Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawa książka, która może stanowić pewien wstęp do poznania tej mniej chlubnej karty przedwojennej Warszawy. Tej, w której bohaterami nie byli oficerowie w galowych mundurach, damy w futrach, literaci i artyści. Autor unosi kurtynę, za którą znajdziemy biedę, bezrobocie, zbrodnię i inne mniej przyjemne i legalne aspekty życia w dużym mieście. Chociaż książka jest dość ogólnikowa i przedstawia tematy nie zagłębiając się zbytnio to oddaje klimat i nastrój tamtych lat.

Ciekawa książka, która może stanowić pewien wstęp do poznania tej mniej chlubnej karty przedwojennej Warszawy. Tej, w której bohaterami nie byli oficerowie w galowych mundurach, damy w futrach, literaci i artyści. Autor unosi kurtynę, za którą znajdziemy biedę, bezrobocie, zbrodnię i inne...

Rozwiń

Zwiń

Cenną zaletą dramatu jest odarcie treści z wszelkich opisów, wszelkiej otoczki jaka w prozie przeplata się z treścią. Skupić się wtedy można na postaci i wydarzeniu. Niewątpliwie Shakespeare jest mistrzem tej formy a Makbet to potwierdza.

Cenną zaletą dramatu jest odarcie treści z wszelkich opisów, wszelkiej otoczki jaka w prozie przeplata się z treścią. Skupić się wtedy można na postaci i wydarzeniu. Niewątpliwie Shakespeare jest mistrzem tej formy a Makbet to potwierdza.

Klasyka, historia znana ale przedstawiana w wielu wersjach a oryginał zawsze gdzieś omijałem. Faktycznie potwierdza ta sztuka kunszt autora.

Klasyka, historia znana ale przedstawiana w wielu wersjach a oryginał zawsze gdzieś omijałem. Faktycznie potwierdza ta sztuka kunszt autora.

Klasyka, trochę humoru z zakurzonej szafy, zawiłe i nie do końca zrozumiałe zamiany ról (po co to było? nie wiem) i na koniec kilka niepopularnych opinii na temat roli kobiety w małżeństwie. Słabo się zestarzała ta sztuka.

Klasyka, trochę humoru z zakurzonej szafy, zawiłe i nie do końca zrozumiałe zamiany ról (po co to było? nie wiem) i na koniec kilka niepopularnych opinii na temat roli kobiety w małżeństwie. Słabo się zestarzała ta sztuka.

Ludzie od lat szukają możliwości zwiększenia swoich możliwości. Wszystkie wynalazki jakie napędzają naszą cywilizację sprowadzają się właściwie do tego celu- czy to zwiększenie wydajności pracy, czy to szybsze przemieszczanie, latanie, pływanie pod wodą, możliwość produkowania nowych rzeczy, przyspieszenie obliczeń... Do najnowszych czasów jedynym aspektem jakiego nie dotknęła nauka była inteligencja i rozum człowieka. Jednak nadszedł czas na postęp w tej dziedzinie. Wyobraźmy sobie zastęp prawników, lekarzy, filozofów, inżynierów, naukowców a nawet artystów dostępnych dla każdego z nas za naciśnięciem klawisza. Sztuczna inteligencja już teraz może dla nas napisać esej, rozprawę filozoficzną, opowiadanie na dowolny temat, udzielić prawnej porady powołując się na dowolne precedensowe wyroki... Możliwości są nieskończone, a to dopiero początek! W dziedzinie AI jesteśmy obecnie na takim etapie jak w technologii przy wynalezieniu koła. Możliwości zdają się nieograniczone.
Ale czy jesteśmy na to gotowi?? Czy potrafimy prawidłowo zdiagnozować i zapobiec zagrożeniom jakie niesie pojawienie się nowej siły myślącej? Gdzie nas to zaprowadzi? Co może się stać gdy dostęp do AI uzyskają terroryści lub ludzie, którzy bez zważenia konsekwencji swoich działań będą chcieli przesunąć horyzont wiedzy poza bezpieczny obszar na przykład manipulując genami?
Zastanawiam się czy bez użycia AI jesteśmy w ogóle takie zagrożenia określić, tylko czy sztuczna inteligencja nie zechce nam w tym pomóc i nie zatai czegoś przed nami aby chronić samą siebie?
Polecam lekturę.

Ludzie od lat szukają możliwości zwiększenia swoich możliwości. Wszystkie wynalazki jakie napędzają naszą cywilizację sprowadzają się właściwie do tego celu- czy to zwiększenie wydajności pracy, czy to szybsze przemieszczanie, latanie, pływanie pod wodą, możliwość produkowania nowych rzecz...

Rozwiń

Zwiń

Fabularna opowieść o jednym dniu z życia więźnia GUŁagu, dzień znoju, strachu, pracy ponad siły, pracy bezsensownej, bezcelowej, wykonanej bez narzędzi, planu, sensu. Walka o gramy chleba, dodatkową miskę bałandy, uniknięcie karceru, prezent z paczki współwięźnia... Pesymizm bijący na każdym kroku poraża, a zakończenie potęguje to uczucie jeszcze bardziej.

Fabularna opowieść o jednym dniu z życia więźnia GUŁagu, dzień znoju, strachu, pracy ponad siły, pracy bezsensownej, bezcelowej, wykonanej bez narzędzi, planu, sensu. Walka o gramy chleba, dodatkową miskę bałandy, uniknięcie karceru, prezent z paczki współwięźnia... Pesymizm bijący na każd...

Rozwiń

Zwiń