#reklama
#współpracareklamowa

Pięknie dziękuję @proszynski_wydawnictwo za egzemplarz do recenzji 💕

Zakończenie II Wojny Światowej wielu krajom przyniosło ulgę i dało wreszcie upragniony oddech wolności. Jednak w naszym panstwie nie było to takie łatwe. Zostaliśmy pod rządami komunistów i mimo, że wojna się skończyła, my nadal ją toczyliśmy jednak na własnym podwórku.
W tych czasach poznajemy nasza główną bohaterkę Lonię Bielak. Jest to młoda kobieta, która wyrusza w podróż do Warszawy by odnaleźć swojego narzeczonego, z którym krótka znajomość przeistoczyła sie w narzeczeństwo.
Dziewczyna, niestety trafia na zagorzałego komunistę. Coraz częściej zaczyna rozmyślać o mężczyźnie, którego poznała podczas podróży. Jest on po drugiej stronie barykady i przeciwstawia się komunistom.
Tak zaczyna się niebezpieczny miłosny trójkąt.

Co z tego wyniknie ? Musicie przekonać się sami.

Niby częsty schemat,kobieta rozdarta pomiedzy dwoma zupełnie innymi mężczyznami. Jednak ma ta książka w sobie to coś, co sprawia, że chce się ją czytać. Nie jest długa, więc czyta się ją dość szybko i w moim przypadku było nią tak ogromne zaciekawienie, że nawet nie zauważyłam kiedy doszłam do końca powieści.

Książka opowiada o małych ludziach, którzy mogli wtedy żyć. Pokazuje jak wyglądało życie w powojennej Polsce, to jaki ten świat był wtedy brutalny.

Lubię książki z tłem historycznym. Mają one w sobie to coś, drugie dno, czasem zostawiają nas z refleksja, czasem z pytaniem, a czasem czujemy niedosyt. Tutaj właśnie ta refleksja jest.

Cóż mogę jeszcze dodać ?
Bohaterowie fajnie skonstruowani, autorka się postarała by było realni. Dialogi nie są wymuszone
Kurcze, naprawdę świetnie mi się to czytało.
czekam na więcej spod pióra autorki.

#reklama
#współpracareklamowa

Pięknie dziękuję @proszynski_wydawnictwo za egzemplarz do recenzji 💕

Zakończenie II Wojny Światowej wielu krajom przyniosło ulgę i dało wreszcie upragniony oddech wolności. Jednak w naszym panstwie nie było to takie łatwe. Zostaliśmy pod rządami komunistów i mimo, że wojna się skończyła, my nadal ją toczyliśmy jednak na własnym podwórku....

Po prostu świetna! Czytałam ją z wypiekami na twarzy, marząc, by nigdy się nie skończyła. Piękny język, świetnie zarysowane postaci i trochę historii, to dla mnie przepis na sukces. Czekam na część drugą…

Po prostu świetna! Czytałam ją z wypiekami na twarzy, marząc, by nigdy się nie skończyła. Piękny język, świetnie zarysowane postaci i trochę historii, to dla mnie przepis na sukces. Czekam na część drugą…

"O nic nie pytaj" to wstrząsająca podróż przez zapomnianą historię polskiej wojny domowej, która zostaje ożywiona przez losy dwudziestodwuletniej Lonii Bielak i jej narzeczonego. Dagmara Leszkowicz-Zaluska mistrzowsko wplata fikcyjne wątki w autentyczne wydarzenia historyczne, kreując w ten sposób barwny obraz życia w czasach konfliktu.

Jednym z najbardziej poruszających aspektów książki są głęboko zakorzenione relacje międzyludzkie, które zostają wystawione na próbę w obliczu okrucieństw wojny. Poprzez losy bohaterów, czytelnik śledzi dramatyczne przemiany charakterów, które są wynikiem ekstremalnych warunków życia. To opowieść o miłości, lojalności, ale także o zdradzie i moralnych dylematach, które przewijają się przez całą historię.

Jednakże, mimo że autorka wciąga czytelnika w emocjonalną podróż, niekiedy brakuje głębszego kontekstu historycznego, który mógłby lepiej wyjaśnić zawiłości konfliktu. Dodatkowe informacje na temat politycznych i społecznych uwarunkowań mogłyby wzbogacić zrozumienie dla czytelnika.

