"Czerwony pamiętnik" Eweliny Klimko to debiutancka powieść, która zaskarbiła sobie serca wielu czytelników. Powieść łączy w sobie wątki obyczajowe z elementami historii, tworząc poruszającą opowieść o miłości, stracie i sile rodzinnych więzi. Główną bohaterką książki jest Emilia, młoda kobieta prowadząca pracownię konserwacji dzieł sztuki. Po śmierci babci Michalina dziedziczy piękną biblioteczkę, która staje się dla niej bramą do przeszłości. Odkrywając stary, czerwony pamiętnik, Emilia poznaje historię życia swojej babci, sięgającą czasów II wojny światowej.
Michalina, dorastająca w cieniu wojny, staje przed wieloma wyzwaniami. Musi zmierzyć się z okrucieństwem okupanta, stratą bliskich i dylematami moralnymi. Mimo przeciwności losu, zachowuje odwagę i dobroć serca, angażując się w działalność konspiracyjną.
Wraz z Emilią czytelnik przenosi się w czasie, odkrywając sekrety z przeszłości Michaliny. Powieść ukazuje codzienne życie w okupowanym Lwowie, bohaterstwo zwykłych ludzi i tragedię wojny. Autorka z wielką dbałością o szczegóły odtwarza realia tamtych czasów, tworząc poruszający obraz ludzkich losów.
"Czerwony pamiętnik" to nie tylko historia o wojnie. To również opowieść o sile rodzinnych więzi i miłości, która potrafi przetrwać nawet najtrudniejsze próby. Relacja między Emilią a Michaliną stanowi centralny punkt powieści, pokazując piękno i złożoność relacji między pokoleniami. Powieść Eweliny Klimko wyróżnia się bogatą warstwą psychologiczną. Autorka wnikliwie kreśli sylwetki bohaterów, odsłaniając ich myśli, uczucia i motywacje. Czytelnik ma okazję poznać nie tylko Michalinę, ale również Emilię, która stopniowo odkrywa kim była jej babcia i jak przeszłość wpłynęła na jej życie.
"Czerwony pamiętnik" to poruszająca i wartościowa powieść, która z pewnością na długo zapada w pamięci czytelnika. Książka łączy w sobie wartką akcję, z elementami historii i głębokimi refleksjami nad życiem, miłością i stratą. Polecam ją wszystkim miłośnikom powieści obyczajowych z elementami historycznymi, a także tym, którzy szukają wzruszającej i skłaniającej do refleksji historii o sile rodzinnych więzi.
"Czerwony pamiętnik" to debiutancka powieść, która z pewnością zasługuje na uwagę.

"Czerwony pamiętnik" Eweliny Klimko to debiutancka powieść, która zaskarbiła sobie serca wielu czytelników. Powieść łączy w sobie wątki obyczajowe z elementami historii, tworząc poruszającą opowieść o miłości, stracie i sile rodzinnych więzi. Główną bohaterką książki jest Emilia, młoda kobieta prowadząca pracownię konserwacji dzieł sztuki. Po śmierci babci Michalina...

"Czerwony pamiętnik" Ewelina Klimko

Przyznaję, że lubię od czasu do czasu sięgnąć po literaturę obyczajową. Książka, o której dziś mowa tak naprawdę gdzieś mi umknęła, i gdy spojrzałam na okładkę od razu skojarzyła mi się z romansem wojennym. A nie jestem fanką tego typu literatury.

I jakież było moje zaskoczenie, gdy przeczytałam kilka pierwszych stron. To zupełnie nie to co przypuszczałam! Znów sprawdziło się powiedzenie "Nie oceniaj książki po okładce".
...
Nigdy nie pisałam pamiętnika, ale często trafiam na takie wątki w czytanych książkach. Ostatnio nawet w dwóch pod rząd. Tutaj już sam tytuł wskazuje, że fabuła oparta jest na tajemnicach skrywanych przez czerwony pamiętnik.

Cała opisana historia rozgrywa się w przeszłości i teraźniejszości, i zawsze jest związana z szeroko pojętą sztuką. Pojawiają się stare obrazy czy zabytkowe księgozbiory. Bardzo mi się to spodobało. Obie płaszczyzny czasowe przenikają się bardzo płynnie, a na końcu łączą w idealną całość. Autorka bardzo zmyślnie to wszystko splotła. Są też opisane czasy wojny, ale tym razem zupełnie mi to nie przeszkadzało.

