Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moc fantazji i potęgę literatury znajdziecie w tej cudownie wydanej książęce od @wydawnictwoliteratura

„Niebieski dywanik” zabiera dzieci w świat nieograniczonej, kolorowej, swobodnej wyobraźni.
💙📖💙
„Granatowe niebo, na nim gwiazdy złote,
Zobaczyć je z bliska wielką mam ochotę.
Kiedy będę duży, wszystkie szkoły skończę,
Do gwiazd ruszę w podróż, spotkam się ze słońcem.
Tyle różnych myśli w głowie mi wiruje,
Nie wiem, czy je spełnię, lecz wiem, że spróbuje”.

Głównym bohaterem opowiadań jest Jasiek, pięcioletni chłopiec, który mieszka w niewielkim bloku w całkiem sporym mieście nad morzem. Chłopiec nie ma rodzeństwa, ale ma za to coś, czego nie mają inni- piękny, mechaty, niezwykły dywanik.
Tytułowy „Niebieski dywanik” pewnego dnia przemówił do małego bohatera ludzkim głosem. I od tego momentu zaczęły się czary… Ich enigmatyczna więź zaowocowała ciekawymi podróżami. Razem odwiedzają baśniowe krainy, przeżywają wiele przygód i przy okazji uczą się nowych rzeczy.
Myślę, że dużym plusem lektury są krótkie rozdziały, ich kolorystyka- dominuje niebieski- pobudzające wyobraźnię historie.

Oprócz magii podróży i fantazji wasze przedszkolaki znajdą tu magię literatury dziecięcej. Przytoczone fragmenty wierszy, rymowanek znanych pisarzy i pisarek pięknie wprowadzają lub przeplatają klimat kolejnych opowiadań.

„Pożył się Dyzio na łące,
przygląda się niebu błękitnemu
i marzy…”.

Ciepła, wartościowa, spokojna książeczka, która będzie idealnym zakończeniem intensywnego dnia przedszkolaka.

Niebieski dywanik
Autor: Ewa Chotomska
Ilustrator: Anna Simeone
Kategoria wiekowa: 5+
Ilość stron: 56

Moc fantazji i potęgę literatury znajdziecie w tej cudownie wydanej książęce od @wydawnictwoliteratura

„Niebieski dywanik” zabiera dzieci w świat nieograniczonej, kolorowej, swobodnej wyobraźni.
💙📖💙
„Granatowe niebo, na nim gwiazdy złote,
Zobaczyć je z bliska wielką mam ochotę.
Kiedy będę...

Rozwiń

Zwiń

Rakowiska zwykła, niewielka wioska, w której życie toczyło się leniwym rytmem do momentu … zbrodni. Według przekazu medialnego z 2014 r. 18- latek wraz ze swoją przyjaciółką, z zimną krwią zamordował swoich rodziców. Podobno to Zuzanna zmanipulowała Kamila, który pozostawał pod jej ogromnym wpływem i zabił, ale czy tak było w rzeczywistości?

Oparta na faktach powieść Magdalena Majcher porusza szereg problemów, przede wszystkim polskiego systemu edukacji, uprzedzeń, braku akceptacji wśród grup rówieśniczych i znikomego wsparcia psychologicznego w szkołach średnich. O wielu problemach, które zwyczajnie bagatelizujemy.
💔
„Kim tak bardzo chcesz być, skoro nie chcesz być sobą?”
💔
„To w nich jest problem, nie we mnie, to oni mnie nie akceptują. Nie tolerują mnie, bo boją się inności, są zaślepieni…”.

Książka jest podzielona na dwie części- pierwsza poświęcona znalezienia ciał, a druga- czas życia młodych bohaterów do chwili zabójstwa. Autorka daje nam czas na poznanie dusz postaci pierwszoplanowych. Ich myśli, bunt, emocjonalność są bardzo wiarygodne i muszę przyznać, dla mnie zrozumiałe.

Kacper - dobrze zapowiadający się uczeń, otoczony wieloma znajomymi, ma mądrą dziewczynę, Natalię.
Maja z kolei to zdecydowanie typ buntowniczki. Butna, ma na wszystko swoje zdanie, nielubiana przez rówieśników i nauczycieli. W pewnym momencie książki przyznaje, że to wszystko, to była powolna śmierć.
📖📍
„Człowiek. Najlepsze źródło informacji. Żadne dowody nie powiedzą śledczemu tyle, co ludzie”.

