Kulturoznawczyni, literaturoznawczyni, doktorka nauk humanistycznych, absolwentka Polskiej Szkoły Reportażu, autorka książki Ewa Kierska. Malarka melancholii (2020),animatorka kultury, współorganizatorka Festiwalu Dekonstrukcji Słowa Czytaj!, miłośniczka literatury pisanej przez kobiety oraz biografii nieznanych i zapomnianych artystek. Stale współpracuje z Kulturą Liberalną.
Obecnie czytam reportaż Sylwii Góry o bezdomności wśród kobiet w Polsce. Już teraz mogę śmiało napisać, że to ważna i potrzebna książka z zakresu literatury faktu. Autorka przedstawia rzeczywistość ludzi, przede wszystkim kobiet, które doświadczyły wykluczenia społecznego. Ukazane przyczyny i codzienność bohaterek zadaje kłam stereotypom na temat bezdomnych osób. Widać w tym reportażu nieudolność państwa. Przeciwwagą stały się prywatne osoby, instytucje charytatywne i społeczne, które podejmują wysiłek wspierania ludzi w bezdomności oraz prowadzących działania mające na celu przywrócenia jednostki do stabilnego życia. Po raz kolejny to trzeci sektor, ngo wyręczył państwo. I żeby było jasne, nie ma w tej książce zarzutu pod adresem pracowników społecznych. System prawny i nie tylko pozostają dalekie od rozwiązań problemów osób bezdomnych. Dowodzi tego status młodych ludzi, którym pomaga Fundacja Drugie. Książka daje wyobrażenie o problemach, które nie są medialne, bo dotyczą ludzi, których nie widzi się. Szacun dla wolontariuszy i ludzi, którzy pomagają.
Bardzo ciężko czytało mi się ten reportaż, ponieważ autorka za bardzo, moim zdaniem , skupiła się na historiach osób bezdomnych, które były bardzo do siebie podobne, przez co książka straciłam na swoim wydźwięku, jakim miał być problem bezdomności wśród kobiet.
Brakuje mi danych, pokazania pomysłów na rozwiązanie tego problemu czy w końcu bardziej obiektywnej opinii autorki.