Bohaterki tej książki - Emilia i jej babcia Michalina - to kobiety o mocnych charakterach i niesamowitej wytrwałości. Fascynująca jest opowieść o Michalinie vel Jarzębinie ukryta w zapiskach czerwonego pamiętnika, która przenika do życia Emilli, jej codzienności, fascynacji i wyzwań.

Zupełnie nie spodziewałam się, że pojawi się tu wątek kryminalny. Dodał tej opowieści jeszcze większego smaku. Być może zachowanie głównej bohaterki Emilii było bardzo naiwne i ja sama już na początku zorientowałam się, że coś "w tej sprawie śmierdzi", to było to naprawdę tak wciągające, że musiałam się dowiedzieć jak to wszystko się zakończy.

Cieszę się bardzo, że zdecydowałam się przeczytać tę książkę, bo było to dla mnie czystą przyjemnością. Końcówkę w pewnym sensie przewidziałam, ale nie zmienia to mojej oceny. Gorąco ją Wam polecam.

"Czerwony pamiętnik" Ewelina Klimko

Przyznaję, że lubię od czasu do czasu sięgnąć po literaturę obyczajową. Książka, o której dziś mowa tak naprawdę gdzieś mi umknęła, i gdy spojrzałam na okładkę od razu skojarzyła mi się z romansem wojennym. A nie jestem fanką tego typu literatury.

I jakież było moje zaskoczenie, gdy przeczytałam kilka pierwszych stron. To zupełnie nie...

Emilia wraz z przyjacielem prowadzi pracownię konserwacji dzieł sztuki i galerię. Ponad to kobieta jest zakochana w przedwojennych domach oraz przedmiotach i nadaje im nowe życie.
Po śmierci babci Emilia otrzymuje w spadku przepiękną biblioteczkę. Kiedy przystępuje do jej renowacji odnajduje ukryty w niej dziennik starszej pani. Dzięki niemu okazuje się, że Michalina Lobsdorf podzieliła się z wnuczką niewielką częścią informacji o swoim życiu, a te które znajdują się w pamiętniku zupełnie zmieniają obraz dobrze znanej jej kobiety.

Wkrótce potem Emilia wyrusza na samotne wakacje, gdzie spotyka swojego pracownika. Szymon okazuje się doskonałym towarzyszem, a dzięki niemu otrzymują też zaproszenie na wernisaż i aukcję zorganizowaną przez bardzo zamożnego człowieka. Emilia szybko zwraca jego uwagę swoją imponującą wiedzą, co będzie rzutować na jej dalszym życiu.
Mimo wypoczynku myśli kobiety krążą wokół zapisków babci.
Kim była w młodości?
Dlaczego nosiła pseudonim Jarzębina?

Czerwony pamiętnik to jedna z ciekawszych powieści jakie miałam okazję ostatnio przeczytać.
Bardzo lubię, gdy współczesna akcja łączy się w jakiś sposób z bardzo dawnymi wydarzeniami, i tak też autorka stworzyła fabułę tej powieści. Akcja Czerwonego pamiętnika biegnie dwutorowo i do pewnego czasu to przeszłość gra pierwsze skrzypce. Przyznam, ,że śledziłam tę historię z żywym zainteresowaniem, ale nawet nie spodziewałam się, że autorce uda się to tak dobrze połączyć. Przeszłość i teraźniejszość złączyły się w jedną, intrygującą całość, gdzie poza wątkiem z życia pań Lobsdorf mamy rewelacyjny wątek dotyczący zaginionych w wojennej zawierusze dzieł sztuki. To jest coś naprawdę ciekawego i nie kojarzę, bym wcześniej trafiła na taki temat, poza książkami historycznymi oczywiście.
Czerwony pamiętnik to książka, która dostarcza masy emocji, a przede wszystkim wzruszeń. Wojenne historie mają to do siebie, że odczuwa się je intensywniej niż zwykle, dają też do wiele myślenia.
Ja jestem nią oczarowana.
Polecam!
Opinia pochodzi z mojego Ig mia_czyta

Emilia wraz z przyjacielem prowadzi pracownię konserwacji dzieł sztuki i galerię. Ponad to kobieta jest zakochana w przedwojennych domach oraz przedmiotach i nadaje im nowe życie.
Po śmierci babci Emilia otrzymuje w spadku przepiękną biblioteczkę. Kiedy przystępuje do jej renowacji odnajduje ukryty w niej dziennik starszej pani. Dzięki niemu okazuje się, że Michalina...

