Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Poczytna autorka kryminałów i niesamowicie popularny autor romansów, co ich łączy? Mają zadanie - stworzyć wspólny bestseller, przekonać do siebie publikę, trochę podkoloryzować w mediach społecznościowych i podbić swoją popularność. Niby proste, a jednak przeszłość tej dwójki utrudnia ten plan.

Ellie Golding i Theo Hardy znają się od dziecka, niegdyś najlepsi przyjaciele, wspólnie dzielący się pasją do literatury i tworzenia własnych opowieści, aktualnie wrogowie numer jeden!

Ellie, w młodości, mimo rodzących się uczuć, bardzo zraziła się do swojego przyjaciela, a ich stosunki rozluźniły się. Młodzi rozdzieleni przez tragedię utracili ze sobą kontakt, każde z nich poszło w swoją stronę, jednak wciąż na siebie wpadali - oboje zostali pisarzami, łączyło ich wspólne wydawnictwo, od czasu do czasu widywali się na konferencjach, a jednak wciąż nie mogli dojść do porozumienia. Wspólny projekt poniekąd zmusił ich do zamieszkania pod jednym dachem, rozmawiania ze sobą i dzielenia się emocjami, powoli, powoli coś zaczęło się między nimi zmieniać, a iskra nadziei zagościła w sercu Theo, który już od dłuższego czasu starał się naprawić relacje, ze swoją byłą przyjaciółką.

Twórczość pani Julii, jest dla mnie nowością, pierwszy raz mam doczynienia z jej piórem, które zdecydowanie charakteryzuje się lekkością, widać, że autorka bardzo dobrze czuje się w amerykańskich klimatach. ,,Times New Romans" to długa historia (>500), nie brakuje w niej emocji. Przemyślenia bohaterów, ich uczucia, stany emocjonalne, w których się znajdują, są bardzo dokładnie opisywane, można powiedzieć, że na bieżąco widzimy dylematy, z którymi się borykają, przez co czytelnik możne dogłębnie wczuć się w tę opowieść.

Rozdziały przedstawiane są z perspektywy bohaterów, widzimy je oczami Ellie oraz Theo, czasami jednak natrafimy na rozdział z narratorem trzecioosobowym (?), co jest dziwnym zabiegiem, trochę mnie to wybijało z rytmu, osobiście wolę, kiedy autorzy trzymają się jednej, obranej narracji. Zaskakująca jest również przemiana Theo w ostatnich rozdziałach, jakoś nie pasuje mi do całości, nie rozumiem tej zmiany, nie wierzę w motywy, którymi się tam kieruje, coś dziwnego się wydarzyło, miałam wrażenie, jakbym nagle zaczęła czytać inną historię 😅 Ostatecznie uważam, że to fajna powieść a motyw książki w książce jest świetnie przemyślany, dobrze spędziłam z nią czas pomimo lekkiego dysonansu z narracją i ostatnimi wydarzeniami.

Poczytna autorka kryminałów i niesamowicie popularny autor romansów, co ich łączy? Mają zadanie - stworzyć wspólny bestseller, przekonać do siebie publikę, trochę podkoloryzować w mediach społecznościowych i podbić swoją popularność. Niby proste, a jednak przeszłość tej dwójki utrudnia ten...

Rozwiń

Zwiń

Czy można sięgnąć po Paderborna nie znając Langera ? Można, ale ostrzegam, że po skończeniu tej książki będziecie chcieli zamówić pierwszą część i poznać umysł tego psychopaty osobiście.

