Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest znakomitym obrazem Warszawy i Polski czasów PRL z perspektywy dziecka. Trochę nietypowego. Zdecydowanie warto - można się trochę dowiedzieć o mieście, epoce, można się też przede wszystkim pośmiać. Wciągająca, znakomita lektura.

Książka jest znakomitym obrazem Warszawy i Polski czasów PRL z perspektywy dziecka. Trochę nietypowego. Zdecydowanie warto - można się trochę dowiedzieć o mieście, epoce, można się też przede wszystkim pośmiać. Wciągająca, znakomita lektura.

Jestem jednym z tych dzieci, które do sanatorium (ówczesny GORD) w Rabce jeździły przez wiele lat co roku w latach 90'. Zacząłem w wieku 5 lat i prawie do końca podstawówki spędzałem tam miesiąc wakacji. Trochę zabrakło mi tego etapu. Mam wrażenie, że jednak kwerenda bardziej współczesnych gości sanatorium nie była tak dobra, jak źródeł historycznych. Ta z kolei niestety wymagałaby moim skromnym zdaniem odrobiny skrótu, bo niektóre pomniejsze w sumie wątki biograficzne i jednostkowe są nieco zbyt rozciągnięte. Jakby autorka zebrała zbyt wiele materiału i szkoda jej go było porzucić. Niepotrzebnie też w pierwszej części odbywają się skoki czasowe. Ale pomimo tych zarzutów i tego, że mój obraz Rabki z czasów jeżdżenia do sanatorium jest diametralnie inny niż traumy rozmówców (głównie z lat wcześniejszych) oraz że w sumie niewiele napisano o współczesnym stanie (np jak zmiana przepisów dotyczących leczenia uzdrowiskowego dzieci i zmiana mentalności wpłynęła na kryzys sanatorium, do którego setki dzieci przyjeżdżały jeszcze pod koniec lat 90') książka jest bardzo dobra i naprawdę ją pochłonąłem.

Jestem jednym z tych dzieci, które do sanatorium (ówczesny GORD) w Rabce jeździły przez wiele lat co roku w latach 90'. Zacząłem w wieku 5 lat i prawie do końca podstawówki spędzałem tam miesiąc wakacji. Trochę zabrakło mi tego etapu. Mam wrażenie, że jednak kwerenda bardziej współczesnych gości sanatorium nie była tak dobra, jak źródeł historycznych. Ta z kolei niestety...

Bardzo ciekawa i wciągająca opowieść. Choć to jednostkowa historia, to świetnie pokazuje społeczne relację i biedę tamtych lat, czasów i miejsca. Znakomity język!

Bardzo ciekawa i wciągająca opowieść. Choć to jednostkowa historia, to świetnie pokazuje społeczne relację i biedę tamtych lat, czasów i miejsca. Znakomity język!

Dobry reportaż pisany na gorąco w covidzie i pozwalający sobie przypomnieć z czym wówczas mierzyli się medycy.

Dobry reportaż pisany na gorąco w covidzie i pozwalający sobie przypomnieć z czym wówczas mierzyli się medycy.

Bardzo ciekawie patrzy się na historię Rosji dosłownie od strony kuchni i potraw. Nie próbowałem zamieszczonych przepisów, ale sama reporterska historia znakomicie oddaje ducha epoki i wschodnią mentalność, jednocześnie nie będąc książką w pełni poważną.

Bardzo ciekawie patrzy się na historię Rosji dosłownie od strony kuchni i potraw. Nie próbowałem zamieszczonych przepisów, ale sama reporterska historia znakomicie oddaje ducha epoki i wschodnią mentalność, jednocześnie nie będąc książką w pełni poważną.

To bardzo nietypowo napisana biografia. I dobrze, bo dotyczy nietypowego człowieka i pisarza. Natomiast jedna gwiazdka w dół za mało uważną korektę. Na litość... W zdaniach brakuje słów, w jednym miejscu zdanie kończy akapit i zaczyna następny (i nie jest to zabieg celowy, bo nie ma to sensu), bywają braki nawiasów czy przecinków. Ludzie kochani - tak się nie postępuje, bo dawno takiego partactwa nie widziałem :(

To bardzo nietypowo napisana biografia. I dobrze, bo dotyczy nietypowego człowieka i pisarza. Natomiast jedna gwiazdka w dół za mało uważną korektę. Na litość... W zdaniach brakuje słów, w jednym miejscu zdanie kończy akapit i zaczyna następny (i nie jest to zabieg celowy, bo nie ma to sensu), bywają braki nawiasów czy przecinków. Ludzie kochani - tak się nie postępuje, bo...