„Czerwony pamiętnik” to debiutancka powieść autorstwa Eweliny Klimko, którą miałam przyjemność przeczytać w ramach akcji recenzenckiej wydawnictwa „Dragon”. I chociaż początek lektury budził mieszane uczucia, to w pewnym momencie (niestety dość późnym) akcja tak mocno przyspieszyła, że pochłonęła mnie bez reszty. Patrząc na całość mogę stwierdzić, że autorka ma potencjał. Jak w każdej dziedzinie, tak i tu potrzeba jednak jeszcze trochę praktyki, więc nie pozostaje nic innego jak pisać, pisać i pisać.

Emilia otrzymała „czerwony pamiętnik” w testamencie od swojej babci. Dzięki tym zapiskom miała poznać prawdę i swoją ukochaną babcię, która ją wychowała i zadbała o nią najlepiej jak było można – rozwijając w niej m.in. zamiłowanie do sztuki i antyków, wokół których będzie się kręcić jej przyszłe życie zawodowe. Z wypiekami na twarzy i coraz większym zdziwieniem czytała więc opowieść o młodej Michalinie, która zaangażowała się w dość nietypowy sposób w walkę z wrogiem w czasie drugiej wojny światowej. Kolejne rozdziały opowieści budziły w młodej kobiecie coraz większe zdziwienie i zaciekawienie. Ani się obejrzała, a historia jej babci zaczęła przenikać sprawy teraźniejsze, które absorbowały młodą właścicielkę galerii sztuki. A to, że kobieta wplątała się przy okazji w sam środek afery kryminalnej dopełniło całości zaskoczeń, które spadły na dziewczynę w ostatnim czasie.

Fabuła powieści toczy się na dwóch płaszczyznach czasowych. Czytelnik naprzemiennie poznaje przeszłość babci Michaliny oraz teraźniejszość jej wnuczki Emilii. Od samego początku bardziej zajmująca była opowieść sięgająca czasów wojennych. Postać babci jest też nieporównywalnie bardziej intrygująca i budzi więcej emocji. Niestety, czytając o życiu prywatnym i zawodowym Emilii, odnosiłam wrażenie, że zabrakło tu jakiejś koncepcji, by wzbudzić ciekawość. To, że obie historie zaczną się w końcu przeplatać i przenikać, było dość oczywiste, jednak moment ten był dość mocno odsunięty w czasie. Jednak punkt kulminacyjny mocno przyćmił to nieprzyjemne uczucie, zacierając niefortunny początek i powieść zaczęła mnie pochłaniać, a ja ją. Zastanawia mnie ta zmiana stylu autorki i ciekawa jestem, co wpłynęło na narrację. Gdyby opowieść toczyła się tak wartko od początku, byłaby niemal idealna. Jak już wspomniałam „ćwiczenie czyni mistrza”.

Bardzo obiecujący debiut, który sprawił, że mam ochotę sięgnąć po kolejną powieść Eweliny Klimko. Historia drugiej wojny światowej jest bardzo wdzięcznym oraz popularnym motywem przewodnim w literaturze ostatnich lat, jednak autorka wykorzystała go w bardzo oryginalny sposób, przez co sprawiła, że opowieść o Michalinie zapadła mocno w pamięć, a całość zyskała na wartości. Zresztą, kilka pomysłów na wątki opowieści robią ogromne wrażenie. Dość lekki styl autorki sprzyjał szybkiemu czytaniu i sprawił, że przy lekturze czas spędziłam bardzo przyjemnie. Pomysł na zakończenie książki trafił w mój gust idealnie. Polecam i czekam na kolejną powieść! Ciekawe, czym autorka zaskoczy i czy skupi się na dawnych czy obecnych czasach.

https://czytany-blog.blogspot.com/

„Czerwony pamiętnik” to debiutancka powieść autorstwa Eweliny Klimko, którą miałam przyjemność przeczytać w ramach akcji recenzenckiej wydawnictwa „Dragon”. I chociaż początek lektury budził mieszane uczucia, to w pewnym momencie (niestety dość późnym) akcja tak mocno przyspieszyła, że pochłonęła mnie bez reszty. Patrząc na całość mogę stwierdzić, że autorka ma potencjał....