Poruszyła bardzo mnie ta lektura. Po fakcie zapewne cała wieś szukała odpowiedzi: kto zawinił? A jak zapytam inaczej? Kto nawalił? Dlaczego nikt nie połączył kropek, nie rozmawiał z młodymi, niedojrzałymi, pogubionymi ludźmi? A nauczyciele, czy wykazali się pedagogicznym podejściem?

Lektura zdecydowanie nie do poduchy. Tytuł mocny, szczery, o podłożu refleksyjnym.
Dla mnie 💣.

Rakowiska zwykła, niewielka wioska, w której życie toczyło się leniwym rytmem do momentu … zbrodni. Według przekazu medialnego z 2014 r. 18- latek wraz ze swoją przyjaciółką, z zimną krwią zamordował swoich rodziców. Podobno to Zuzanna zmanipulowała Kamila, który pozostawał pod jej ogromny...

Rozwiń

Zwiń

Uwielbiam literaturę dziecięcą, gdyż pokazuje świat i problemy młodego czytelnika w nieco innej odsłonie. I muszę Wam się przyznać, że często po wspólnej lekturze, stwierdzam, że duże problemy małych ludzi można omówić w ciekawy i kreatywny sposób. Przykładem tego jest książeczka „STWORCIO nie lubi swojej pupy!”

(Współpraca z @babaryba_wydawnictwo )

Niesamowicie wartościowy tytuł poświęcony samoakceptacji i wzmacnianiu poczucia własnej wartości.

Tytułowy Stworcio mieszka w szafie pewnego chłopca i za każdym razem, kiedy spogląda w lustro, widzi… nowy problem.
Mój Stworcio uważa, że jest za gruby, nie lubi swojej sierści, oczu, rogów, brwi, podbródka, kształtu policzków, pupy… denerwuje się, że jest za niski…
Więc sami widzicie, chłopczyk ma poważne zadanie. Musi przekonać swojego współlokatora, że jest jedyny w swoim rodzaju, doskonały i wspaniały.

„Mój Stworcio nie lubi swojej sierści. Rośnie mu wszędzie, nawet w uszach, pod pachami oraz na stopach. Po prostu jest wrażliwy, że czułość wychodzi mu nawet uszami. Jego futro to jakby mnóstwo maluteńkich ramion gotowych do przytulana. Wcale mnie nie dziwi, że w tuleniu i mizianiu jest największym ekspertem!”.

Dojrzewanie, dorastanie, każda zmiana w ciele młodych ludzi to niesamowity stres, związany bardzo często z nieakceptowaniem tego procesu. Do tego wizerunki idealnych ludzi w reklamach, trendy w Internecie, narzucane kanony piękna, cukierkowy świat i… mamy katastrofę. Social media mogą namieszać młodemu/ małemu człowiekowi w główkach.

Ciałopozytywność, czyli akceptacja własnego ciała i szacunek dla innych to główny temat tej przepięknie wydanej książeczki. Lektura zachwyca pod każdym względem: graficznym, dydaktycznym, językowym, emocjonalny. Cudownie, mądrze, pięknie i prosto tłumaczy: jak pogodzić się ze swoimi kompleksami, zapomnieć o kanonach piękna i cieszyć się życiem.
🩵
„Każdego dnia będę powtarzać mojemu Stworciowi, że jest wspaniały(…), bo dla mnie Stworcio jest wprost DOSKONAŁY!”

Moim skromnym zdaniem, ta lektura, powinna znaleźć się w każdym przedszkolu i szkole. To wspaniały materiał do rozpoczęcia ważnej rozmowy z dziećmi i młodzieżą na temat samoakceptacji.
Szczerze i gorąco polecam.

Uwielbiam literaturę dziecięcą, gdyż pokazuje świat i problemy młodego czytelnika w nieco innej odsłonie. I muszę Wam się przyznać, że często po wspólnej lekturze, stwierdzam, że duże problemy małych ludzi można omówić w ciekawy i kreatywny sposób. Przykładem tego jest książeczka „STWORCIO...

Rozwiń

Zwiń

Dzień Dziecka za rogiem. Pluszak, gra, puzzle, a może książeczka czeka już naszykowana?
Czym obdarowujecie swoje dzieciaki?

Jeśli jeszcze stoicie przed tym dylematem, to podsyłam propozycję 📖 dla najmłodszych.

