poznać te wydarzenia i o nich pamiętać.
Polecam.

Czy prawda zawsze wychodzi na jaw? Czy skrywane tajemnice uda się ukryć tak głęboko, że nikt ich nie zdoła odkryć?
Jakub Luksemburg, Amerykanin, zajmuje się tropieniem zbrodniarzy wojennych. Trafia na Roztocze, gdzie jego drogi krzyżują się z drogami Róży Halickiej, która wróciła ze stype...

Rozwiń

Zwiń

„O północy w Berlinie” to nowa odsłona Joanny Jax, a także pierwsza część dylogii Czas zapomnienia ( druga również jest już dostępna ).
Berlin, koniec lat czterdziestych. To tu dochodzi do pozornie niepowiązanych ze sobą morderstw. Erik Weber odkrywa, że ofiary w czasie wojny przebywały w Afryce Północnej. Co łączy zabitych mężczyzn i dlaczego musieli umrzeć? Czy prawda wyjdzie na jaw?
„O północy w Berlinie” to historia wielowątkowa, w której możecie poznać zarówno powojenny Berlin, jak i Egipt. Autorka ciekawie nakreśliła obraz tamtych czasów i opowiedziała o kolonizacji Afryki przez Niemców. O ludach Herero i Namaqua i ludobójstwie na nich dokonanym. Przyznam, że poruszyła mnie ich historia.
„O północy w Berlinie” to połączenie sensacji, przygody i romansu. Joanna Jax stworzyła interesującą fabułę z ogromną dbałością o szczegóły dotyczące faktów historycznych oraz ciekawie wykreowanymi bohaterami.
Niestety, ich dość duża ilość jak i miejsc oraz przeskoki czasowe sprawiają, że historia wymaga skupienia uwagi co bywało momentami męczące i trochę odbierało przyjemność z czytania. Żałuję ogromnie, bo bardzo lubię książki autorki. Niestety „O północy w Berlinie” nie będzie moją ulubioną powieścią Joanny Jax, jednakże nie powstrzyma mnie to przed sięgnięciem po jej kolejne książki.

„O północy w Berlinie” to nowa odsłona Joanny Jax, a także pierwsza część dylogii Czas zapomnienia ( druga również jest już dostępna ).
Berlin, koniec lat czterdziestych. To tu dochodzi do pozornie niepowiązanych ze sobą morderstw. Erik Weber odkrywa, że ofiary w czasie wojny przebywały w...

Rozwiń

Zwiń

Beata i Agnieszka. Przyjaciółki pochodzące z nizin społecznych, na których drodze stanęła kobieta o przysłowiowym złotym sercu. Wspierała je finansowo i pomagała w zdobyciu wykształcenia, aby mogły wieść lepsze życie. Jej syn, Piotr udzielał im korepetycji i między nim a Beatą zaczęło rodzić się uczucie. Niestety to nie ona zostaje jego żoną, a Agnieszka.
Kiedy kilkanaście lat później Agnieszka umiera, a w ręce Beaty trafiają listy, przekazane jej przez męża zmarłej, kobieta przeżywa szok. Jaką Agnieszkę pozna Beata zagłębiając się w korespondencję? Jakie sekrety zostały ukryte na kartkach papieru?
„Najlepsza przyjaciółka” to kolejna książka Joanny Jax, która w ostatnim czasie trafiła w moje ręce. Pełna emocji, poruszająca i skłaniająca do refleksji historia o relacjach międzyludzkich, przyjaźni, lojalności i tajemnicach.
Wciągająca i angażująca czytelnika opowieść o prawdzie, która wychodzi na jaw po latach i podjętych decyzjach, które mają wpływ nie tylko na nasze życie.
Autorka niezwykle interesująco splotła teraźniejszość z przeszłością. Dzięki listom, które Agnieszka zostawiła Beacie, mamy możliwość poznać tę historię również z jej perspektywy. Krok po kroku zagłębiamy się w nią coraz bardziej, coraz częściej zadając sobie pytanie, jak ja bym postąpiła, czy potrafiłabym wybaczyć.
Tło historyczne, chociaż nie wybija się na pierwszy plan, to jest nieodzowną częścią tej historii, bo to właśnie wydarzenia z tamtego okresu miały ogromny wpływ na losy i decyzje bohaterów.
Myślę, że „Najlepsza przyjaciółka” to książka, która trafi w Wasz gust czytelniczy. Polecam.