Już nieraz pisałam Wam, że lubię sięgać po debiuty. Czasami są średnie, czasami kiepskie, a czasami można trafić na prawdziwą perełkę.
Tym razem w moje ręce trafiła debiutancka książka Eweliny Klimko „Czerwony pamiętnik” i muszę przyznać, że już pierwsze strony rozbudziły moją ciekawość.
Kiedy odchodzi babcia Emilii Michalina, z którą dziewczyna była mocno związana, w jej ręce trafia czerwony pamiętnik, który był schowany w odziedziczonej przez nią biblioteczce. Dzięki niemu poznaje historię kobiety odkrywając, że tak naprawdę niewiele wiedziała o swojej babci.
Czym zajmowała się Michalina vel Jarzębina? Czy przeszłość będzie miała wpływ na teraźniejszość?

Historie dziejącą się na dwóch płaszczyznach czasowych należą do jednych z moich ulubionych. To przenikanie się teraźniejszość z przeszłością i splątanie wątków, które finalnie łączą się w interesującą całość sprawia, że cieżko jest się oderwać od lektury książki.
Ewelina Klimko zaserwowała mi właśnie taką historię, która dzięki wprowadzeniu retrospekcji pozwoliła nam poznać też losy Michaliny. Wraz z nią, czytelnik przenosi się do Lwowa z czasów II wojny światowej, czyta o działaniach konspiracyjnych, odwadze i poświeceniu.
Dużym plusem jest wprowadzenie wątku kryminalnego, który został ciekawie poprowadzony.
Ciekawa fabuła, w której nie brakuje tajemnic, zwroty akcji i lekki, prosty język sprawiają, że książkę czyta się z przyjemnością.

Myślę, że autorka ma duży potencjał i z przyjemnością sięgnę po jej kolejną powieść.

Już nieraz pisałam Wam, że lubię sięgać po debiuty. Czasami są średnie, czasami kiepskie, a czasami można trafić na prawdziwą perełkę.
Tym razem w moje ręce trafiła debiutancka książka Eweliny Klimko „Czerwony pamiętnik” i muszę przyznać, że już pierwsze strony rozbudziły moją ciekawość.
Kiedy odchodzi babcia Emilii Michalina, z którą dziewczyna była mocno związana, w jej...

Są takie książki, które kojarzą nam się z wydarzeniami z własnego życia. Mi "Czerwony pamiętnik" zawsze będzie się kojarzył z chwilami w szpitalu kiedy to czekałam na moją małą Z i próbowałam uspokoić swoje myśli.
_
Emilia ma pewną fascynację - stare domy. Potrafi odczytywać ich duszę i znajduje im odpowiednich właścicieli. Oprócz tego prowadzi wraz z przyjacielem galerię sztuki. Nic więc dziwnego, że kiedy otrzymuje w spadku po babci biblioteczce, chce zająć się jej renowacją. I właśnie wtedy odnajduje coś co dawno zostało odkryte. Kim była babcia Emilii skoro ukryła tak starannie swój pamiętnik?
-
Zwróciliście uwagę jak wiele książek z motywem wojennym w ostatnim czasie pojawia się na czytelniczym rynku. Zarówno polscy jak i zagraniczni pisarze prześcigają się w ich tworzeniu. Prawdziwą sztuką jest napisanie powieści tak by wybiła się na tle tych pozostałych i została w pamięci czytelnika. I właśnie to autorce "Czerwony pamiętnik" się udało.
Lubię takie debiuty ale zawsze po skończonej lekturze I kiedy już emocje z nią związane opadną zastanawiam się czy autor nie postawił sam sobie poprzeczki za wysoko i jak na tle tego debiutu wypadną następne powieści. Tu przyznaję trzymam kciuki i czekam na kolejną książkę Eweliny Klimko.

Są takie książki, które kojarzą nam się z wydarzeniami z własnego życia. Mi "Czerwony pamiętnik" zawsze będzie się kojarzył z chwilami w szpitalu kiedy to czekałam na moją małą Z i próbowałam uspokoić swoje myśli.
_
Emilia ma pewną fascynację - stare domy. Potrafi odczytywać ich duszę i znajduje im odpowiednich właścicieli. Oprócz tego prowadzi wraz z przyjacielem galerię...

Już od dziecka miałam kajety, w których notowałam swoje myśli. Nie byłam w tym regularna, dawno już tego nie robiłam, ale mam jeden swój czerwony pamiętnik, przypadek? 😉

Przypadkowe odkrycie zapisków babci Emilii, sprawia, że ta poznaje swoją przodkinię na nowo, poznaje jej młodość, wielką miłość, z czym się mierzyła, a każdego dnia była wystawiona na niebezpieczeństwo. Otwierają się przed dziewczyną karty zupełnie nowej historii, pięknej, wzruszającej, ale też bardzo trudnej.