Akcja książki rozpoczyna się od porwania Niny Pokory, byłej żony Olgierda Paderborna, prawdopodobnie kobieta została uprowadzona przez Rzeźnika znad Odry, psychopaty, który już od ponad 10 lat grasuje na terenie Opolszczyzny mordując ofiary, ich ciała porzuca nad brzegiem rzeki ułożone w przeróżnych, dziwnych pozycjach.
Sprawą ,,nieoficjalnie" zajmują się Karolina Siarkowska wraz z Paderbornem, nieoficjalnie ponieważ nikt nie zgłosił zaginięcia Niny, a czasu jest coraz mniej, wszystko wskazuje, że to właśnie ona ma być kolejną ofiarą psychopaty, nieoczekiwanie z pomocą przychodzi Piotr Langer, którego fanom twórczości Mroza nie trzeba przestawiać, postać ta nadaje wydarzeniom pikanterii i wywołuje jeszcze więcej skrajnych emocji.

Wydarzenia poznajemy z kilku perspektyw, kolejne rozdziały przedstawiane są z punktu widzenia różnych bohaterów - Paderborna, Karoliny, Niny czy nawet samego Rzeźnika, co muszę przyznać było najciekawszym zabiegiem w tej historii. Podczas czytania nie zabraknie strachu, niepokoju czy odrazy, autor naprawdę zaopatrzył czytelnika w szeroki wachlarz emocji.

Sama fabuła jest bardzo dobrze poprowadzona, wątki łączą się ze sobą dość płynnie, wszystko wydaje się mieć sens, zakończenie nie było przewidywalne, mnie osobiście zaskoczyło, a sam pomysł z wplątaniem astrologii jako głównego motywu działania mordercy ... Wow! Trochę to było skomplikowane, ale te matematyczne obliczenia, terminologia - ascendenty, koniunkcje, kwadry, po prostu wow! Przepadałam i dałam się porwać grze pozorów.

Bardzo podobał mi się ten duet wymiaru sprawiedliwości, autor daje nadzieję, że Pader i Siarka jeszcze powrócą i bardzo mnie to cieszy.

Czy można sięgnąć po Paderborna nie znając Langera ? Można, ale ostrzegam, że po skończeniu tej książki będziecie chcieli zamówić pierwszą część i poznać umysł tego psychopaty osobiście.

Akcja książki rozpoczyna się od porwania Niny Pokory, byłej żony Olgierda Paderborna, prawdopodobnie...

Rozwiń

Zwiń

Fern Brookbanks spędza swoje ostatnie beztroskie chwile w Toronto, dziewczyna po zakończonych studiach lada dzień ma powrócić do rodzinnej miejscowości, gdzie mieści się ośrodek wypoczynkowy jej mamy, Fern nieoczekiwanie poznaje Willa Baxtera, a ich dwudziestoczterogodzinna znajomość głęboko zakorzenia się w jej sercu. Młody artysta Will i marzycielka Fern spisują swoje cele na najbliższy rok i zawierają układ, że dokładnie za 365 dni spotkają się w pensjonacie nad jeziorem i zdecydują, co dalej z ich relacją, która wydaje się wkraczać na romantyczne tory.

Jak można się spodziewać, nie wszystko idzie tak gładko, Fern zostaje wystawiona do wiatru, jej obiekt westchnień nie pojawia się.

Dziesięć lat później, znacznie bardziej doświadczona przez życie Fern, zostaje właścicielką pensjonatu, który otrzymała w spadku, po swojej tragicznie zmarłej mamie. Kobieta nie potrafi odnaleźć się w nowej rzeczywistości, została przyparta do muru, nie wie czy porzucić swoje marzenia o otwarciu własnej kawiarni na rzecz kontynuowania dziedzictwa matki, wciąż boli ją, że nie była dość dobrą córką, a na dodatek w drzwiach pensjonatu pojawia się miłość sprzed lat - Will Baxton we własnej osobie, olśniewający, tajemniczy i spóźniony o jakieś dziesięć lat....

Ta historia umiliła mi czas majówki, była ciepła i przyjemna, sam styl autorki jest bardzo komfortowy, czytelnik powoli sunie przez kolejne rozdziały, akcja jest niespieszna, choć nie brakuje w niej emocji czy tajemnic, szczególnie postać Willa jest nimi otoczona, trochę nie mogłam go rozgryźć i szczerze nie do końca przemawiają do mnie motywy, którymi się kieruje, ale to nie zmienia faktu, że był pozytywną postacią.

