Pod jednym bowiem określonym względem pies jest podobniejszy do człowieka niż najmądrzejsze małpy: jest tak jak człowiek istotą zdomestyfiko...
Najnowsze artykuły
- ArtykułyPan Tu Nie Stał i książkowa kolekcja dla czytelników i czytelniczek [KONKURS]LubimyCzytać14
- ArtykułyWojciech Chmielarz, Marta Kisiel, Sylvia Plath i Paulo Coelho, czyli nowości tego tygodniaLubimyCzytać3
- ArtykułyMama poleca: najlepsze książki dla najmłodszych czytelnikówEwa Cieślik20
- ArtykułyKalendarz wydarzeń literackich: czerwiec 2024Konrad Wrzesiński6
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Konrad Lorenz
8
7,3/10
Urodzony: 07.11.1903Zmarły: 27.02.1989
Profesor uniwersytetu wiedeńskiego w latach 1928-1935, profesor psychologii na uniwersytecie w Królewcu (Königsberg),w 1941 roku wstąpił do armii niemieckiej, w okresie 1944 (według autobiografii Lorenza 1942)-1948 rosyjski jeniec wojenny.
Towarzystwo Maxa Plancka założyło w 1950 roku w Buldern (Niemcy) instytut Lorenza zajmujący się psychologią behawioralną. W 1958 roku Lorenz przeniósł się do Instytutu Maxa Plancka Psychologii Behawioralnej w Seewiesen. W 1963 opublikował swoją najbardziej znaną książkę Das sogenannte Böse (Tak zwane zło),w której broni swojej hipotezy spiętrzenia popędów. W 1973 roku ustępuje z Instytutu Maxa Plancka, ale kontynuuje badania i publikacje w Austrii. Inne znane teksty Lorenza to Pierścień Króla Salomona i O agresji.
Za odkrycia w sferze wzorców zachowań indywidualnych i społecznych Lorenz otrzymuje Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny, wspólnie z Niko Tinbergenem i Karlem von Frischem.
Lorenz był przyjacielem i studentem sławnego angielskiego biologa Juliana Huxleya (wnuka Thomasa Huxleya).
W ostatnich latach życia Lorenz wspierał austriacką Partię Zielonych, stając się jej symbolem – aktywnie zwalczał projekt zbudowania wielkiej elektrowni wodnej na Dunaju, w pobliżu Hainburg an der Donau, która zagrażała zniszczeniem terenów nadrzecznych wokół miejsca budowy – należących do Parku Narodowego Donau-Auen. Był jednym z najbardziej prominentnych obrońców środowiska naturalnego.
Spuścizną Lorenza jest wiele artykułów opublikowanych, w większości po niemiecku, w czasopismach naukowych. Najbardziej znane są jego książki popularne (najważniejsze to Tak zwane zło i Opowiadania o zwierzętach),z których wiele zostało przetłumaczonych na język polski.
Towarzystwo Maxa Plancka założyło w 1950 roku w Buldern (Niemcy) instytut Lorenza zajmujący się psychologią behawioralną. W 1958 roku Lorenz przeniósł się do Instytutu Maxa Plancka Psychologii Behawioralnej w Seewiesen. W 1963 opublikował swoją najbardziej znaną książkę Das sogenannte Böse (Tak zwane zło),w której broni swojej hipotezy spiętrzenia popędów. W 1973 roku ustępuje z Instytutu Maxa Plancka, ale kontynuuje badania i publikacje w Austrii. Inne znane teksty Lorenza to Pierścień Króla Salomona i O agresji.
Za odkrycia w sferze wzorców zachowań indywidualnych i społecznych Lorenz otrzymuje Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny, wspólnie z Niko Tinbergenem i Karlem von Frischem.
Lorenz był przyjacielem i studentem sławnego angielskiego biologa Juliana Huxleya (wnuka Thomasa Huxleya).
