Jesteśmy społecznością, która kocha książki

No cóż... po prostu przeciętna. Choć przyznam, że momentami "plot" był nawet intrygujący. Niestety bardzo często niespójna - jakby pisało ją kilka osób. Co zresztą, zostało wyjaśnione przez autorkę w podziękowaniach. Okazało się, przynajmniej tak zrozumiałem, że tekst był poprawiany przez kilka osób (we fragmentach). Dla mnie to jest niedopuszczalne, bo jakość tekstu jest nierówna. Są fragmenty całkiem dobrze napisane, a są takie których praktycznie nie da się czytać.

Z rzeczy, które mnie zdziwiły.
Zadziwiła mnie reakcja bohaterki na jedną z cech charakteru drugiego głównego bohatera... przeszła nad nią do porządku dziennego, jakby to był nic nieznaczący szczegół. Pomijam tu fakt wymordowania połowy wszechświata...
W tekście pojawiło się odwołanie do Gwiezdnych Wojen i Yody? Serio??? Autorka kreuje swoje uniwersum, a potem robi coś takiego?
No i na koniec "patologiczne bakterie", które najwyraźniej pomyliły się komuś z "bakteriami patogenicznymi" (albo "patogennymi"). Ale co tam, na szalkach Petriego, nie takie rzeczy się zdarzały :P.
Czy warto ją czytać? Nie wiem. Wydaje mi się że takiego SF jest całkiem sporo. Natomiast pewnie sporo jest też lepszych książek w tym gatunku. Z drugiej strony, byłem ciekaw jak wygląda space opera w polskim wykonaniu. Swoją drogą, byłem jednak ciekaw dalszych losów bohaterów i zacząłem czytać kontynuację. Wg mnie jest progress w stosunku do pierwszego tomu, ale wypowiem się po skończeniu.

No cóż... po prostu przeciętna. Choć przyznam, że momentami "plot" był nawet intrygujący. Niestety bardzo często niespójna - jakby pisało ją kilka osób. Co zresztą, zostało wyjaśnione przez autorkę w podziękowaniach. Okazało się, przynajmniej tak zrozumiałem, że tekst był poprawiany przez kilka osób (we fragmentach). Dla mnie to jest niedopuszczalne, bo jakość tekstu jest...

Przez 90% książki myślałem sobie "Boże ale to jest dobre". To pierwsze moje spotkanie ze steampunkiem i tym bardziej się cieszę, że wprowadzenie w ten nurt sf zawdzięczam polskiemu autorowi. Ale po kolei...

W swojej książce Piskorski przenosi nas do alternatywnej rzeczywistości XIX-wiecznej Europy, w której odkryto energię próżni - ether. Nie dość, że wykorzystanie etheru dało możliwość opracowania szeregu innowacji technicznych (np. koleje etherowe), to dodatkowo odpowiednie manipulowanie energią próżni pozwoliło na otwarcie wrót do alternatywnego świata - Nowej Europy. O ile w Starej Europie porządek polityczny jest w stanie równowagi. O tyle, jak się możemy spodziewać Nowa Europa nie podlega nikomu, więc jest idealnym miejscem do spełnienia imperialistycznych zapędów wszystkich włodarzy europejskich mocarstw. Zatem rozpoczyna się wyścig o podbój ziem Nowej Europy.
Bohaterami, którzy przeprowadzają nas przez świat opanowany przez rewolucję etherową są - Maurice Dalmont (młody i być może nieco naiwny, ale obiecujący naukowiec zajmujący się badaniami nad etherem), jego siostra (młoda kobieta, marzy o tym żeby wyrwać się z ram stereotypu zachowania XIX-wiecznej kobiety) i Stanisław Tyc (przyjaciel Maurice'a; żołnierz Legi Nadwiślańskiej). Z każdym krokiem intryga się gmatwa, a napięcie rośnie.
W mojej opinii światotwórczo historia jest genialna. Historia świata jest kompletna a powiązanie poszczególnych fragmentów akcji zarówno w Starym Świecie jak i w Nowej Europie, są spójne i dobrze do siebie pasują. Jest całe mnóstwo bohaterów drugo- i trzecioplanowych, którzy nadają tej opowieści niezwykłą plastyczność, dzięki czemu świat nie jest pusty i sprawia wrażenie żywego organizmu działającego w tle. Miałem obawy co do tego jak będą wyglądać opisy bitew, ale sceny batalistyczne są prowadzone brawurowo i z rozmachem, kipiąc dynamiką.
Można powiedzieć same plusy. I....