Po tę książkę sięgnęłam głównie ze względu na wątek sztuki, bowiem Emilia prowadzi galerię sztuki, pracownię konserwacji dzieł. Te tematy od zawsze mnie fascynują. Codzienne obcowanie z malarstwem, rzeźbą, czy rzemiosłem artystycznym to jakby podróżowanie do innych światów, bo każdy przedmiot, każde dzieło sztuk skrywa w sobie niezwykłe historie.
Podążałam za Emilią, towarzyszyłam jej w podróżach, spotkaniach z marszandami, chodziłam na wernisaże i aukcje. To było wspaniałe uczucie, a wszystko to przeplatała opowieść Jarzębiny.
Bardzo lubię kiedy w danej historii możemy przenosić się w czasie, tą drugą perspektywą czasową były okres II wojny światowej… Jarzębina w swoim pamiętniku opisywała swoje bolączki, swoją stratę, uczucie, swoje działania. Chłonęłam każde słowo i dumałam nad losem innych w tym czasie, nad tym czego musieli się wyrzec, co poświęcić, co ukryć przed innymi.

Ewelina Klimko poruszyła mnie tą historią, sprawiła, że poczułam ogromną wieź z bohaterami, że zapłakałam. Dziękuję za tę podróż.

Już od dziecka miałam kajety, w których notowałam swoje myśli. Nie byłam w tym regularna, dawno już tego nie robiłam, ale mam jeden swój czerwony pamiętnik, przypadek? 😉

Przypadkowe odkrycie zapisków babci Emilii, sprawia, że ta poznaje swoją przodkinię na nowo, poznaje jej młodość, wielką miłość, z czym się mierzyła, a każdego dnia była wystawiona na niebezpieczeństwo....

Pozostaje w absolutnej miłości do tej książki i jej autentyczności. Cudowna powieść, wspaniały debiut autorki. Bardzo polecam !

Pozostaje w absolutnej miłości do tej książki i jej autentyczności. Cudowna powieść, wspaniały debiut autorki. Bardzo polecam !

„Czerwony pamiętnik” to debiutancka powieść Eweliny Klimko. Ja bardzo chętnie sięgam po debiuty, a już zwłaszcza te, które swoją akcją przenoszą nas do czasów wojennych, do których, w literaturze, bardzo chętnie się wybieram.
Emilia to młoda kobieta, która wraz ze swoim przyjacielem Michałem prowadzi galerię sztuki, ale zajmuje się również odrestaurowywaniem starych rzeczy, dając im tym samym drugie życie. Nie mogła postąpić inaczej, gdy po śmierci babci Michaliny odziedziczyła jej starą biblioteczkę, jak ją odrestaurować i dać możliwość dalszego służenia. Podczas jej porządkowania znajduje czerwony pamiętnik, w którym Michalina zapisała swoją historię.
Akcja książki toczy się dwutorowo. Z pierwszej perspektywy jesteśmy tu i teraz wraz z Emilią, która wyrusza na odkrycie przeszłości swojej babci, która jak się dowiaduje z pamiętnika, miała pseudonim Jarzębina i działała w podziemiach na rzecz ratowania polskich dzieł literackich, które znajdowały się w Lwowskich bibliotekach. Poznaje również uczucie babci i Jana Piórko, a także dowiaduje się, że wszystko w życiu dzieje się z jakiegoś powodu, a nic nie jest efektem przypadku.
Druga perspektywa to oczywiście postać Michaliny, która zabiera nas w wyjątkową niebezpieczną, ale również miłosną podróż. Przybliża swoją historię i wiele pozwala zrozumieć.
Autorka wspaniale poprowadziła bohaterów przez losy, które dla nich przygotowała. Książkę czyta się niezwykle przyjemnie i szybko. Dla mnie zdecydowanie jest to udany debiut i mam nadzieję, że autorka na nim nie poprzestanie. Serdecznie polecam ten tytuł, szczególnie tym którzy podobnie jak ja, uwielbiają wracać w literaturze do historii i trudnych wojennych czasów w naszym kraju.
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki serdecznie dziękuję wydawnictwu.

„Czerwony pamiętnik” to debiutancka powieść Eweliny Klimko. Ja bardzo chętnie sięgam po debiuty, a już zwłaszcza te, które swoją akcją przenoszą nas do czasów wojennych, do których, w literaturze, bardzo chętnie się wybieram.
Emilia to młoda kobieta, która wraz ze swoim przyjacielem Michałem prowadzi galerię sztuki, ale zajmuje się również odrestaurowywaniem starych rzeczy,...