Mimo tych drobnych mankamentów, "O nic nie pytaj" to poruszająca opowieść, która pozostaje w pamięci czytelnika długo po zakończeniu lektury. To książka, która nie tylko bawi i wzrusza, ale także skłania do refleksji nad naturą ludzkiej egzystencji w obliczu ekstremalnych okoliczności.

"O nic nie pytaj" to wstrząsająca podróż przez zapomnianą historię polskiej wojny domowej, która zostaje ożywiona przez losy dwudziestodwuletniej Lonii Bielak i jej narzeczonego. Dagmara Leszkowicz-Zaluska mistrzowsko wplata fikcyjne wątki w autentyczne wydarzenia historyczne, kreując w ten sposób barwny obraz życia w czasach konfliktu.

Jednym z najbardziej poruszających...

Książka jest o tyle niezwykła, że żaden z bohaterów nie jest czarno-biały i nawet zły człowiek ma w sobie okruchy człowieczeństwa. Poza tym opowiada o okresie, o którym nic nie wiedziałam, ale sposób opowiadania o nim jest nienachalny. Nie czułam się przytłoczona nadmiarem historii. Polecam!!!!!

Książka jest o tyle niezwykła, że żaden z bohaterów nie jest czarno-biały i nawet zły człowiek ma w sobie okruchy człowieczeństwa. Poza tym opowiada o okresie, o którym nic nie wiedziałam, ale sposób opowiadania o nim jest nienachalny. Nie czułam się przytłoczona nadmiarem historii. Polecam!!!!!

Wojna zbliża się ku końcowi, lecz to nie koniec niepokoju dla polaków. Teraz będzie jeszcze trudniej i niebezpieczniej. Zaczyna toczyć się niebezpieczna walka o władze. Armia Czerwona bardzo rygorystycznie pilnuje porządku przy tym wspiera polskich komunistów.
W tym okrutnym czasie ludzie potrafili odnaleźć miłość życia. Lonia Bielak jest tego doskonałym przykładem. Spakowana wyrusza do Warszawy, gdzie stacjonuje jej przyszły mąż Jakub. Lonia zauroczona mężczyzną podejmuje pochopne decyzje. Nie ma pojęcia, że Jakub jest funkcjonariuszem Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i jego praca wiąże się z wielkim zagrożeniem. Szczególnie, wtedy gdy w wielkim mieście pozna człowieka, który już na zawsze pozostanie bliski jej sercu. Lonia wpłata się w ogromne kłopoty, a jej serce zabłądzi. Czy odnajdzie drogę do szczęścia?

Autorka zabrała mnie w okres, który nie jest mi znany, jedynie z opowieści moich bliski i z lekcji historii sprzed lat. „O nic nie pytaj” jest pierwszą lekturą przeczytaną przez ze mnie, gdzie tłem jest komuna. Mimo iż Dagmara Leszkowicz-Zaluska liznęła tylko fabułę historią wojny bratobójczej to sprawia, że czytelnik ma ochotę się zgłębić w te tematy.
Z początku miałam problem, żeby wdrążyć się w lekturę. Myślę, że problem polegał na tym, że autorka skupiła się na mocnym przedstawieniu trójkąta miłosnego, od którego może nam zakręcić się w głowie. Lecz im głębiej w historie, tym bardziej ona staje się klarowna.
Bardzo podobało mi się wykreowanie postaci. Chociaż Lonia wzbudzała we mnie irytacje, potem gdy poznałam ją bliżej zrozumiałam, że zbyt pochopnie ją oceniałam. A przecież znałam ją lepiej, niż sądziłam — była mną, a ja nią.

Ogromny plus za wykreowanie miłości i pokazania, czym różni się ona od zauroczenia. „– Kochać, to znaczy szanować, a nie posiadać.”.

Wojna zbliża się ku końcowi, lecz to nie koniec niepokoju dla polaków. Teraz będzie jeszcze trudniej i niebezpieczniej. Zaczyna toczyć się niebezpieczna walka o władze. Armia Czerwona bardzo rygorystycznie pilnuje porządku przy tym wspiera polskich komunistów.
W tym okrutnym czasie ludzie potrafili odnaleźć miłość życia. Lonia Bielak jest tego doskonałym przykładem....