No właśnie jeśli jest tak dobrze to czemu tylko 7/10.
Po pierwsze, ale nie najważniejsze, Maurice jako bohater jest strasznie naiwny... Co niesie za sobą określone konsekwencje. Być może taka była koncepcja autora, ale momentami od tej naiwności aż zęby bolą.
Natomiast z mojego punktu widzenia, największym zarzutem dla tej opowieści jest zmarnowany potencjał wymyślonych bohaterów. Oczywiście intryga się wyjaśnia i wiele wątków się rozwiązuje. Jednak dla mnie moment, w którym kończy się historia i sposób w jaki żegnamy się z bohaterami, był całkowicie niesatysfakcjonujący. Koniec książki odebrałem jak amputację nogi, tasakiem, bez znieczulenia. Szkoda że autor nie pomyślał o przynajmniej jednym rozdziale podsumowującym losy głównych "graczy" na planszy stworzonej przez niego historii. Zdaję sobie sprawę że to pierwszy tom serii, ale z tego co się już zorientowałem w kolejnym tomie opowieści mamy do czynienia z nowo wykreowanymi bohaterami. Bardzo szkoda, bo autor pozostawił tutaj masę otwartych wątków i wg mnie widać z kilometra zaprzepaszczony potencjał misternie tkanej historii. Stąd pewnie mój żal i tylko 7 gwiazdek (choć przyznam szczerze, że ostatnio czytane przeze mnie książki nieczęsto nawet te 7 gwiazdek dostają).

Nie zmienia to faktu, że czytając tę książkę bawiłem się świetnie szczerze ją POLECAM.

Przez 90% książki myślałem sobie "Boże ale to jest dobre". To pierwsze moje spotkanie ze steampunkiem i tym bardziej się cieszę, że wprowadzenie w ten nurt sf zawdzięczam polskiemu autorowi. Ale po kolei...

W swojej książce Piskorski przenosi nas do alternatywnej rzeczywistości XIX-wiecznej Europy, w której odkryto energię próżni - ether. Nie dość, że wykorzystanie etheru...

Jako, że przymierzam się do czytania kolejnych tomów serii, a za pierwszym razem "Ostrze" czytałem kilka lat temu, postanowiłem odświeżyć sobie pierwszy tom serii...

I bardzo tego nie żałuję... Książkę czyta się świetnie. Cała intryga jest wielopłaszczyznowa. Mamy tutaj zarówno politykę i intrygi salonowe, ale również bardzo mięsistą akcję z dynamicznymi walkami. Autor prowadzi nas przez poczynania kilku bohaterów równocześnie, dzięki czemu nie jesteśmy cały czas uwiązani do jednego wątku.
Jeśli chodzi o kreację świata to wg mnie, jest więcej niż dobra. Bohaterowie mają swoją przeszłość, a ich przyszłość kreśli się bardzo niejasno. Na pewno nie są oni swoimi kalkami. Każdy z nich ma zarówno zalety jak i wady. Autor postarał się, żeby była to pełna kolorytu mieszanka osobowości, obserwowanie losów której nieprędko nas znudzi. Językowo książka stoi też na całkiem przyzwoitym poziomie.
Jeśli lubisz bitewne fantasy i jeszcze jakimś cudem nie przeczytałaś(eś) tej książki, to gorąco zachęcam. Na pewno się nie zawiedziecie. Jeśli chodzi o ocenę punktową, to dla mnie to coś pomiędzy 7 i 8 punktów.

Jako, że przymierzam się do czytania kolejnych tomów serii, a za pierwszym razem "Ostrze" czytałem kilka lat temu, postanowiłem odświeżyć sobie pierwszy tom serii...

I bardzo tego nie żałuję... Książkę czyta się świetnie. Cała intryga jest wielopłaszczyznowa. Mamy tutaj zarówno politykę i intrygi salonowe, ale również bardzo mięsistą akcję z dynamicznymi walkami. Autor...