W ostatnich latach życia Lorenz wspierał austriacką Partię Zielonych, stając się jej symbolem – aktywnie zwalczał projekt zbudowania wielkiej elektrowni wodnej na Dunaju, w pobliżu Hainburg an der Donau, która zagrażała zniszczeniem terenów nadrzecznych wokół miejsca budowy – należących do Parku Narodowego Donau-Auen. Był jednym z najbardziej prominentnych obrońców środowiska naturalnego.
Spuścizną Lorenza jest wiele artykułów opublikowanych, w większości po niemiecku, w czasopismach naukowych. Najbardziej znane są jego książki popularne (najważniejsze to Tak zwane zło i Opowiadania o zwierzętach),z których wiele zostało przetłumaczonych na język polski.
7,3/10średnia ocena książek autora
453 przeczytało książki autora
1 277 chce przeczytać książki autora
9fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Odwrotna strona zwierciadła. Próba historii naturalnej ludzkiego poznania
Konrad Lorenz
7,2 z 9 ocen
76 czytelników 1 opinia
1977
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Nie ma na świecie przyjaźni, która trwa wiecznie. Jedynym wyjątkiem jest ta, którą obdarza nas pies.
3 osoby to lubiąWierność psa jest cennym podarunkiem, który nakłada nie mniejsze zobowiązania aniżeli przyjaźń człowieka! Związek z wiernym psem jest tak "w...
Wierność psa jest cennym podarunkiem, który nakłada nie mniejsze zobowiązania aniżeli przyjaźń człowieka! Związek z wiernym psem jest tak "wieczny", jak w ogóle mogą być trwałe związki istot żywych na tej ziemi. Niechaj pamięta o tym każdy, kto bierze sobie psa.
2 osoby to lubią
Najnowsze opinie o książkach autora
I tak człowiek trafił na psa Konrad Lorenz
7,0
Książka ta odleżała u mnie na półce naprawdę sporo czasu od kiedy ją kupiłam. Biorąc pod uwagę fakt, że autor napisał ją 70 lat temu, z jednej strony byłam tym bardziej ciekawa treści, z drugiej jednak, poważnie obawiałam się tego, co w niej zastanę.
Okazało się na szczęście, że moje obawy nie były zasadne.
W pierwszym rozdziale Lorenz w ciekawy sposób opisuje początki relacji człowiek-pies. Sądziłam zresztą, że cała książka będzie bardziej "naukowa". Zostałam jednak przyjemnie zaskoczona.
Jak się okazuje, autor w swym życiu miał okazję obcować z wieloma naprawdę różnymi zwierzętami. Nie były to tylko zwierzęta typowo domowe. Obok psów i kotów przez jego dom "przewinęły" się pawie, bażanty, króliki, nawet borsuk i małpa. I to opowieści o nich wszystkich stanowią trzon tej książki. Za pomocą zabawnych często anegdot z jego własnego życia pełnego zwierząt, autor przemyca nam całkiem sporo wiedzy o tym, jak zrozumieć zwierzęce, zwłaszcza psie, zachowania, jak odczytywać wysyłane przez zwierzę znaki, by żyć w międzygatunkowej zgodzie i harmonii.
Pojawiają się oczywiście te staroświeckie elementy, których się obawiałam. Gdy mowa o "profilaktycznym ukaraniu" czu stosowaniu kar cielesnych (tym zresztą autor nie był, jak się okazuje, przychylny) budzi się we mnie niezgoda. Jednak kiedy przypominam sobie jak dawno temu powstała ta książka i, co za tym idzie, jak mała była wtedy świadomość, budzi się we mnie ogromny szacunek dla autora za stworzenie tego dzieła. Na tamte bowiem lata, musiała to być gigantyczna, niedostępna powszechnie dawka wiedzy na temat psiej psychiki. Dzięki Lorenzowi wielu ludzi mogło zacząć inaczej spoglądać na swojego psa, dać mu więcej zrozumienia i szacunku.
Polecam każdemu, kogo interesuje, co w psiej głowie siedzi, a kto nie chce sięgać po stricte naukowe wywody.