Polska, 1945-1949

II Wojna Światowa ma się ku końcowi, ale na ziemiach polskich rozpoczyna się kolejny konflikt. Jest to przemilczana i zapomniana przez historię – wojna bratobójcza.
Batalia toczy się o władzę w odradzającej się Polsce, a naprzeciwko siebie stają ci, którzy niegdyś mieli wzniosłe ideały i dla których odradzająca się Polska miała być domem i spokojną przystanią.

W tym podłym czasie 22letnia Lonia Bielak, córka podkuchennej z majątku Kozłówka, podąża do Warszawy, gdzie stacjonuje jej narzeczony, którego poznała w Lublinie.

Nie spodziewa się, że droga do stolicy całkowicie odmieni jej życie, przypadkowo spotkany chłopak stanie się miłością jej życia a jej przyszły mąż okaże się bezwzględnym funkcjonariuszem Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.

————

Lubię sięgać po książki z historycznym tłem. Na przestrzeni lat mogę z całą pewnością stwierdzić, że dowiedziałam się z nich o wiele więcej o wydarzeniach z przeszłych lat aniżeli ze szkoły.

Główna bohaterka jest dziewczyną pogubioną, która nie do końca zdaje sobie sprawę w co się wplątała. Wyruszając w drogę do Jakuba, swojego narzeczonego, poznaje Władka, który jest jego zupełnym przeciwieństwem. To spotkanie wikła ją w miłosny trójkąt z człowiekiem, którego kocha, i z człowiekiem, którego się boi.

Autorka z niezwykłą precyzją ukazuje realia, w jakich żyją bohaterowie. Pokazuje różnice w mentalności pomiędzy mieszkańcami wsi i miasta. Ukazuje także brutalną rzeczywistość powojennej Polski, w której niepokój jest nadal stałym gościem w polskich domach. Akcja powieści częściowo toczy się na Lubelszczyźnie, czyli mojej ziemi, co było dla mnie dodatkowym atutem książki.

Akcja płynie powoli płynie do przodu, pokazując jak zmieniają się i dojrzewają poszczególni bohaterowie, w szczególności na uwagę zasługuje przemiana samej Loni. Powieść pomaga zrozumieć, że powojenna trauma nie znika od tak sobie, a rozkłada się w czasie.

To powieść, która skupia się na emocjach jednocześnie dając mocne politycznie tło.

Polska, 1945-1949

II Wojna Światowa ma się ku końcowi, ale na ziemiach polskich rozpoczyna się kolejny konflikt. Jest to przemilczana i zapomniana przez historię – wojna bratobójcza.
Batalia toczy się o władzę w odradzającej się Polsce, a naprzeciwko siebie stają ci, którzy niegdyś mieli wzniosłe ideały i dla których odradzająca się Polska miała być domem i spokojną...

Nie wiem, jak Wy, ale my na lekcjach historii rzadko dochodziliśmy do tematu II Wojny Światowej. Bardzo niewiele mówi się też o komunizmie, czasach PRL-u, chyba że dziadkowie opowiadają o nich swoim wnukom. Praktycznie wcale nie porusza się za to kwestii tego, co było pomiędzy. Jak wyglądała Polska, kiedy wojna praktycznie się skończyła, a komuniści jeszcze nie zapuścili swoich korzeni na dobre. Kiedy to toczyła się batalia o władzę w odradzającej się Polsce. Właśnie w tym okresie dziejów toczy się historia napisana przez Dagmarę Leszkowicz-Zaluską.

„O nic nie pytaj” to powieść obyczajowa ze świetnie nakreślonym tłem historycznym i społecznym. Autorka umiejętnie oddała realia tamtych czasów, dzięki czemu mamy wrażenie, że za sprawą jej powieści wsiadamy do wehikułu czasu. Wszystko zostało dopracowane w najdrobniejszym szczególe, co naprawdę ogromnie doceniam.

