Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nicolas urodził się bez duszy. Nigdy nie czuł i nie rozumiał emocji; zarówno swoich, jak i innych. Zawsze był chłodny i spokojny, a w życiu kierował się przede wszystkim rozumem. Tak było do czasu, aż nie dostał się na studia.
W Akademii Czarnoksięskiej chłopak postanawia stworzyć sobie nową duszę, ale już pierwszego dnia nic nie idzie zgodnie z jego planem. Nie dość, że na skutek wadliwej teleportacji ląduje w środku lasu, to jeszcze jego towarzyszką zostaje irytująca dziewczyna – Maia. A to dopiero początek jego kłopotów…
Skradziona z biblioteki księga kryje w sobie ważne informacje, ale jest też śmiertelnie niebezpieczna. Ile będzie w stanie poświęcić Nicolas, aby stworzyć sobie duszę? A jeśli mu się to uda, czy da radę pozostać sobą?

Książka Patryka Żelaznego zaintrygowała mnie przede wszystkim niesztampowym pomysłem na fabułę, bo – powiedzmy sobie szczerze – wcale nie jest łatwo zdefiniować pojęcie, jakim jest „dusza”. A jednak jej brak wydaje się nam czymś niewyobrażalnym, bo ostatecznie każdy człowiek powinien ją mieć, aby móc czuć i rozwijać się społecznie.
Mimo to Nicolas nauczył się funkcjonować bez niej. Jednak autor wyraźnie pokazuje nam, że bez duszy chłopak jest wybrakowany. W prostych scenach widoczne jest to, jakie podejście mają do niego ludzie; trudno im zaakceptować taki brak empatii i człowieczeństwa. I wcale się temu nie dziwię. Sama podczas lektury często irytowałam się zachowaniem Nicolasa, chociaż dobrze wiedziałam, co jest jego przyczyną.
Inne postacie też są bardzo ciekawie napisane. Tak naprawdę każda z nich ma swoje sekrety i motywacje, a dostrzec można je wraz z biegiem historii. Patryk Żelazny świetnie buduje dialogi, a także sceny akcji, dzięki którym od książki trudno się oderwać. Relacje i powiązania między bohaterami są też dobrze przedstawione, ale przyznam, że czasem trochę mieszały mi się poboczne postacie – głównie inni uczniowie Akademii. Czasem wręcz miałam wrażenie, że poza Nicolasem i Maią w tej szkole nie ma innych studentów, bo tak mały wkład mieli w fabułę.
Sama Akademia Czarnoksięska jest oczywistym nawiązaniem do Hogwartu. Za przykład może posłużyć chociażby otaczający ją tajemniczy las, a także sam wątek zakazanej księgi. Przedmioty wykładane na Akademii także są dość podobne do tych z uniwersum Harry’ego Pottera. I niby to drobne szczegóły, ale jednak liczyłam na trochę więcej oryginalności w tej kwestii.
Jeśli chodzi o wydanie, to jest ono dobre. Co prawda okładka trochę się brudzi i palcuje, ale ilustracje i detale w tej książce są świetne. Wydawnictwo Excalibur zna się na rzeczy, jeśli chodzi o estetyczne przedstawienie swojego produktu.
„Między nami jest Śmierć” ładnie wygląda na półce, ciesząc oko i zachęcając do zgłębienia treści. A ta jest naprawdę dobra, dlatego też będę niecierpliwie czekała na kolejne książki autorstwa Patryka Żelaznego 😊

Książka z Klubu Recenzenta serwisu @nakanapie.pl

Nicolas urodził się bez duszy. Nigdy nie czuł i nie rozumiał emocji; zarówno swoich, jak i innych. Zawsze był chłodny i spokojny, a w życiu kierował się przede wszystkim rozumem. Tak było do czasu, aż nie dostał się na studia.
W Akademii Czarnoksięskiej chłopak postanawia stworzyć sobie nową duszę, ale już pierwszego dnia nic nie idzie zgodnie z jego planem. Nie dość, że...

Każdego dnia przeglądamy powiadomienia w mediach społecznościowych. Oglądamy ulubiony serial z poczuciem winy, bo ostatecznie wyszło mnóstwo innych, być może bardziej wartościowych produkcji. W sklepach sami już nie wiemy, co właściwie chcieliśmy kupić, i ostatecznie wychodzimy skołowani i poirytowani.
Jesteśmy przytłoczeni, gdyż opcji jest za dużo i mamy wrażenie, że zaraz zwariujemy. W dzisiejszych czasach wszystko musi być szybkie, musi być tego więcej, więcej, więcej… Stop! Urszula Sołtys-Para w swojej najnowszej książce opisuje doświadczenia i próby uwolnienia się z tego zaklętego kręgu. I zadaje pytanie: czy w dzisiejszym świecie można jeszcze nie być przebodźcowanym?

Urszula Sołtys-Para przez dwanaście lat pracowała w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej na katowickim Nikiszowcu. Obecnie wraz z Anną Dankowską prowadzi podcast „Wspólne Słowa”, w którym popularyzuje wiedzę z zakresu psychologii. Jej znajomość tej tematyki jest widoczna w książce, bo powołuje się ona na różne eksperymenty psychologiczne, które dobrze obrazują opisywane przez nią problemy.
Myli się jednak ten, kto pomyśli, że „Przebodźcowani” napisani są sztywnym, suchym językiem. Jest wręcz przeciwnie; prosty i przystępny język, a także opisywanie swoich własnych doświadczeń sprawia, że czytający jest w stanie zrozumieć autorkę. Dodatkowo w książce poruszane są aktualne tematy, co pozwala odnieść opisywane praktyki do własnych doświadczeń.
Oczywiście, nie wszystkie sposoby na uzyskanie spokoju i balansu mogą nam odpowiadać. Sama podczas lektury wybierałam spośród nich te, które bardziej do mnie przemawiały, a inne zwyczajnie pomijałam. Już na wstępie Urszula Sołtys-Para przyznaje, że ta książka to nie jest poradnik. I szczerze mówiąc to wyraźnie widać, bo nie na wszystkie czynniki przebodźcowania autorka znajduje rozwiązanie. Jednak dobrze diagnozuje siebie i społeczeństwo, co warto docenić. W końcu pierwszym krokiem terapii jest akceptacja tego, że mamy problem. Później możemy się zastanawiać nad tym, jak go wyeliminować.
„Przebodźcowani. Szukając siebie w świecie nadmiaru” to nie jest książka, która zainteresuje wszystkich. Nie ma w niej gotowych porad, a raczej lekkie szturchnięcia ze strony autorki. Ten nie-poradnik skłania do refleksji, a także trochę uczy tego, jak odnaleźć w sobie spokój. I chociaż brzmi to wszystko nieco mętnie, to myślę, że warto dać mu szansę… Kto wie? Może odnajdziecie w nim coś więcej niż ja?

Każdego dnia przeglądamy powiadomienia w mediach społecznościowych. Oglądamy ulubiony serial z poczuciem winy, bo ostatecznie wyszło mnóstwo innych, być może bardziej wartościowych produkcji. W sklepach sami już nie wiemy, co właściwie chcieliśmy kupić, i ostatecznie wychodzimy skołowani i poirytowani.
Jesteśmy przytłoczeni, gdyż opcji jest za dużo i mamy wrażenie, że...