Beata i Agnieszka. Przyjaciółki pochodzące z nizin społecznych, na których drodze stanęła kobieta o przysłowiowym złotym sercu. Wspierała je finansowo i pomagała w zdobyciu wykształcenia, aby mogły wieść lepsze życie. Jej syn, Piotr udzielał im korepetycji i między nim a Beatą zaczęło rodz...

Rozwiń

Zwiń

Za mną ponowne spotkanie z twórczością Darii Kaszubowskiej, która i tym razem zapewniła mi ciekawie spędzony czas. Bo kto inny, jak nie ona, potrafi z taką pasją pisać o Kaszubach. O miejscach, ludziach i historii. Pewnie się powtórzę, ale w jej książkach po prostu czuć miłość do tego regionu.

Stoltmanowie, to rodzina której losy śledzę od pierwszego tomu tej sagi. Przyszło im żyć w niełatwych czasach. Najpierw jedna wojna, później druga. Los ich nie oszczędzał. Musieli dokonać trudnych wyborów, ponieśli straty, które odcisnęły na nich piętno, a każdy dzień był walką zarówno o lepszy los, jak i przetrwanie.

„Walka” to kolejna cześć nasiąknięta emocjami, pełna dramatycznych, momentami krwawych wydarzeń. W bardzo realistyczny sposób ukazuje codzienny strach, cierpienie i lęk o jutro towarzyszące bohaterom. Każdy kolejny dzień to jedna wielka niewiadoma.
Jak wciągająca jest to historia wie tylko ten, kto miał już okazję ją czytać. Daria Kaszubowska pięknie snuje tę trudną opowieść, pokazując dumę Kaszubów, patriotyzm i miłość do miejsca z którego pochodzą.
Serdecznie polecam Wam całą sagę.

Za mną ponowne spotkanie z twórczością Darii Kaszubowskiej, która i tym razem zapewniła mi ciekawie spędzony czas. Bo kto inny, jak nie ona, potrafi z taką pasją pisać o Kaszubach. O miejscach, ludziach i historii. Pewnie się powtórzę, ale w jej książkach po prostu czuć miłość do tego regi...

Rozwiń

Zwiń

Czy przypadki rządzą naszym życiem? Czy wspólnie spędzone, chociaż krótkie chwile, mogą odmienić czyjeś życie?
Daria i Dawid spotykają się na szlaku. Oboje mają uporządkowane życie, dziewczyna wkrótce ma wyjść za mąż. Niespodziewanie dla obojga okazuje się, że nawiązuje się między nimi nić porozumienia. Decydują się na kolejne spotkanie za rok. I tak co roku, aż do czasu kiedy Daria nie pojawia się. Dawid postanawia odnaleźć kobietę, która niespodziewanie zaczęła dla niego znaczyć więcej.
Tym razem Joanna Szarańska zabrała mnie na górskie szlaki, pozwalając poczuć się jak wędrowiec i oczami wyobraźni zobaczyć piękno Tatr. Poczuć wolność, ukojenie i tę pewność, że jest się we właściwym miejscu.
„Do zobaczenia za rok” to słodko-gorzka historia, która pokazuje jak często ulegamy innym i stawiamy własne potrzeby na końcu tracąc swoje prawdziwe ja. Kiedy rok po roku tkwimy w toksycznym małżeństwie, w którym jest zbyt tłoczno, a miłość zaczyna umierać.
Wypełniona emocjami, niesamowicie życiowa i pełna wzruszeń. Zmusza do refleksji i uświadamia, że życie jest jak górskie szlaki. Czasami biegną w górę, innym razem w dół, raz są pełne zakrętów, a innym razem łatwe do pokonania. Jednakże zawsze warto sprawdzić co jest za kolejnym zakrętem czy wzniesieniem, bo nigdy nie wiadomo, czy nie czeka tam na nas coś dobrego, co pozwoli wyglądać kolejnego dnia z nadzieją i uśmiechem.

Czy przypadki rządzą naszym życiem? Czy wspólnie spędzone, chociaż krótkie chwile, mogą odmienić czyjeś życie?
Daria i Dawid spotykają się na szlaku. Oboje mają uporządkowane życie, dziewczyna wkrótce ma wyjść za mąż. Niespodziewanie dla obojga okazuje się, że nawiązuje się między nimi ni...

Rozwiń

Zwiń