Ciekawie, sprawnie napisane, wiele historycznych faktów i współczesnych wyobrażeń na temat pracy wywiadu. Niestety pod koniec traci impet i zaczyna się wlec. Generalnie skrócenie zrobiłoby jej dobrze.

Ciekawie, sprawnie napisane, wiele historycznych faktów i współczesnych wyobrażeń na temat pracy wywiadu. Niestety pod koniec traci impet i zaczyna się wlec. Generalnie skrócenie zrobiłoby jej dobrze.

Doceniam przede wszystkim odtworzenie historii regionu i miłość do gór, choć książka jest niestety zdecydowanie słabsza, bardziej przewidywalna i zwyczajnie mniej ciekawa niż pierwszy tom. Mam nadzieję, że trzeci tom zaplanowanej trylogii będzie lepszy. I życzę powodzenia autorowi :)

Doceniam przede wszystkim odtworzenie historii regionu i miłość do gór, choć książka jest niestety zdecydowanie słabsza, bardziej przewidywalna i zwyczajnie mniej ciekawa niż pierwszy tom. Mam nadzieję, że trzeci tom zaplanowanej trylogii będzie lepszy. I życzę powodzenia autorowi :)

Całkiem przyzwoity kryminał z wątkiem historycznym, ale nie to jest największą zaletą. Są nią świetnie opisane miejsca akcji, pasja i miłość do Karkonoszy oraz historii regionu. Oczywiście kryminał rządzi się swoimi prawami - ma być miło, lekko i wartko, ma się dziać, ale sprytnie wplecione są w to historyczne fakty, rzeczywiste miejsca, które też znam i lubię. Polecam właśnie dla poznania regionu i doceniam :)

Całkiem przyzwoity kryminał z wątkiem historycznym, ale nie to jest największą zaletą. Są nią świetnie opisane miejsca akcji, pasja i miłość do Karkonoszy oraz historii regionu. Oczywiście kryminał rządzi się swoimi prawami - ma być miło, lekko i wartko, ma się dziać, ale sprytnie wplecione są w to historyczne fakty, rzeczywiste miejsca, które też znam i lubię. Polecam...

Olga Tokarczuk to pisarka wybitna, mająca wspaniały język i ciekawie mieszająca rzeczywistość z mitem. Jednak tutaj historii starczyło ledwie na dłuższe opowiadanie, a w każdym razie nie na powieść rozwleczoną do takich rozmiarów. Choć nie czytało się tego źle jeśli ktoś spodziewa się zaskakującej pointy - srogo się rozczaruje. Większości rzeczy domyślamy się szybko, a to, czego się nie domyślamy nie angażuje nas nazbyt mocno. Znakomite jest za to, jak u wybitnych pisarzy bywa, portretowanie miejsca i bohaterów.

Olga Tokarczuk to pisarka wybitna, mająca wspaniały język i ciekawie mieszająca rzeczywistość z mitem. Jednak tutaj historii starczyło ledwie na dłuższe opowiadanie, a w każdym razie nie na powieść rozwleczoną do takich rozmiarów. Choć nie czytało się tego źle jeśli ktoś spodziewa się zaskakującej pointy - srogo się rozczaruje. Większości rzeczy domyślamy się szybko, a to,...

Zdecydowanie wtórna, w stosunku do poprzedniej książki, niestety także mniej spójna i wyciągająca szersze wnioski z mętniejszego materiału. Choć w większości zgadzam się z tezami autora ich dowodzenie wydaje mi się czasem bardzo naciągane. A szkoda. Można było skupić się na mniejszej liczbie wątków i pogłębić wywód.

Zdecydowanie wtórna, w stosunku do poprzedniej książki, niestety także mniej spójna i wyciągająca szersze wnioski z mętniejszego materiału. Choć w większości zgadzam się z tezami autora ich dowodzenie wydaje mi się czasem bardzo naciągane. A szkoda. Można było skupić się na mniejszej liczbie wątków i pogłębić wywód.