Uważam, że cały pomysł na historię był udany, mamy tu kilka linii czasowych, poznajemy wydarzenia bieżące, cofamy się do czasów młodości bohaterów, a także czytamy zapiski z pamiętnika mamy Fern, która odgrywa w opowieści kluczową rolę. Motyw matki i córki jest tu bardzo ważny i został mocno zaakcentowany.

Książkę zaliczam do bardzo udanych, choć nie będę ukrywać, że poprzednie dzieło autorki ,,Każde kolejne lato" mocniej zapadło mi w pamięć.

Fern Brookbanks spędza swoje ostatnie beztroskie chwile w Toronto, dziewczyna po zakończonych studiach lada dzień ma powrócić do rodzinnej miejscowości, gdzie mieści się ośrodek wypoczynkowy jej mamy, Fern nieoczekiwanie poznaje Willa Baxtera, a ich dwudziestoczterogodzinna znajomość głębo...

Rozwiń

Zwiń

Trzy razy tak! Tę historię zdecydowanie odkładam na półkę ,,ulubione".

Wiktoria prowadzi ułożone, spokojne życie, jest właścicielką dobrze prosperującej kwiaciarni, mamą uroczej trzyletniej dziewczynki i choć rozwiodła się z mężem, to w trosce o córkę udało im się utrzymać przyjacielskie relacje.

Spokojna codzienność kobiety zostaje zachwiana przez nieoczekiwane zaproszenie na bal absolwentów liceum. Wiktoria od samego początku jest na nie, wolałaby nie powracać do tego okresu, gdyż wiąże się z nim kilka przykrych doświadczeń, jednak namowy znajomej i sentymentalna podróż w czasie powodują, że kobieta akceptuje zaproszenie. Z mocno bijącym sercem jedzie na bal i spotyka na nim swoją miłość sprzed lat...

Oskar był jej najlepszym przyjacielem i poniekąd dlatego dziewczyna nigdy nie przyznała się, że żywi do niego głębsze uczucia. Bała się, że jej wyzwanie doprowadzi do rozpadu ich przyjaźni, nie miała również sposobności do takiej rozmowy, gdyż chłopak był ślepo zapatrzony w swoją ówczesną dziewczynę i ich burzliwy związek.

Jeden wieczór przenosi ich w przeszłość, a do Wiktorii dochodzi, że nie tylko ona w czasach szkolnych biła się z myślami i ukrywała swoje emocje. Ta jedna noc zmieni poukładane życie kobiety w chaos, lecz nie zawsze chaos musi prowadzić do złego...

Autorka świetnie opisała czasy licealnych problemów i miłostek, a zabieg z wplątaniem w fabułę polskich kultowych utworów muzycznych jest trafiony w punkt. Świetnie się to czytało! Główni bohaterowie mają w sobie dużo ciepła i pozytywniej wibracji, czytelnik od razu ma ochotę im kibicować, szczególnie Wiktorii, która niejednokrotnie posuwa się do podejmowania decyzji dobrych z punktu widzenia matki, a nie kochanki. Obserwujemy również stopniową przemianę bohaterki, która zaczyna coraz bardziej dbać o siebie i swoje potrzeby, ale jednocześnie nie zapomina o swoich bliskich.

Pani Klaudia Bianek stworzyła bardzo udaną historię, przepełnioną nostalgią i chwytającą za serce, było mi bardzo miło, że mogłam ją przeczytać, dziękuję i gratuluję premiery ,,Zatańcz ze mną"

Trzy razy tak! Tę historię zdecydowanie odkładam na półkę ,,ulubione".

