Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prawiek to nie tylko prosta, mała wieś ale również jest to miejsce pełne tajemnic, pomniejszych cudów i ogromnych masakr.
Jest to powieść na pograniczu realności, gdzie mistycyzm i oniryzm przeplatają się z przyziemnymi sprawami. Dosadna, czasem brutalna rzeczywistwość miesza się z światem baśniowym, pełnym niedopowiedzeń i dwuznaczności.
Mamy tutaj osoby mistyczne jak Kłoska oraz do bólu przyziemne jak Ukleja. Są strachy jak Zły człowiek i Topielec. Są też aniołowie. I prości ludzie, poszukujący choć garstki szczęścia. Jesteśmy swiadkami rozwoju wydarzeń przez prawie trzy pokolenia rodziny Boskich i Niebieskich.
Najbardziej podobał mi się zabieg animizacji przedmiotów codziennego użytku takich jak Młynek. Miałam wrażenie, że to właśnie one miały najwięcej do powiedzenia.
A moim ulubionym czasem jest Czas Lalki.
W połowie powieści w czasie II wojny światowej robi się naprawdę brutalnie aż musiałam ją na chwilę odłożyc.
Niestety bardzo dużo tu wiary, monoteistycznej, chrzescijańskiej. Pewnie ciekawie przedstawionej, dla mnie niestety nużacej. Czas gry przez to był dla mnie nie do końca zrozumiały. Gdyby nie teologia książka podobałaby mi sie bardziej. Jednak będę ją bardzo dobrze wspominać. Mam nadzieję, że to dobra przekąska przed kolejnymi dziełami autorki.

Prawiek to nie tylko prosta, mała wieś ale również jest to miejsce pełne tajemnic, pomniejszych cudów i ogromnych masakr.
Jest to powieść na pograniczu realności, gdzie mistycyzm i oniryzm przeplatają się z przyziemnymi sprawami. Dosadna, czasem brutalna rzeczywistwość miesza się z światem baśniowym, pełnym niedopowiedzeń i dwuznaczności.
Mamy tutaj osoby mistyczne jak...

Czy da się napisać w niecały rok prequel do swojej debiutanckiej książki? I to tak, żeby jak jej poprzedniczka, wprawiała w błogostan najlepiej dopełniony ciepłym kocem, dzbankiem herbaty i mruczącym kotem leżącym w nogach? Ewidentnie się da i dowodem na to jest ta książka. No kurde, znowu było dobrze, choć może ciutkę mniej niż w Legendach i Latte. Znów mamy sielską opowieść o tym jak zwolnionko obrotów może zrobić dobrze, jak zanurzenie się w świecie czy to realnym czy fikcyjnym i prawdziwe w nim pobycie może przynieść wiele dobrego. Do tego trochę magii, szczypta feminizmu a na dodatkową osłodę posypka ze słodkich zwierzęcych postaci i voilà. Palce lizać. Dosłownie. Nie radzę czytać z pustym żołądkiem. Myślę, że nawet lepiej by było poznać te książki w chronologicznej kolejności bo ten prequel rozbudza apetyt przed pierwszym tomem. Jednak UWAGA: epilog jest mini spojlerem pierwszego tomu. Opowieść ta jest przyjemna, miękka i potrafi dosadnie wtrącić przekleństwo a do tego nie trąci "wilgotnością" lecz tylko lekko wokół tego tematu krąży. CUDO do schrupania na raz.
P.S. Trzeba tutaj docenić rolę przekładu, dzięki wspaniałemu tłumaczeniu nazw własnych ma się wrażenie, że czyta się rodzimą książkę pokroju Anety Jadowskiej. Prażuch <3

Czy da się napisać w niecały rok prequel do swojej debiutanckiej książki? I to tak, żeby jak jej poprzedniczka, wprawiała w błogostan najlepiej dopełniony ciepłym kocem, dzbankiem herbaty i mruczącym kotem leżącym w nogach? Ewidentnie się da i dowodem na to jest ta książka. No kurde, znowu było dobrze, choć może ciutkę mniej niż w Legendach i Latte. Znów mamy sielską...

Książkę rozpoczynamy jednocześnie z zapoczątkowaniem żywotu przez Mleczarza, należącego do majętnej rodziny Nieboszczyków. Wraz z dorastaniem chłopca, poznajemy jego otoczenie i bliskich. W dalszej części odkrywamy z nim tajemnice i przeszłość jego rodziny. 

Bardzo podobało mi się, że nawet krótki rozdział pisany z perspektywy pobocznej postaci pozwalał na bardzo dogłębne wejście do jej głowy oraz duszy. Dzięki temu wszystkie te postaci mają swoją odrębność, wyjątkowość. Każda z nich ma swój wyrazisty charakter i ciekawą historię. 

Początkowo trochę irytowała mnie absurdalność życiorysów przedstawionych bohaterów. I już się bałam, że naprawdę mi się nie spodoba. Jednak im dalej w las tym lepiej. Gdy już trochę poobcowałam z bohaterami, wsiąkłam w te perypetie rodzinnne i poukładałam sobie w głowie te wydarzenia, byłam w stanie docenić jak niesamowita jest to historia. 

Zawiera niezwykle barwne, dosadne a jednocześnie poetyckie opisy. Tak trafne i zaskakujące, że samą przyjemnością było ich przyswajanie.

A jak wiele tu cytatów nad którymi można powzdychać!

Jest to szczera, wulgarna, kontrowersyjna opowieść o wolności. Mimo tak wielu opisanych niesprawiedliwości, jest  tak naprawdę opisem najróżniejszych obliczy miłości. I jak wiele nadmierna i przesadna miłość może spowodować złego. 

Jest to moja pierwsza pozycja tej autorki ale rozbudziła we mnie apetyt na kolejne.

Książkę rozpoczynamy jednocześnie z zapoczątkowaniem żywotu przez Mleczarza, należącego do majętnej rodziny Nieboszczyków. Wraz z dorastaniem chłopca, poznajemy jego otoczenie i bliskich. W dalszej części odkrywamy z nim tajemnice i przeszłość jego rodziny. 

Bardzo podobało mi się, że nawet krótki rozdział pisany z perspektywy pobocznej postaci pozwalał na bardzo dogłębne...