Regres człowieczeństwa Konrad Lorenz
7,0
"Niezależność jednego człowieka jest tym mniej pożądana, im większy jest twór państwowy. (...) Im większe masy ludzkie wyznają określoną ideologię, tym większa jest ich sugestywna siła i tym większą władzę zdobywa dana doktryna.Im bardziej wzrasta liczba ludzi, nad którymi trzeba zapanować, tym bardziej krępujące stają się więzy hiper organizacji i tym bardziej twór oddala się od demokratycznego ideału" - jakie to znajome...Czy to przypadkiem nie dokładny opis przeszłych totalitaryzmów i tego, co obecnie dzieje się w naszej poczciwej starej Europie?
Po książki tego typu sięgam głównie po to, by znaleźć wyjaśnienie zjawisk zachodzących w otaczającym mnie świecie. I, dzięki wieloletnim obserwacjom zwierząt i ludzi, Konrad Lorenz takiej odpowiedzi mi udzielił. Dowiedziałam się m.in. jak rozwija się w człowieku, od urodzenia, zdolność do przyjaźni i miłości i jakie czynniki mają na to wpływ, dlaczego młodzież tak bardzo podatna jest na propagandę i nowe idee (czasem zupełnie bezsensowne),w jaki sposób ludzie stają się terrorystami lub wyznawcami niebezpiecznych sekt, jak kształtują się normy wartościowania (odczuwanie piękna i brzydoty oraz dobra i zła, umiejętność przekazania uczuć, emocji i wrażeń - bardzo interesujące rozważania o sztuce i umiejętności jej rozumienia),jakie są reakcje i odczucia na zachowania łamiące normy społeczne, jak wygląda przeżywanie rozmaitych zjawisk i bodźców (np. zadawanie bólu, postrzeganie barw),skąd bierze się presja do współzawodnictwa nakazująca podejmowanie czasem wysiłku ponad możliwości (sport, ale przecież również życie zawodowe),jakie są bodźce wywołujące entuzjazm (w tym również zbiorowy)oraz jego skutki (utrata wszelkich wartości i, co gorsza, hamulców). A wszystko to, udowadnia autor wyraźnie, nie bierze się znikąd - mamy to w sobie jako dziedzictwo jeszcze ze świata zwierzęcego, od którego (podczas lektury książki bardzo dobrze to widać) wcale nie odeszliśmy daleko.
Najciekawsza była dla mnie ostatnia część, gdzie autor omawia nieprawidłowości umysłu ludzkiego jak np. nadmierny pęd do posiadania (jako przykład podaje tutaj namiętnych zbieraczy-kolekcjonerów,u których potrzeba posiadania wzmaga się wraz z ilością posiadanych przedmiotów - tak naprawdę, któż z nas nie zna tego uczucia...?) czy patologiczne dążenie do władzy. Pisze: "dążenie do władzy to rozwinięta do stanu nerwicy chciwość, której rezultaty przysparzają tej władzy" - przecież to żywy obraz Billa Gatesa , Klausa Schwaba i tej całej obłąkanej hałastry, która chce całemu światu podyktować jak ma żyć!
Autor pisze również o globalnych konsorcjach i ich nieograniczonym rozroście (sic!),bagatelizowaniu rozumu i prawdy na skutek manipulacji w reklamie i propagandzie (2xsic!) oraz o wolności. Przytacza słowa Aldousa Huxley'a: "Wolność poszczególnego człowieka jest odwrotnie proporcjonalna do wielkości państwa, którego jest poddanym" - tutaj natychmiast przychodzi mi na myśl maleńka Islandia, chyba jedyny kraj gdzie prawdziwa demokracja i wolność mają się dobrze w obecnej chwili.
Kilkakrotnie w swoich rozważaniach Lorenz powołuje się na Oswalda Spenglera, wieszczącego katastrofę już na początku XXw , jest jednak w przeciwieństwie do niego bardziej optymistycznie do przyszłości nastawiony. Cóż, książka pisana była już ok. 40 lat temu, mógł jeszcze mieć nadzieję:) ...
Na zakończenie: odradzam słuchanie jej w formie audiobooka. Wymaga ogromnego skupienia - dla mnie była to droga przez mękę:).