Wiktoria prowadzi ułożone, spokojne życie, jest właścicielką dobrze prosperującej kwiaciarni, mamą uroczej trzyletniej dziewczynki i choć rozwiodła się z mężem, to w trosce o córkę udało im się utrzymać przyjaciel...

Rozwiń

Zwiń

Początkowo byłam przekonana, że będzie to kolejna lekka historia na jeden wieczór, nic bardziej mylnego.

Dwudziestoośmioletnia Grace Porter wraz z przyjaciółkami świętuje obronę swojego doktoratu w Vegas. Dziewczyna jest ułożona i inteligentna, zawsze stara się podołać wysokim wymaganiom rodziców, jednak impreza w Vegas znacznie wymyka się spod kontroli i kończy się nieplanowanym ślubem z przypadkową kobietą...

Główna bohaterka pomimo oddanych przyjaciół i dobrego wykształcenia jest smutną osobą. Przez całą książkę miałam wrażenie, że jest nieszczęśliwa i nic ją nie cieszy. Grace zdecydowanie jest skomplikowaną postacią, a jej relacje z rodziną nie należą do łatwych, szczególnie relacja z ojcem, którego nazywa Pułkownikiem. Z jednej strony tyran, z drugiej mężczyzna w swoim mniemaniu bardzo troszczy się o córkę, jednak ma dla niej napisany plan, w który Grace bardzo stara się wpasować, choć tego nie czuje. Dziewczyna jest klasycznym przykładem osoby chcącej zadowolić innych, a przy tym całkowicie zapomina o swoich potrzebach. Smutno mi się to czytało....

,,Złotko" to historia o poszukiwaniu siebie, trudna, dająca miejsce do refleksji, moim zdaniem smutna, nie każdy czas jest dobry na takie historie, nie w każdym momencie życia czytelnik odbierze ją tak samo, myślę, że może kiedyś wrócę do tej książki. Teraz trochę nie rozumiem Grace, a trochę jej współczuję. Najbardziej podobały mi się przyjaciółki dziewczyny, szczere i oddane, takich życzę każdemu.

Początkowo byłam przekonana, że będzie to kolejna lekka historia na jeden wieczór, nic bardziej mylnego.

Dwudziestoośmioletnia Grace Porter wraz z przyjaciółkami świętuje obronę swojego doktoratu w Vegas. Dziewczyna jest ułożona i inteligentna, zawsze stara się podołać wysokim wymaganiom...

Rozwiń

Zwiń

Harlow rozpoczyna naukę na studiach weterynaryjnych, poznaje studenckie życie od podszewki - przeprowadzkę do nowego mieszkania, rozłąkę z rodzicami, zacieśnianie więzi ze współlokatorkami. Podczas pierwszych zajęć dziewczyna poznaje kolegę z roku - Travisa, który szybko wpada jej w oko i to z wzajemnością. Młodzi zaczynają coraz częściej się widywać, spędzać czas na nauce i nie tylko, aż dochodzą do wniosku, że są dla siebie stworzeni. Składają obietnicę, że będą obecni przy sobie podczas najważniejszego dnia w ich życiu - ślubu.

Splot wydarzeń, niepewności i nie przegadanych wątpliwości sprawia, że para po dwóch latach związku rozstaje się, choć jeszcze do niedawna byli dla siebie wszystkim, z dnia na dzień tracą kontakt. Po czterech latach, podczas których każde z nich układało sobie życie, szczególnie zawodowe, Harlow otrzymuje zaproszenie na ślub Travisa. Początkowo dziewczyna chce odmówić, nie czuje się na siłach, aby przyglądać się jak miłość jej życia żeni się z inną kobietą. Pamięć jednak nie zawodzi, a dziewczyna nie chce złamać danej kiedyś obietnicy i postanawia być przy Travisie w dniu jego ślubu, choć w sercu czuje, że to ona powinna kroczyć w białej sukni.