Czy już Wasze szkraby mówią na głos, kim chcą zostać w przyszłość? Maszynistą, strażakiem, lekarzem, policjantem, a może elektrykiem? Tyle pięknych i potrzebnych zawodów czeka.
📖📍
„ Rolnik orze na traktorze,
bo o ziemie dba, jak może,
I co roku tak się dzieje,
że z pół zbiera, co dojrzeje”.

Te proste wierszyki uzmysławiają dzieciom, jak potrzebna, ważna jest praca każdego z nas, czym zajmuje się wspomniany rolnik. A piękne, duże, rzeczowe, ciepłe ilustracje dopełniają całości przekazu.

"Czy już wiesz kim zostać chcesz?" to kartonowa książeczka, z zaokrąglonymi brzegami. Zawiera rymowane teksty autorstwa Marcina Brykczyńskiego i w humorystyczny sposób opisuje dwanaście różnych zawodów.

Tytuł: "Czy już wiesz kim zostać chcesz?"
Autor: Marcin Brykczyński
Ilustracje: Daniel Włodarski
Wiek: 3+
Ilość stron: 26
Wydawnictwo: Literatura
Seria: Poduszkowce
Cena: korzysta – obecnie trwa promocja - 9.00 zł
🤭😘

Dzień Dziecka za rogiem. Pluszak, gra, puzzle, a może książeczka czeka już naszykowana?
Czym obdarowujecie swoje dzieciaki?

Jeśli jeszcze stoicie przed tym dylematem, to podsyłam propozycję 📖 dla najmłodszych.

Czy już Wasze szkraby mówią na głos, kim chcą zostać w przyszłość? Maszynistą,...

Rozwiń

Zwiń

"Woda w jeziorze nigdy nie jest słodka” pióra włoskiej pisarki Giulii Caminito to niesamowita lektura. Mimo iż przepełniona bóle, żalem, rozczarowaniem wobec rodziny, szkoły, otoczenia, świata i opowiadająca o trudach dorastania, nie zawsze o dobrych relacjach w rodzinie, to jednak niosąca iskierkę nadziei.
💔
„Nie wiem, czy współczują mi z powodu braków, czy cieszą się z nich, bo daje im to poczucie wyższości, myślę, że po trochu jedno i drugie, ja umiem zajmować swoją przestrzeń, nauczyłam się w domu, że kiedy nie przekraczasz granic, kiedy pozostajesz w wyznaczonym miejscu- pudełku, szafie, szafce nocnej- nie jesteś uciążliwy, nie wzbijasz kurzu, to cię tolerują i nie będą się na tobie wyżywać”.

Główna bohaterka- Gai mieszka w Anguillarze, niedaleko Rzymu wraz z rodziną. I powiedzmy szczerze, wychowuje się rodzinie trudnej…
💔
"Myślę o nas, że jesteśmy wybrakowanym materiałem".
Matka- Antonia- to silna osobowość. Kobieta dumna i uparta, chorobliwie kontrolująca niepełnosprawnego męża i czwórkę dzieci. Dzielnie walczy o pomoc materialną, o przetrwanie rodziny, ale nie zdaje sobie jednak sprawy, jakie emocje przeżywa/ ukrywa córka.
Środowisko uczniowskie potrafi dobitnie wyrazić swoją opinię o Gai, o jej strojach, figurze, kompleksach, a ona po prostu chce być tylko szczęśliwa, akceptowana, zauważalna.
💔
„Czuję się jak biała kropka w nicości ciemnej nocy”.

Książkę czyta się ekspresowo i z każdą stroną wchodzimy coraz mocniej w psychikę bohaterki. Czujemy jej emocjonalny ból. To szczere odczucia. Dobrane słownictwo potęguje odczucia. Brawo! Wiele scen odzwierciedla tęsknotę młodej kobiety za normalnością. A Ona czeka na moment, kiedy będzie mogła zawalczyć o siebie.

Oryginalna. Wspaniała. Nieodkładalna… toteż mocno polecam!
Tłumacz: Tomasz Kwiecień 👌

"Woda w jeziorze nigdy nie jest słodka” pióra włoskiej pisarki Giulii Caminito to niesamowita lektura. Mimo iż przepełniona bóle, żalem, rozczarowaniem wobec rodziny, szkoły, otoczenia, świata i opowiadająca o trudach dorastania, nie zawsze o dobrych relacjach w rodzinie, to jednak ni...

Rozwiń

Zwiń