W książce pokazana jest sytuacja poszczególnych grup społecznych. Przede wszystkim bardzo wyraźnie widzimy, jak została określona rola kobiet w tamtych czasach. Najlepiej jakby te o nic nie pytały i po prostu były posłuszne. Pozwalano im studiować, uczyć się, ale przede wszystkim miały być matkami i żonami, czekającymi na swoich mężów z obiadem. Ponadto możemy zobaczyć, jak radzili sobie ludzie, którzy nie poddali się amnestii i dalej walczyli lub postanowili się ukrywać pod fałszywymi nazwiskami. Widzimy także drugą stronę barykady - funkcjonariuszy nowego ustroju, którzy wierzyli w swoją sprawę. Torturowali, przesłuchiwali, zabijali, a potem wracali do domu i żyli jak gdyby nigdy nic. Właśnie dzięki temu książka to nie tyle historia samych bohaterów, ale całego narodu polskiego, który po wojnie próbuje odzyskać spokój i szczęście. Autorka świetnie nakreśliła także nastroje, jakie towarzyszyły ówczesnym ludziom. Większość nie wierzyła w to, że w końcu nastaną lepsze czasy. Polacy byli podzieleni, niepewni, ogarnięty strachem, ale także pełni nadziei.

Sama historia głównych bohaterów może wydawać się spokojna, niespieszna i mało dynamiczna, ale mimo wszystko intrygowała mnie na tyle, że z przyjemnością ją poznawałam. Ponadto poszczególne postacie i ich losy wywoływały we mnie różne emocje, co bardzo sobie cenię. Tylko momentami miałam wrażenie, że autorka niepotrzebnie przedłuża ich historię i można było nieco przyspieszyć akcję, ale mimo wszystko nie czułam się rozczarowana.

„O nic nie pytaj” może nie zaskoczy nas zwrotami akcji, ale pokaże, jak wyglądało życie w powojennej Polsce. Cieszę się, że trafiłam na tę historia i serdecznie Wam ją polecam.

Nie wiem, jak Wy, ale my na lekcjach historii rzadko dochodziliśmy do tematu II Wojny Światowej. Bardzo niewiele mówi się też o komunizmie, czasach PRL-u, chyba że dziadkowie opowiadają o nich swoim wnukom. Praktycznie wcale nie porusza się za to kwestii tego, co było pomiędzy. Jak wyglądała Polska, kiedy wojna praktycznie się skończyła, a komuniści jeszcze nie zapuścili...

Cofamy się do czasów zaraz po II wojnie światowej. Gdzie Lonia wyrusza do zrujnowanej Warszawy, aby odnaleźć swojego narzeczonego. W czasie tej drogi poznaje Władka. Nie wie, że ich drogi jeszcze się zejdą, a to pierwsze spotkanie będzie miało ogromny wpływ na ich życie.
Lonia odnajduje narzeczonego, który staje się mężem. Kobieta jednak nie orientuje się w obecnej sytuacji politycznej kraju, a jak się okazuje ma ona ogromny wpływ na życie jej rodziny. Nie chcę zdradzać Wam więcej. Przekonajcie się sami o co chodzi.

Od początku Lonie można uważać za głupiutką dziewczynę ze wsi. Z czasem odkrywa jaką potęgą jest wiedza. Sama chce się uczyć, aby uzyskać niezależność. W tamtych czasach to na prawdę rzadko spotykane, ale godne podziwu.

Mąż Loni, Jakub jawi się jako mężczyzna, który znalazł się w złym miejscu o złej porze. Wiele przypadków miało wpływ na jego życie. To właśnie one ukształtowały jego życie. Nie odbieram go jako złego człowieka. Bardzo zmienia się pod wpływem współpracowników. Szczególnie gdy dochodzi do tego alkohol, a w jego kręgach jest on bardzo powszechny.

Za do Władek wyniesiony jest do rangi ideału i bohatera. Mimo wielu trudności daży do poprawy swojego życia oraz walczy z obecnym systemem.

Opisana w książce historia bardzo przypadła mi do gustu. Nie czytałam wcześniej książki z tego okresu historycznego. Większość skupia się na wojnie, powstaniu. Tu mamy coś innego, ale równie ważnego. Mimo skończonej wojny życie mieszkańców Warszawy nie jest spokojne i wolne od trosk. Jednak to ważny okres dla naszego państwa. Moim zdaniem tamte wydarzenia nadal mają wpływ na obywateli.

Zachęcam do przeczytania nie tylko fanów powieści historycznych, ale również literatury obyczajowej czy romansu. Jeśli lubisz książki o walce o lepsze jutro to na pewno pozycja dla ciebie.