W dniu ślubu wszystko idzie nie tak jak powinno... katastrofa goni katastrofę, to tak jakby przeznaczenie sprzysięgło się przeciwko temu małżeństwu. W końcu panna młoda trafia do szpitala, a Travis i Harlow wspominają dane lata związku...

Ta opowieść jest do granic przewidywalna, choć czyta się ją przyjemnie. Nie dłuży się, język jest przystępny, a akcja spójna. Mogę się przyczepić do klamry jaką zastosowała autorka, akcja kończąca rozdział, zazwyczaj powtarza się i rozpoczyna kolejny, to tak jakbyśmy czytali dwa razy to samo, jeśli książkę czyta się ciągiem, w którymś momencie może to denerwować.
Główni bohaterowie napisani są bardzo zachowawczo, więcej szumu robiły postacie drugoplanowe i już wiemy, że kolejna część będzie o losach jednej z nich, co zapowiada się ciekawie.

Choć już na początku wiedziałam, jak wszystko się potoczy, to i tak spędziłam miło czas, historia na jeden wieczór, kierowana do czytelników +18

Harlow rozpoczyna naukę na studiach weterynaryjnych, poznaje studenckie życie od podszewki - przeprowadzkę do nowego mieszkania, rozłąkę z rodzicami, zacieśnianie więzi ze współlokatorkami. Podczas pierwszych zajęć dziewczyna poznaje kolegę z roku - Travisa, który szybko wpada jej w oko i ...

Rozwiń

Zwiń

Jamison traci w życiu jedyną osobę, która rozumiała jego wyjątkowość, chłopak widzi kolory, tam gdzie ich nie ma, każda litera, cyfra posiadają swój kolor, dzięki czemu Jamison patrzy na świat w odmienny sposób. Od najmłodszych lat chłopak borykał się z niezrozumieniem, tylko mama widziała w nim tę szczególną umiejętność, ale teraz odeszła, a Jamison wraz z ojcem i młodszą siostrą muszą poradzić sobie z tą stratą.

Każdy z nich próbuje przeżyć żałobę na swój sposób, główny bohater powoli odnajduje ukojenie w fotografii, robienie zdjęć staje się swoistą terapią, szczególnie dlatego, że pierwszy aparat dostał od mamy. Jamison wpada na pomysł stworzenia strony internetowej o nazwie ,,Projekt 21:09", na której umieszcza kadry rzeczywistości, zdjęcia zrobione każdego dnia o tej samej godzinie, w tym samym miejscu, fotografowani są nieznajomi, przypadkowi ludzi, przechodnie, każdy niosący swoją historię i własne emocje.

Krok po kroku do chłopaka dociera głębszy sens owego projektu, zauważa swój talent oraz otwiera się na nowe znajomości w szkole.

,,Projekt 21:09" to historia wyjątkowa, inna, wydarzenia widzimy oczami męskiego bohatera, autorem książki jest mężczyzna, więc tym bardziej widać różnice w kreacji wizerunku Jamisona. Powieść ta traktuje przede wszystkim o żałobie, radzeniu sobie ze stratą, ale również o poszukiwaniu swojego miejsca w świecie, odnajdywaniu swoich mocnych stron, o wpływie jaki mamy ja drugą osobę. Samą opowieść czyta się lekko i szybko, na próżno szukać tu zwrotów akcji, pędu czy intryg, fabuła jest płynna i spokojna, to taka comfortable book kierowana do osób młodszych, pomimo młodego wieku głównego bohatera można się wiele od niego nauczyć, a jego relacje z najbliższymi są godne podziwu.

Jamison traci w życiu jedyną osobę, która rozumiała jego wyjątkowość, chłopak widzi kolory, tam gdzie ich nie ma, każda litera, cyfra posiadają swój kolor, dzięki czemu Jamison patrzy na świat w odmienny sposób. Od najmłodszych lat chłopak borykał się z niezrozumieniem, tylko mama widziała...

Rozwiń

Zwiń