Do debiutów podchodzę ostrożnie, ale nie negatywnie, ponieważ sama kiedyś debiutowałam jako autorka i pamiętam jak bardzo drżałam na samą informację o tym, że ktoś przeczytał moją książkę.
Powieści o podobnej tematyce trochę nam się w ostatnim czasie namnożyło, historie z wojną w tle stały się modne, ale ja chętnie czytam tego typu powieści.
Fabuła tej książki to połączenie dwóch historii. Jednej odnoszącej się do drugiej wojny światowej, a drugiej do współczesności.
Główną bohaterką jednej części jest młoda dziewczyna, pochodząca z bogatej i wpływowej rodziny, działająca w czasie wojny w konspiracji. Rodzina jednak niewiele wiedziała o młodości Michaliny, pseudonim Jarzębina, dopiero odnaleziony przez jej wnuczkę pamiętnik otworzył drzwi do przeszłości.
W części współczesnej poznajemy Emilię, kobietę prowadzącą pracownię konserwacji dzieł sztuki, zafascynowaną historią i wyglądem starych domów.
Biorąc do ręki tę lekturę spodziewałam się kolejnej powieści obyczajowej z historią w tle i ta książka jest tego typu, ale wczytując się w jej fabułę uznałam, że nie jest ona typową powieścią obyczajową, mamy w niej bowiem również ciekawy wątek kryminalny.
Książka jak już wspomniałam wcześniej jest debiutem i jak na debiut myślę, że autorka ma przed sobą dobrze zapowiadającą się przyszłość pisarską.
Powieść dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych, ale autorka zadbała o to, aby czytelnik płynnie przenosił się z jednego czasu w drugi.
Fabuła jest pełna tajemnic i nieoczekiwanych zwrotów akcji, z pewnością wielu czytelników zaskoczy wątek kryminalny, ale mamy tutaj również wątki obyczajowy i romantyczny.
Czytając tę lekturę śledzimy losy dwóch kobiet żyjących w zupełnie różnych czasach i muszę przyznać, że zarówno intrygi mające miejsce w życiu Michaliny, jak i te odnoszące się do życia Emilii wywołały we mnie sporo emocji.
Z rozmysłem wykreowane osobowości zarówno obu kobiet jak i również pozostałych bohaterów są nie tyle dodatkiem do fabuły, co jej uzupełnieniem. Michalina i Emilia to młode, piękne, mądre i odważne kobiety emanujące inteligencją i wewnętrzną siłą.
Przyznam szczerze, że trudno mi było oderwać się od tej lektury, kibicowałam obu bohaterkom trzymając mocne kciuki za ich przyszłość.
Początkowo fabuła toczy się dość spokojnie, można nawet powiedzieć, że niepozornie, ale im głębiej się w niej zatapiamy, tym bardziej się rozwija i mocniej zaciekawia.
Dla mnie z pewnością komfortem czytania była większa, bardzo wyrazista czcionka. Bardzo za to dziękuję wydawnictwu Dragon. Od jakiegoś czasu bardzo zwracam na to uwagę, bo czasami zdarzają się ciekawe lektury, ale wydane tak, że trudno skupić się na czytaniu właśnie z powodu zbyt małej czcionki.
Myślę, że ta książka pozwoli wielu czytelnikom na porządny relaks i oderwanie się chociaż na chwilę od problemów (jeżeli ktoś je ma) dnia codziennego.
Tajemnica rodzinna, życie w obliczu wojennej zawieruchy, konspiracja a także świat wielkiej sztuki i wielkich pieniędzy, a do tego romans i kryminał w jednym. Czyż nie zapowiada się intrygująco?
Moim zdaniem jak na debiut to jest to świetna lektura, polecam ją z czystym sercem i trzymam mocne kciuki za kolejne książki tej autorki.

Do debiutów podchodzę ostrożnie, ale nie negatywnie, ponieważ sama kiedyś debiutowałam jako autorka i pamiętam jak bardzo drżałam na samą informację o tym, że ktoś przeczytał moją książkę.
Powieści o podobnej tematyce trochę nam się w ostatnim czasie namnożyło, historie z wojną w tle stały się modne, ale ja chętnie czytam tego typu powieści.
Fabuła tej książki to połączenie...