Cofamy się do czasów zaraz po II wojnie światowej. Gdzie Lonia wyrusza do zrujnowanej Warszawy, aby odnaleźć swojego narzeczonego. W czasie tej drogi poznaje Władka. Nie wie, że ich drogi jeszcze się zejdą, a to pierwsze spotkanie będzie miało ogromny wpływ na ich życie.
Lonia odnajduje narzeczonego, który staje się mężem. Kobieta jednak nie orientuje się w obecnej...

To jest bardzo dobra książka o czasach, o których wiedziałam bardzo mało (a tak naprawdę nic). Spokojna narracja tylko z pozoru jest spokojna, bo napięcie - szczególnie w częściach, gdy akcja dzieje się pomiędzy bezpieką - jest aż gęsta od emocji i nerwów.

Widziałam tutaj parę opinii, że książka dzieje się w okresie II wojny światowej. Nie, ona się dzieje już PO wojnie.

Tym goręcej polecam, bo oprócz - bardzo fajnej - książki Barbary Wysoczańskiej "Świat na nowo" oraz tej powieści, nie przeczytałam nic o tamtym okresie, co by mnie autentycznie zainteresowało.

Polecam!

To jest bardzo dobra książka o czasach, o których wiedziałam bardzo mało (a tak naprawdę nic). Spokojna narracja tylko z pozoru jest spokojna, bo napięcie - szczególnie w częściach, gdy akcja dzieje się pomiędzy bezpieką - jest aż gęsta od emocji i nerwów.

Widziałam tutaj parę opinii, że książka dzieje się w okresie II wojny światowej. Nie, ona się dzieje już PO wojnie....

Dla mnie to czasy zupełnie nieznane. Rodzice byli dziećmi, a dziadków zawsze bardziej męczyłam o opowieści wojenne. Oczywiście liznęłam historię tego okresu, ale nigdy nie zagłębiałam się w stosunki międzyludzkie w latach 1945-1949, kiedy trwała wojna polsko-polska. Jedno chcieli wolności, drudzy podporządkowywali się Stalinowi i chcieli komunizmu.
Książka Dagmara Leszkowicz-Zaluska "O nic nie pytaj" nie jest oczywiście encyklopedią wiedzy, ale na tyle mnie ta powieść zainteresowała, że teraz poszukam kolejnych opowieści i faktów historycznych, a o to przecież w czytaniu też chodzi, żeby skłonić do poszukiwań i do pytań.
Historia dziewczyny-kobiety, która przenosi się ze wsi do Warszawy, zakochana i kochana. Od pierwszej chwili pobytu u narzeczonego słyszy, że ma o nic nie pytać, a szczególnie nie interesować się jego pracą. Początkowo jej to odpowiada. Zależy jej na ślubie. Jak się później okazuje, jej mąż jest funkcjonariuszem i to bezwzględnym, Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.
Lonia powoli zaczyna budzić się do życia. Chce się uczyć. Zaczyna poznawać tajemnice męża, wdaje się w romans z człowiekiem, który jest po drugiej stronie barykady. Stara się być dobrą żoną, ale miłość jest silniejsza. Uwikłani w miłosny trójkąt zostają wciągnięci w tryby historii. Stają przed wyborami, które mogą też okazać się ostateczne, mogą kosztować czyjeś życie.
Bohaterka dojrzewa, staje się świadoma, uczy się, nie chce być taką kobietą, jaką wyobrażali sobie komuniści - ma siedzieć w domu, rodzić dzieci, jak już pracować to na stanowisku nie wymagającym myślenia. Przede wszystkim: o nic nie pytać!!!
To dobra książka na weekend, na majówkę, na wakacje. Czyta się szybko, historia wciąga i pociąga na tyle, że chętnie poczytałabym o dalszych losach bohaterki.
Będę pytać o te lata tych, którzy je znają, bo to część naszej historii, bardzo ciężkiej, trudnej, kiedy nienawiść, tortury, bezwzględna siła rządziła.

Dla mnie to czasy zupełnie nieznane. Rodzice byli dziećmi, a dziadków zawsze bardziej męczyłam o opowieści wojenne. Oczywiście liznęłam historię tego okresu, ale nigdy nie zagłębiałam się w stosunki międzyludzkie w latach 1945-1949, kiedy trwała wojna polsko-polska. Jedno chcieli wolności, drudzy podporządkowywali się Stalinowi i chcieli komunizmu.
Książka Dagmara...