Najnowsze artyku艂y
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Alina Madej
5
6,6/10
Pisze ksi膮偶ki: czasopisma, film, kino, telewizja
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Je偶eli chcesz wys艂a膰 nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
6,6/10艣rednia ocena ksi膮偶ek autora
19 przeczyta艂o ksi膮偶ki autora
47 chce przeczyta膰 ksi膮偶ki autora
0fan贸w autora
Zosta艅 fanem autoraKsi膮偶ki i czasopisma
- Wszystkie
- Ksi膮偶ki
- Czasopisma
Kino, w艂adza, publiczno艣膰.Kinematografia polska w latach 1944-1949
Alina Madej
7,3 z 3 ocen
15 czytelnik贸w 0 opinii
2002
Mitologie i konwencje. O polskim kinie fabularnym dwudziestolecia mi臋dzywojennego
Alina Madej
7,3 z 4 ocen
22 czytelnik贸w 1 opinia
1994
Encyklopedia kultury polskiej XX wieku. Film, kinematografia
8,0 z 1 ocen
23 czytelnik贸w 0 opinii
1994
Najnowsze opinie o ksi膮偶kach autora
Niemiecki ekspresjonizm filmowy Alicja Helman
4,0
Tak, ja wiem, 偶e dzisiaj si臋 ju偶 tak o ekspresjonizmie niemieckim - albo w og贸le o niemym kinie niemieckim - ani nie pisze, ani nie uczy. Ciekawo艣膰 by艂a jednak silniejsza ni偶 zdrowy rozs膮dek i przebrn臋艂am przez koszmarnie d艂u偶膮ce si臋 190 stron lu藕nych dywagacji, gdyba艅, interpretacji mniej lub bardziej 艣mia艂ych, przyczynk贸w i swobodnych analiz.
Tom otwiera oczywi艣cie esej Alicji Helman, kt贸ry pr贸buje nakre艣li膰 sztywne ramy ma艂o uchwytnego zjawiska, jego 藕r贸d艂a, rozw贸j i estetyk臋. Wszystko oczywi艣cie w odniesieniu do mocno dzi艣 dyskusyjnej pracy Kracauera o ekspresjonizmie niemieckim jako zapowiedzi totalitaryzmu.
Dalej mamy esej Marka Hendrykowskiego o tym, czy filmy Langa by艂y ekspresjonistyczne, czy jednak nie i co m贸wi艂 o tym sam re偶yser i jak to si臋 ma do jego poszukiwania temat贸w atrakcyjnych dla masowego odbiorcy, a jednak daj膮cych mo偶liwo艣膰 stworzenia (ekspresjonistycznej),subiektywnej wizji 艣wiata przedstawionego.
Dopiero trzeci esej, Andrzeja Gwo藕dzia, wnosi troch臋 艣wie偶o艣ci - autor zaj膮艂 si臋 rzadko eksploatowanym, a bardzo ciekawym tematem filmu ekspresjonistycznego w kontek艣cie pr膮d贸w estetycznych, r贸wnie偶 (uwaga, uwaga) propagowanych mocno w szkole Bauhausu. Nareszcie nie ma ani s艂owa o "Doktorze Mabuse" lub o "Gabincie doktora Caligari", za to autor b艂yskotliwie i oryginalnie stawia eksperymenty filmowe np. Hansa Richtera w perspektywie ekspresjonizmu, jako jego przed艂u偶enie.
W dalszej cz臋艣ci ksi膮偶ki mamy om贸wione tak ciekawe zagadnienia, jak m艂ode kino RFN w kontek艣cie tradycji ekspresjonizmu niemieckiego (Jan S艂odkowski) oraz Werner Herzog a ekspresjonizm (Tadeusz Miczka).
Dopiero kolejne teksty wracaj膮 do interesuj膮cej nas epoki. S膮 to:
- "Gabinet figur wyobra藕ni. Szkic o kinie niemieckim lat dwudziestych" Ernesta Wilde'a, o bardzo dalekiej analogii mi臋dzy teologi膮 Marcina Lutra, ekonomi膮 wykupienia duszy i gotycko-romantyczn膮 psychologi膮 niemych film贸w niemieckich
- "Obraz jako opowiadanie. O poetyce filmu niemieckiego lat dwudziestych" Joanny K艂yszcz, w kt贸rym autorka analizuje tendencj臋 ekspresjonist贸w do tworzenia subiektywnych wizji 艣wiata i stawia tez臋, 偶e niemiecki film Kammerspiel r贸wnie偶 jest ekspresjonistyczny
- "Sztuka aktorska w niemieckim ekspresjonistycznym teatrze i filmie" Tadeusza Pacewicza, gdzie autor analizuje technik臋 aktorsk膮 w niemieckim teatrze (autonomiczno艣膰 i symbolika gestu) oraz jej przeniesienie na ekran.
Ca艂o艣膰 zamyka, jak偶eby inaczej, esej o stylu filmowym Murnaua (Andrzej Ko艂ody艅ski),z kt贸rego jasno wynika, 偶e Murnau by艂, ale nie by艂 ekspresjonist膮.
Jako 藕r贸d艂o wiedzy - nie warto. Jako rozrywk臋 w postaci patrzenia, jak filmoznawcy wij膮 si臋 mi臋dzy ciasn膮 szufladk膮 "ekspresjonizm" a pr贸bami rozszerzenia jej tak, 偶eby by艂o o czym pisa膰 i na czym robi膰 doktoraty - tylko na jedno popo艂udnie.
Mitologie i konwencje. O polskim kinie fabularnym dwudziestolecia mi臋dzywojennego Alina Madej
7,3
Rewelacja, od pocz膮tku do ko艅ca.
Jest to ksi膮偶eczka kr贸ciutka, ale tak skondensowana, tak pozbawiona pustos艂owia, tak na艂adowana tre艣ci膮, a przy tym tak przejrzy艣cie napisana, 偶e mog艂aby stanowi膰 wzorcowy przyk艂ad, jak powinny wygl膮da膰 rozprawy doktorskie.
Alina Madej pisze o polskim kinie Dwudziestolecia z ca艂膮 jego specyfik膮 - to prawda, ale pisze r贸wnie偶 o tym, dlaczego polskie kino przybra艂o taki kszta艂t i jakie narodowe mity, jakie mechanizmy przyczyni艂y si臋 do takiego, a nie innego obrazu. Rozdzia艂 o tradycjach romantycznych w kinie to jest po prostu rozdzia艂 o polskich mitach, obsesjach i pobo偶nych 偶yczeniach, kt贸re nagle sta艂y si臋 jedynym i obowi膮zuj膮cym paradygmatem polsko艣ci i patriotyzmu, a aktualno艣膰 przemy艣le艅 i wniosk贸w autorki wci膮偶 zachwyca aktualno艣ci膮.
Nie spodziewa艂am si臋, 偶e to, co wzi臋艂am za cieniutk膮 ksi膮偶eczk臋 o polskich filmach niemych oka偶e si臋 tak poruszaj膮c膮 lektur膮.
Obowi膮zkowo.